Saturday, October 3, 2015

-အမည္ေကာင္မေပၚ-


ကိုဇာတိ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးကုိ ရည္းစားစာ ေပးခ်င္လုိ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးေပးပါလား ေတာင္းဆုိမႈ႕ကတည္းက ဒီဘဲမွာ မ်က္ရည္မရွိေတာ့တာပါပဲ ၊၊ လူငယ္ေတြဆုိေတာ့ ကိုးကြယ္ခ်င္ရင္ ကိုးကြယ္တယ္ ၊၊ မကုိးကြယ္ခ်င္ေတာ့ လက္ခလယ္ေလးေတြ ထုတ္ျပလိုက္တာပဲ ၊၊ ဥပမာ ဗ်ာ လူငယ္ေတြဟာ ေခတ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳရမယ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳးက အစ ဒီဘဲေလးေတြ လက္ခလယ္ ထုတ္ျပေတာ့ တာပဲ ၊၊ ေခတ္ကပဲ လူငယ္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳပါေစ ၊၊ ရီမုကြန္ထ႐ိုး တစ္ခ်က္ႏွိပ္လုိက္ရံုနဲ႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါက္ထြက္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္ ၊၊ ဝဋ္လည္တဲ့ ေခတ္ ၊၊ သံသရာလည္တဲ့ ေခတ္ ၊၊ မေျပာေကာင္းမဆုိေကာင္း ေလလည္တဲ့ေခတ္ အားလံုးေပါ့ဗ်ာ ၊၊ ဟ ာ း) ဟ ာ း) ဟ ာ း) ဟ ာ း) ၊၊ ေခြးပစ္တဲ့ တုတ္ ႏြား႐ိုက္တဲ့ ႀကိမ္ ေမြးေမေလ့ ဘူးထြားဟားဟားဟား ၊၊ [ မွတ္ခ်က္ ၊၊ ၊၊ ရယ္သံႏွစ္ခုအား ၾကား အၿပီး ပထမ ရယ္သံ သည္ ဒုတိယ ရယ္သံ အား ကိုးကားမထားပါဟု ဘလုိင္းႀကီး ဝန္ခံအပ္ပါသည္ ၊၊ စာေရးသူ ၊၊ ] ကေလးငယ္မ်ား သည္ ႐ုပ္ျပၾကည့္ ဘဝ မွာ ပင္ ထြက္က်သည္ ၊၊ လူငယ္မ်ားကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း မ်ား ၾကည့္၍ ထြက္က်သည္၊၊ ေအာင္ျမင္လုိမႈ ၊ စြန္႔စားလိုမႈ ၊ အျမင္က်ယ္မႈ ၊ တီထြင္လုိမႈ ၊၊ အသက္တစ္ရာမေနရ ၊ အမႈတစ္ရာေပြၾက ၊၊ ႐ႈပ္ၾက တယ္ ဆုိတာကေတာ့ လူငယ္(မွ မဟုတ္) လူႀကီး မေရြးပါပဲ ၊၊ ဦးတို႔ လက္ညိဳးေတြက သားတုိ႔ ဆီမွာ ခ်ည္းပဲ ၊၊ ဒါနဲ႔ ခုနက လူငယ္ေတြဆီက ထြက္က်လာတာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ၊၊ ဘယ္လုိ ? ၊၊ ထြက္က်လာတာ မဟုတ္ဘူး ေဖာက္ထြက္လာတာလား ! ၊၊ အက်ႌအပြ အက်ႌအက်ပ္ ေဖာက္ထြက္သည္ ၊၊ ေဘာင္းဘီအပြ ေဘာင္းဘီ အက်ပ္ ေဖာက္ထြက္သည္ ၊၊ အလံု႔အလံု မွ မလံု႔တလံု ေဖာက္ထြက္သည္ ၊၊ ဂါဝန္အရွည္မွ ဂါဝန္အတုိ ေဖာက္ထြက္သည္ ၊၊ ေဖာက္ထြက္သည္ ၊၊ လူငယ္ေတြဆုိေတာ့ကာ ေဖာက္ထြက္ခ်င္တာေပါ့ ၊၊ ဟို႐ုပ္ျပ ေတြ ေနရာ ကုိ ဒီ႐ုပ္ျပေတြက ေနရာယူလုိက္ေတာ့ေရာ မေအးဘူးလား ၊၊ မေအးေတာ့လဲ ပူၾကေပါ့ဗ် ၊၊ ေဖာက္ထြက္ တာပဲ ဗ်ာ ၊၊ ဟ ာ း) ဟ ာ း) ဟ ာ း) ဟ ာ း) ၊၊ ဦးတို႔ မ်က္လံုးေတြက သမီးတို႔ဆီမွာ ခ်ည္းပဲ ၊၊ လူငယ္ေတြဆုိေတာ့ ကိုးကြယ္ခ်င္ရင္ ကိုးကြယ္တယ္ ၊၊ မကုိးကြယ္ခ်င္ေတာ့ လက္ခလယ္ေလးေတြ ထုတ္ျပလိုက္တာပဲ ၊၊ ခလုတ္ တစ္ခ်က္ႏွိပ္လုိက္ရံုနဲ႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါက္ထြက္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္ ၊၊ လူငယ္ဆုိေတာ့ မ်က္ရည္မရွိေတာ့ မွ ပဲ ငို ခ်င္ လာ တယ္ ၊၊ ဒါ နဲ႔ ဒါနဲ႔ ကိုဇာတိ ကို ဇာ တိ ကုိဇာတိ က လူငယ္လား ဟင္ ၊၊ ၊၊
ဇာတိ

ပင္လယ္တစ္ခုရဲ႕ က်မ္းစာ


အဲဒီတုန္းက လၿပည့္ညေတြမပါ ၿပကၡဒိန္တစ္ခုအေပၚ ကြန္တုိမ်ဥ္းေတြေရးၿခစ္မိစဥ္ကေပါ့…. အၿမင့္ေပ ဘယ္ေလာက္မွာ သူတုိ႔ေက်ာက္ခ်ထားတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမလည္း… ငွက္ဖ်ားေရာဂါၿဖစ္ ေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြအေပၚ သူတုိ႔ခ်ိန္တြယ္ခဲ့တဲ့ အေလးခ်ိန္ေတြ မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသၿပခ်က္ေတြ မထြက္ေပၚေသးခင္… ၿမင္ၿမင္သမွ်တိမ္ေတြကုိ ဆြဲငင္ညႈိ႕ယူဆဲ… မႈန္မႈိင္းသိပ္သည္းေနတဲ့ ေလထုကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္… အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ၿပန္ေတြးရင္ မလုိအပ္ပဲ ပုိမုိ၀န္ေလးေနခဲ့…။
ဒါဟာ မေလ့က်က္လုိက္ရတဲ့ သင္ခန္းစာလုိ… မကုိးကြယ္ဖူးတ့ဲ ဘာသာေရးလုိ႔ ဘယ္လုိမွ အနည္မထုိင္ႏုိင္ခဲ့ဖူး မီးသင့္ေက်ာက္တစ္လုံးရဲ႕ အသုံးခ်တန္ဖုိးလုိ သက္ရွိေတြက ဘယ္စာရင္းကုိင္အတတ္နဲ႔ ေၿဖရွင္းတြက္ခ်က္ရမွာ လည္း ငယ္ငယ္သခ်ာၤညံ့တဲ့ ေကာင္ေလးက ရူပေဗဒပညာရွင္ၿဖစ္လုိ႔ ေပတံတစ္ခုလုိ႔႔ေဆာင္းရြဲ႕ေနတဲ့ အမွန္တရား ေခါင္းေပၚမွာ ေဆာင္းထားတဲ့ ဦးထုပ္ကို ဂရုတစုိက္ အေလးၿပဳေနတတ္သူေတြ ကုိရြံ႔ရွာသလုိ ၿဖစ္ခဲ့… နာမ၀ိေသသနဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္မွ သူအေသအခ်ာ စဥ္းစားၿဖစ္ခဲ့တယ္ ေတာ္ရုံတန္ရုံ အေနအထားဆုိ ဒီေၿခဖ၀ါးနဲ႔ ဒီလမ္းမ တစ္သားတည္းက်ေနဖုိ႔ ေကာင္းတယ္… မလြယ္ပါဘူး ၿမင့္ရာမွ နိမ့္ရာကုိ စီးဆင္းတယ္ဆုိတာ ပထ၀ီသင္ခန္းစာထဲက စကားလုံး… အေရးၾကီးဆုံး အခ်က္ အဓိပၸါယ္ ရွိေနဖုိ႔ မလုိအပ္တာ…။
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ၿပန္အမ္းလုိက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြလုိ ညေရးညတာခက္တဲ့ တန္ရာတန္ေၾကးနဲ႔ ထုိက္သင့္သလုိ ေ၀ၿခမ္းခဲ့တယ္… ဘယ္ေတာ့မွၿပန္မလာတဲ့ နာရီေတြဟာ ပင္လယ္တစ္စင္းရဲ႕ အနားသတ္မွာ နီေဆြးပ်က္က် ေနဆဲ… ဒါဟာ ေ၀မႈန္ေနတဲ့ အလင္းစေတြအတြက္ ကန္းရွခံလုိက္ရတဲ့ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈပဲ… သူေတာင္းစားအိုၾကီး တစ္ေယာက္က ပုံမက်ပန္းမက် လေတြကုိ.. သူ႔ လြတ္အိတ္ၾကီးထဲ ထုိးထည့္လုိက္တယ္ … ေရာက္တတ္ရာရာ သစ္ရြက္ေတြလည္း ကြန္ကရစ္ပလက္ေဖာင္း ေပၚမွာ သည္းသည္းလႈပ္လႈပ္ ေ၀စီေနတယ္… ဘယ္လုိရနံ႔ တစ္ခုတစ္ေလ မွ ေလၿပည္ေတြထဲမွာ ဒုန္းဆုိင္းမေနပါ…။ သတၱဳမုိင္းတြင္းမ်ားက သေဘာၤပ်က္မ်ားစီ ရႊက္လႊင္ခဲ့ရ ခရီးတေလွ်ာက္ လႈိင္းတံပုိးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာ္လွန္တုိက္ခုိက္ ခဲ့ရသည္..။ ရုပ္ၾကြင္းမ်ား အၾကြင္းမဲ့ လက္ႏွက္ ခ်ၿပီးေနာက္ ၿပန္ေပးဆြဲခံလုိက္ရတဲ့ ေရမီးမင္းခုိးသူတုိ႔ကုိ ကယ္တင္ရန္… အေရးအေပၚ အေၿခအေနထဲမွာ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူမ်ားကုိ ေပလ်ကန္ပစ္ထားခဲ့ရပါေတာ့တယ္…။
ပုဒ္မတစ္ခု အဆုံးတုိင္း နိဂုံးမခ်ဳပ္ရေသးရင္ တစ္ခုခုဆက္ေရးဖုိ႔ လုိအပ္ေနသလုိ… အိပ္ကပ္ထဲ လက္ႏႈိက္စမ္းလည္း စကားလုံးေတြက တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွ ပါမလာဘူး… လမ္းေဘးကြမ္းယာဆုိင္က စီးကရက္ ၀ယ္လုိက္တယ္ … အလံေတာ္ကုိေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေရာမေခတ္ၿပန္ေရာက္ေနတာလား… ေရာမကုိေရာက္ေတာ့ ေရာသမခံရဦးမွာသိတယ္…။ ကမာၻသစ္ေတးေတြ မရေတာ့ ကမာၻေဟာင္းၾကီးကုိ ရာသီခြင္နဲ႔ၿငိွၾကည့္ေနရတာ … ေကာင္းကင္ဟာ တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္းပ်က္က်… စၾကာၤ၀ဠာအစကုိ သြားဖုိ႔… ခရီးထြက္ခ်င္သူေတြ ကထြက္ကုန္ၿပီ…။ ဘ၀သံသရာအဆုံးအတြက္ ေၿမပုံမုိ႔မုိ႔ေတြက လမ္းစရွာသူကရွာ…. ။ သူ႔တရားနဲ႔ သူ႔ရထားနဲ႔ ကုိယ္က မွားလက္စတန္းလန္းၾကီး ဘ၀ရထားေပၚမွာ ရပ္နားစရာ ဘူတာပါသလား တိမ္ၿပာၿပာတခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ ၿဖတ္ေက်ာ္ထားခဲ့တာ သိတယ္… စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြ ပ်က္တုံးက အနာဂါတ္ အစကတည္းက မရွိသူေတြက သတ္မေသၾကဘူး… ရရန္ေပးရန္ တုိ႔ မလည္ပါတ္ခင္… သေဘာၤပ်က္မ်ားသမုိင္းမွာ ကမ္းတစ္ဖက္မွာ ထားခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခ်ဳိ႕ ၿပည္ပပုိ႔ကုန္သီးသန္႔ အရည္အခ်င္းရွိသူ လူအမ်ားအၿပား… ကုိလုိနီနယ္အသစ္မ်ား အတြက္ အဂၤါၿဂဳိလ္ေပၚမွာ အၿပဳိင္အရုိင္းၿဖစ္ထြန္းလာတဲ့ သတၱဳသိုက္မ်ား … ဓားရုိးေတြခ်ည္း ရွိေတာ့ ၿမင္သမွ်သူခုိးေတြလည္း ရုိးအီသြားရွာခဲ့ပါၿပီ… ပင္လယ္ဟာ သူ႔ကုိ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ေက်ာက္ေဆာင္ ကုိ ေတာင္းပန္သလုိမ်ဳိး အဓိပါၸယ္မပါတဲ့ က်မ္းစာဟာ ပင္လယ္ေအာက္မွာ နက္ရႈိင္းေလးနက္ လုိ႔….။
မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...