Thursday, November 29, 2007

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္

ဘယ္ဘက္လက္ဖ၀ါးေအးစက္စက္က

ညာဘက္လက္ဖ၀ါးေအးစက္စက္ကုိ

ဆုပ္နယ္တယ္…

လက္ဖ၀ါးေတြမွာ အေႏြးဓါတ္လုိတယ္…

ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲ..

လက္ႏွစ္ဖက္လုံးမွာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္

လက္တစ္ဖက္ကအၿခားလက္တစ္ဖက္ကုိ

ငံ့လင့္ေနသလုိ…

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိေနတယ္

လည္တုိင္ဖ်ားတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ကုိ

လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္လုံးပူးကပ္မိလုိက္ခ်ိန္

လက္ဖ၀ါးေတြဟာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္…

ေအးစက္စက္ေဆာင္းေပါ့…

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိေနေအာင္

လက္ဖ၀ါးေတြအခ်င္းခ်င္းေႏြးေထြးတတ္ေအာင္

သင္ၾကားလုိ႔….

မီလင္းဖုိနားၿဖန္႔ကာလုိက္လည္း

လက္ဖ၀ါးေတြမွာ အေႏြးဓါတ္လိုၿမဲ…

လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ဟာ..

အၿခားလက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ရဲ႕

အေႏြးဓါတ္ကုိအၿမဲလုိအပ္ေနတယ္…။

လက္ဖ၀ါးေတြမွာအေႏြးဓါတ္လုိတယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, November 28, 2007

ႏွလုံးသားရစ္သမ္

ညတာတုိတုိေလးကုိပဲ
အိပ္မက္ရွည္ရွည္မက္မိတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကမၻာၾကီးအႏွံ႔
ေၿခဆန္႔ခ်င္ခဲတဲ့ ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္ပါ...
တစ္ေယာက္ေယာက္က ပခုံးပုတ္ၿပီး
မင္းဘယ္ကလဲလုိ႔ေမးရင္
မသိဘူးလုိ႔ပဲေၿဖလုိက္မယ္...
ကၽြန္ေတာ္လြယ္အိတ္ထဲက
ပန္းခ်ီကားေတြကုိဘယ္ေတာ့မွ
မထုတ္ၿပဘူး....
ဂရင္း၀ွစ္ရြာကေလးကေန
ပါရီညေစ်းတန္းထိသြားခ်င္တဲ့
ေၿခေထာက္
လမ္းေတြဟာ အိပ္မက္ေတြထက္
တုိေတာင္းလြန္းတယ္....
သကၠရ္ဇ္ေတြမွာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကလြဲလုိ႔
အေလးခံသယ္ပုိးသြားစရာဘာမွမရွိဘူ
ေကာင္မေလးေရ...
ေဆာင္းႏွင္းစက္ေတြကမင္းၿပဴတင္းတံခါးကုိ
ရုိက္ခတ္တဲ့အခါ...
ႏွင္းၿမဴေတြၾကားမွာ..
ငါ့ရဲ႔၀ုိးတ၀ါးအရိပ္က...
မင္းကုိတိတ္တိတ္ေလးလက္ၿပေနလိမ့္မယ္...။

မုိးလႈိင္ည

Friday, November 23, 2007

ကၽြန္ေတာ္ခုန္ခ်ခ်င္တဲ႔ျမစ္

အႏၱရာယ္ရွိသည္ မ၀င္ရတဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း

စြန္႔စားရတာ ၀ါသနာပါတယ္…

အဲဒီ ဇင္ကိုလတ္ဆိုသူရဲ႕အိမ္ကိုေရာက္ေတာ႔

မာေရေက်ာေရအမွန္တရားနဲ႔ ဧည္႔ခံတယ္

သူ႔စကားလံုးေတြက ျပတ္သားသလုိ

သူ႔အတြင္းစိတ္ကလည္း ရိုးရွင္းတယ္

သူတို႔ရဲ႕သံလြင္အိပ္မက္ေတြက

ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကူးစက္ခဲ႔ေပါ့

ကၽြန္ေတာ္တို႔အတူ အလင္းျဖဴေန႔ေတြကို

ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း…

အႏုပညာေတြ ေ၀မွ်၊ အေတြ႔အႀကံဳေတြ ကူးလူး

လမ္းခ်င္းတူလို႔ လူခ်င္းေတြ႔ခဲ႔ရတယ္

ကဗ်ာဆရာျဖစ္ၿပီး…ခင္ဗ်ား ၀,ေနတယ္လို႔

ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္… သူ တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ေနလိမ္႔မယ္

ကၽြန္ေတာ္ခုန္ခ်ခ်င္တဲ႔ျမစ္ကေတာ႔

၂၈ ႏွစ္ခရီးကို စီးဆင္းၿပီးၿပီ…

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေပါ႔

ဟိုလိုလူတစ္ေယာက္ရဲ႕

အႏုပညာကို တခုတ္တရခံစားရဦးမယ္

မုိးလႈိင္ည

Thursday, November 22, 2007

ထြက္ေပါက္

"သက္ေသၿပခ်က္ေတြထုတ္ထုတ္မၿပပါနဲ႔
ဘ၀ဆုိတာ
ဂ်ီၾသေမထရီ ပုစၧာတစ္ပုဒ္မွမဟုတ္တာ။"
မင္းခုိက္စုိးစန္

“ထြက္ေပါက္ဆိုၿပီးေျပးမိမွ
ဟုိဘက္ကကမၻာမွာ
အ၀င္တံခါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္…”
ပန္ဒုိရာ


ထြက္ေပါက္ကေန ထပ္ထြက္ေျပးရင္ ဘယ္ကိုေရာက္မယ္ ထင္လဲ

ထြက္ေပါက္ က အစတည္းကမရွိဘူး
နံရံေတြတည္ေဆာက္မိလုိ႔သာ
ထြက္ေပါက္ကုိ လုိအပ္လာတာပါ....။

တကယ္ေတာ့ နံရံေတြပဲရွိတယ္
ကိုယ္တိုင္ေဆာက္တဲ့နံရံ

ကုိယ္တုိင္ေဆာက္တဲ့ နန္းေတာ္က
ကုိယ့္ၿပန္ အက်ဥ္းခ်ေနတယ္…

အႏုပညာဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုပါ..
စၾကာ၀ဠာသစ္ရဲ႕အ၀င္တံခါးလည္းၿဖစ္ေနႏုိင္တာေပါ့…

မုိးလႈိင္ည

အၿပာေရာင္စာသားမ်ားသည္ မပန္ဒုိရာ၏ စာသားမ်ားၿဖစ္သည္...။

အစကအစပဲ

အစက အဆုံးရဲ႕အဓိပါယ္ကုိသိႏွင့္ၿပီးသလုိ
အစက အဆုံးကုိဆုံးၿဖတ္ၿပီးသား
အဲဒီအစက အဆုံးကုိေရာက္သြားတယ္…
အဆုံးက အစကုိၿပန္မစႏုိင္ဘူး
အစကသာ အစကုိၿပန္စတယ္….
အဲဒီအစစအရာရာေတြက
အစအဆုံးတစ္ခုလုံးဇာတ္လမ္းကဖုံးတယ္….
အမွန္တကယ္အစအဆုံးၾကားမွာ
ဇာတ္လမ္းက စလုိက္ဆုံးလုိက္
တစ္ကဒ္ၿပီး တစ္ကဒ္
နံပါတ္စဥ္ထပ္ေရတယ္ တစ္ကဒ္ၿပီးတစ္ကဒ္
အဲဒီအစအဆုံး ဆက္စပ္ေနတယ္…
အစကမဆုံးေတာ့ဘူး….
အစကအဆုံးခဏခဏလာတယ္
အဲဒါ အဆုံးအစမဲ့ေလာကၾကီးေပါ့
အစကအစပဲ
ကဲၿပန္စမယ္…..။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, November 18, 2007

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ေလာကဓံဆုိး နဲ႔စီးခ်င္းထုိးၿခင္း

တစ္ခုခုကုိ ေမ်ာ္လင့္ေနတယ္ေၿပာရင္
မင္းကငါ့လည္ကုိၿဖတ္မယ္…
ဘာကုိမွ မေမ်ာ္လင့္ဘူးဆုိရင္…
ငါရႈးေနၿပီဆုိၿပီးမင္းက ဟားတုိက္မယ္..
မင္းမာယာေတြေလာက္ေတာ့
ေဟာဒီကဗ်ာဆရာက သနားတယ္
စီခ်င္းထုိး ပြဲတုိင္း မင္းငါေရ့ွမွာ
လက္ႏွက္ခ်ခဲ့ရတာ ၂၆ခါ
မင္းငါ့ကုိ အရႈံးေပးခဲ့ရတာ ၂၆ႏွစ္
မင္းကုိမင္း ေလာကဓံစစ္သည္လုိ႔
နာမည္မခံနဲ႔ေတာ့
ငါကေတာ့ အရႈးတစ္ပုိင္းသူေတာ္စင္
ဒဏ္ရာကုိမွ အႏုပညာနဲ႔စင္ၾကယ္ေစႏုိင္တယ္
ကမာၻတစ္ခုလုံးကုိ ခ်င္ၿခင္းတပ္ခဲ့တယ္
ကမာၻတစ္ခုလုံးကုိပဲ စြန္႔ပစ္ရဲခဲ့တယ္…
မင္းအၾကမ္းဖက္ဗ်ဴဟာနဲ႔
ငါ့အေပၚအႏုိင္ယူလုိ႔မရဘူး…
ငါ့ေလာကဓံဆုိးေလးရယ္…
ငါ့ကဗ်ာစားသားေလးကုိ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လုိေသာက္ၿပီး
ေအးေအးသက္သက္သာၿပန္သြားေတာ့
ငါမင္းကုိ ေမ့ၿပစ္လုိက္ၿပီ
မနက္ၿဖန္အတြက္ငါကဗ်ာစပ္ရဦးမယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, November 17, 2007

ကၽြန္ေတာ္ကမာၻေလာကသုိ႔..ေရာက္ရွိေနပါတယ္…။

ဂူသခ်ဳိင္းနံရံေတြလုိ
နာက်င္ဖြယ္ေအးစက္ေနတဲ့
ကြန္ကရစ္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုထဲကုိ
ေအဒီတတိယေထာင္စုႏွစ္အေစာပုိင္းမွာေရာက္ခဲ့တယ္…။

အဲဒါ
ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္အေပၚပုိင္းက
ညစ္ပတ္ႏုံခ်ာတဲ့
ဆိပ္ကမ္းၿမဳိ႔ေလးတစ္ခုေပ့ါ

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ကဗ်ာဆရာလုိ႔
ေၾကာ္ၿငာလုိက္ေတာ့

တားၿမစ္ေဆးသုံးထားတဲ့ ကစားသမားလုိ
၀ုိင္းက်ဥ္ခံလုိက္ရတယ္….

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာတုိင္နဲ႔
မဆက္သြယ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာနဲ႔
ယူဇနာ ၂၀၀ အကြာအေ၀းမွာ….

ဖုန္းသံံေလးတစ္စ
ကၽြန္ေတာ္ဆီကုိ လြင့္ပ်ံက်လာတယ္…

ဟလုိ…ဟလို…ကဗ်ာဆရာလားရွင္…

ေကာင္မေလးေရ
ရာစုႏွစ္တစ္ခုလုံး ကဗ်ာဆရာဆီ
မင္းဖုန္းက အေစာဆုံး၀င္လာတယ္…

ေသခ်ာၿပီ
ကၽြန္တာ္ကမာၻေလာကကုိေရာက္ရွိေနတာ…။

မုိးလႈိ္င္ည

Friday, November 16, 2007

ဒီဇင္ဘာနဲ႔…ငါ

ေလေၿပကတုိးတုိးရုိးရုိးေလးေၿပာသြားတာပါ
က်ိဳးတုိ႔က်ဲတဲ့ဆံပင္ေတြထုိးဖြရင္းေလ…

ႏွင္းလည္းမေၾကြ ၿမဴမေ၀တဲ့
ဒီဇင္ဘာေလရဲ႔ ေအးၿမၿခင္းေတြရႈရႈိက္လုိ႔
ငါ့ ကရူးမုိက္ဖုိ႔အသင့္…။

ေဆာင္းတြင္းကုိ ကေသာင္းကနင္းၿဖတ္ဖုိ႔
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေစာင္ပါးတစ္ထည္ရယ္
သင္ၿဖဴးဖ်ာၾကမ္းတစ္ခ်ပ္ရယ္
ငါပုိင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးတယ္….

ဒီဇင္ဘာအခ်မ္းကုိ
ေရႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႔အန္တုၿဖတ္သန္းရင္း
ဘ၀ကံၾကမၼာေတးထပ္ကုိ
ေခၽြးထြက္ေအာင္ ေရးစပ္ေနသူက
ငါ….

ေလေၿပကတုိးတုိး ရုိးရုိးေလးေၿပာသြားတာပါ
အုိမင္းေနတဲ႔ ငါ့အိမ္ၿပဴတင္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုးေ၀ွ႔ရင္း
က်ိဳးတုိ႔က်ဲတဲ့ဆံပင္ေတြကုိထုိးဖြရင္းေလ…။

မုိးလႈိင္ည

ကုိၿဖဳိးဆီကုိ ဒီဇင္ဘာေရာက္ေနၿပီဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲလုိက္သြားၾကည့္တာ
ငယ္ငယ္က ကဗ်ာေလးပါ ကုိယ္တုိင္ အၿမဲၿပန္ဖတ္မိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ
အတြက္ ေ၀မွ်ၾကည့္တာပါ……

Wednesday, November 14, 2007

ပန္ဒိုရာကို ရိုက္ခ်ိဳးျခင္း

“ထြက္ေပါက္ဆိုၿပီးေျပးမိမွ
ဟုိဘက္ကကမၻာမွာ
အ၀င္တံခါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္…”
ဒီလို ငါေျပာခဲ့တယ္
ေျပာမိသမ်ွစကားေတြ
ကဗ်ာထဲ ထည့္ေခြေနမိေတာ့
ငါက ကဗ်ာေကာင္ႀကီး ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက ကဗ်ာေတြကိုအန္ခ်ရမွ
ေနသာထိုင္သာရွိတယ္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက လိုက္လိုက္အာေခ်ာင္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက လက္တစ္ဆုပ္စာဦးေႏွာက္နဲ႕
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးက ထိလြယ္ရွလြယ္
ကဗ်ာေကာင္ႀကီးကို ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾက
ငါကေပးထားခ်က္ေတြၾကားက
အသန္႕ရွင္းဆံုးကစားခ်င္တဲ့ေကာင္ပါ
ဘ၀မွာ ဘယ္ႏွစ္ခါ အ၀ါကဒ္ အထိခံႏိုင္သလဲ
တခ်ိဳ႕က စကားလံုးေတြကိုခုတံုးလုပ္တယ္
ငါကပန္ဒိုရာကိုခုတံုးလုပ္တယ္
အသာေနစမ္းပါ့ကြယ္
ငါက အၾကည္ညိဳမပ်က္ခ်င္ပါဘူး
ငါ့ေမာ္ဒန္အၾကည္ဓာတ္လည္း အျပတ္မခံႏိုင္ဘူး
ငါကအနာဂတ္အျပည့္နဲ႕ေနထိုင္သူေလ
“ငါ့ႏွလံုးေသြးတို႕ စီးဆင္းေစကာ
ငါ့၀ိညာဥ္ကို ေဆးေၾကာအံ႕
အတြင္းအပ ထပ္တူက် တည္ပါေစသတည္း”
အႏုပညာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက
လြယ္အိတ္တစ္လံုးငိုက္စိုက္ခ်
ကိုင္းညြတ္ေနေသာ မိုးလိႈင္ည ေရ
မင္းကေတာ့ ပစ္ခ်စရာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ရွိခဲ့
ငါကေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ရိုက္ခ်ိဳးရတယ္။

ပန္ဒိုရာ

အၾကမ္းဖက္သမားဆုိတာ…ငါပဲ။

တစ္ကမာၻလုံး လုံၿခဳံေရးေတြ
အုံးအုံးကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔
အၾကမ္းဖက္သမားကုိလုိက္ရွာေနၾကတယ္
ငါလည္းအေၿပးအလႊားစဥ္းစားတာေပါ့
အၾကမ္းဖက္သမားဆုိတာ … ဘယ္သူလဲ

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ
ငါ့အိတ္ကပ္ထဲက ေငြေၾကးက
ငါ့ကုိၿပန္ေပးဆြဲတယ္…
ငါပတ္ထားတဲ့နာရီက ငါ့ကုိ
အက်ဥ္းခ်တယ္….
ငါလြယ္ထားတဲ့အိတ္က ငါ့ကုိ
ၿပန္ထည့္သယ္သြားတယ္…
ငါစီးထားတဲ့ဖိနပ္က
ငါ့ခရီးေတြကုိသတ္ပစ္တယ္…
အဲဒီလုိနဲ႔
ငါေသသြားၿပီဆုိပါစုိ႔
ငါ့နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ အုတ္ဂူဟာ
သုဘရာဇာေတြအရက္ေသာက္ဖုိ႔
အၾကမ္းဖက္ခံရတုန္းပဲ…
ငါယုံလုိ႔ ေရးခဲ့တာေကာ
ငါၾကဳံလုိ႔ေရးခဲ့တာေကာ
ေဟာဒီ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း
ငါ့စာေတြဖတ္မိတဲ့ လူေတြကုိ
ေခ်ာင္းေၿမာင္းလုပ္ၾကံဖုိ႔ၾကိဳစားဦးမွာ
ငါ့ မွငါေတြထပ္ၿပီး…
ငါကုိယ္ငါေကာ အၿခားအရာေတြကုိ
အၾကမ္းဖက္ခဲ့တယ္
ငါ…ဆုိတာ အၾကမ္းဖက္သမားပဲ….။

မုိးလႈိင္ည

မုိးဃ္ေဇာ္ ေသတမ္းစာ

အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ
ဖေယာင္းတုိင္မီးေတြ ထြန္းၿပီးရင္
ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့စီမံကိန္းေတြေအာက္ကုိခ်
ဖတ္လက္စစာအုပ္ကုိပိတ္လိုက္ေတာ့
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေသလုိ႔ရၿပီ…။

ေသဖုိ႔ေမ့ေနတာမွန္တယ္
(ေသၿခင္းတရားဆုိတာ ဆရာ၀န္ေခါင္းခါမွ
သတိရတာမ်ိဳး)
ၾကည့္ေလ မနက္ကပဲ
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ဘတ္(စ္)ကားေပၚမွာ
ရန္တစ္ပြဲ ၿဖစ္ခဲ့တယ္
ေက်ာက္ေခတ္ဆီ အရင္းမစုိက္ဘဲ
သဘာ၀သမုိင္းၿပတုိ္က္ ေရာက္ခဲ့တယ္
(လူသားမ်ဳိးႏြယ္ ေလ့လာဖုိ႔ထက္
တရုတ္မေလး နားပူလုိ႔)
ေရတုိင္ကီ အေပါက္ေတြၿပန္ဖာ
ဆံသဆရာနဲ႔ ပုဂံရာဇ၀င္ၿငင္းခုံရင္း
ေသဖုိ႔ေတာင္ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းလာရဲ႔။

ငါ့ေသြးေၾကာ နံရံတစ္ၿပင္လုံး
အင္ဂ်င္ အပူဆုံးအခ်ိန္ဟာ
ႏြားႏုိ႔ပုံးေတြေမွာက္ခဲ့တာနဲ႔အမွ်
ေလာကကုိၾသဇာသီးအမွည့္ေတြၿပန္ေပးဖုိ႔
ေတြးေတာေနခ်ိန္ေပါ့…။

ေနာက္လူေတြၾကြက္တြင္းထဲ
အမွည့္ရႊမ္းဆုံး ထည့္သြင္းေပးႏုိင္တာ
ဒီၾသဇာပင္ေတြပဲမဟုတ္လား…။

မိတ္ေဆြတုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေၿမၾကီးတစ္ခြင္မွာ
ၾသဇာသီးပင္ေတြစုိက္ပ်ဳိးၾက
အာသာေၿပ ၾသဇာသီးေတြ စားၾက
ေဇာေခၽြးေတြကုိေတာ့ဖုိင္တြဲထားၾက
ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာစကားဟာ
ဘယ္လုိအသံေနအသံထားနဲ႔ဲဆုိဆုိ
သက္ၿပင္းေတြကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း
ေၿပာဖုိ႔
ၾသဇာသီးေတြစိတ္ခ်လက္ခ်သီးဖုိ႔
ၿပီးေတာ့
ေဟာသည္ေပါ့ဆမႈရဲ႔သားကုိ
ရယ္ေမာသံမ်ားနဲ႔ သၿဂိဳလ္ဖုိ႔။

မုိဃ္းေဇာ္

Tuesday, November 13, 2007

မုိး

တစ္ခ်ိန္က
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေမေမ့ရင္ခြင္ၾကားက
တိမ္ၿပာေလးတစ္စပါ...
အဲဒီတုန္းက
ေကာင္းကင္ဟာ
အၿမဲလွခဲ့တယ္
အခု ေလႏွင္ရာ
အလ်ားရွည္ခဲ့တုိင္း
ရာသီဟာမုန္တုိင္းခ်ည္းပဲမုိ႔
ေမေမ့တိမ္ၿပာေလးညဳိမြဲခဲ့ရၿပီ
ေကာင္းကင္ၾကီးကလွတယ္လုိ႔
ဘယ္သူမွမေၿပာၾကေတာ့ဘူး...အေမ
သားကုိယ္တုိင္ထစ္ခ်ဳန္းခဲ့ရ
ရႊဲရႊဲစုိညေတြကုိသိမ္းဆည္းၿပီး....
ရာသီတံခါးကုိေခါက္လုိက္ေတာ့
အေမ့ဆီမွာေတာ့ေကာင္းကင္ဟာလွၿမဲပါ...။

(ယုံတမ္းစကားေတြ အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဒီကဗ်ာေလးဆီေရာက္ခဲ့တာပါ မုိးခ်စ္သူႏွစ္သက္လိမ့္မယ္ထင္လုိ႔....)

မုိးလႈိင္ည

Saturday, November 10, 2007

သူမကုိကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္

လူတုိ႔သည္ဘုန္းတန္ခုိးၾကီး၏
အမ်က္ေဒါသၾကီး၏
အလုိရမၼက္ၾကီး၏
လက္ေလးဖက္၊ ေၿခေလးဖက္၊
ဦးေခါင္းႏွစ္လုံး၊လိင္အဂၤါႏွစ္ခုႏွင့္
ထုိသူတုိ႔သည္…
နတ္ၿပည္သုိ႔တုိက္ခုိက္ရန္ၾကံစည္ေနဘိ
ထုိသူတုိ႔အားနတ္လက္ႏွက္ႏွင့္
တိုက္ခုိက္ေခ်မႈန္းပစ္လုိက္ပါက
နတ္တို႔အားကုိးကြယ္သူမဲ့ေခ်အံ့
ထုိေၾကာင့္လူတုိ႔အား
လက္ႏွစ္ဖက္၊ေၿခႏွစ္ဖက္၊
ဦးေခါင္းတစ္လုံးထက္ၿခမ္း၀က္၍
သူ၊သူမခြဲၿခမ္းေစဟု
ဇုနတ္မင္းၾကီးကဆုံးၿဖတ္ခဲ့သည္။
(ဂရိဒ႑ာရီ)

လူတုိ႔သည္မိမိ၏ေပ်ာက္ေနေသာအၿခမ္း
ကုိရွာေဖြရင္း….
သူဟူေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမကုိရွာရင္း..

ဘုရားသခင္သည္
လူေယာက်ာၤးသည္တစ္ဦးတည္းမေနေကာင္း
သူ၏အေထာက္အမကုိဖန္ဆင္းဦးမည္ဟု
အၾကံရွိေတာ္မူေလသည္
ထုိေၾကာင့္လူကုိၾကီးစြာေသာအိ္ပ္ၿခင္းၿဖင့္
အိပ္စက္ေစ၍
နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းအားထုတ္ယူၿပီးလွ်င္
အသားတုိ႔ေစ့စပ္၍လူမိန္းမအားၿဖစ္ေပၚေစသည္…
ထုိေန႔သည္ဆဌမေၿမာက္ေန႔ၿဖစ္သည္။
(ကမာၻဦးက်မ္း)
မိမိ၏နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းကုိ
မည္သုိ႔ေသာအရပ္မွာရွာေဖြရမွန္းမသိခဲ့
သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာေန႔ရက္တုိ
အစဥ္အၿမဲရရွိႏုိင္ပါ့မလား…
မိမိနံရုိးအတြက္
ရင္မွနာက်င္ၿခင္းတုိ႔သည္ပုိမုိၿမည္ဟီးႏုိင္ခဲ့ေပသည္။

ခ်စ္သား
ဤသူငယ္မအတြက္က်ေသာ
သင္၏မ်က္ရည္ၿမစ္အသြယ္သြယ္သည္
သမုဒၵရာေလးစင္းထက္ပုိမုိမ်ားၿပားခဲ့ၿပီ
သံသရာအဖန္ဖန္က်င္လည္ၿခင္း၌
နာက်င္ေမွာင္မုိက္ၿခင္းအတိကိေလသာအေပၚ
သင္သည္စြဲလန္းေလာင္ၿမိဳက္ဆဲလား….

မၿဖစ္ၿခင္းတရားဆီသုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္သူမႏွင့္အတူသြားခြင့္ရခ်င္မိသည္…
သူမကုိကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္…
ထုိသုိ႔ေသာ ကိေလသာအားၿဖစ္ေစေသာ
ထုိသူမကုိပဲေၾကာက္ၿခင္းတရားႏွင့္ၿမတ္ႏုိးမိဆဲ….။

မုိးလႈိင္ည

Friday, November 9, 2007

လြယ္အိတ္ထဲမွာ

ကမၻာႀကီးကုိ
လြယ္အိတ္တစ္လံုးနဲ႔ တူတယ္လို႔
တစ္ေယာက္ေယာက္က
ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာမထားခဲ႔ရတာလဲ…။

ဘာကိုမွထည္႔မထားတဲ႔လြယ္အိတ္
တစ္လံုးဟာခ်ိတ္ဆြဲခံထားရၿပီး
မဆန္႔မၿပဲထည္႔ခံထားရတဲ႔လြယ္အိတ္
တစ္လံုးက လမ္းသလားေနတယ္…။

လြယ္အိတ္တစ္လံုးက
ထည္႔သမွ်သာ ျပန္ထုတ္ေပးႏိုင္တယ္တဲ႔
မ်က္လွည္႔ဆရာက
ကၽြန္ေတာ္႔အိတ္ထဲက ဘာမဆိုထုတ္ေပးႏိုင္တယ္
ဒါေပမယ္႔ ထုတ္ေပးႏိုင္တာကို
ႀကိဳထည္႔ထားရမယ္ တဲ႔…။

ကၽြန္ေတာ္ လြယ္အိတ္တစ္လံုး မျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ပါ…။

ကမၻႀကီးေတာင္ အိတ္တစ္လံုးနဲ႔
တူေနတဲ႔ေနာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္လည္း
လြယ္အိတ္တစ္လံုးနဲ႔တူတဲ႔လူ ျဖစ္ေနတယ္…။

အဲဒီလူကပဲ အပိုတပ္ဆင္ရသမွ်
လြယ္အိတ္တစ္လံုးကို ထပ္လြယ္ထားရတယ္
ဘာမွထည္႔မထားတဲ႔အိတ္တစ္လံုးကို
လြယ္ထားသူေတြ မတ္မတ္ေလွ်ာက္ႏုိင္ေပမယ္႔
ေလးလံတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔လြယ္အိတ္ေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္ကိုင္းညြတ္ေနေလ႔ရွိပါတယ္…။

ကၽြန္ေတာ္႔လြယ္အိတ္ထဲမွာ
ေၾကးနီေရာင္မီးျခစ္တစ္လံုး
ဘယ္ေတာ႔မွဖတ္လို႔မၿပီးေသးတဲ႔
တီအက္စ္အဲလိေယာ့ရဲ႕ ဖုန္းဆိုးေျမ
ကဗ်ာဆရာ မို္ယ္းေဇာ္ရဲ႕ေသတမ္းစာ
တရုတ္ႏုိင္ငံလုပ္ ေဘာပင္အစုတ္ေလးေခ်ာင္း
ကမၻာ႔အေရးအခင္းေတြကို
ျမန္မာဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ႔
ဂ်ာနယ္ႏွစ္ေစာင္
စိတ္ဓါတ္က်ရင္ ထုတ္ဖတ္ဖို႔
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲဲ႕ ႏြားေက်ာင္းသားကဗ်ာစု
ကစ္ပလင္ရဲ႕ If ကို ျမန္မာအဂၤလိပ္ႏွစ္ဘာသာ
ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ႏွစ္အုပ္
တစ္ဖက္လြတ္ A4 စကၠဴအခ်ိဳ႕
ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကိုင္းညြတ္ေစတဲ႔
မိဆိုးေလးစေနရဲ႕စကားေျပအခ်ိဳ႕
အဲဒီအရာေတြအားလံုး
laptop တစ္လံုးလိုခ်င္တဲ႔ကဗ်ာဆရာရဲဲ႕
ပထမဆံုးစုေဆာင္းမိတဲ႔
laptop အိတ္အေဟာင္းႀကီးထဲမွာ ပါတယ္…။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ
laptop အိတ္အေဟာင္းႀကီးနဲ႔
ကိုင္းကိုင္းေလွ်ာက္သြားေနသူဟာ
မိုးလႈိင္ညသာျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Thursday, November 8, 2007

ၾကယ္ေရာင္ အလြမ္း

အနီေရာင္ပန္းတစ္ၿခင္း
မင္းေၿခရင္းမွာ
ခ်စ္ၿခင္းၿဖင့္ေတာက္ပ
ငါ အရႈံးေပးလုိက္ပါရေစ။

ၿပန္မလာေတာ့မယ့္
ၾကယ္တံခြန္တစ္ခုကုိေမ်ာ္ေနမိသူ
နဂါးေငြးတန္းလုိပဲ
ယွက္ၿဖာေနတဲ့အလြမ္းေတြ…

မင္းထြက္သြားခဲ့တဲ့
အလင္းႏွစ္ေတြကုိငါထုဆစ္ထားတယ္

ၾကယ္ေရာင္အစအနေတြအားလုံး
ေပါင္းစပ္ၿပီး…ရက္စက္သူမၾကီးဆုိတဲ့
ေဟာဒီ သရဖူ
ငါရင္ဘတ္ထဲမွာလမ္းၾကဳံရင္လာယူပါ

ရာစုႏွစ္ေတြ
ငါ့ကုိၿမဳပ္ႏွံထားတဲ့ေၿမၾကီးထဲ
မပုပ္သုိးပဲရွိေနမယ္….။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, November 6, 2007

မင္းကမယ့္ ည

မင္းကမယ့္ ညမွာ
ငါဟာထင္းတစ္စၿဖစ္ၿဖစ္
မင္းအလွေတြကုိ
ေပၚလြင္ထင္ဟပ္ေစမယ့္
အလင္းတစ္စက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ငါ့အခ်စ္ေၾကာင့္
ငါ့ကုိယ္ငါေလာင္ကၽြမ္းေတာက္ပေစၿပီး
အဲဒီတစ္ညမွာေတာ့
မင္းလွေစရမယ္…….

မုိးလႈိင္ည

Sunday, November 4, 2007

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ကဗ်ာဆရာ

ခင္ဗ်ားရဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ
ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ဘူး သိရဲ႕လား။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
တစ္ရြက္လႈပ္ရင္ တစ္ခက္လံုးနာၾက
သစ္ပင္ရဲ႕ေဒါသအား မုန္တိုင္းကို ၀ပ္တြားေစမယ္လို႕ ႀကံဳး၀ါးမယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
အေနာက္ေတာင္ေလမိုက္ ေဆာင္းမွာတိုက္လို႕
ရာသီဥတု ငိုက္စိုက္က်စျပဳၿပီလို႕ မွတ္ခ်က္ခ်မယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေရေျမမမွန္ မ်ိဳးမသန္လို႕
အခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြလုလု ရြက္ပ်ိဳႏုေတြရယ္လို႕
အံႀကိတ္ကာ ေခါင္းယမ္းမယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေနေရာင္ျခည္ နမ္းသြားတဲ့ အစိမ္းေရာင္တန္း
ငွက္ငယ္ေျခရာ ျဖတ္သန္းတယ္လို႕ ေရရြတ္မယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေလတိုက္လို႕သစ္ရြက္လႈပ္တာလား
သစ္ရြက္ေတြလႈပ္လို႕ေလတိုက္တာလားလို႕
ေရွ႕ေနာက္ျဖစ္စဥ္သေဘာ ကန္႕လန္႕တိုက္ ေစာေၾကာမယ္။

ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ရာသီဗီဇ ေလရူးခလို႕ယိမ္းယိုင္ၾကတာ
သဘာ၀ပါေလလို႕ မတုန္မလႈပ္ေျပာမယ္။

သစ္ရြက္လႈပ္ျခင္းက ခင္ဗ်ားကို အျပစ္ကင္းစြာ မရယ္ေမာေစေတာ့
ခင္ဗ်ားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္၂၀ ကခင္ဗ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ခင္ဗ်ားကဒီစနစ္ႀကီးကို ေျပာင္းလဲဖို႕ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာ
ဒီေခတ္ႀကီးကခင္ဗ်ားကို ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲလိုက္ၿပီပဲ။

ခင္ဗ်ားက အၾကမ္းဖက္သမား
ခင္ဗ်ားက ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းသူ
ခင္ဗ်ားက ႏိုင္ငံေရး အကဲျဖတ္
ခင္ဗ်ားက အင္ပရက္စ္ရွင္နစ္
ခင္ဗ်ားက ျဖစ္တည္မႈ၀ါဒီ
ခင္ဗ်ားက ဘုရားမဲ့။

ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္တိုင္းက
မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ေနလို႕။ ။


ပန္ဒိုရာ

ေဖေဖာ္၀ါရီသုိ႔…ေနာက္ဆုံးကဗ်ာ

ခရစ္စမတ္ညမွာ
အသည္းပုံသၾကားလုံးေတြ
မင္းတံခါး၀ကုိေရာက္ရွိရုံ
ႏွင္းဆီၿဖဴပန္းဆီးကုိ
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းနဲ႔
တစ္ေယာက္ေယာက္ကလာေပးရုံသက္သက္
ေႏြဦးရာသီပန္းခ်ီကားေလးေတြ
မင္းသတိရေနဖုိ႔…..
တုိက္ဆုိင္တတ္တဲ့လမ္းကေလး
၂၀ ရာစုကေဖးမွာ
ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းေလးနဲ႔ငါ့ကုိ…
ဗလင္တုိင္းေဒးအၾကိဳညေတြမွာ
ဂစ္တာအုိတစ္လက္ရဲ႔
အလြမ္းဓါတ္ခံသီခ်င္းေလးေတြ
သီဆုိေနဖုိ႔….
ကဗ်ာေၾကာင့္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့တုိႏွစ္ေယာက္အခ်စ္ကုိ
ကဗ်ာဆန္ဆန္ႏွလုံးသားထဲသုိ၀ွက္ထားဖုိ႔
ေဖေဖာ္၀ါရီေရ….
ေ၀းသြားတဲ့လမ္းမကုိပဲ….
အၿပစ္မတင္ရက္ပါ
ဒဏ္ရာစစ္စစ္ကုိရင္ခုန္ေက်နပ္လုိ႔
မင္းေပးတဲ့အနာတရေတြက
ငါ့ကဗ်ာၿဖစ္ခဲ့တယ္…
အသက္ရွင္ေနသမွ်ေလးမွာ
အခ်စ္စစ္ကုိရရွိဘူးလုိ႔ငါေက်နပ္တယ္
မင္းတြဲခဲ့ဖူးတဲ့လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔
ငါကဗ်ာေတြဆက္ေရးမယ္…
မင္းနာမည္မပါေတာ့တာကလြဲလုိ႔ေပါ့
ကဗ်ာေတြရဖုိ႔ခံစားခ်က္ကုိႏွလုံးသား
တပ္မွ်ားခဲ့သူလုိ႔
မစြပ္စြဲပါနဲ႔ေတာ့ေဖေဖာ္၀ါရီ….
ငါ့ဆီမွာ
မင္းခ်စ္တဲ့ေႏြဦးညေတြရွိေသးတယ္…

မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...