ငါ့ရင္ထဲမွာနက္ရႈိင္းခဲ႔ၿပီ…စက္တင္ဘာ

၂၀၀ရ စက္တင္ဘာ
ငါ့ရင္ကုိ ထုိးခြဲ၀င္လာၿပီ…
နာက်င္ခံခက္ လက္သီးေတြက်စ္က်စ္ဆုပ္
မ်က္ရည္ေတြေတြက်
ႏွလုံးသားကုိဓားရွသလုိ…
ဘုရားသားေတာ္ေတြကုိမွ
ဓါတ္တုိင္ၾကိဳးတုပ္ရုိက္ႏွက္တတ္သတဲ့ေလ
ကမ္းကုန္ေအာင္အစြမ္းကုန္ယုတ္မာေပါ့
အာဏာရွင္ရယ္….
ကမၻာေက်ေသာ္မွဥဒါန္းမေက်ႏုိင္..
ငါတုိ႔မွာအံက်ိတ္ရင္းေၾကကြဲ
ေသြးအသက္မ်က္ရည္ကလြဲလုိ႔
ငါတုိ႔ၿပည္ကုိဘာေပးမလဲ….။

လြန္ခဲ့တဲ့၁၉ႏွစ္…
ငါေၿခာက္ႏွစ္သားဘ၀
သိဟ္ရာသီဖြား ၈ ဂဏန္းသမားငါ
ေမြးေန႔မွာ အေမက
ထမင္းသုပ္ေလးနယ္ဖတ္ေကၽြးဖုိ႔
သားေရ လမ္းထိပ္မွာပဲမႈန္႔ေလးသြား၀ယ္ဆုိေတာ့
ကေလးပီပီေၿပးထြက္ လမ္းပၚမွာေလ
ငါၿမင္ရတာက
စစ္ကားသုံးစီး…
လူေတြကစစ္ကားကုိခုိးၾကည့္
ေက်ာင္းသားေတြတက္လာၿပီဒုကၡပါပဲ
ညည္းသူကညည္း
သတိေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားသူကၾကိဳးစား
တားခ်င္သူကတားဗ်ာမ်ားၾကတဲ့ၾကားထဲ
ရုိင္ဖယ္သံတစ္ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း
ေပတစ္ရာလမ္းမွာေသြးအလိမ္းလိမ္း
ဒီမုိကေရဆီေတာင္းတာနဲ႔
၁၆ ႏွစ္သားဟာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈကုိစီမံ
သူတုိ႔အၿမင္မွာေသဒဏ္
ဒီလုိနဲ႔ ငါ့ၿမင္ကြင္းေတြေ၀၀ါး
လမ္းေပၚမွာ လူအုပ္လုိ္က္သြား
ကုိယ့္နစ္နာမႈကုိေတာင္းဆုိတာ
တၿခားကမၻာမွာပဲရွိတယ္ထင္ခဲ့
ငါတုိ႔အတြက္မဟုတ္ဘူး…

ငါ့အသက္ ၂၆
ဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွမဲမေပးဘူးဖူး
ငါ့တုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ငါတုိ႔ယုံၾကည္တဲ႔
ေခါင္းေဆာင္ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိ႔မရ
ငါ့ရဲ႔ႏိုိင္ငံသားၿဖစ္ခြင့္ဟာ
တန္ဖုိးရွိရဲ႔လား
စစ္ဖိနပ္ ေအာက္မွာငါရဲ႕ႏုိင္ငံသားခ်င္းေတြရဲ႕
ဂုဏ္သိကၡာေတြက်ိဳးေက်ခဲ႔ရၿပီ
သားေပ်ာက္ရွာတဲ႔ငါ့အဘြား
ေထာင္နာမည္အမ်ိဳးမ်ဳိးကုိအလြတ္ရသြားခဲ့တယ္
အေမ့ကငါ့ကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မပက္သက္ဖုိ႔
အမ်ိဳးမ်ဳိးနားခ်တယ္ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြရသြားဖူးတာကုိ….။

ဒါေပမယ့္နုိင္ငံေရးကုိ
ႏုိင္ငံသားေတြမွမလုပ္ရင္ ဘယ္သူေတြလုပ္ဖုိ႔လဲ
အုပ္ခ်ဳပ္ခံ၀ါဒဟာႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
လူဆုိတာကုိယ့္ကုိကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတယ္
ကုိယ္လုပ္ရပ္ကုိယ္တာ၀န္ယူ
တူညီမွ်တတဲ႔ ဥပေဒေအာက္မွာ
ဘယ္သူ႔ကုိမွေမာ္ဖူးစရာမလုိဘူး
ဒီလုိငါေမ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္….။


ဒီလုိန႔ဲႏွစ္ေတြသာၾကာ
၂၀၀ရ စက္တင္ဘာမုိးစက္ေတြၾကား
ေလာကသစၥာတရားဟာ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ေပါ့…
ဗုဒၵသားေတာ္ေတြက
တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတြက္လမ္းေပၚထြက္ၿပီ
ေ၀ေနယ် အမ်ားအတြက္ေမတၱာဓါတ္စည္းဖ်န္း
မကၽြတ္လြတ္ႏုိင္ေသးတဲ႔ တေစၧေတြအတြက္ပါ
အမွ်ေ၀ေလရဲ႕
မုိးေတြရႊဲတဲ႔စက္တင္ဘာေပါ့
သမုိင္းတစ္ေခတ္မွာသန္႔စင္မႈနဲ႔နက္ရႈႈိင္းေစခဲ့ၿပီ…။


မုိးလႈိင္ည