Monday, December 31, 2007

ဒုိင္ယာရီ

တစ္ခုခုေရးရမွာပဲလား

စာေတြအမ်ားၾကီးေရးပါဆုိတဲ့

စာတုိေလးတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ေရာက္လာတယ္…

ငါ့ကုိယ္ငါမေသခ်ာေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္

လူ႔ဘ၀ဟာေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုနဲ႔တူတယ္

အႏုပညာလားဘ၀လား….

ငါဘာမွမရခ့ဲဘူးဆုိရင္….

ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္….

အစစအရာရာနုံခ်ာခဲ့ဖူးတဲ့ငါေလ

ကဗ်ာလုိ႔ေရရြတ္မိကတည္းက

သန္႔စင္ထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြနဲ႔

ႏွစ္ကာလေတြမွာထုထည္ဖြဲ႔ေနထုိင္လုိ႔

ရႈံးနိမ့္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ေတာင္

မုိးသားေတြသိပ္သိပ္သည္းသည္း

ရြာသြန္းတဲ့ညေနခင္းတစ္ခု

ငါ့ရင္ထဲမွာအမွတ္ရစုိစြတ္ေနလိမ့္မယ္….။

မုိးလႈိင္ည

(ေဖေဖာ္၀ါရီေရ မင္းပုိ႔ေပးလုိက္တဲ့၂၀၀၈ ဒုိင္ယာရီေလးလက္ခံရရွိပါတယ္

အမွတ္ရေနမႈအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…ေနာင္ႏွစ္ေတြက်ရင္ေတာ့

မပုိ႔ပါနဲ႔ေတာ့ ငါအသက္ရွင္ေနထုိင္ဖုိ႔မေသခ်ာသလုိ ကဗ်ာေတြေရးေနၿဖစ္

မယ္ဆုိတာလည္းမေရရာလုိ႔ပါ….ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ)

Sunday, December 30, 2007

ကဗ်ာကခုမွ ငါ့ကုိလက္ေပးသင္တုန္း

ကဗ်ာအခက္ၾကီးတစ္ပုဒ္ေရးၿဖစ္တယ္လုိ႔

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာအိပ္မက္ခဲ့ဖူးတယ္...

ပညာတတ္ေတြနားမလည္ႏုိင္တဲ့

စကားလုံးေတြ နဲ႔ အဓိပါယ္ေတြ

ပညာတတ္တယ္လုိ႔ထင္ေနသူေတြမသိႏုိင္တဲ့

အခြံ႕ခ်ည္းသက္သက္ကဗ်ာၾကီးတစ္ပုဒ္

ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေတြမဟုတ္

ေခတ္ေပၚညည္းခ်င္းကဗ်ာမဟုတ္

လိင္ကိစၥအသားေပး၀တၳဳေတြလုိ

အေသြးအသားေတြကုိ

ဆူပြက္ေစမယ့္စကားလုံးေတြမဟုတ္

လူၿပိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕

အားအားယားယားအႏုပညာတစ္ခုသာ

ၿဖစ္လိမ့္မယ္...

ဘာသာစကားဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးသုံးစြဲထားသလဲ

၀ါက်ေတြသဒၵါပ်က္ေနသလုိ

သတ္ပုံေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္မွားယြင္းေနမလဲ

မလုိအပ္ဘူးထင္တယ္...

ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလုံးသားကုိမထိခုိက္ေစပဲ

ကဗ်ာကုိေပါ့ေပါ့ပါးပါးဖတ္ပါ...

ကၽြန္ေတာ္ေတာ့နည္းနည္းၿပိန္းတယ္...။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, December 29, 2007

သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့လက္ႏွက္ကုိင္ေယာက်ၤား

ဗုံးခြဲတုိက္ခုိက္ခံလုိက္ရတဲ့
လက္တစ္ဖက္ကရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ဆုပ္ကုိင္ထားတယ္
အမွန္တရား၊တရားမွ်တမႈ၊
တန္းတူရည္တူလူ႔အခြင့္အေရး
သူရဲေကာင္းေတြရဲ႔ေသြးေတြနဲ႔ေရးၿခစ္ထားတဲ့
ဒီမုိကေရစီက်မး္စာအုပ္ကုိ...။

အဲဒီမိန္းမတစ္ေယာက္အေလာင္းဟာ
ေသတာေတာင္အၿပဳံးနဲ
ရွည္လ်ားတဲ့လူသမုိင္းမွာ
သူ႕နာမည္ကုိေသြးကဗ်ည္းထုိးခဲ့ၿပီ
သူ႔ၿပည္သူကဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေတာ့ဘူး...။

မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ
အေတြးအေခၚရဲရင့္တာနဲ႔
အမွန္တရားအတြက္ေခါင္းမာတတ္တာနဲ႔
သူ႔ၿပည္သူေတြရဲ႔ခ်စ္ခင္မႈကုိရတာနဲ႔
ဗုံးခြဲတုိက္ခုိက္သင့္ၿပီလား...
လုပ္ၾကံသတ္ၿဖတ္သင့္ၿပီလား...
ႏွစ္ရွည္လမ်ားေထာင္ခ်ထားသင့္ၿပီလား...။

၂၀၀၇ေနာက္ဆုံးညေတြမွာ
အာရုိယုိဆီကစစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းဖုိ႔ၾကိဳးစားတယ္
ဘနာဇာဘူတုိကုိလုပ္ၾကံသတ္ၿဖတ္ပစ္လုိက္တယ္...။

သာမန္ၿပည္သူေတြကေတာ့
ပုဂၢဳိလ္ေရးမုန္းတီးတာနဲ႔
ႏုိင္ငံေရးအၿမင္မတူတာနဲ႔
လက္ႏွက္ကုိင္အၾကမ္းဖက္မွာမဟုတ္ဘူး..။

စစ္ပြဲတုိင္းမွာလက္ႏွက္ကုိင္ေယာက်ၤားေတြပါသလုိ
အၾကမ္းဖက္မႈတုိင္းမွာလည္းလက္ႏွက္ကုိင္ေယာက်ာၤးေတြပါတယ္
စစ္ရူးေတြပါတယ္....။

ကမာၻေပၚမွာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရွိတာ
ေသြးထြက္သံယုိေတြပုိမ်ားလာတာကလြဲလုိ႔
ဘယ္အရာမွပုိမေကာင္းလာဘူး...။

ဆရာၾကီးလီယုိေတာ္စတြိဳင္း
မေအာင္ၿမင္ခဲ့ဘူး...
မက္ခရာဘယ္လီသာေအာင္ၿမင္ခဲ့တယ္...

၂၁ရာစုကမာၻၾကီးမွာ
မဟတၱမဂႏီၵနဲ႔မာတင္လူသာကင္း(ဂ်ဴနီယာ)ေတြေပၚမလာဘဲ
ဟစ္တလာနဲ႔အုိက္ခမန္းေတြသာပုိပုိမ်ားေနလုိ႔
ေသြးညုီန႔ံလႊမ္းေနတဲ့၂၀၀၇လမ္းေတြမွာ
ကမာၻၾကီးကုိၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္တဲ့
ကဗ်ာဆရာပုိမုိငုိရႈိက္ခဲ့ရတယ္....။

မုိးလႈိင္ည

(မစၥဘူတုိအတြက္ေၾကကြဲစြာေရးဖြဲ႔ပါသည္)

Thursday, December 27, 2007

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ၿပန္မလာၿဖစ္တဲ့ မုိးရာသီ

တိမ္ေတြက စိမ္းလန္းမႈကုိမွ

ရြာသြန္းခ်င္သတဲ့လား…

သမုိင္းတစ္ေခတ္လုံး

မုိးေခါင္ခံထားရ….

ငါက ကႏၱာရတစ္စင္းေလ…။

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ထေနာင္းပင္ေတြလုိ

ခၽႊန္ၿမထားရတယ္….။

မရြာပဲထစ္ခ်ဳန္းဖူးတဲ့မုိးသားေတြေၾကာင့္ေတာ့

တုန္လႈပ္ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး…။

အပူလႈိင္းေတြေလာင္ၿမိဳက္

အေအးဓါတ္ေတြဖြဲ႔သုိင္းလုိ႔

အၾကိမ္ၾကိမ္ကြဲအက္ခဲ့ရတယ္

ငါ့ရဲ႕ၿပန္မလာၿဖစ္တဲ့မုိးရာသီေလးေရ

မင္းကုိလြမ္းမိတဲ့ခဏပဲ

ငါ့ဆီမွာပန္းပြင့္ပါတယ္….။


မုိးလႈိင္ည

ငါးမွ်ားၿဖစ္တဲ့ေန႔

လုိခ်င္မႈက

ငါ့ေခါင္းထဲမွာအရင္ေနရာယူထားေတာ့

ေလာေလာဆယ္

တီတစ္ေကာင္ရဲ႕အသက္ကုိ ငါစသတ္လုိက္တယ္။

ေရထဲမွာ

ေဖာ့တံေလးၿငိမ္လုိ႔႔။

ငါက

ေနာက္ထပ္အမွာကုိ ေစာင့္ေနသူလား

မာယာမ်ားတဲ့ ငါ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ

အာေခါင္စူးၿပီး ပါလာဦးမယ့္ငါးမ်ား

ဒီအေတြးစ၀င္ေတာ့

ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ တဆတ္ဆတ္တုန္လာတဲ့ငါ့လက္

၀ုန္းခနဲ ထရပ္လုိက္မိတဲ့ ငါ့ခႏၵာ။

ၿပီး

ေရထဲမွာေရာက္ေနတဲ့ငါ့အရိပ္က

ေရထဲမွာ ငါခ်ထားတဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကုိ ေရွာင္လုိ႔။

ဒုတိယအမွားကုိ မစခင္

ကုိင္ထားတဲ့ ငါးမွ်ားတံကုိ ေရထဲပစ္ခ်ၿပီး

ငါၿပန္လာခဲ့တယ္….။

ထြဏ္းေသြးအိမ္

(၂၀၀၂၊ စက္တင္ဘာ၊ people)

ေလဆန္ငွက္

ရင္ဘတ္မွာၿမွားတန္းလန္းနဲ႔
ေလဆန္ကုိပ်ံရဲတဲ့ငွက္ဟာ
ကဗ်ာဆရာေအာင္ေ၀းၿဖစ္တယ္...။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, December 23, 2007

ငါ့ရင္ဘတ္ၿမိဳ႕ပ်က္မွာ မင္းေနထုိင္တဲ့မနက္ခင္း

ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးလင္းခ်င္းေနလုိက္တာ

တစ္ေယာက္ေယာက္ကစကားစရမွာလား..

ၿပီးၿပည့္စုံသြားပါၿပီ…။

ႏွလုံးသားထဲစုိက္၀င္ေနတဲ့ အႏုပညာနဲ႔

ငါ…ကဗ်ာရွာခဲ့တယ္

အလွတရားကုိရွာခဲ့တယ္…သစၥာကုိရွာခဲ့တယ္

တခ်ိဳ႕ကေတာ့အရႈးတဲ့

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ေကာင္တဲ့

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကေလကေခ်ပါတဲ့

ထုိးၾကတဲ့လက္ညိႈးေတြၾကားမွာ

မင္းနဲ႔ငါစူးစုိက္မိတဲ့မ်က္၀န္းခ်င္း

ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္…

လက္ဘက္ရည္က်စိမ့္ႏွစ္ခြက္အတူတူမွာေသာက္မိတယ္

မင္းလည္းအေၿပာင္းအလဲေတြၾကားမွာေခ်ာင္ပိတ္လုိ႔

ငါလည္းမာနေတြနဲ႔အထီးက်န္ေသြ႔ေၿခာက္လုိ႔

ဒီမနက္ခင္းေလးကုိေရာက္ခဲ့မိတာပဲ

ငါ့ရင္ဘတ္ၿမိဳပ်က္ထဲမွာ ေၿခခင္းလက္ခင္းသာတဲ့ေန႔ေပါ့…။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, December 22, 2007

ျပန္ေပးဆြဲခံရတဲ႔အေလာင္း

ငါ႔ကိုအုတ္ဂူထဲက

ထုတ္ယူလာၾကတယ္ … ။

ခြဲစိတ္ကုသဖို႔လား

ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကုထံုးနဲ႔

ငါ႔ကိုသတ္တဲ႔ဆဲလ္ေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔လား

ကလံုးနင္းနဲ႔ပ်က္စီးသြားတဲ႔

အတြင္းကလီဇာေတြကို တပ္ဆင္ၾကတယ္

နံရိုးေတြကို အသားအစားထုိးတယ္

အေၾကာေတြနဲ႔ ပတ္တယ္ …

အေရျပားေတြ ကပ္တယ္ …

ၿပီးေတာ႔ ငါ႔ကို ငါလို႔ အတၱတစ္ခု တပ္တယ္ …

ေအာင္ျမင္သြားၿပီ …

လူေသကို ျပန္ေသခိုင္းခ်င္လို႔ႀကိဳးစားတဲ႔

အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဖြဲ႔လံုး လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးတယ္

၀ိုင္ပုလင္းေတြကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာတင္ ေဖာက္ေသာက္ၾကတယ္

အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ငါ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္

ခင္ဗ်ားက သိပ္ခ်မ္းသာတဲ႔လူဗ်ာ

အခု ခင္ဗ်ားအသက္ျပန္ရွင္ခြင္႔ရၿပီ

ကၽြန္ေတာ္တို႔သုေတသန ကုန္က်စရိတ္ေတြကို

လူႀကီးမင္းေထာက္ပံ႔ေပးမယ္လို႔

ေမွ်ာ္လင္႔တယ္ … လို႔ ေျပာတယ္

ေသစမ္း နႏၵိယ

ငါ႔ခံတြင္းထဲမွာ

ဆင္႔ငါးဆယ္တန္ အေၾကြတစ္ျပားပဲ ပါတယ္

ငါက ႏွစ္ဆယ္ရာစုမွာ

စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔

အလုပ္အေကၽြး ျပဳခဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ

ခင္ဗ်ားတို႔ လူမွားသြားၿပီ …

ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတဲ႔ လူခ်မ္းသာအတြက္

ကို္ယ္စားေသေပးခဲ႔တာ

အဲဒီလူက ကၽြန္ေတာ္႔က်န္ရွိတဲ႔အသက္ကို

ယူၿပီး

အဂၤါၿဂိဳလ္ကို ေျပာင္းေရႊ႔သြားၿပီ …

ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျပန္ေပးမဆြဲနဲ႔ေတာ႔

အခုျပန္ေသေပးေတာ႔ … ။

မိုးလႈိင္ည

Tuesday, December 18, 2007

စိတ္နဲ႔ၿငိတဲ့ပုစၧာ

သံသရာေသာင္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေရေမ်ာသီး

ၿဖစ္ခဲ့ရလည္း………

ကုိယ့္ကုိထုေထာင္းတဲ့ေလာကဓံကုိမွ

တပ္မက္စိတ္နဲ႔ေမ်ာ္မိတယ္…

ပုစၧာတစ္ပုဒ္ပါ

အေၿဖမွန္မရခင္စပ္ၾကားမွာ

အမွားေတြေၿဖေနၾက

ေမးခြန္းကေၿဖဆုိစရာမလုိဘူးတဲ့

ကုိယ္မသိလုိ႔ၿငိမ္ေနမိတာမရွိဘူး

ေရေမ်ာသီးရဲ႕ကမ္းကခဏခဏခြာခဲ့တယ္

ဒါေပမယ့္ဘယ္ကုိမွမေရာက္ခဲ့ပါ…။

မုိးလႈိင္ည

Monday, December 17, 2007

ဘယ္ဘက္တစ္ၿခမ္းပဲရွိတဲ့ အဘိဓါန္စာအုပ္

အိပ္မက္တစ္ခုေတာ့မက္ၿဖစ္ေအာင္မက္မွၿဖစ္မယ္
အသံတစ္ခုကုိအိပ္ယာေဘးမွာထားၿပီးေန႕တုိင္းအိပ္ရတယ္
အေရာင္မရွိတဲ့ရထားတစ္စီးကုိစီးၿဖစ္တယ္
ဒါေပမယ့္သူ႔မွာအသံေတြအၿပည့္ရွိေနတယ္ေလ။
စက္တစ္ခုကုိထိန္ေက်ာင္းတတ္ရုံနဲ႔ဘ၀တစ္ခုကုိအရဲစြန္႔ၿပီးစမိတယ္၊
အဲဒီစက္ကၿဖစ္ႏုိင္ေၿခေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတာ အခုအခ်ိန္မွာတိမ္တစ္စုံကုိသာစိတ္လုိလက္ရစီးၿဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ပ်ံ၀ဲစရာေနရာတစ္ခုကုိအဆင္သင့္ေတြ႔ထားၿပီးသား
ဥပမာဗ်ာ....လက္ငါးေခ်ာင္းက
ေနာက္ထပ္လာတဲ့လက္အပုိတစ္ေခ်ာင္း
ကုိအတင္းၿငင္းဆန္သလုိမ်ိဳးပဲ ခင္ဗ်ားသေဘာေပါက္ၿပီလားတဲ့...
(ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့က်န္တဲ့တစ္ၿခမ္းကလက္ငါးေခ်ာင္းရဲ႕
သေဘာကုိေမးစမ္းၾကည့္သင့္တယ္॥ထင္တယ္ဗ်ာ...ထင္တယ္)
တစ္ခါတုန္းကၾကားဖူးတယ္တစ္စုံဆုိရင္တစ္ေယာက္မၿဖစ္ဘူး တစ္ေယာက္ဆုိရင္လည္းတစ္စုံမၿဖစ္ဘူးတဲ့....
တစ္ေယာက္တည္းၿဖစ္ဖူးတဲ့တစ္စုံဘ၀ကုိဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ...
အစနဲ႔အဆုံးၾကားမွာေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ဆုိတဲ့
စကားလုံးကိုၿဖည့္ေတြးၾကည့္တယ္.... ကဲဘာက်န္ေတာ့မွာလဲ....သာယာတဲ့ညခ်မ္းတစ္ခုအတြက္နဲ႔ မနက္ေစာေစာလမ္းထေလွ်ာက္တတ္တာခင္ဗ်ား၊ကၽြန္ေတာ္၊ၿပီးေတာ့၊
ဆုိပါစုိ႔ဗ်ာ
အဲဒီလူသားေတြေပါ့လမ္းတစ္ခုကုိၿဖတ္ကူးအၿပီးမွာ
ၿပန္လာဖုိ႔ကေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာဦးမွာ...
ကံပါဗ်ာအဓိပါယ္ဆုိတာရွိတုန္းက
ာရွိခဲ့ဖူးတာပါ၊ေနာက္ေတာ့လဲ....
အဲဒါမဖတ္ၿဖစ္ေသးတဲ့အဘိဓါန္တစ္အုပ္ကုိအိပ္ယာေဘးမွာ
အဲဒီအိပ္ယာ....ေဘးမွာပဲထားပါေတာ့ေလ...
အိပ္မက္တစ္ခုေတာ့မက္ၿဖစ္ေအာင္မက္ခ်င္ေသးတယ္ေပါ့.......

ကုိရဲ
(ၿမန္မာအုိေအစစ္ဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္)
(ကဗ်ာအတြက္ေရးသားသူ ကုိရဲ ႏွင့္ မွ်ေ၀ေပးတဲ့ ကုိပြတ္တုိကုိေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္)

Saturday, December 15, 2007

မရွိၿခင္းေတြငါ့မွာရွိတယ္

မိသားစုမရွိ

ဘ၀မရွိ…အနာဂတ္မရွိ

သူငယ္ခ်င္းမရွိ…ခ်စ္သူမရွိ

အိမ္မရွိ…ကားမရွိ

လက္ကုိင္ဖုန္းမရွိ…ပီစီမရွိ

အႏုပညာမရွိ…

ေက်ာ္ၾကားမႈမရွိ…လူရာ၀င္မႈမရွိ

ေမတၱာတရားမရွိ…ပုိက္ဆံမရွိ

မနက္ၿဖန္မရွိ…မေန႔ကမရွိ

အရာအားလုံးမရွိတဲ့ေနာက္

ငါ့ဆီမွာမရွိၿခင္းေတြရွိလာတယ္

ငါ…ဆုိတာမရွိၿခင္းပဲ…။

မုိးလႈိင္ည

Friday, December 14, 2007

မားသားဘုတ္ခ္ေတြ အနည္က်တဲ့ပင္လယ္


ကြန္ၿပဴတာဂိန္းစြဲလန္းလြန္းတဲ့ငါးေတြမွာ
အယ္ဇုိင္းမားေရာဂါၿပန္႔ပြားေနၿပီတဲ့
ငါးအစစ္တစ္ေကာင္ဟာ ပင္လယ္ထဲမွာမရွင္္သန္ႏုိင္လုိ႔
အေရးေပၚကယ္တယ္လုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း
သူမနဲ႔ခ်ိန္းထားတာက
စၾကာ၀ဠာစံေတာ္ခ်ိန္ 100079
ေ၀ါလ္၀ႈိက္၀ဘ္ပ္ ေဒါ့ ၀ဲလ္ဒင္း ေဒါ့ နတ္က္
အၾကီးက်ယ္ဆုံးအြန္လုိင္း၀န္ေဆာင္မႈကေန
လက္ထပ္ပြဲတစ္ခုက်င္းပေနတယ္…။
သတုိ႔သားက ဆြန္ဇူးမ်ိဳးဆက္ တီၿမစ္
တစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿပီး
ကူဗလုိင္ခန္နဲ႔ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္စပ္သူ
စက္တပုိင္းလူေတြအတြက္
ယူေရနီယံခၽြင္းဂန္းထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်တဲ့
မန္းေအာဖ္သည္မက္စ္ 20025
သတုိ႔သမီး ဂ်ဴပီတာမွာအေၿခခ်ေနထုိင္တဲ့
စပိန္မ်ိဳးႏြယ္သူဖက္ရွင္မယ္…
အိမ္ေထာင္သားေမြးမႈကုိ ႏွစ္ဘက္ကုပၼဏီမ်ား
အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး….
သမၼာက်မ္းစာထဲက မီးနဲ႔ေဆးေၾကာတဲ့
အထိမ္းအမွတ္ေန႔မွာ လက္ထပ္ပြဲကုိ
ဂလက္ဆီကြန္ယက္က
ၿဂိဳလ္ၾကီးကုိလုံးကုိတုိက္ရုိက္ၿပသေနတာ
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ထုိင္ၾကည့္ေနတုန္း
5.4.3.2.1.0 Accept
သူမရဲ႔ေခၚဆုိမႈကုိလက္ခံလုိက္တယ္…
ေမတၱာတရားနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီခိ်န္ရြယ္ေတာ့
ေဆာရီးပါ….
ယူရုိ (၇) သိန္းတန္ အာရုံခံကိရိယာကို
ကၽႊန္မလွ်ာမွာတပ္ဆင္ထားၿပီးၿပီ
စိတ္ကူးလုိက္ရုံနဲ႔ရွင့္အနမ္းေတြကၽြန္မရရွိႏုိင္မွာ
ရွင္လည္းတစ္ခုေလာက္ေဆာင္ထားသင့္တယ္…
သြားၿပီ…။
အနမ္းေတြရဲ႔အၾကည္ဓါတ္မရရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး
ကဗ်ာဆရာမွာ ၀င္ေငြမရွိတာ
ေထာင္စုႏွစ္သုံးခုရွိၿပီ…

စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ေမာ္နီတာေတြ
ေပါေလာေမ်ာေနတဲ့ ကမ္းေၿခဘက္လမ္ေလွ်ာက္ထြက္လုိက္ေတာ့
ဟင္းစားရမလားလုိ႔ မွ်ားၾကည့္တဲ့ပင္လယ္မွာ
Motherboard ေတြအနည္က်လုိ႔….။္

မုိးလႈိင္ည


Tuesday, December 11, 2007

လမ္း

ခရီတစ္ဆုံး

ေမ်ာ္ေခၚလုိက္တုိင္း

ႏြမ္းေၾကသြားတဲ့ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ…

အိပ္မက္ေတြၿပန္မေၿပာေၾကး

ဒဏ္ရာေတြအံၾကိတ္ေနခဲ့တာေတာင္

အေမ….

ကၽြန္ေတာ္ငုိေနတာကုိ

ဘာလုိ႔ၾကိဳသိေနရတာလဲ…ဟင္

ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ပ်ံသန္းလာတဲ့ခရီးမွာ

ကၽြန္ေတာ္နာမည္ဟာ

အရင္လုိမာေက်ာတုန္းပဲ..အေမ..

ေလာကၾကီးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အသားမက်ဘူး…။

လမ္းေပၚမွာ ေလလြင့္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္

ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔တစ္ညလုံး

တိတ္ဆိတ္ေနလုိက္တယ္…

ရာစုသစ္ၾကီးေခၚတာေတာင္

ကၽြန္ေတာ္ၿပန္မထူးမိဘူး…..။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, December 8, 2007

ညီေလးသုိ႔…ေပးစာ

ညီေလးေရ…

အရင္တစ္ပတ္ကပဲ အေဖ ဆုံးသြားၿပီ

မင္းလည္းဘာမွသိပ္တတ္ႏုိင္မယ္မထင္လုိ႔

ငါမင္းကုိ အခုမွအေၾကာင္းၾကားၿဖစ္တာပါ

ေဆးရုံကလည္းေသေတာ့မွ

ေရာဂါတစ္မ်ိဳးမ်ဳိးတပ္ေပးလုိက္တာပဲ…

ကုိေက်ာ္သူရဲ႕ နာကူ နဲ႔ပဲသၿဂိဳၤလ္လုိက္တယ္

ဆင္းရဲသားထုံးစံေပါ့ကြာ…

ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္လည္းၿပီးၿပီ

မင္းလည္းစိတ္မပူပါနဲ႔ေတာ့…။

ဒါနဲ႔

မင္းႏုိင္ငံၿခားထြက္ဖုိ႔

ေပါင္ထားတဲ့အိမ္လည္းဆုံးသြားၿပီ…

အခု အေမရယ္ငါရယ္

တစ္ဖက္ရပ္အဖီေလးတစ္ခုငွားေနတယ္..

အိပ္ရာလိပ္ရယ္ အ၀တ္အစားသုံးေလးစုံပဲရွိတဲ့

ငါတုိ႔သားအမိအတြက္ အခုေနတဲ့ေနရာကေခ်ာင္ခ်ိပါတယ္

အိမ္ၿပန္ေရြးဖုိ႔အတြက္

မင္းပုိက္ဆံေတြမစားရက္မေသာက္ရက္စုေနမွာဆုိးလုိ႔

ငါအသိေပးတာပါ…။

အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မင္းအတြက္

၀န္ထုပ္၀န္ပုိးေတြပိမေနေစခ်င္ဘူး

ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဒီကုိၿပန္မလာနဲ႔ေတာ့ကြာ

ငါလည္းဘြဲ႔လက္မွတ္တစ္ခုကုိင္ၿပီး

ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ဆုိေပမယ့္

အေမ့ ပါးစပ္တစ္ေပါက္ကုိ

မငတ္ေအာင္ရွာေကၽြးလုိ႔ရပါေသးတယ္…

မင္းလည္းကုိယ့္အိမ္ကုိယ့္အရပ္ကုိခြဲၿပီး

တၿခားတပါးမွာေပ်ာ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ

ငါသိပါတယ္….

ဒါေပမယ့္

လူပီပီသသေနရဖုိ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့အနာဂတ္ဆုိတာ

ေရခံေၿမခံညံ့တဲ့ငါတုိ႔အရပ္မွာမရွိေတာ့ဘူး

ညီေလးက်န္းမာပါေစကြာ…..။

မုိးလႈိင္ည

Thursday, December 6, 2007

ေမ်ာ္စင္

ေကာင္းကင္နိမ့္မွ လမင္းကုိဖမ္းမယ္
အေမွာင္ေတြနဲ႔ၿမံဳးေထာင္လုိ႔.......
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္သန္းနဲ႔စုိက္ပ်ိဳးထားတဲ့
ယာခင္းအုိေလး အသီးမတုိးေသးပါလား
မုိးတစ္ၿဖိဳက္ႏွစ္ၿဖိဳက္က်လာရင္ေတာ့
ပိေတာက္ေတြေစာပြင့္ေလာက္ေရာေပါ့
ေႏြဦးကလည္းမေရာက္ေသးၿပန္ဘူး...
စုဗူးေဖာက္ခ်ိန္ေရာက္တာေတာင္
စုဗူးေလးကၿပည့္အန္မလာဘူး
ခက္ေနတာကအလြမ္း
ေကာင္းကင္နိမ့္မွ လမင္းကုိဖမ္းေတာ့မယ္...

မိုးလိႈင္ည

Sunday, December 2, 2007

ေသရာပါအမာရြတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္စြန္႔ပစ္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ၂၀၀၇

အခုေတာ႔ မင္းဆုတ္ခြာသြားၿပီေပါ႔

လူေတြက နယူးရီးယားလို႔ေအာ္ၾကဦးမယ္

ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ႔

ဒဏ္ရာေတြဗလပြနဲ႔ ငါ မင္းကိုႏႈတ္မဆက္ေတာ႔ဘူး

ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳဖုိ႔လဲ ႏႈတ္ဆြံ႕ေနခဲ႔တယ္

ငါ႔ေျမေပၚမွာေတာ႔ အမွန္တရားရဲ့ၾကယ္ေတြ

အစင္းအစင္းေၾကြခဲ့တယ္ …၂၀၀၇ ေရ

နွစ္ဦးပိုင္းကာလအက်ပ္အတည္းမွာ

လွ်ပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္တဲ့

ေမွာင္က်က်ျမိဳ႕ၾကီး

မ်က္ကြင္းေတြေဟာက္ပက္နဲ႕

မနက္ျဖန္ကိုရင္ဆိုင္မေတြ႕ရဲတဲ႔

မိသားစုေတြထဲ ငါလည္းပါ၀င္ခဲ႕တယ္…

ဆန္ေစ်းကတက္၊ ဆီေစ်းကတက္

အလုပ္အကို္င္မဲ႔တဲ႔သူေတြ…

၀မ္းတစ္ထြာေက်ာင္းဖို႔အတြက္

ခါးသီးမႈေပါင္းစံုေနတဲ႔လူေတြ

အမ်ိဳးေကာင္းသားေတြက

မေလးရွားသြားကၽြန္ခံ

အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြက

အေသြးအသားနဲ႔၀မ္းေရးကိုေျဖရွင္းဖို႔

ေရြးရမလား … ။

လမ္းဆံုလမ္းခြေတြကို

ကုိထင္ေက်ာ္ထြက္လာတုန္းက

ကုန္ေစ်းႏႈန္းခ်ေပးပါ …

လွ်ပ္စစ္မီးပံုမွန္ေပးပါ …

တိုင္းျပည္အတြက္ၾကည္႔ၾကပါဦး …

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားခင္ဗ်ား …

သူ႔ရဲ႕သူရဲေကာင္းဆန္မႈကို

မ်က္ရည္စို႔ေအာင္ေထာက္ခံမိတယ္ ... ။

ဒီေလာက္အက်ပ္အတည္းေတြၾကား

စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တာလည္းဂရုမစိုက္ဘူး

ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ …

ဘယ္သူေတြဘာေၾကာင္႔ေသေသ

ငါနဲ႔ငါ႔ေဆြမ်ိဳး ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာတဲ႔

ကမၻာမွာဓါတ္ဆီေစ်းတက္လို႔

ငါလည္းတက္တယ္ကြာ

ကားေတြကို CNG ေျပာင္း

ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကထြက္တဲ႔

CNG ေစ်းကိုလည္း ၁၅ ဆ တက္ပစ္တယ္

ဆင္းရဲသားအိတ္ကပ္ကိုလည္း

ဓါးျမတိုက္ထြက္လာတယ္ … ။

အကၤ်ီျဖဴေတြလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာေတာ႔

အၾကမ္းဖက္သမားေတြ၊ ဆူူပူဖ်က္ဆီးသူေတြ

၈၈ မ်ိဳးဆက္ဟာ လူယုတ္မာေတြအတြက္

မ်က္ျဖဴဆိုက္စရာ အေၾကာက္တရား

အားလံုးကို ဖမ္းထားလုိက္ကြာ

ကိုေပၚဦးတို႔ ဗကသဟာ

ေထာင္ေစာင္႔နတ္ႀကီးေတြလိုျဖစ္လို႔ …

သူခိုးဓါးျမေခတ္မွာေတာ႔ လူေကာင္းေတြ

ေထာင္သားျဖစ္တာမဆန္းရွာပါဘူးေလ

ပခုကၠဴသံဃာေတာ္ေတြက

လူေတြအတြက္လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေတာ႔

စစ္ေခြးေတြအရိုးေကၽြးထားတဲ႔

စြမ္းအားရွင္ဆိုတဲ႔ မ်ိဳးမစစ္ေတြက

လက္သံေတြေျပာင္လိုက္ၾကတာ …

ဗုဒၵသားေတာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားေတြကိုမွ

ဓါတ္တိုင္မွာႀကိဳးတုပ္ရိုက္သတဲ႔

မိုက္ခ်က္က ကမ္းကုန္

ကမၻာစံုအရပ္ရပ္ကမွ ၾကားလို႔မွနားမခံသာ

ႏွလံုးသားရွိသူေတြေတာက္တေခါက္ေခါက္

က်ိန္တဆဲဆဲ …

ေခတ္သစ္ေဒ၀ဒတ္မ်ိဳးက အစြမ္းကုန္

ဆုိးသြမ္းေနပါေပါ႔ … ။

သံဃသမၼဂီရဟန္းပ်ိဳအဖြဲ႔က

ကံေဆာင္သပိတ္ေမွာက္မွျဖစ္ေတာ႔မယ္

မင္းဆိုးမင္းညစ္ကို မပဲ႔ျပင္မဆံုးမရင္

ဗုဒၵသားေတာ္အျဖစ္က တာ၀န္မေက်ျဖစ္ေတာ႔မယ္

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး …

လမ္းေပၚမွာေမတၱာေ၀ေနတယ္ … ။

ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဖတ္တဲ႔ကုိယ္ေတာ္ေတြ

စက္တင္ဘာမိုးေရထဲေလွ်ာက္ …

ဘ၀သံသရာမွာအဖ်ားအနာကင္းရေလေအာင္ … ။

အာဏာရွင္က ဘယ္လိုေတြးလည္း

လူစုလူေ၀းျဖစ္လာရင္ ရိုက္သာသတ္ပစ္ကြာ

ငါတို႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာကိုထိပါးလာရင္

ေဂါတမလည္းမထားဘူး … ။

ဗုဒၵရွင္ေတာ္ျမတ္ပံုေတာ္ကိုမွ

လံုၿခံဳေရးတပ္သားေတြက ဖ်က္ဆီးေျခနင္း

သကၤန္းနဲ႔ကတံုးထဲမွာ မင္းအမ်ိဳးမပါဘူး

ရိုက္သာရုိက္တဲ႔ … အရက္တိုက္ၿပီးလူသတ္ခိုင္း

ေရႊတိဂံုေျခေတာ္ရင္းမွာမွ

သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြရဲ႕ေသြး

လြတ္လပ္ေရးအတြက္စေတးခဲ႔ရၿပီ … ။

သံဃာေတာ္ေတြရိုက္ႏွက္ေတာ႔

ေဘာင္းဘီပြ အကၤ်ီပြနဲ႔ Rap သီခ်င္းႀကိဳက္တဲ႔

ေကာင္ေလးေတြထြက္ခ်လာတယ္

`ဘယ္သူေတြမတရားလုပ္တာလဲ … ´

အဲဒီစကားၾကားေတာ႔ စစ္ေခြးေတြက

မင္းတို႔လား ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ

လည္ပင္းကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔နင္း ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ရိုက္

ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာမွ

နားထင္ေသနတ္ေျပာင္း ေတ႔ျဖဳတ္ျပတယ္

ေသရဲရင္ေရွ႕ထြက္ၾကကြ ငါတို႔လက္ကမေႏွးဘူး

ျပည္သူကိုၿခိမ္းေျခာက္ …

ေၾကာက္တတ္ေအာင္ လုပ္ရဲလိုက္တာ … ။

ကမၻာအရပ္ရပ္က ေျပာဆိုေတာ႔မွ

သူတို႔က မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ပါ

မစုကပဲ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးမသံုးဖို႔ …

အလံုးစံုပ်က္သုဥ္းေရးမလုပ္ဖို႔ …

သူတို႔ကို လိုက္ေလ်ာဖို႔ …

အသိအမွတ္ျပဳ ေဆြးေႏြးပါ႔မယ္ …

လူတစ္ရာႏွစ္ရာေလာက္လမ္းေပၚထြက္

ဆူပူတာကို

ႏိုင္ငံတကာသတင္းဌာနေတြက

ဓါတ္ပံုအေထာက္အထားေတြ

ဗီဒီယိုေတြကို မယံုပါနဲ႔

သူတို႔ိကုိပဲယံုပါ …

အဲဒါဆို ကုလနဲ႔သူတို႔လက္တြဲအလုပ္ျဖစ္မွာပါ

ဘယ္သူမွမပါဘူး သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲထားတဲ႔

အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီး အတည္ျပဳၿပီးရင္ၿပီးပါၿပီ

ဒီမိုကေရစီကို လမ္းစဥ္ခုနစ္ရပ္နဲ႔ ေဖာ္ေဆာင္ေနပါၿပီ

သူတို႔ိကုိေထာက္ခံၾကပါ …

လက္နက္ကိုင္မိန္းမလ်ာပါးစပ္က

အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္တယ္ … ။

အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္သြားၿပီ …

အဲဒီေလာက္အသံုးမက်တဲ႔တိုင္းျပည္

အဲဒီလိုဆိုးသြမ္းတဲ႔ေခတ္တဲ႔

ငါ႔လူအျဖစ္ကို ရွက္ရြံ႕ေနဆဲ …

ငါမေသခဲ႔တဲ႔ ၂၀၀၇ ေရ …

ငါ႔အရင္ေသခဲ႔တဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္း

ငါကဗ်ာဖြဲ႔မယ္ … ။

မိုက္ကန္းသူငေတေတြရဲ႕ ဇက္ပိုးသားအေပၚ

အမွန္တရားရဲ႕ဓါးသြားေတြ နီးစပ္လာၿပီဆိုတဲ႔အေၾကာင္း … ။

မိုးလႈိင္ည

Thursday, November 29, 2007

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္

ဘယ္ဘက္လက္ဖ၀ါးေအးစက္စက္က

ညာဘက္လက္ဖ၀ါးေအးစက္စက္ကုိ

ဆုပ္နယ္တယ္…

လက္ဖ၀ါးေတြမွာ အေႏြးဓါတ္လုိတယ္…

ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲ..

လက္ႏွစ္ဖက္လုံးမွာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္

လက္တစ္ဖက္ကအၿခားလက္တစ္ဖက္ကုိ

ငံ့လင့္ေနသလုိ…

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိေနတယ္

လည္တုိင္ဖ်ားတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ကုိ

လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္လုံးပူးကပ္မိလုိက္ခ်ိန္

လက္ဖ၀ါးေတြဟာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္…

ေအးစက္စက္ေဆာင္းေပါ့…

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိေနေအာင္

လက္ဖ၀ါးေတြအခ်င္းခ်င္းေႏြးေထြးတတ္ေအာင္

သင္ၾကားလုိ႔….

မီလင္းဖုိနားၿဖန္႔ကာလုိက္လည္း

လက္ဖ၀ါးေတြမွာ အေႏြးဓါတ္လိုၿမဲ…

လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ဟာ..

အၿခားလက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ရဲ႕

အေႏြးဓါတ္ကုိအၿမဲလုိအပ္ေနတယ္…။

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, November 28, 2007

ႏွလုံးသားရစ္သမ္

ညတာတုိတုိေလးကုိပဲ
အိပ္မက္ရွည္ရွည္မက္မိတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကမၻာၾကီးအႏွံ႔
ေၿခဆန္႔ခ်င္ခဲတဲ့ ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္ပါ...
တစ္ေယာက္ေယာက္က ပခုံးပုတ္ၿပီး
မင္းဘယ္ကလဲလုိ႔ေမးရင္
မသိဘူးလုိ႔ပဲေၿဖလုိက္မယ္...
ကၽြန္ေတာ္လြယ္အိတ္ထဲက
ပန္းခ်ီကားေတြကုိဘယ္ေတာ့မွ
မထုတ္ၿပဘူး....
ဂရင္း၀ွစ္ရြာကေလးကေန
ပါရီညေစ်းတန္းထိသြားခ်င္တဲ့
ေၿခေထာက္
လမ္းေတြဟာ အိပ္မက္ေတြထက္
တုိေတာင္းလြန္းတယ္....
သကၠရ္ဇ္ေတြမွာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကလြဲလုိ႔
အေလးခံသယ္ပုိးသြားစရာဘာမွမရွိဘူ
ေကာင္မေလးေရ...
ေဆာင္းႏွင္းစက္ေတြကမင္းၿပဴတင္းတံခါးကုိ
ရုိက္ခတ္တဲ့အခါ...
ႏွင္းၿမဴေတြၾကားမွာ..
ငါ့ရဲ႔၀ုိးတ၀ါးအရိပ္က...
မင္းကုိတိတ္တိတ္ေလးလက္ၿပေနလိမ့္မယ္...။

မုိးလႈိင္ည

Friday, November 23, 2007

ကၽြန္ေတာ္ခုန္ခ်ခ်င္တဲ႔ျမစ္

အႏၱရာယ္ရွိသည္ မ၀င္ရတဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း

စြန္႔စားရတာ ၀ါသနာပါတယ္…

အဲဒီ ဇင္ကိုလတ္ဆိုသူရဲ႕အိမ္ကိုေရာက္ေတာ႔

မာေရေက်ာေရအမွန္တရားနဲ႔ ဧည္႔ခံတယ္

သူ႔စကားလံုးေတြက ျပတ္သားသလုိ

သူ႔အတြင္းစိတ္ကလည္း ရိုးရွင္းတယ္

သူတို႔ရဲ႕သံလြင္အိပ္မက္ေတြက

ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကူးစက္ခဲ႔ေပါ့

ကၽြန္ေတာ္တို႔အတူ အလင္းျဖဴေန႔ေတြကို

ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း…

အႏုပညာေတြ ေ၀မွ်၊ အေတြ႔အႀကံဳေတြ ကူးလူး

လမ္းခ်င္းတူလို႔ လူခ်င္းေတြ႔ခဲ႔ရတယ္

ကဗ်ာဆရာျဖစ္ၿပီး…ခင္ဗ်ား ၀,ေနတယ္လို႔

ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္… သူ တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ေနလိမ္႔မယ္

ကၽြန္ေတာ္ခုန္ခ်ခ်င္တဲ႔ျမစ္ကေတာ႔

၂၈ ႏွစ္ခရီးကို စီးဆင္းၿပီးၿပီ…

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေပါ႔

ဟိုလိုလူတစ္ေယာက္ရဲ႕

အႏုပညာကို တခုတ္တရခံစားရဦးမယ္

မုိးလႈိင္ည

Thursday, November 22, 2007

ထြက္ေပါက္

"သက္ေသၿပခ်က္ေတြထုတ္ထုတ္မၿပပါနဲ႔
ဘ၀ဆုိတာ
ဂ်ီၾသေမထရီ ပုစၧာတစ္ပုဒ္မွမဟုတ္တာ။"
မင္းခုိက္စုိးစန္

“ထြက္ေပါက္ဆိုၿပီးေျပးမိမွ
ဟုိဘက္ကကမၻာမွာ
အ၀င္တံခါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္…”
ပန္ဒုိရာ


ထြက္ေပါက္ကေန ထပ္ထြက္ေျပးရင္ ဘယ္ကိုေရာက္မယ္ ထင္လဲ

ထြက္ေပါက္ က အစတည္းကမရွိဘူး
နံရံေတြတည္ေဆာက္မိလုိ႔သာ
ထြက္ေပါက္ကုိ လုိအပ္လာတာပါ....။

တကယ္ေတာ့ နံရံေတြပဲရွိတယ္
ကိုယ္တိုင္ေဆာက္တဲ့နံရံ

ကုိယ္တုိင္ေဆာက္တဲ့ နန္းေတာ္က
ကုိယ့္ၿပန္ အက်ဥ္းခ်ေနတယ္…

အႏုပညာဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုပါ..
စၾကာ၀ဠာသစ္ရဲ႕အ၀င္တံခါးလည္းၿဖစ္ေနႏုိင္တာေပါ့…

မုိးလႈိင္ည

အၿပာေရာင္စာသားမ်ားသည္ မပန္ဒုိရာ၏ စာသားမ်ားၿဖစ္သည္...။

အစကအစပဲ

အစက အဆုံးရဲ႕အဓိပါယ္ကုိသိႏွင့္ၿပီးသလုိ
အစက အဆုံးကုိဆုံးၿဖတ္ၿပီးသား
အဲဒီအစက အဆုံးကုိေရာက္သြားတယ္…
အဆုံးက အစကုိၿပန္မစႏုိင္ဘူး
အစကသာ အစကုိၿပန္စတယ္….
အဲဒီအစစအရာရာေတြက
အစအဆုံးတစ္ခုလုံးဇာတ္လမ္းကဖုံးတယ္….
အမွန္တကယ္အစအဆုံးၾကားမွာ
ဇာတ္လမ္းက စလုိက္ဆုံးလုိက္
တစ္ကဒ္ၿပီး တစ္ကဒ္
နံပါတ္စဥ္ထပ္ေရတယ္ တစ္ကဒ္ၿပီးတစ္ကဒ္
အဲဒီအစအဆုံး ဆက္စပ္ေနတယ္…
အစကမဆုံးေတာ့ဘူး….
အစကအဆုံးခဏခဏလာတယ္
အဲဒါ အဆုံးအစမဲ့ေလာကၾကီးေပါ့
အစကအစပဲ
ကဲၿပန္စမယ္…..။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, November 18, 2007

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ေလာကဓံဆုိး နဲ႔စီးခ်င္းထုိးၿခင္း

တစ္ခုခုကုိ ေမ်ာ္လင့္ေနတယ္ေၿပာရင္
မင္းကငါ့လည္ကုိၿဖတ္မယ္…
ဘာကုိမွ မေမ်ာ္လင့္ဘူးဆုိရင္…
ငါရႈးေနၿပီဆုိၿပီးမင္းက ဟားတုိက္မယ္..
မင္းမာယာေတြေလာက္ေတာ့
ေဟာဒီကဗ်ာဆရာက သနားတယ္
စီခ်င္းထုိး ပြဲတုိင္း မင္းငါေရ့ွမွာ
လက္ႏွက္ခ်ခဲ့ရတာ ၂၆ခါ
မင္းငါ့ကုိ အရႈံးေပးခဲ့ရတာ ၂၆ႏွစ္
မင္းကုိမင္း ေလာကဓံစစ္သည္လုိ႔
နာမည္မခံနဲ႔ေတာ့
ငါကေတာ့ အရႈးတစ္ပုိင္းသူေတာ္စင္
ဒဏ္ရာကုိမွ အႏုပညာနဲ႔စင္ၾကယ္ေစႏုိင္တယ္
ကမာၻတစ္ခုလုံးကုိ ခ်င္ၿခင္းတပ္ခဲ့တယ္
ကမာၻတစ္ခုလုံးကုိပဲ စြန္႔ပစ္ရဲခဲ့တယ္…
မင္းအၾကမ္းဖက္ဗ်ဴဟာနဲ႔
ငါ့အေပၚအႏုိင္ယူလုိ႔မရဘူး…
ငါ့ေလာကဓံဆုိးေလးရယ္…
ငါ့ကဗ်ာစားသားေလးကုိ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လုိေသာက္ၿပီး
ေအးေအးသက္သက္သာၿပန္သြားေတာ့
ငါမင္းကုိ ေမ့ၿပစ္လုိက္ၿပီ
မနက္ၿဖန္အတြက္ငါကဗ်ာစပ္ရဦးမယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, November 17, 2007

ကၽြန္ေတာ္ကမာၻေလာကသုိ႔..ေရာက္ရွိေနပါတယ္…။

ဂူသခ်ဳိင္းနံရံေတြလုိ
နာက်င္ဖြယ္ေအးစက္ေနတဲ့
ကြန္ကရစ္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုထဲကုိ
ေအဒီတတိယေထာင္စုႏွစ္အေစာပုိင္းမွာေရာက္ခဲ့တယ္…။

အဲဒါ
ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္အေပၚပုိင္းက
ညစ္ပတ္ႏုံခ်ာတဲ့
ဆိပ္ကမ္းၿမဳိ႔ေလးတစ္ခုေပ့ါ

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ကဗ်ာဆရာလုိ႔
ေၾကာ္ၿငာလုိက္ေတာ့

တားၿမစ္ေဆးသုံးထားတဲ့ ကစားသမားလုိ
၀ုိင္းက်ဥ္ခံလုိက္ရတယ္….

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာတုိင္နဲ႔
မဆက္သြယ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာနဲ႔
ယူဇနာ ၂၀၀ အကြာအေ၀းမွာ….

ဖုန္းသံံေလးတစ္စ
ကၽြန္ေတာ္ဆီကုိ လြင့္ပ်ံက်လာတယ္…

ဟလုိ…ဟလို…ကဗ်ာဆရာလားရွင္…

ေကာင္မေလးေရ
ရာစုႏွစ္တစ္ခုလုံး ကဗ်ာဆရာဆီ
မင္းဖုန္းက အေစာဆုံး၀င္လာတယ္…

ေသခ်ာၿပီ
ကၽြန္တာ္ကမာၻေလာကကုိေရာက္ရွိေနတာ…။

မုိးလႈိ္င္ည

Friday, November 16, 2007

ဒီဇင္ဘာနဲ႔…ငါ

ေလေၿပကတုိးတုိးရုိးရုိးေလးေၿပာသြားတာပါ
က်ိဳးတုိ႔က်ဲတဲ့ဆံပင္ေတြထုိးဖြရင္းေလ…

ႏွင္းလည္းမေၾကြ ၿမဴမေ၀တဲ့
ဒီဇင္ဘာေလရဲ႔ ေအးၿမၿခင္းေတြရႈရႈိက္လုိ႔
ငါ့ ကရူးမုိက္ဖုိ႔အသင့္…။

ေဆာင္းတြင္းကုိ ကေသာင္းကနင္းၿဖတ္ဖုိ႔
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေစာင္ပါးတစ္ထည္ရယ္
သင္ၿဖဴးဖ်ာၾကမ္းတစ္ခ်ပ္ရယ္
ငါပုိင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးတယ္….

ဒီဇင္ဘာအခ်မ္းကုိ
ေရႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႔အန္တုၿဖတ္သန္းရင္း
ဘ၀ကံၾကမၼာေတးထပ္ကုိ
ေခၽြးထြက္ေအာင္ ေရးစပ္ေနသူက
ငါ….

ေလေၿပကတုိးတုိး ရုိးရုိးေလးေၿပာသြားတာပါ
အုိမင္းေနတဲ႔ ငါ့အိမ္ၿပဴတင္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုးေ၀ွ႔ရင္း
က်ိဳးတုိ႔က်ဲတဲ့ဆံပင္ေတြကုိထုိးဖြရင္းေလ…။

မုိးလႈိင္ည

ကုိၿဖဳိးဆီကုိ ဒီဇင္ဘာေရာက္ေနၿပီဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲလုိက္သြားၾကည့္တာ
ငယ္ငယ္က ကဗ်ာေလးပါ ကုိယ္တုိင္ အၿမဲၿပန္ဖတ္မိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ
အတြက္ ေ၀မွ်ၾကည့္တာပါ……

Wednesday, November 14, 2007

ပန္ဒိုရာကို ရိုက္ခ်ိဳးျခင္း

“ထြက္ေပါက္ဆိုၿပီးေျပးမိမွ
ဟုိဘက္ကကမၻာမွာ
အ၀င္တံခါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္…”
ဒီလို ငါေျပာခဲ့တယ္
ေျပာမိသမ်ွစကားေတြ
ကဗ်ာထဲ ထည့္ေခြေနမိေတာ့
ငါက ကဗ်ာေကာင္ႀကီး ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက ကဗ်ာေတြကိုအန္ခ်ရမွ
ေနသာထိုင္သာရွိတယ္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက လိုက္လိုက္အာေခ်ာင္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက လက္တစ္ဆုပ္စာဦးေႏွာက္နဲ႕
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက ထိလြယ္ရွလြယ္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးကို ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾက
ငါကေပးထားခ်က္ေတြၾကားက
အသန္႕ရွင္းဆံုးကစားခ်င္တဲ့ေကာင္ပါ
ဘ၀မွာ ဘယ္ႏွစ္ခါ အ၀ါကဒ္ အထိခံႏိုင္သလဲ
တခ်ိဳ႕က စကားလံုးေတြကိုခုတံုးလုပ္တယ္
ငါကပန္ဒိုရာကိုခုတံုးလုပ္တယ္
အသာေနစမ္းပါ့ကြယ္
ငါက အၾကည္ညိဳမပ်က္ခ်င္ပါဘူး
ငါ့ေမာ္ဒန္အၾကည္ဓာတ္လည္း အျပတ္မခံႏိုင္ဘူး
ငါကအနာဂတ္အျပည့္နဲ႕ေနထိုင္သူေလ
“ငါ့ႏွလံုးေသြးတို႕ စီးဆင္းေစကာ
ငါ့၀ိညာဥ္ကို ေဆးေၾကာအံ႕
အတြင္းအပ ထပ္တူက် တည္ပါေစသတည္း”
အႏုပညာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက
လြယ္အိတ္တစ္လံုးငိုက္စိုက္ခ်
ကိုင္းညြတ္ေနေသာ မိုးလိႈင္ည ေရ
မင္းကေတာ့ ပစ္ခ်စရာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ရွိခဲ့
ငါကေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ရိုက္ခ်ိဳးရတယ္။

ပန္ဒိုရာ

အၾကမ္းဖက္သမားဆုိတာ…ငါပဲ။

တစ္ကမာၻလုံး လုံၿခဳံေရးေတြ
အုံးအုံးကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔
အၾကမ္းဖက္သမားကုိလုိက္ရွာေနၾကတယ္
ငါလည္းအေၿပးအလႊားစဥ္းစားတာေပါ့
အၾကမ္းဖက္သမားဆုိတာ … ဘယ္သူလဲ

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ
ငါ့အိတ္ကပ္ထဲက ေငြေၾကးက
ငါ့ကုိၿပန္ေပးဆြဲတယ္…
ငါပတ္ထားတဲ့နာရီက ငါ့ကုိ
အက်ဥ္းခ်တယ္….
ငါလြယ္ထားတဲ့အိတ္က ငါ့ကုိ
ၿပန္ထည့္သယ္သြားတယ္…
ငါစီးထားတဲ့ဖိနပ္က
ငါ့ခရီးေတြကုိသတ္ပစ္တယ္…
အဲဒီလုိနဲ႔
ငါေသသြားၿပီဆုိပါစုိ႔
ငါ့နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ အုတ္ဂူဟာ
သုဘရာဇာေတြအရက္ေသာက္ဖုိ႔
အၾကမ္းဖက္ခံရတုန္းပဲ…
ငါယုံလုိ႔ ေရးခဲ့တာေကာ
ငါၾကဳံလုိ႔ေရးခဲ့တာေကာ
ေဟာဒီ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း
ငါ့စာေတြဖတ္မိတဲ့ လူေတြကုိ
ေခ်ာင္းေၿမာင္းလုပ္ၾကံဖုိ႔ၾကိဳစားဦးမွာ
ငါ့ မွငါေတြထပ္ၿပီး…
ငါကုိယ္ငါေကာ အၿခားအရာေတြကုိ
အၾကမ္းဖက္ခဲ့တယ္
ငါ…ဆုိတာ အၾကမ္းဖက္သမားပဲ….။

မုိးလႈိင္ည

မုိးဃ္ေဇာ္ ေသတမ္းစာ

အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ
ဖေယာင္းတုိင္မီးေတြ ထြန္းၿပီးရင္
ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့စီမံကိန္းေတြေအာက္ကုိခ်
ဖတ္လက္စစာအုပ္ကုိပိတ္လိုက္ေတာ့
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေသလုိ႔ရၿပီ…။

ေသဖုိ႔ေမ့ေနတာမွန္တယ္
(ေသၿခင္းတရားဆုိတာ ဆရာ၀န္ေခါင္းခါမွ
သတိရတာမ်ိဳး)
ၾကည့္ေလ မနက္ကပဲ
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ဘတ္(စ္)ကားေပၚမွာ
ရန္တစ္ပြဲ ၿဖစ္ခဲ့တယ္
ေက်ာက္ေခတ္ဆီ အရင္းမစုိက္ဘဲ
သဘာ၀သမုိင္းၿပတုိ္က္ ေရာက္ခဲ့တယ္
(လူသားမ်ဳိးႏြယ္ ေလ့လာဖုိ႔ထက္
တရုတ္မေလး နားပူလုိ႔)
ေရတုိင္ကီ အေပါက္ေတြၿပန္ဖာ
ဆံသဆရာနဲ႔ ပုဂံရာဇ၀င္ၿငင္းခုံရင္း
ေသဖုိ႔ေတာင္ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းလာရဲ႔။

ငါ့ေသြးေၾကာ နံရံတစ္ၿပင္လုံး
အင္ဂ်င္ အပူဆုံးအခ်ိန္ဟာ
ႏြားႏုိ႔ပုံးေတြေမွာက္ခဲ့တာနဲ႔အမွ်
ေလာကကုိၾသဇာသီးအမွည့္ေတြၿပန္ေပးဖုိ႔
ေတြးေတာေနခ်ိန္ေပါ့…။

ေနာက္လူေတြၾကြက္တြင္းထဲ
အမွည့္ရႊမ္းဆုံး ထည့္သြင္းေပးႏုိင္တာ
ဒီၾသဇာပင္ေတြပဲမဟုတ္လား…။

မိတ္ေဆြတုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေၿမၾကီးတစ္ခြင္မွာ
ၾသဇာသီးပင္ေတြစုိက္ပ်ဳိးၾက
အာသာေၿပ ၾသဇာသီးေတြ စားၾက
ေဇာေခၽြးေတြကုိေတာ့ဖုိင္တြဲထားၾက
ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာစကားဟာ
ဘယ္လုိအသံေနအသံထားနဲ႔ဲဆုိဆုိ
သက္ၿပင္းေတြကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း
ေၿပာဖုိ႔
ၾသဇာသီးေတြစိတ္ခ်လက္ခ်သီးဖုိ႔
ၿပီးေတာ့
ေဟာသည္ေပါ့ဆမႈရဲ႔သားကုိ
ရယ္ေမာသံမ်ားနဲ႔ သၿဂိဳလ္ဖုိ႔။

မုိဃ္းေဇာ္

Tuesday, November 13, 2007

မုိး

တစ္ခ်ိန္က
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေမေမ့ရင္ခြင္ၾကားက
တိမ္ၿပာေလးတစ္စပါ...
အဲဒီတုန္းက
ေကာင္းကင္ဟာ
အၿမဲလွခဲ့တယ္
အခု ေလႏွင္ရာ
အလ်ားရွည္ခဲ့တုိင္း
ရာသီဟာမုန္တုိင္းခ်ည္းပဲမုိ႔
ေမေမ့တိမ္ၿပာေလးညဳိမြဲခဲ့ရၿပီ
ေကာင္းကင္ၾကီးကလွတယ္လုိ႔
ဘယ္သူမွမေၿပာၾကေတာ့ဘူး...အေမ
သားကုိယ္တုိင္ထစ္ခ်ဳန္းခဲ့ရ
ရႊဲရႊဲစုိညေတြကုိသိမ္းဆည္းၿပီး....
ရာသီတံခါးကုိေခါက္လုိက္ေတာ့
အေမ့ဆီမွာေတာ့ေကာင္းကင္ဟာလွၿမဲပါ...။

(ယုံတမ္းစကားေတြ အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဒီကဗ်ာေလးဆီေရာက္ခဲ့တာပါ မုိးခ်စ္သူႏွစ္သက္လိမ့္မယ္ထင္လုိ႔....)

မုိးလႈိင္ည

Saturday, November 10, 2007

သူမကုိကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္

လူတုိ႔သည္ဘုန္းတန္ခုိးၾကီး၏
အမ်က္ေဒါသၾကီး၏
အလုိရမၼက္ၾကီး၏
လက္ေလးဖက္၊ ေၿခေလးဖက္၊
ဦးေခါင္းႏွစ္လုံး၊လိင္အဂၤါႏွစ္ခုႏွင့္
ထုိသူတုိ႔သည္…
နတ္ၿပည္သုိ႔တုိက္ခုိက္ရန္ၾကံစည္ေနဘိ
ထုိသူတုိ႔အားနတ္လက္ႏွက္ႏွင့္
တိုက္ခုိက္ေခ်မႈန္းပစ္လုိက္ပါက
နတ္တို႔အားကုိးကြယ္သူမဲ့ေခ်အံ့
ထုိေၾကာင့္လူတုိ႔အား
လက္ႏွစ္ဖက္၊ေၿခႏွစ္ဖက္၊
ဦးေခါင္းတစ္လုံးထက္ၿခမ္း၀က္၍
သူ၊သူမခြဲၿခမ္းေစဟု
ဇုနတ္မင္းၾကီးကဆုံးၿဖတ္ခဲ့သည္။
(ဂရိဒ႑ာရီ)

လူတုိ႔သည္မိမိ၏ေပ်ာက္ေနေသာအၿခမ္း
ကုိရွာေဖြရင္း….
သူဟူေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမကုိရွာရင္း..

ဘုရားသခင္သည္
လူေယာက်ာၤးသည္တစ္ဦးတည္းမေနေကာင္း
သူ၏အေထာက္အမကုိဖန္ဆင္းဦးမည္ဟု
အၾကံရွိေတာ္မူေလသည္
ထုိေၾကာင့္လူကုိၾကီးစြာေသာအိ္ပ္ၿခင္းၿဖင့္
အိပ္စက္ေစ၍
နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းအားထုတ္ယူၿပီးလွ်င္
အသားတုိ႔ေစ့စပ္၍လူမိန္းမအားၿဖစ္ေပၚေစသည္…
ထုိေန႔သည္ဆဌမေၿမာက္ေန႔ၿဖစ္သည္။
(ကမာၻဦးက်မ္း)
မိမိ၏နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းကုိ
မည္သုိ႔ေသာအရပ္မွာရွာေဖြရမွန္းမသိခဲ့
သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာေန႔ရက္တုိ
အစဥ္အၿမဲရရွိႏုိင္ပါ့မလား…
မိမိနံရုိးအတြက္
ရင္မွနာက်င္ၿခင္းတုိ႔သည္ပုိမုိၿမည္ဟီးႏုိင္ခဲ့ေပသည္။

ခ်စ္သား
ဤသူငယ္မအတြက္က်ေသာ
သင္၏မ်က္ရည္ၿမစ္အသြယ္သြယ္သည္
သမုဒၵရာေလးစင္းထက္ပုိမုိမ်ားၿပားခဲ့ၿပီ
သံသရာအဖန္ဖန္က်င္လည္ၿခင္း၌
နာက်င္ေမွာင္မုိက္ၿခင္းအတိကိေလသာအေပၚ
သင္သည္စြဲလန္းေလာင္ၿမိဳက္ဆဲလား….

မၿဖစ္ၿခင္းတရားဆီသုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္သူမႏွင့္အတူသြားခြင့္ရခ်င္မိသည္…
သူမကုိကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္…
ထုိသုိ႔ေသာ ကိေလသာအားၿဖစ္ေစေသာ
ထုိသူမကုိပဲေၾကာက္ၿခင္းတရားႏွင့္ၿမတ္ႏုိးမိဆဲ….။

မုိးလႈိင္ည

Friday, November 9, 2007

လြယ္အိတ္ထဲမွာ

ကမၻာႀကီးကုိ
လြယ္အိတ္တစ္လံုးနဲ႔ တူတယ္လို႔
တစ္ေယာက္ေယာက္က
ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာမထားခဲ႔ရတာလဲ…။

ဘာကိုမွထည္႔မထားတဲ႔လြယ္အိတ္
တစ္လံုးဟာခ်ိတ္ဆြဲခံထားရၿပီး
မဆန္႔မၿပဲထည္႔ခံထားရတဲ႔လြယ္အိတ္
တစ္လံုးက လမ္းသလားေနတယ္…။

လြယ္အိတ္တစ္လံုးက
ထည္႔သမွ်သာ ျပန္ထုတ္ေပးႏိုင္တယ္တဲ႔
မ်က္လွည္႔ဆရာက
ကၽြန္ေတာ္႔အိတ္ထဲက ဘာမဆိုထုတ္ေပးႏိုင္တယ္
ဒါေပမယ္႔ ထုတ္ေပးႏိုင္တာကို
ႀကိဳထည္႔ထားရမယ္ တဲ႔…။

ကၽြန္ေတာ္ လြယ္အိတ္တစ္လံုး မျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ပါ…။

ကမၻႀကီးေတာင္ အိတ္တစ္လံုးနဲ႔
တူေနတဲ႔ေနာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္လည္း
လြယ္အိတ္တစ္လံုးနဲ႔တူတဲ႔လူ ျဖစ္ေနတယ္…။

အဲဒီလူကပဲ အပိုတပ္ဆင္ရသမွ်
လြယ္အိတ္တစ္လံုးကို ထပ္လြယ္ထားရတယ္
ဘာမွထည္႔မထားတဲ႔အိတ္တစ္လံုးကို
လြယ္ထားသူေတြ မတ္မတ္ေလွ်ာက္ႏုိင္ေပမယ္႔
ေလးလံတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔လြယ္အိတ္ေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္ကိုင္းညြတ္ေနေလ႔ရွိပါတယ္…။

ကၽြန္ေတာ္႔လြယ္အိတ္ထဲမွာ
ေၾကးနီေရာင္မီးျခစ္တစ္လံုး
ဘယ္ေတာ႔မွဖတ္လို႔မၿပီးေသးတဲ႔
တီအက္စ္အဲလိေယာ့ရဲ႕ ဖုန္းဆိုးေျမ
ကဗ်ာဆရာ မို္ယ္းေဇာ္ရဲ႕ေသတမ္းစာ
တရုတ္ႏုိင္ငံလုပ္ ေဘာပင္အစုတ္ေလးေခ်ာင္း
ကမၻာ႔အေရးအခင္းေတြကို
ျမန္မာဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ႔
ဂ်ာနယ္ႏွစ္ေစာင္
စိတ္ဓါတ္က်ရင္ ထုတ္ဖတ္ဖို႔
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲဲ႕ ႏြားေက်ာင္းသားကဗ်ာစု
ကစ္ပလင္ရဲ႕ If ကို ျမန္မာအဂၤလိပ္ႏွစ္ဘာသာ
ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ႏွစ္အုပ္
တစ္ဖက္လြတ္ A4 စကၠဴအခ်ိဳ႕
ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကိုင္းညြတ္ေစတဲ႔
မိဆိုးေလးစေနရဲ႕စကားေျပအခ်ိဳ႕
အဲဒီအရာေတြအားလံုး
laptop တစ္လံုးလိုခ်င္တဲ႔ကဗ်ာဆရာရဲဲ႕
ပထမဆံုးစုေဆာင္းမိတဲ႔
laptop အိတ္အေဟာင္းႀကီးထဲမွာ ပါတယ္…။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ
laptop အိတ္အေဟာင္းႀကီးနဲ႔
ကိုင္းကိုင္းေလွ်ာက္သြားေနသူဟာ
မိုးလႈိင္ညသာျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Thursday, November 8, 2007

ၾကယ္ေရာင္ အလြမ္း

အနီေရာင္ပန္းတစ္ၿခင္း
မင္းေၿခရင္းမွာ
ခ်စ္ၿခင္းၿဖင့္ေတာက္ပ
ငါ အရႈံးေပးလုိက္ပါရေစ။

ၿပန္မလာေတာ့မယ့္
ၾကယ္တံခြန္တစ္ခုကုိေမ်ာ္ေနမိသူ
နဂါးေငြးတန္းလုိပဲ
ယွက္ၿဖာေနတဲ့အလြမ္းေတြ…

မင္းထြက္သြားခဲ့တဲ့
အလင္းႏွစ္ေတြကုိငါထုဆစ္ထားတယ္

ၾကယ္ေရာင္အစအနေတြအားလုံး
ေပါင္းစပ္ၿပီး…ရက္စက္သူမၾကီးဆုိတဲ့
ေဟာဒီ သရဖူ
ငါရင္ဘတ္ထဲမွာလမ္းၾကဳံရင္လာယူပါ

ရာစုႏွစ္ေတြ
ငါ့ကုိၿမဳပ္ႏွံထားတဲ့ေၿမၾကီးထဲ
မပုပ္သုိးပဲရွိေနမယ္….။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, November 6, 2007

မင္းကမယ့္ ည

မင္းကမယ့္ ညမွာ
ငါဟာထင္းတစ္စၿဖစ္ၿဖစ္
မင္းအလွေတြကုိ
ေပၚလြင္ထင္ဟပ္ေစမယ့္
အလင္းတစ္စက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ငါ့အခ်စ္ေၾကာင့္
ငါ့ကုိယ္ငါေလာင္ကၽြမ္းေတာက္ပေစၿပီး
အဲဒီတစ္ညမွာေတာ့
မင္းလွေစရမယ္…….

မုိးလႈိင္ည

Sunday, November 4, 2007

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ကဗ်ာဆရာ

ခင္ဗ်ားရဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ
ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ဘူး သိရဲ႕လား။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
တစ္ရြက္လႈပ္ရင္ တစ္ခက္လံုးနာၾက
သစ္ပင္ရဲ႕ေဒါသအား မုန္တိုင္းကို ၀ပ္တြားေစမယ္လို႕ ႀကံဳး၀ါးမယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
အေနာက္ေတာင္ေလမိုက္ ေဆာင္းမွာတိုက္လို႕
ရာသီဥတု ငိုက္စိုက္က်စျပဳၿပီလို႕ မွတ္ခ်က္ခ်မယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေရေျမမမွန္ မ်ိဳးမသန္လို႕
အခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြလုလု ရြက္ပ်ိဳႏုေတြရယ္လို႕
အံႀကိတ္ကာ ေခါင္းယမ္းမယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေနေရာင္ျခည္ နမ္းသြားတဲ့ အစိမ္းေရာင္တန္း
ငွက္ငယ္ေျခရာ ျဖတ္သန္းတယ္လို႕ ေရရြတ္မယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေလတိုက္လို႕သစ္ရြက္လႈပ္တာလား
သစ္ရြက္ေတြလႈပ္လို႕ေလတိုက္တာလားလို႕
ေရွ႕ေနာက္ျဖစ္စဥ္သေဘာ ကန္႕လန္႕တိုက္ ေစာေၾကာမယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ရာသီဗီဇ ေလရူးခလို႕ယိမ္းယိုင္ၾကတာ
သဘာ၀ပါေလလို႕ မတုန္မလႈပ္ေျပာမယ္။

သစ္ရြက္လႈပ္ျခင္းက ခင္ဗ်ားကို အျပစ္ကင္းစြာ မရယ္ေမာေစေတာ့
ခင္ဗ်ားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္၂၀ ကခင္ဗ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ခင္ဗ်ားကဒီစနစ္ႀကီးကို ေျပာင္းလဲဖို႕ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာ
ဒီေခတ္ႀကီးကခင္ဗ်ားကို ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲလိုက္ၿပီပဲ။

ခင္ဗ်ားက အၾကမ္းဖက္သမား
ခင္ဗ်ားက ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းသူ
ခင္ဗ်ားက ႏိုင္ငံေရး အကဲျဖတ္
ခင္ဗ်ားက အင္ပရက္စ္ရွင္နစ္
ခင္ဗ်ားက ျဖစ္တည္မႈ၀ါဒီ
ခင္ဗ်ားက ဘုရားမဲ့။

ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္တိုင္းက
မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ေနလို႕။ ။


ပန္ဒိုရာ

ေဖေဖာ္၀ါရီသုိ႔…ေနာက္ဆုံးကဗ်ာ

ခရစ္စမတ္ညမွာ
အသည္းပုံသၾကားလုံးေတြ
မင္းတံခါး၀ကုိေရာက္ရွိရုံ
ႏွင္းဆီၿဖဴပန္းဆီးကုိ
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းနဲ႔
တစ္ေယာက္ေယာက္ကလာေပးရုံသက္သက္
ေႏြဦးရာသီပန္းခ်ီကားေလးေတြ
မင္းသတိရေနဖုိ႔…..
တုိက္ဆုိင္တတ္တဲ့လမ္းကေလး
၂၀ ရာစုကေဖးမွာ
ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေလးနဲ႔ငါ့ကုိ…
ဗလင္တုိင္းေဒးအၾကိဳညေတြမွာ
ဂစ္တာအုိတစ္လက္ရဲ႔
အလြမ္းဓါတ္ခံသီခ်င္းေလးေတြ
သီဆုိေနဖုိ႔….
ကဗ်ာေၾကာင့္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့တုိႏွစ္ေယာက္အခ်စ္ကုိ
ကဗ်ာဆန္ဆန္ႏွလုံးသားထဲသုိ၀ွက္ထားဖုိ႔
ေဖေဖာ္၀ါရီေရ….
ေ၀းသြားတဲ့လမ္းမကုိပဲ….
အၿပစ္မတင္ရက္ပါ
ဒဏ္ရာစစ္စစ္ကုိရင္ခုန္ေက်နပ္လုိ႔
မင္းေပးတဲ့အနာတရေတြက
ငါ့ကဗ်ာၿဖစ္ခဲ့တယ္…
အသက္ရွင္ေနသမွ်ေလးမွာ
အခ်စ္စစ္ကုိရရွိဘူးလုိ႔ငါေက်နပ္တယ္
မင္းတြဲခဲ့ဖူးတဲ့လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔
ငါကဗ်ာေတြဆက္ေရးမယ္…
မင္းနာမည္မပါေတာ့တာကလြဲလုိ႔ေပါ့
ကဗ်ာေတြရဖုိ႔ခံစားခ်က္ကုိႏွလုံးသား
တပ္မွ်ားခဲ့သူလုိ႔
မစြပ္စြဲပါနဲ႔ေတာ့ေဖေဖာ္၀ါရီ….
ငါ့ဆီမွာ
မင္းခ်စ္တဲ့ေႏြဦးညေတြရွိေသးတယ္…

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, October 31, 2007

ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္မ်ားသို႔

ဘုန္းႀကီးကိုသတ္တဲ့ လူသတ္ေကာင္ေတြ
ဘ၀ဆက္တုိင္း က်ဆံုးပါေစ။

စစ္ဖိနပ္ေတာင္ မရွိတဲ့ဘ၀
ကိုယ့္အေျခအေနေတာ့
ကိုယ္သိၾကဖို႔ေကာင္းတယ္။

ငရဲဆိုတာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႔ထက္
ပိုေၾကာက္စရာ ေကာင္းေၾကာင္း
မင္းတို႔ အေလာင္းေတြ ေျမဘ၀ေျပာင္းမွသိမယ္။

တႏုိင္ငံလံုး ေကာင္းစားေရး
အသက္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ စေတးေနၾကတယ္
ကဲ...မင္း ႏုိင္ငံေကာင္းစားတာ မျမင္ခ်င္ဘူးလား။

ေဟ့...ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ေတြ....
လူေသြးကို စုပ္၊ လူဂုတ္ကို ခ်ဳိး
လွံစြပ္နဲ႔ ထိုးေပမယ့္
အာဇာနည္မ်ဳိး ေသရိုးမရွိဘူး။

“ဘုန္းႀကီးသတ္တဲ့ မိစာၦေတြ
မိုးႀကဳိးပစ္လို႔ ေသပါေစ
ဘုန္းႀကီးသတ္တဲ့ မိစာၦေတြ
မိုးႀကဳိးပစ္လို႔ ေသပါေစ”

ဇင္ကုိလတ္

Sunday, October 28, 2007

တစ္ခုခုေရးမလုိ႔ပါ

မနက္လင္းလာလုိက္တာ
ငါ့ကုိ လမ္းမေပၚဆြဲယူလာတဲ့အထိ
ဒီေန႔ဘာေတြလုပ္ရမလဲ…
မေန႔ကစီမံခ်က္ထဲမွာပိတ္မိေနတာသိတယ္။

လမ္းတစ္ဘက္ကုိၿဖတ္ကူးတယ္
ဒီနားမွာအင္တာနက္ဆုိင္ရွိေပမယ့္
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ေကာ္နက္ရွင္ကမေကာင္းဘူး။

လမ္းၿပဆုိင္းဘုတ္ေတြေထာင္ထားေပမယ့္
ပိတ္ထားတဲ့လမ္းေတြကမ်ားတယ္
နံရံကုိပဲေခါင္းနဲ႔ထတုိက္ပစ္ဖုိ႔ပဲရွိတယ္။

၂၀၀၈ၿပကၡဒိန္၀ယ္မလားလုိ႔
လွမ္းၾကည့္ၿပီးမွ…
ငါသကၠဇ္ရ္ေတြ မလုိခ်င္ေတာ့တာသတိရတယ္။

ေတာ္ပါၿပီ
လက္ဘက္ရည္က်စိမ့္တစ္ခြက္
ငါးဆယ္တန္စီးကရက္ႏွစ္လိပ္ရရင္
ငါကဗ်ာေရးလုိ႔ရၿပီ…
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကမာၻၾကီးအေၾကာင္းဆုိလည္းဟုတ္တယ္။

ဒီမုိကေရစီမရတဲ့ေနရက္ေတြဆုိလည္းၿဖစ္တယ္
ငါ့ရင္ထဲက ေဖေဖာ္၀ါရီကုိ
ပုိက္ဆံေပါတ့ဲေကာင္ခုိးသြားတဲ့အေၾကာင္းဆုိလည္း
ေရးလုိ႔ၿဖစ္တာပဲ….။

ေရာဂါပဲ…
လူေတြမေသပဲ…ဘုရားသခင္သာေသဖုိ႔ေကာင္းတယ္
နိေရွးနဲ႔ငါလည္း ငရဲမွာခဏခဏေတြ႔တယ္
ဒီအဘုိးၾကီးနဲ႔ၿငင္းခုံရတာအရသာအရွိဆုံးပဲ…။

မုိးလႈိင္ည

Friday, October 26, 2007

ေထာင္စုႏွစ္အလြမ္း

ေမ်ာ္လင့္စရာမရွိရင္ေတာင္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္
အတိတ္ကုိၿပန္ေတြးလုိက္တာနဲ႔
အလြမ္းလ်င္လ်င္ၿမန္ၿမန္ေရာက္လာတတ္တယ္
တစ္ကယ္ေတာ့
အၿဖစ္အပ်က္ေတြကုိ
ရင္ထဲသုိ၀ွက္ခဲ့သူတစ္ေယာက္
ေအဒီႏွစ္ေထာင္အလြန္
တတိယေထာင္စုႏွစ္က
ငါ့ရင္ဘတ္ကုိၿမိဳ႔ပ်က္တစ္ခုလုိေခ်မြ
ေမ်ာ္လင့္လုိ႔မရရင္ေတာင္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္…
ေဖေဖာ္၀ါရီေရ
လူငယ္ဘ၀အိပ္မက္ေတြအတုိင္း
ငါရင္ခုန္သံအရုိင္းဆန္ဆဲပါ

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, October 24, 2007

ေမ်ာ္လင့္ဆဲအိပ္မက္

ေမ်ာ္လင့္ဆဲအိပ္မက္

ရာစုသစ္မနက္ခင္းမွာ
ေမတၱာတရားဟာႏုိးထဖုိ႔မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား
လွ်ပ္စီေၾကာင္းပတ္လမ္းေပၚမွာက
စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ေၾကာင္ပ်င္းေတြ
ေမာ္နီတာကုိေငးရင္းနဲ႔
ခလုတ္တစ္ခုႏွိပ္မိတာနဲ႔အမိန္႔တစ္ခုက်လာမယ္
ခ်စ္ၿခင္းတရားနဲ႔စပ္ယွက္စရာမလုိတဲ့
ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲကသေႏၶသားေတြ
စိတ္ရႈပ္ေထြးေနၾကသလား
နယူးေယာက္တံဆိပ္နဲ႔တီရွပ္ေအာက္မွာက
ဘာကုိမွမခ်က္လုပ္ရေသးတဲ႔
အစာအိမ္အသစ္စက္စက္တစ္လုံး
အာဖရိက ကေလးငယ္ေတြရဲ႔မ်က္၀န္းမွာ
ေပါင္မုန္႔ဆုိတာစားစရာဟုတ္မဟုတ္
မေသခ်ာဘူး...
မေမြးခင္ထဲကေသမိန္႔က်သလုိ
HIVပုိးကပါလာၿပီးသား
အုတ္နံရံတုိင္းမွာကက်ည္ေပါက္ရာခ်ည္းပါပဲ
ေဘဘီလုံေရွးေဟာင္းၿမဳိေတာ္ၾကီးကၿငီးတယ္
ရာစုသစ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ
အႏူၿမဴစီမံကိန္းကုိယ္စီနဲ႔
လူခႏၶာကုိယ္ဟာခ်ိန္ကုိက္ဗုံးတစ္လုံးဆုိရင္
ငရဲက်သြားတဲ့ေကာင္းကင္ဘုံအတြက္
ငါတုိ႔ဆုေတာင္းပြဲက်င္းပရေတာ့မယ္...
ကမၻာေၿမၾကီးစစ္မက္ေဘးမွကင္းေ၀းပါေစ....။

မုိးလႈိင္ည

ကရာခ်ိမွာ ဗုံးကြဲတဲ့သတင္းေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာေလးကုိ ၿပန္တင္ၿဖစ္တာပါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမတၱာတရားေတြ မလုံေလာက္လုိ႔ ကမၻာၾကီးဟာ အၾကမ္းဖက္ခံေနရဆဲပါ..ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ဘာသာတရားပါ ဘုရားသခင္အားလုံးထက္ၿမင့္ၿမတ္ပါတယ္ ....

Saturday, October 20, 2007

မဆင္မၿခင္ေရးလုိက္တဲ့ကဗ်ာ

ဆင္ဆင္ၿခင္ၿခင္ေနစမ္းပါကြာ
ေၿပာလုိက္ရင္ဆင္ေၿခဆင္လက္ေတြခ်ည္းပဲ
မဆင္မၿခင္ေနရင္ေတာ့ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္
ယုတၳိေဗဒလား…ေလာဂ်စ္လား
ထားလုိက္ေတာ့ ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ေနတဲ့ေလာကမွာ
သီအုိရီအေသေတြဆြဲထုတ္ၿပမေနနဲ႔
အဘုိးမဆင္ၿခင္ရင္ကင္ဆာရႏုိင္တယ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ့္အဘုိးကုတဲ့ဆရာ၀န္
အဘုိးအရင္ေသသြားဖူးတယ္….
ဆင္ေၿခၿဖစ္ၿဖစ္ဆင္လက္ၿဖစ္ၿဖစ္
ကၽြန္ေတာ္စြပ္ၿပဳပ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တယ္တဲ့
တရုတ္အကီးကေၿပာတယ္
အဲဒါပဲ
တစ္ခါတစ္ခါဘ၀ကုိ စြပ္ၿပဳပ္လုပ္ေသာက္တတ္ရတယ္
ဒါမွမဟုတ္စြပ္ၿပဳပ္ကုိဘ၀လုိေသာက္တတ္ရတယ္…
ဒီကဗ်ာေရးၿပီးရင္
ကၽြန္ေတာ္လည္းဆင္ဆင္ၿခင္ၿခင္ေနမွၿဖစ္မယ္
အခုထိေတာ့မဆင္မၿခင္ေရးမိတာခ်ည္းပဲ….

မုိးလႈိင္ည

ညေန

အေ၀းးးးးး
က
လြင့္ေမ်ာဆဲတိမ္ေတြရဲညႈိ႔ခ်က္မွာ
လူ႔ဘ၀
ဒဏ္ရာေတြကုိစိတ္ၿဖာတင္ဆက္ရင္း
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းအစြန္းမွာတြဲခုိေနတဲ့
အလင္းမႈန္ေတြပါးလ်
အေမွာင္ေတြသိပ္သည္း တစ္ခုခုေပ်ာက္ကြယ္ရမယ္ဆုိ
ငါ့ကုိယ္ငါၿပန္မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး
အေ၀းကလြင့္ေမ်ာဆဲတိမ္ေတြရဲ႔ညႈိ႔ခ်က္မွာ
ငါ့ညေနေတြလဲၿပိဳခဲ့ရတယ္

မုိးလႈိင္ည

ရႈေမ်ာ္ခင္း

အဆုံးမရွိေအာင္က်ယ္၀န္းတဲ့ အမွားထဲ
တိမ္ေတြကလွလုိက္တာ
ကုိယ္မွာတရားနဲ႔ေၿဖရတယ္။

ေမာင္သိန္းေဇာ္

အန႔ံ

အေပါစားေရေမႊးန႔ံထဲက ထြက္လာသလား
ၿမိဳ႕ၿပရဲ႕ အစာေခ်လမ္းေၾကာင္းထဲကထြက္လာသလား
သူမဆီက အန႔ံတစ္ခုရတယ္။

ပလက္ေဖာင္းနဲ႔ ဓာတ္တုိင္မွာ
အၿမစ္တြယ္ေနတဲ့ အနံ႔
ေလာ္လီမႈမိတ္ကပ္နဲ႔
ေရာစပ္ထားတဲ့အန႔ံ
တစ္ေလာကလုံးပုပ္ေဟာင္ေနတဲ့အန႔ံ။

မင္းရုပ္မင္းရည္ကေလးမွအားမနာ
ဒီလမ္းကုိ ဘာလုိ႔ေရြးရတာလဲကြာ
ဒါဆုိကၽြန္မ ဥကၠာပ်ံေတြအေၾကာင္းေလ့လာခ်င္တယ္ေလ
ေလ့လာခ်င္တယ္ရမလား
သူမ မာနကုိ
သူမပုိက္ဆံအိတ္ထဲ ထည့္
ကားဟြန္းသံအတုိင္း ထြက္ခြာသြားေလရဲ႕။

ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု
အစပ္နားက ငါသာ
ဘယ္လမ္းေရြးၿပီးဘယ္အိမ္ၿပန္ရမလဲ
ငါ့မွာ
ၿပန္စရာလမ္း မရွိဘူး။

မုိဃ္းေဇာ္

Thursday, October 18, 2007

ဖ်ားနာေနေသာစကားလုံးမ်ား

ၿငင္းဆုိၿပီးသား
စကားလုံးေတြအတြက္…
အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္ဖုိ႔မလုိအပ္ေတာ့ပါ..
လမ္းေတြကေ၀းခဲ့ရင္ေတာင္
ဆုံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကုိ အမွတ္ရတယ္
ေကာင္မေလးေရ…
မင္းဆီမွာစပယ္ေတြေ၀ေနေအာင္ပြင့္ေနေပမယ့္
ငါေနတဲ့ၿမဳိ႔မွာေတာ့မုိးေခါင္ေနတာၾကာၿပီ
ဘ၀ပက္ၾကားအက္ထဲမွာ
လေရာင္နမ္းတဲ့ပန္းေတြမပြင့္တာ
သဘာ၀ပါကြာ….
တစြန္းတစၾကာဖူးတဲ့ပုံၿပင္ေတြထဲမွာ
ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာေရကန္ၾကီးၾကီးရွိတယ္
နတ္သမီးေလးေတြေနတယ္တဲ့
ဒါေပမယ့္စြတ္စုိခြင့္မရတဲ့ယာခင္းေလးကုိ
ငါ့အဘုိးစုိက္ခဲ့သလုိ
တစ္ဘ၀လုံးရြာမလုိမုိးကုိေမ်ာ္လုိ႔
ငါ့တီးခတ္တဲ့ဗုံသံထဲမွာ
မင္းကုိခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြပါလာတတ္တယ္..
ေတာင္ေပၚမွာေပ်ာ္ေနေပါ့ေကာင္မေလးေရ
ငါ့ကုိမေခၚပါနဲ႔ သိပ္ေအးတဲ့ရာသီဆုိ
ငါဖ်ားနာတတ္လုိ႔ပါ…။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, October 16, 2007

…အေမွာင္

လမုိက္ညစၾက၀ဠာအေပၚ
ေမွာင္ေနတဲ့
မ်က္၀န္းေတြက ပိတ္က်ခဲ့ေတာ့
အလင္းမွာသာ နာက်င္ဖြယ္ရာ
တသီးတသန္႔ၾကီး
ေမွာင္ခဲ့ရပါသတဲ့…
ေမွာင္ ။

တကယ္ၿပိဳေတာ့မလားကြယ္….
ညဳိလက္စညည္းသံေတြ
ရင္ထဲ
ၿငိမ့္ကနဲထုိးဆင္း
ေမွာင္ ။

အေကာင္းၿမင္တဲ့ဘက္ကခ်ည္း
ခုိးခုိးၾကည့္ေနက်
စိတ္ကုိအနာမခံသူဟာ
ပညာရွိဆန္မယ္တဲ့
ေမေမ႔အိပ္မက္ဆီခဏထြက္ေၿပးဖုိ႔ပဲ…
ဒါေပမယ့္
ဒီႏွလုံးသားေဖာင္ကေလးက
ေမွာင္ ။

မာရီယာေရ…
မင့္ဆီမွာ
ေႏြဦးကုိထြန္ေရးငင္လုိက္ေတာ့!
ငါ့ဆီမွာက
ရွိရွိသမွ်၀ွက္ဖဲေတြနဲ႔
တဲတဲေလးမုိးေခၚထားရ
ေမွာင္ ။

ေမွာင္လြန္းလုိ႔ပဲေလ
ညခမ်ာပက္လက္ကေလး
ညနဲ႔ေရာေယာင္
အိပ္သြန္ဖာေမွာက္
ေမွာင္လုိ႔ေပါ့….
ေမွာင္ ။
ေမွာင္ ။ ။

ေက်ာ္မ်ိဳး 26.jan.00

အလုပ္ဟာအရႈပ္ပဲ

ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ…
ဘာေတြမွန္းလည္းမသိဘူး…
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
မင္းကုိလြမ္းမိလုိက္တဲ့ခဏပဲ
ငါ့ဆီမွအသက္ပါတယ္..ေဖေဖာ္၀ါရီ။
မသိဘူးကြာ…
ငါ့ကုိဘာမွလာမေၿပာၾကနဲ႔ေတာ့
ၿဖစ္တည္မႈလည္းမသိဘူး
အုိင္တီေခတ္လည္းမသိဘူး
ကမၻာၿပားလည္းငါတုိ႔ဆီမွာ
ေတာင္မၿပိဳေသးဘူး…
လြတ္လပ္ေစ်းကြက္ဆုိလည္း
ငါ့ဆီမွာ ေရာင္းစရာဘာမွမပါဘူး…။
ရုိးရုိးသားသားပဲ
ကမၻာဦးပုံစံအရ
ေဖေဖာ္၀ါရီကုိခ်စ္တယ္
သူမႏႈတ္ခမ္းသားေပၚက
ၿပင္းထန္တဲ႔က်ိန္စာေတြကုိပဲနာခံတယ္။
ကမၻာၾကီးကုိစစ္မက္ေဘးက
ကာကြယ္ေပးမယ္ဆုိရင္
မစၥတာအုိဘားမားကုိမဲတစ္ၿပားေပးမယ္
ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ ကုလသမၼဂၢဟာ
ကမၻာၾကီးကုိ ဒီထက္ေနေပ်ာ္ေအာင္
ဖန္တီးႏုိင္မွာလား…
ကမၻာေက်ာ္ေတြမွာကမတတ္ႏုိင္တာေတြသိပ္မ်ားတယ္။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, October 13, 2007

လမ္းေပၚမွာစီးတဲ႔ဧရာ၀တီ

ကၽြန္ေတာ္ မငိုဘူး အေမ …
အခန္းတံခါးေတြကို အလံုပိတ္
မီးပြင့္ေတြ အကုန္မွိတ္ၿပီး
တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခဲ့ရတဲ့ညေတြမွာ ငါဘာေတြမွားခဲ့လို႕လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုနဲ႕
သက္ျပင္းေတြကို မႈတ္ထုတ္ေနခဲ့ရတယ္ …။

-ပထမေန႕ …
ေမတၱာတရားရဲ႕ပဲ့တင္သံေတြ
လမ္းမေတြေပၚကိုလႊမ္း
သံဃာေတာ္ေတြခင္းေနတဲ့လမ္းေဘးမွာ
လက္အုပ္ခ်ီ မ်က္ရည္၀ဲ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကို
ေၾကာက္စိတ္ေတြက ဆြဲထားတုန္းပဲ … အေမ။

-ဒုတိယေန႕ …
မိုးထဲေရထဲ
ေျခဗလာနဲ႕ ေမတၱာေ၀ၾကတဲ့ပြဲမွာ
လူငယ္ေတြ ျပည္သူေတြ
ေရႊ၀ါေရာင္စီးေၾကာင္းေဘးကျခံရံ
ဧရာ၀တီအသစ္တစ္ခု လမ္းေပၚကိုလွ်ံထြက္က်
ေမေမေရ …
အဲဒီ့ေန႕ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဧရာ၀တီျဖစ္ခဲ့ရေပါ့ …။

-ေနာက္တစ္ေန႕ …
ရိုးရိုးေလးပါပဲ … အေမ
ေနရဲ႕အပူကို အံတု
ေညာင္းညာကိုက္ခဲမႈေတြကို မမႈတဲ့
သံဃာအာဇာနည္တို႕အတြက္
အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္
ကၽြန္ေတာ္ … အေသအခ်ာကိုျဖစ္ခဲ့တယ္ … အေမ။
ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံက
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အေမ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြအတြက္
သာဓုေခၚ ေက်နပ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ …။

-ကၽြန္ေတာ့္စိတ္နဲ႕ မတန္တဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြရဲ႕အေၾကာင္း
အေမ့ကို စာလံုးေပါင္းျပမေနေတာ့ပါဘူး …
အရူးတကာ့အရူးထဲမွာမွ
အဆိုးဆံုးဆိုတဲ့အာဏာရူး …
ၿပီးေတာ့
သူ႕ႏႈတ္မွာက အမိန္႕ေပးခြင့္
သူ႕လက္ေအာက္မွာက ငရဲနဲ႕ေတာင္မတန္တဲ့မိစၧာေတြ
သူတို႕လက္ထဲမွာက လူသတ္လက္နက္ …
ေမေမေရ …
ဒီႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္
သူတို႕ လက္ထဲကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕အပ္ရမလဲ …။

-ေမေမေရ …
ရိုက္ႏွက္ခံဒဏ္ရာ ဗလပြနဲ႕
ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ၾကရွာတဲ့
သံဃာေတာ္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြ
ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားလာေျပာေနတယ္ … `အေရွ႕အရပ္၌ရွိေသာ
အနႏၱစၾက၀ဌာ အနႏၱ သတၱ၀ါတို႕
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ
ေဒါသခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ
ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ
ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ …´
ငါတို႕ … ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ အလင္းနဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ထြန္းညွိခဲ့ၾကတယ္ … တဲ့ …။
ဟုတ္တယ္ … အေမ
အားလံုးဟာ
တကယ္ကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ …
ဒိုင္းေတြကို နံပါတ္တုတ္နဲ႕ တဒုံုးဒံုးတီးၿပီး
ညာသံေပးခ်ီတက္လာသံေတြ
မ်က္ရည္ယိုဗံုးခြဲသံေတြ
ေသနတ္ပစ္သံေတြ
ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံေတြ
ေနာက္ …
ႀကိမ္းေမာင္းရိုက္ႏွက္သံေတြ
အဲဒီအသံေတြ ေရာက္မလာခင္အခ်ိန္အထိ
တစ္ႏုိင္ငံလံုးဟာ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေမတၱာတရားေတြနဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတိၿပီးေနခဲ့ပါတယ္ … အေမ။

-ေမေမေရ …
မိစၧာတို႕ရဲ႕က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ကို
ႏွလံုးသားထဲ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ခြင့္ျပဳလိုက္ရတဲ့
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕၀ိညာဥ္က
ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေတြလာေျပာတယ္ …
`သံဃာေတာ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ရွိခိုးတယ္
သံဃာေတာ္ေတြလုိအပ္သမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္လွဴဒါန္းတယ္
သံဃာေတာ္ေတြနဲ႕ အတူ သတၱ၀ါအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ေမတၱာပို႕တယ္ …
ကၽြန္ေတာ္ ဘာအမွားမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး …
ကၽြန္ေတာ္ အျဖဴစင္ဆံုးစိတ္တစ္ခုနဲ႕
အလုပ္သင့္ဆံုးအလုပ္ေတြကိုပဲလုပ္ခဲ့တာပါ …´ တဲ့ …။
ဟုတ္တယ္ … အေမ
ေက်ာင္းသားေတြ လူငယ္ေတြ ျပည္သူေတြ
သံဃာေတာ္ေတြေဖာက္တဲ့လမ္းေနာက္ကို ေပ်ာ္လို႕ေလွ်ာက္လိုက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို နားလည္လို႕
အမွန္နဲ႕ အမွားဆိုတာကို ခြဲျခားတတ္လို႕
အမွန္တရားဘက္ကရပ္တည္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိရွိခဲ့လို႕
ေနာက္ၿပီး …
တတ္ႏုိင္တဲ့အားေလးတစ္ခုနဲ႕
နိစၥဓူ၀ ဘ၀ေတြထဲက
ျဖစ္ျဖစ္ေနတဲ့
မျဖစ္သင့္တာေတြကိုေလွ်ာ့ပစ္ႏုိင္ဖို႕
သိပ္မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး မစို႕မပို႕နဲ႕
လမ္းေပၚကိုထြက္ခဲ့ၾကတာပါ …
အမွားအယြင္းဆိုတာနဲ႕ေ၀းတဲ့ အျဖဴေရာင္လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို
အနီေရာင္ေသြးေတြလႊမ္းေအာင္ ပစ္ခတ္
သူတို႕ေတြ လုပ္ရက္ခဲ့ၾကတယ္ … အေမ။

-ေမေမေရ …
အဲဒီေတာ္လွန္ေရးမွာ …
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေတြကအစ
စစ္ေျမျပင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ …
သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ေသြးကစလို႕
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ ေသြးအဆံုး
မိစၧာေတြ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ေသာက္သံုးခဲ့ၾကတယ္
ေမေမေရ …
အေျပာင္းအလဲတစ္ခုအတြက္
အသက္၀ိညာဥ္ေတြစေတးဖို႕လိုအပ္တယ္တဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္
တရားမွ်တမႈအတြက္
အမွန္တရားအတြက္
ဒီထက္ပိုၿပီး …
ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္
ထပ္ေပးဆပ္ရဦးမွာလဲဆိုတဲ့အေမး
ေျဖႏုိင္သူေတြကို ေမးၾကည့္ေပးပါဦး ေမေမ …။

မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ဖို႕မဟုတ္တဲ့ ေသနတ္ေတြ
အလွျပထားတာမဟုတ္တဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္ေတြ
အဲဒါေတြထားလိုက္ပါ … ေမေမ …
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ဘယ္ေလာက္သတ္သတ္ …
ဘယ္ေလာက္ေသေသ …
လမ္းေပၚက ဧရာ၀တီဟာ …
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ထာ၀ရစီးဆင္းေနဦးမယ္ဆိုတာပါ …။ ။

ဘုန္းမင္းဇြန္
၂၈.၀၉.၂၀၀၇ (ေသာၾကာေန႕)

ကုိညီညီ(သံလြင္)ဆီမွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။

ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ

သံဃာ့ေသြးေတြ ေျမက်
သာသနာ့အလံကို ခ်နင္း
စစ္အာဏာရွင္ရဲ႔ ယုတ္ညံ့မႈက
သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ ထင္က်န္ခဲ့ျပန္ျပီ။

ဓမၼေတးသံေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
ယမ္းေငြ႔ေတြ လႈိင္လိႈင္ဖံုးလို႔
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာမွာ
မ်က္ရည္မိုးေတြ ရြာသြန္းခဲ့ရျပီ။

ေသြးဆာေနတဲ့ ရိုင္ဖယ္ေတြ
၀မ္းဟာေနတဲ့ ျပည္သူေတြ
လြတ္လပ္မႈကို ဆာေလာင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ
တရားမွ်တမႈကို ေတာင့္တတဲ့ လူထုေတြ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားတဲ့ သံဃာေတြ
မတရားမႈနဲ႔ ၾကီးစိုးေနတဲ့ အာဏာရွင္ေတြ
.............................
ဒီစက္တင္ဘာ
ေသြးစြန္းခဲ့ျပီေလ။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

Friday, October 12, 2007

ဒါဟာ… ၿဒာၿဖစ္တယ္

သရမွာအသံရွိသလုိေပါ့
ၿဒာမွာလည္းမာန္ရွိတယ္…။

အဆိပ္ရည္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ဳိမ်ဳိ
ၿပန္အန္မထုတ္တတ္သလုိ
ႏွလုံးသားကုိဒဏ္ရာၿမွားေတြစူးနစ္
သူဘယ္ေတာ့မွမႏုတ္ပစ္ဖူး…

ဒီကဗ်ာေတြဘာေၾကာင့္ေရးမိမွန္း
မသိပါဘူးတဲ့…
သူတစ္ခါတစ္ခါအဲဒီလုိညည္းတယ္…။

ကၽြန္ေတာ္ကြမ္းသြားစုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ
မုိးသားေတြညႈိ႔တက္ေနတဲ့ညေနမွာ
သူထထြက္သြားခဲ့ေပါ့…။

ဒါေပမယ့္ကြမ္းပင္ေတြ
ပုိးသတ္ရမယ့္အစား
သူခႏၵာသူရႈမွတ္တယ္ဖားေအာက္မွာ

ခင္ဗ်ားကၾကည္လင္လာခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကႏြမ္းဖတ္လုိ႔
စက္တင္ဘာ….

တစ္လလုံးလုံး
သူ႔ေၿခရာေတြရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိဖုံးလုိ႔
သူၿပန္ေရာက္သြားၿပီ
အခါခါေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ဆီ
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပါပဲ
သရမွာအသံရွိသလုိ
ၿဒာကအမွန္သိတယ္
ဒါေၾကာင့္၊ဒါဟာၿဒာၿဖစ္သလုိ
ဒါေၾကာင့္၊ဒါဟာၿဒာဟာကဗ်ာၿဖစ္တယ္။

မုိးလႈိင္ည
(စက္တင္ဘာအိပ္မက္ဆုိးထဲက်ိဳးကၽြံခဲ့သူၿဒာအတြက္)

သစ္ပင္ပုံဆြဲၿခင္း

ေနေရာင္တစုိစုိ
ဖုန္တရႊဲရႊဲထဲ
လေရာင္ကုိနားမွာပန္လုိ႔
သစ္ပင္…။

အၿမစ္ကုိစိတ္ထဲမွာမွတ္
အကုိင္းအခက္အားလုံးေထာင္
ဒဏာရီၿပီးေတာ့ ရာဇ၀င္
ရာဇာ၀င္ၿပီးေတာ့ သမုိင္း
သမုိင္းၿပီးေတာ့….
သမုိင္းေပါ့
သစ္ပင္…။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အေၿဖေနရာမွာေတာ့
အေညွာက္ထြက္လာေသာ
သစ္ပင္မ်ား…။

ၿမင္းတုိ႔ကုိခ်ည္ခဲ့ရာ၊
ဗုံတုိ႔ကုိၿပဳလုပ္ရာ၊
စားပြဲ၊ကုလားထုိင္တုိ႔ကုိၿပဳလုပ္ရာ၊
လက္၀ါးကပ္တုိင္ၿပဳလုပ္ရာ၊
ေနာက္ဆုံး
ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးအားတရားဦးေဟာခဲ့ရာ
သစ္ပင္မ်ား၊သစ္သားမ်ား၊
သစ္ပင္၊သစ္ေတာ…။

သံခ်က္ရာ၊လွံခ်က္္ရာ
ဓားထစ္ရာေတြနဲ႔
အသီးတစ္မ်ဳိးကို
ဇီးလြယ္သလုိ လြယ္ထားေတာ့တယ္…။

လက္ရွိလိပ္စာက လွည္းဦးတုိက္
ေလွဦးတုိက္အရပ္၊
(သုိ႔မဟုတ္)
ၿမင္းမဲ႔လူနီရုိင္း၊
အစရွိသၿဖင့္ေပါ့ေနာ္။
ကမ္းစပ္တစ္ခုမွာ
ဆည္းဆာနဲ႔ညၾကားက ေအာင္သြယ္ေတာ္ေပါ့။
သူ႔စိတ္ေအာက္ေၿခထဲငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့ အူယားတယ္
ကုိယ့္စိတ္ေအာက္ေၿခထဲငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့ အသဲယားတယ္။

ၿဒာ

စက္တင္ဘာ

အသက္နဲ႔သိကၡာေတြ
ခင္းထားတဲ့လမ္းမအေပၚ
မလြပ္လပ္သေရြ႕
က်န္ရစ္ရသူေတြရဲ႔
မ်က္ရည္နဲ႔နာက်ည္းစိတ္
လမ္းမေတြဟာမတိတ္ဆိတ္ဘူး
က်ိန္စာေတြဆူညံေနေပါ့
ေသြးမ်က္ရည္စက္တင္ဘာ
လူဆန္ၾကသူေတြတိတ္တဆိတ္ငုိေၾကြးရေပါ့။

မုိးလႈိင္ည

Monday, September 24, 2007

ငါ့ရင္ထဲမွာနက္ရႈိင္းခဲ႔ၿပီ…စက္တင္ဘာ

၂၀၀ရ စက္တင္ဘာ
ငါ့ရင္ကုိ ထုိးခြဲ၀င္လာၿပီ…
နာက်င္ခံခက္ လက္သီးေတြက်စ္က်စ္ဆုပ္
မ်က္ရည္ေတြေတြက်
ႏွလုံးသားကုိဓားရွသလုိ…
ဘုရားသားေတာ္ေတြကုိမွ
ဓါတ္တုိင္ၾကိဳးတုပ္ရုိက္ႏွက္တတ္သတဲ့ေလ
ကမ္းကုန္ေအာင္အစြမ္းကုန္ယုတ္မာေပါ့
အာဏာရွင္ရယ္….
ကမၻာေက်ေသာ္မွဥဒါန္းမေက်ႏုိင္..
ငါတုိ႔မွာအံက်ိတ္ရင္းေၾကကြဲ
ေသြးအသက္မ်က္ရည္ကလြဲလုိ႔
ငါတုိ႔ၿပည္ကုိဘာေပးမလဲ….။

လြန္ခဲ့တဲ့၁၉ႏွစ္…
ငါေၿခာက္ႏွစ္သားဘ၀
သိဟ္ရာသီဖြား ၈ ဂဏန္းသမားငါ
ေမြးေန႔မွာ အေမက
ထမင္းသုပ္ေလးနယ္ဖတ္ေကၽြးဖုိ႔
သားေရ လမ္းထိပ္မွာပဲမႈန္႔ေလးသြား၀ယ္ဆုိေတာ့
ကေလးပီပီေၿပးထြက္ လမ္းပၚမွာေလ
ငါၿမင္ရတာက
စစ္ကားသုံးစီး…
လူေတြကစစ္ကားကုိခုိးၾကည့္
ေက်ာင္းသားေတြတက္လာၿပီဒုကၡပါပဲ
ညည္းသူကညည္း
သတိေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားသူကၾကိဳးစား
တားခ်င္သူကတားဗ်ာမ်ားၾကတဲ့ၾကားထဲ
ရုိင္ဖယ္သံတစ္ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း
ေပတစ္ရာလမ္းမွာေသြးအလိမ္းလိမ္း
ဒီမုိကေရဆီေတာင္းတာနဲ႔
၁၆ ႏွစ္သားဟာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈကုိစီမံ
သူတုိ႔အၿမင္မွာေသဒဏ္
ဒီလုိနဲ႔ ငါ့ၿမင္ကြင္းေတြေ၀၀ါး
လမ္းေပၚမွာ လူအုပ္လုိ္က္သြား
ကုိယ့္နစ္နာမႈကုိေတာင္းဆုိတာ
တၿခားကမၻာမွာပဲရွိတယ္ထင္ခဲ့
ငါတုိ႔အတြက္မဟုတ္ဘူး…

ငါ့အသက္ ၂၆
ဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွမဲမေပးဘူးဖူး
ငါ့တုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ငါတုိ႔ယုံၾကည္တဲ႔
ေခါင္းေဆာင္ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိ႔မရ
ငါ့ရဲ႔ႏိုိင္ငံသားၿဖစ္ခြင့္ဟာ
တန္ဖုိးရွိရဲ႔လား
စစ္ဖိနပ္ ေအာက္မွာငါရဲ႕ႏုိင္ငံသားခ်င္းေတြရဲ႕
ဂုဏ္သိကၡာေတြက်ိဳးေက်ခဲ႔ရၿပီ
သားေပ်ာက္ရွာတဲ႔ငါ့အဘြား
ေထာင္နာမည္အမ်ိဳးမ်ဳိးကုိအလြတ္ရသြားခဲ့တယ္
အေမ့ကငါ့ကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မပက္သက္ဖုိ႔
အမ်ိဳးမ်ဳိးနားခ်တယ္ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြရသြားဖူးတာကုိ….။

ဒါေပမယ့္နုိင္ငံေရးကုိ
ႏုိင္ငံသားေတြမွမလုပ္ရင္ ဘယ္သူေတြလုပ္ဖုိ႔လဲ
အုပ္ခ်ဳပ္ခံ၀ါဒဟာႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
လူဆုိတာကုိယ့္ကုိကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတယ္
ကုိယ္လုပ္ရပ္ကုိယ္တာ၀န္ယူ
တူညီမွ်တတဲ႔ ဥပေဒေအာက္မွာ
ဘယ္သူ႔ကုိမွေမာ္ဖူးစရာမလုိဘူး
ဒီလုိငါေမ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္….။


ဒီလုိန႔ဲႏွစ္ေတြသာၾကာ
၂၀၀ရ စက္တင္ဘာမုိးစက္ေတြၾကား
ေလာကသစၥာတရားဟာ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ေပါ့…
ဗုဒၵသားေတာ္ေတြက
တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတြက္လမ္းေပၚထြက္ၿပီ
ေ၀ေနယ် အမ်ားအတြက္ေမတၱာဓါတ္စည္းဖ်န္း
မကၽြတ္လြတ္ႏုိင္ေသးတဲ႔ တေစၧေတြအတြက္ပါ
အမွ်ေ၀ေလရဲ႕
မုိးေတြရႊဲတဲ႔စက္တင္ဘာေပါ့
သမုိင္းတစ္ေခတ္မွာသန္႔စင္မႈနဲ႔နက္ရႈႈိင္းေစခဲ့ၿပီ…။


မုိးလႈိင္ည

Friday, September 21, 2007

ကုိၿဖိဳးမင္းန႔ဲငါဘယ္သြားမလဲ

ကုိၿဖဳိး မင္းကအသစ္ေတြရွာလာတယ္
မင္းက ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြကုိ
ကုထုံးသစ္နဲ႔ကုတယ္
အိပ္မက္ အသစ္ေတြကုိ
ညအေဟာင္းထဲထုိးထည့္တယ္ ။

ဘ၀ဟာအေလာင္းအစားဆုိရင္
မင္းကမနက္ၿဖန္ေတြပုံေအာထည့္မယ္
ေလာကသစ္တစ္ခုေပးမလား
ဖန္ဆင္းရွင္ေတာင္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား
ငါတုိ႔ထြက္သြားေတာ့မယ္တဲ့
မင္းငါ့ကုိအေဖာ္စပ္ တယ္
သံသရာမွာ ရက္မလည္ေသးဘူး
ဘယ္သူ႕စ်ာပနကုိ ငါတုိ႔ လုိက္ ပုိ႔ၾကမွာလဲ…
ကဗ်ာေတြေသသြားၾကၿပီေလ…

ဘယ္သူမွမေရာက္ႏွင့္ေသးတယ့္
ေက်ာက္ေခတ္တစ္ခုကုိ
ငါတုိ႔ ကဗ်ာ နဲ႔ တည္ေဆာက္ …..
ထြက္ေၿပးၿခင္း၀ါဒနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ႔
သိမ္းပုိက္ၿခင္း၀ါဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး
ခံစားခ်က္ ကုိလုိနီေတြလြတ္ေၿမာက္ဖုိ႔

ယဥ္ေက်းမႈတံတုိင္းတဲ့
လူရုိင္းေတြသုံးႏႈန္းတဲ့အတုိင္း
ဘ၀ကုိ အရင္းအတုိင္းတင္ဆက္ဖုိ႔

ကုိၿဖိဳး မင္းက ကမ္းေၿခအသစ္တြက္
ရြက္တုိင္ အေဟာင္းေတြကုိဖ်က္ခ်ခဲ့ၿပီလား…။

မုိးလႈိင္ည

ခပ္ညံ့ညံ့မုိးလႈိင္ညသုိ႔….

ေဟ့မိုးလႈိင္ည သူမ်ားစိတ္တိုင္းက်ေနရေအာင္
မင္းကအ႐ုပ္လား
မင္းရင္ထဲက အသည္းႏွလံုးဆိုတာ လႈိင္းဒဏ္ၾကားမွာ
နစ္ျမဳပ္သြားမယ့္ သစ္ငုတ္တိုလား
ထားစမ္းပါကြာ နားစမ္းပါ
သူမ်ားစိတ္တိုင္းက်ေနရေအာင္ မင္းက ဘာေကာင္တုန္း
ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာမိုးလႈိင္ည ...
ငါကေတာ့ မိုဒီလ်ာနီလည္းမသိဘူး
ယန္းေပါဆတ္လည္း မသိဘူး
အိုကြာ ကုန္ကုန္ေျပာလိုက္မယ္
မိုးလႈိင္ညကိုလည္း မသိဘူး
ငါသိတာက .. မင္းရယ္ ငါရယ္ ကဗ်ာရယ္ အႏုပညာရယ္ ..
ေဖာ္ေ၀း ေအာင္ခ်ိမ့္ေမာင္ေခ်ာႏြယ္မွမဟုတ္ပါဘူး
ညီညီ မုိးလႈိင္ည ဆိုရင္လည္းပဲ ကဗ်ာတစ္ေခတ္ျဖစ္က်န္ရစ္မွာပါပဲ
စိတ္ကူးယဥ္ခ်စ္ကဗ်ာဆိုတာ ရည္းစားစာေရးဖို႔ေကာင္း႐ံုေလးပါ
ထားခဲ့ပါကြာနားခဲ့ပါ
ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ထာ၀ရျဖစ္ျဖစ္ မင္းကနားခဲ့ပါ
မင္းလိုခ်င္တာဘာလဲဆိုတာ မင္းသိပါ
သူမ်ားေျပာတိုင္းေရးရေအာင္ မင္းကိုဘယ္သူက ထမင္းေကၽြးထားတာတုန္း
မင္းဟာမင္းပဲ ေလာကကို ကုန္းၿပီးဆက္ကာ ဆက္ကာ ၾကည့္ေနစမ္းပါကြာ

ကုိၿဖဳိး

Thursday, September 20, 2007

အနမ္းဟာေပါင္မုန္႔ျဖစ္တယ္

ေပါင္မုန္႔ေလးတစ္ေယာက္တစ္ျခမ္း
တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ေယာက္နမ္းမိသလိုပဲ
ေက်နပ္စရာပါ ေဖေဖာ္၀ါရီ
မင္းႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးနဲ႔ဖိေျခလိုက္တဲ႔ ေပါင္မုန္႔ဟာ
ငါ႔ႏွလံုးသားကို ေႏြးေထြးေစပါတယ္

ေအးစက္ေနတဲ႔ေကာ္ဖီကိုငံု႔ၾကည္႔
စားပြဲတစ္လံုးျခားၿပီး
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေငးတယ္
ႏွလံုးသားခ်င္းဆံုေတြ႕မိတာေတာင္
ငါတို႔ဒီဘ၀လမ္းႀကံဳပါဦးမလား
အနမ္းဟာေပါင္မုန္႔ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္
အခ်စ္ဟာေအးစက္တဲ႔ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရၿပီ…
ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဗီလိန္ထားလို႔မရတဲ႔ေခတ္မွာ
ငါအသံုးမက်တာပဲျဖစ္မွာပါေလ
ခြင္႔လႊတ္ခဲ႔တယ္… ေဖေဖာ္၀ါရီ…။

မိုးလႈိင္ည

Wednesday, September 19, 2007

ေၾကာက္တတ္ရင္အခါခါေသ

ကုိလုိနီစစ္ပုလိပ္ေတြက

ၿမင္းနဲ႔တုိက္တုတ္နဲ႔ရုိက္လုိ႕

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္

ကုိေအာင္ေက်ာ္က်ဆုံးခဲ့တယ္လုိ႔

သမုိင္းမွာေအာ္က်က္ခဲ့တယ္။

အခု

မိစာၦဘီလူးေတြက

ေသနတ္နဲ႔ပစ္၊ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ရုိက္

မစင္တြင္းထဲနစ္နဲ႔

ဂ်ပန္ေခတ္ငရဲခန္းေတြထက္

ဆုိးသြမ္းတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံၾကား

ေက်ာင္းသားေတြဘယ္ေလာက္မ်ား

က်ဆုံးခဲ့ရလဲ…။

မ်က္စိေပါက္ေမွးေမွး

ဗုိက္ရႊဲရႊဲၿပည္ၾကီးသားေတြက

ၿမန္မာၿပည္မွာ စီးပြားရွာလုိ႔ေကာင္းတယ္တဲ့

ေအး…မင္းတုိ႔ပဲရွာလုိ႔ေကာင္း

ငါတုိ႔ႏွမေတြက ဘီယာဆုိင္မွာသီခ်င္းဆုိ

kTvမွာအနမ္းခံလုိ႔ ရွင္သန္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနရခ်ိန္မွာ

ငါတုိ႔က ေတြေ၀ေနလုိ႔ရမလား…။

လုိက္ကာေတြခ်ခ်ထားတဲ့

ကက္စီႏိုေတြကရန္ကုန္မွာ

လပ္စ္ဗီးဂတ္စ္ထက္ပုိမ်ားတယ္

ေၿပာေတာ့ဥပေဒအထက္မွာ

ဘယ္သူ႔မွတက္မေနဘူးတဲ့

ငါၿမင္တာကေတာ့

ဥပေဒရဲ့အထက္မွာေခြးတက္ေနတယ္

မေက်နပ္လည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး

ဆီဘန္းနီဆရာေတာ္သာ

ေသေသာ္မွတည္႔ေၾသာ္ေကာင္းဧ။္

ဒီေခတ္ကုိၾကည့္ၿပီး ေရးရရင္

ဆယ္ခါၿပန္ ေသခ်င္ေစာ္နံသြားမယ္

ငါတုိ႔မွာ

ပါးစပ္မဟရဲ၊ လက္ပန္းမေပါက္ရဲ

ေၾကာက္တတ္ရင္ အခါခါေသေပါ့…။



မုိးလႈိင္ည

ဇာတ္သိမ္းခန္း

(အခ်ိန္)
စစ္ဖိနပ္ေအာက္
ေႏြမိုးေဆာင္း ၁၉ ခုေျမာက္တဲ့ေန႔။

(ေနရာ)
ေ႐ႊတိဂံု၊ ဆူးေလ စသည့္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ား။

(ပါ၀င္သ႐ုပ္ေဆာင္သူမ်ား)

လူၾကမ္းမ်ားအျဖစ္..
အမွန္တရားကို ေသနတ္ျပၿပီး ဖံုးကြယ္
မာရ္နတ္ကို ကိုးကြယ္တဲ့လူေတြ။
အာဏာကို ကာလာစံုေျပာင္း
ေကာက္က်စ္မႈ သရဖူေဆာင္းသူေတြ။

ျပည္သူ႕ဘက္ေတာ္သားမ်ားအျဖစ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမတ္ႏိုး
ျပည္သူေတြ ၾကည္ညိဳ႐ွိခိုးတဲ့ သံဃာမ်ား။
မေကာင္းဆိုး႐ြားေတြကို ေတာထုတ္
ပရိတ္သုတ္ေတြ ႐ြတ္ဖတ္တဲ့ သံဃာမ်ား။

ၾကည့္ရင္း
မ်က္ရည္က ေ၀့ကနဲတက္လာတယ္။

လူၾကမ္းေတြ
ဇာတ္ၾကမ္းမတိုက္ခင္
ျမန္ျမန္ေသရင္ ေကာင္းမယ္
အဲဒီလို ဆုေတာင္းၿပီး
ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ဇာတ္သိမ္းလိုက္တယ္။

ညီမင္းႏိုင္
စက္တင္ဘာ ၁၈ရက္၊ ၂၀၀၇

ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာသပိတ္ေမွာက္ၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြကို ေလးစားၾကည္ညိဳစြာျဖင့္ ဒီကဗ်ာကို ေရးပါတယ္။



Read More...

Summary only...

ေရးသူ- ညီညီ(သံလြင္) ၊ ေရးသည့္အခ်ိန္- 5:43 PM 2

Monday, September 17, 2007

အလြမ္းရဲ႕ဆည္းဆာ

ေနၿခည္ေတြက
အေနာက္အရပ္မွာ
တိမ္ေတြနဲ႔သြယ္ယွက္ေနခ်ိန္..

ကန္ေရၿပင္ညီညီကုိ
ၿဖတ္ေၿပးလာတဲ့ေလၿပည္ေတြက
ရန႔ံေတြသီခဲ့မွန္းငါသိရေတာ့…

အလြမ္းေတြကုိတုိက္ခုိက္ဖုိ႔
မင္းစုိက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့
သတိရၿခင္းေတြကုိ…
လာ…ရိတ္သိမ္းလွည့္ပါ…။

ေနမင္းရဲ႕ႏႈတ္ဆက္ေရာင္ၿခည္နဲ႔
ငါတုိ႔မေမွာင္ခင္လြမ္းၾကမယ္တဲ့…
ခုံတန္းၿပာေလးရဲ႕စကား
မင္းမ်ားၾကားမိခဲ့ရင္…
ကံၾကမၼာရဲ႕မာနမုန္တုိင္းေတြအေပၚ
မင္းလည္းစိတ္ထင္တုိင္း
မွားမိမယ္မထင္ဘူး…။

အခုေတာ့ငါတုိ႔ရဲ႕
ႏွလုံးသားအရုိင္းေလးေတြ
အခ်ိန္မတုိင္မီခၽႊန္းအုပ္ခဲ့ရေတာ့
ေဟာဒီညေန
အလြမ္းဖြဲဖြဲထဲမွာ
ငါနဲ႔ခုံတန္းၿပာေလးစုိစြတ္ခဲ့တယ္…။

မုိးလႈိင္ည
(သံလြင္အိပ္မက္-၁၁)

Sunday, September 16, 2007

၁၉၈၅ခုုႏွစ္က ႏွင္းဆီ

(၁)
နယူးေယာက္ဆုိတဲ့ၿမိဳ႕ၾကီးရဲ႕
၀၀ဖီးဖီးကေဖးဆုိင္ကေလးတစ္ဆုိင္မွာ
ေဟာဒီစာမ်က္ႏွာကုိ မင္းဆြဲလွန္မိမယ္ဆုိရင္
ဒီကဗ်ာဟာ မင္းအတြက္ပဲ ရည္စူးၿပီး ေရးလုိက္ပါေပရဲ႕
အေရာင္ရင့္ရင့္ အပြင့္ကားကား ႏွင္းဆီေရ။

(၂)
ဂႏၵာလရာဇ္ေသြးေရာင္လႊမ္းေနတဲ့
မင္းရဲ႕ အနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚမွာ
ငါဟာ အပ်င္းေၿပလမ္းသလားေနက်
မင္းလွ်ာ
မင္းရဲ႕သြား
အဲဒီအရာႏွစ္ခုၾကားကေန
ၿဖတ္သန္းတုိက္ခုိက္လာတဲ့ေလ
ပူေႏြးစြတ္စုိေနေပမယ့္
စပ်စ္သီးနံ႔ေလး သင္းပ်ံ႕ေနတတ္လုိ႔
ငါဘယ္လုိေမ့ပစ္ႏုိင္မွာလဲ။

(၃)
မင္းရဲ႕ေရစုိဆံပင္ေတြ ၿဖီးသင္ေပးေနခုိက္
ငါ့ရဲ႕ေတာစီးဖိနပ္ကုိ ၾကိဳးတပ္ေပးခဲ့တာ
ဘ၀ေရစက္လုိ႔ ေခၚရမလား
ဒီကပဲ မွားယြင္းခဲ့ပါတယ္။

(၄)
“ဟစ္တလာ”ကုိ ငါတို႔ မခ်စ္ခဲ႔ဘူး
“ရွိတ္စပီးယား”ကို ငါတို႔ ခ်စ္ခဲ႔တယ္
“မူဆိုလီနီ” ကို ငါတို႔ မခ်စ္ခဲ႔ဘူး
“မိုဒီဂလ်ာနီ” ကို ငါတို႔ ခ်စ္ခဲ႔တယ္
“စတာလင္”ကို ငါတို႔ မခ်စ္ခဲ႔ဘူး
“ယက္ဖ္တူရွင္ကာ” ကို ငါတုိ႔ ခ်စ္ခဲ႔တယ္။

(၅)
“ကိုလံဘတ္(စ္)” ေရ
မစၥတာ“ကိုလံဘတ္(စ္)ခင္ဗ်ား
မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ကံတရားက
ငါ႔ သူမကို “အေမရိက”မွာ ပစ္ခ်ထားခဲ႔ေပါ႔။

(၆)
“ပုစြန္ေတာင္ ေရေက်ာ္” မွသည္
“ေျမာက္အေမရိက” ဆီသို႔
ငါ႔ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႔ကေလး
ျဖတ္ေျပးသြားပါပေကာ။

(၇)
ကမၻာႀကီးကို
ျမင္းတစ္ေကာင္လို စီးေနတဲ႔
ေကာင္းဘြိဳင္ေတြရဲ႕ နယ္ေျမမွာ
မင္း အယားမေျပႏိုင္ဘဲ ေနေလမလား
ေသြးဆူလြယ္တဲ႔
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကို
၀ီစကီဖန္ခြက္ထဲကပဲ ၾကည္႔ေနမလား။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕
အစိုးရရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ
မင္း ဘယ္လိုမ်ား ေနရွာမလဲ
မေသခင္
ျပန္ေတြ႕ခဲ႔ၾကရင္
ဘယ္က ဘယ္လို ႏႈတ္ဆက္ရမလဲဟင္။

(၈)
တမာပင္ေအာက္က
ဗ်ိဳင္းေတာင္ဆန္တဲ႔ ငါ႔၀ိညာဥ္ဟာ
“အပါခ်ီ” ရက္အင္ဒီယန္းေတြရဲ႕ ဇာတိေျမ
မင္းအေျခစိုက္ေနထိုင္ရာ အေနာက္ဘက္ေဒသဆီ
ခ်ီတက္ခဲ႔ၿပီေပါ႔ “ႏွင္းဆီ”။ ။

မိုဃ္းေဇာ္

Friday, September 14, 2007

အလင္းငတ္သူ

ငါ့ဆီမွာကဗ်ာရွိရဲ႕လားးးးးးးးးး....
ေကာင္မေလးသတိမရေတာ့တဲ့အခါ....
ငါ့ကုိငါထြန္းညိွထားတဲ့အခန္းငယ္ထဲ
အလြမ္းေတြလင္း....
ရွင္ၿခင္းနဲ႔ေသၿခင္းၾကား
ခဏခဏသတိရတတ္တဲ့ငါ့ေရာဂါကုိ....
ဘယ္လုိကုထုံးေတြနဲ႔ကုသရမလဲ...
ေကာင္မေလးေရငါ့ကုိကယ္ပါလုိ႔
မေခၚခဲ့ဘူး....
ေရတြင္းပ်က္ထဲက လမင္းကုိေငးရတာ
လည္ဆစ္ရုိးေတြနာက်င္လြန္းလွတယ္...
တစ္ခါေလာက္ငါ့အေမွာင္တြင္းထဲ
ငုံ႔ေအာ္ခဲ့ပါ...ကဗ်ာဆရာကုိခ်စ္တယ္လုိ႔
အလင္းႏွစ္တစ္သန္းစာပဲ႔တင္ထပ္ဖုိ႔
ငါ့ကုိေလွာင္ပိတ္ထားတဲ့နံရံေတြကုိပဲ
ေက်းဇူးတင္ေနမိလိမ့္မယ္...

မုိးလႈိင္ည

ဥယ်ာဥ္

ေကာင္မေလးေရ
ဘာလုိ႔မ်ား ငါ့အေတြးေတြကုိ
ရႈပ္ေထြးေစတာလဲ....
ငါ့ဘယ္သူလဲလုိ႔
မင္းဘာလုိ႔ေမးတာလဲ...
ငါဟာလူတစ္ေယာက္ပါကြယ္
ကမၻာေၿမၾကီးကုိေမတၱာတရားနဲ႔ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္သူေပါ့
ေကာင္းကင္နဲ႔ေၿမၾကီးၾကား
အလွတရားမ်ားစြာနဲ႔
ပန္းေတြပြင့္ေ၀ၾကတယ္
ေကာင္းကင္ဆုိတဲ့ေကာင္မေလးေရ
ငါဟာေၿမၾကီးသားဘ၀ပါ
မင္းပန္ဆင္မယ့္ ပန္းအလွေတြကုိ
စုိက္ပ်ဳိးသူေပါ့

မုိးလႈိင္ည

Thursday, September 13, 2007

ႏွလံုးသားကို Enter လိုလာမေခါက္နဲ႔

အခုထက္ထိ
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔စကားမဆံုးေသးဘူး
မင္းဖုန္းက ေလးခါရွိၿပီ…
ငါသိတယ္…
မင္းက အလုပ္ကိစၥေတြပါလို႔ေျပာဦးမွာ
မင္း Dress အတြက္ စပြန္ဆာေတြက
ဆက္တာလား…
ေျခသည္းအလွဆင္တဲ႔ဒီဇိုင္းအသစ္ထြက္ၿပီလို႔
မင္းသူငယ္ခ်င္းၾကြားတာလား…
Supermarket ေတြမွာ လည္ပတ္ဖို႔
ကတက္ရွာေတြ႕ၿပီလို႔ မင္းကိုယ္ေရးအရာရွိက
အသိေပးတာလား…
တခုခုေတာ႔ျဖစ္မွာပဲ…
ငါကလည္း သိသိေနတတ္တယ္
ၿပီးရင္မင္းက အြန္လိုင္းေပၚတက္ဦးမယ္
Burglish ေတြနဲ႔ မင္းကေခတ္မွီမွီ
chatting ၀င္ဦးမယ္…
ဘာသာစကားေျခာက္မ်ိဳးကို
အက်ိဳးအပ်က္ေလာက္တတ္ၿပီး
ရည္းစား ၁၂ ေယာက္ေလာက္ထားဦးမယ္
ရွင္႔အၾကင္နာေတြအတြက္ေတာ႔
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…
ဒါေပမယ္႔ အလွတရားဟာ
ေငြနဲ႔စက္၀ယ္ထားတာလို႔
မင္းငါ႔ကိုေျပာဦးမယ္…
ကၽြန္မရွင္႔အေပၚမွားခဲ႔ရင္လည္း
မုန္းလိုက္ပါတဲ႔…
အဲဒီလိုလာမႏြဲ႔နဲ႔ေကာင္မေလးရယ္
မင္းအလွတရားကို ေလလံပစ္တဲ႔ပြဲမွာ
ရွိစုမဲ႔စုေမတၱာတရားနဲ႔
ေစ်းဖြင္႔မသြားခ်င္ဘူး…
ယံုပါ…ငါဟာအရူး
မင္းကိုခ်စ္မိတယ္ဆိုတာကို
ရဲ၀ံ႔စြာေျဖာင္႔ခ်က္ေပးပါတယ္
မင္းရဲ႕ၾကြယ္၀တဲ႔ေလလံပြဲကို
မေယာင္မလည္ရပ္ေငးမိတဲ႔
သူဆင္းရဲသားရဲ႕ ႏွလံုးသားကုိ
Enter လို မေခါက္ရင္ေတာ္ၿပီ…
ငါလည္းခ်စ္မိတယ္…ေကာင္မေလးရယ္…
မိုးလႈိင္ည

Wednesday, September 12, 2007

၀o0ြ၀ိ

ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ဘာမွမပါဘူးၿမင္လည္းခင္းဗ်ားအၿမင္တုိင္းရွိေစေတာ့။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, September 11, 2007

ဂ်စ္ပဆီအိပ္မက္

လမ္းေပၚမွာ ေရြးခ်ယ္လိုက္ဖို႔က
ပလက္ေဖာင္း ညေစ်းတန္း
ခံုပုေလးေတြခ်ထားတဲ႔
အျမန္စား ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္…
ေစ်းသက္သာတဲ႔ အေၾကာ္အေလွာ္တစ္ပြဲ
ခပ္ေပါေပါစီးကရက္ကို
ႏွစ္ရႈိ္က္သံုးရႈိက္ ဆင္႔ဖြာလိုက္တယ္
ေခါင္းထဲမွာ အမႈိက္ေတြခ်ည္းပဲ
LP ကဗ်ာတဲ႔၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္သစ္
၂၁ရာစုလႈိင္းနဲ႔ ကဗ်ာသမိုင္းတဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ ရြံ႕ရွာခဲ႔တာ ၾကာၿပီ…
အိမ္ကေလးတစ္လံုးတဲ႔
ေလာကဓံဆီးႏွင္းေတြ ဖံုးလႊမ္းသြားခဲ႔တယ္
ေဖေဖာ္၀ါရီ ငါ႔ဆီေျခဦးမလွည္႔တာ
ႏွစ္ေထာင္႔ႏွစ္ည
ငါ ပံုုျပင္ေတြအလြတ္ရေသးတယ္…
ခုခ်ိန္ဆို သူမအိပ္စက္ေနၿပီေပါ႔
ၾကယ္ေတြကို အမွတ္မထင္ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္
ရန္ကုန္ဟာ ပါရီမဟုတ္ေတာ႔
လမ္းေပၚမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ခြက္ခ်င္း လဲေသာက္လိုက္တယ္
ငါနဲ႔ငါ႔အတြက္…
အိပ္စက္ေနသူအားလံုးက
ငါ႔အိပ္မက္ေတြ ခိုးယူသြားေပါ႔…။
ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ဆက္မယ္လုပ္ေတာ႔
ငါ႔ရင္ထဲကထြက္လာျပန္ၿပီ… ကဗ်ာ…။
မိုးလႈိင္ည

Sunday, September 9, 2007

ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တည္ေဆာက္ျခင္း

ဘိသိက္ဆရာက ၿမိဳ႕ကြက္ကို
ပႏၷက္ရိုက္သလိုမ်ိဳး
သူရဲေကာင္းေတြက အမွန္တရားကို
ေသြးစက္ေတြနဲ႔ ပႏၷက္ရို္က္တယ္
ၿမိဳ႕ျပႀကီးေတြ ပ်က္စီးသြားေပမယ္႔
သူရဲေကာင္းေတြ က်န္ခဲ႔တယ္
ငါတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ
ေအသင္ၿမိဳ႕သား ၁၀ ေယာက္စာပဲ က်န္ေတာ႔တယ္…။
ၿပီးေတာ႔ေ၀သာလီ
လဇၹ၀ီမင္းမ်ား…
လိမ္စရာရွိရင္ လိမ္
မိုက္စရာရွိမိုက္
အာဏာနဲ႔ေငြေၾကးကို
ေသနတ္ေျပာင္း၀က ေပးတယ္…
အဲဒီ လူလြန္မသားေတြ…
ေျမႀကီးေပၚက ေခါင္းတစ္လံုးစာၾကြရင္
ေခါင္းတစ္လံုးျဖတ္မယ္ဆိုပဲ…
ဓါးေတြ ေသြးမတိတ္ခဲ႔ဘူး…။
ကိုယ္႔ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင္႔တဲ႔…
လူ႕အခြင္႔အေရးတဲ႔…
ခပ္ေ၀းေ၀းက ၾကားဖူးတယ္
ငါတို႔ဆီ ေရာက္မလာခဲ႔ဘူး…
သူရဲေကာင္းေတြက ၿမိဳ႕ႀကီးကို
ေသြးပႏၷက္ခ်ေနတုန္း…။

မိုးလႈိင္ည

ၿမဳိ႔သစ္အလြမ္း

အဲဒီတုန္းကၿမဳိ႕သစ္မွာ
မုိးေတြမၾကံဳစဖူးရြာခ်တယ္..။

ေနသာတုန္း
အတြန္ေကာင္းတဲ့ ၾကက္ဖဟာ(မုိးရြာမွ)
မုိးၿခိမ္းသံကုိ က်ိန္ဆဲရင္း
မုိးလြတ္ရာ ထြက္ေၿပးသြားေလရဲ႔

ေၾသာ္…
မုိးေတြရြာေနဆဲ
ကန္စြန္းရြက္ေတြစိမ္းေနဆဲ..
မေၿပာင္းလဲေသးတဲ့ဇာတ္ထုပ္တစ္ထုပ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ရႈပ္ေနဆဲ…
ငါတုိ႔မွာ အရက္ေသာက္ဖုိ႔ ပါးစပ္ပဲပါတယ္ကုိယ့္လူေရ..လုိ႔
ၿပည္ေထာင္စုတံတားၾကီးကုိ
အင္ဂ်င္အေဟာင္းတစ္စင္းနဲ႔ၿဖတ္စီးလာၾကသူ
ငါ့ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ား
ငါအိမ္တံခါး၀ လာရပ္တယ္။

ေရစုိေနတဲ့ဂ်ာကင္ေအာက္မွာ
ေငြလုိေနတဲ့ ရုပ္ခႏၵာကုိၿမင္ရတယ္။

ငွက္ေတြလုိ
အေတာင္ပံတစ္စုံကလြဲရင္
ငါ့မွာ အပုိပစၥည္းမရွိဘူး။

ငါးေတြလုိပါးဟပ္တစ္စုံလြဲရင္
သူတုိ႔မွာ ဘာအပုိပစၥည္းမွမရွိဘူး။

ဒါနဲ႔…
သူတုိ႔ပခုံးကုိ အသာပုတ္
အိတ္ထဲကၿခေသ့ၤရုပ္ကုိထုတ္ရင္း
ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ေသြးထြက္မ်ားတဲ့
ဘ၀ကုိအသာထား
ေရာ့
ဒီမွာ
ဒါဟာငမုိးရိပ္ေခ်ာင္းကခ်က္တဲ့ေရ
လုိေနတာဒါပဲမဟုတ္လား။
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကုိငတ္ခဲ့တာ
သဘာ၀က်က်စဥ္းစားရင္
ငါတုိ႔ကလူနည္းစုပဲ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းမေၿပာဘဲနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္။
တရားအေၾကာင္းမေၿပာပဲနဲ႔တရားခ်င္တယ္။
သမၼတေရြးေကာက္ပြဲပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ေဒသႏၱရစစ္ပြဲပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊
တစ္ခုခုေတာ့ၿဖစ္ေပၚေနက်ကမာၻၾကီးမွာ
အသန္႔ရွင္းဆုံးအသံကဘာလဲ။

မိတ္ေဆြတုိ႔ခင္ဗ်ား
ေငြေၾကး၊စည္းစိမ္နဲ႔ရမၼက္မၾကီးခဲ့လုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေက်းဇူးတင္တယ္။

ရနံ႕ေမႊးေမႊးပန္းကေလးေတြေပးခဲ့လုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေက်းဇူးတင္တယ္။

လူၿဖစ္ရတာ ဒုလႅဘလုိ႔
လူၿဖစ္ခဲ့ၿပီလုိ ထင္တဲ့သူကေၿပာရဲ႕။
ေပးဆပ္ၿခင္းပါလုိ႔
အပိုင္ၾကံခဲ့သူကေၿပာရဲ႕။
ကယ္တင္ခဲ့တယ္လုိ႔
စီးနင္း၀င္ေရာက္သူကေၿပာရဲ႕။

ၿမက္ေတြနဲ႔ဗြက္ေတြ
စပ္ယွက္ေနၾကတဲ့လမ္းမွာ
ၿခင္နဲ႔ၾကမ္းပုိးေတြ
မ်ဳိးပြားေနၾကတဲ႔လမ္းမွာ
မီးခုိးထြက္ေနၾကတဲ့အသက္ရႈသံေတြ
ေနာက္ၿပန္ေမာင္းေနၾကတဲ့လမ္းမွာ
ကာလယႏၱားေတြ
လမ္းမွားေနၾကတဲ့လမ္းမွာ
ဖြင့္ၾကစုိ႔ၿမဳိ႔သစ္ပုလင္းကုိဖြင့္ၾကစုိ႔…

ရယ္ေမာေနတဲ့မ်က္ရည္မ်ား မုိးေရထဲစုိရႊဲခဲ့ေပါ့….။

မုိဃ္းေဇာ္

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...