Monday, September 27, 2010

သာမန္ျပည္သူတေယာက္

ဘယ္သူ႕ဂရုစုိက္ရမွာလဲ
ငါတုိ႕အခုေရာက္ေနတာ
အရက္ေသာက္ဖုိ႕နဲ႕စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ဖုိ႕ပဲေကာင္းတဲ့
ေခတ္ၾကီး အခါၾကီး သမယၾကီဲး
ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ျဖစ္ရတာလည္း ဒုကၡ
ႏုိဗယ္လ္ဆုရွင္ျဖစ္ရတာလည္း ဒုကၡ
အတြင္းမွာ အေျပာင္းအလဲတခုေတာ့လုိအပ္ေနျပီဗ်…
အဲဒါေတာ့ မင္းေျပာမွလား ႏြားရဲ႕
ဒီမွာလည္း အေရးတၾကီး
ေပါင္းလက္စမယားကုိ အသစ္လဲဖုိ႕လုိေနတယ္
စီးလက္စ, ကားကုိအသစ္လဲဖုိ႕လုိေနတယ္
ေလပါတယ္
ခင္ဗ်ားၾကီးဟာ အပူသက္သက္
ဒယ္အုိးတင္ျပီးေၾကာ္ရုံပဲ….
အသားတင္ျပီးကင္ရုံပဲ….
အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ
ဘင္လာဒင္နဲ႕ေခ်ာစုခင္နဲ႕
ဘုန္းၾကီးရူးနဲ႕ဝုိင္းစုခုိင္သိန္းနဲ႕
…..ဒီမယ္ မိန္းကေလး
ိ ငါ့ရင္ခြင္ကုိ မင္းဝင္ခ်င္ဝင္ ထြက္ခ်င္ထြက္
ဟုိသတၱဝါေေရြးေကာက္ပြဲဝင္သလုိမဝင္ေလနဲ႕…..ဆိုတဲ့
ေတာျပဇာတ္ထဲကဒုိင္ယာေလာ့နဲ႕
ဥႆဘေတြမ်ားလြန္းလုိ႕
ဘယ္ႏြားေနာက္လုိက္ျပီးျမက္စားရမယ္မွန္းမသိိတဲ့ေလာကၾကီးပါကြာ
အုိနာက်ဳိးကန္းၾကီး
ေျမေခြးအျမီးျပတ္ၾကီး
သူ႕အျမီးျပတ္နဲ႕သူ ယပ္ခတ္လုိ႕ ေလခၽြန္လုိ႕
ဘုရားဖူးထြက္လုိ႕ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးေတြသြားလုိ႕
ရဲရဲေတာက္ကၽြႏု္ပ္တုိ႕သည္လည္း
ဆုိင္ကယ္တဝီဝီကားတဝီဝီနဲ႕
ဘယ္ကုိခ်ီတက္ေနသလဲရဲေဘာ္တုိ႕
ဒီတခ်ီ ညေနေစာင္းျပန္ေတာ့
ကမၻာမေၾကဘူး သီခ်င္းေဟာင္းတပုဒ္နဲ႕ပဲ
ဒီႏွစ္ကုိလည္း ဒီအျဖစ္နဲ႕ပဲ ခုခံၾကပါဦးစုိ႕။ ။


သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၅. စက္တင္ဘာ.၂၀၁၀)
http://thitkaungeain.blogspot.com/

ေၿမနီကုန္းမွာ ႏွင္းဆီၿဖဴေတြ၀ယ္တုန္းက

ေၿမနီကုန္း.. ေၿမနီကုန္း ... ေၿမနီကုန္း
ေၿမနီကုန္းမွာ
ႏွင္းဆီၿဖဴေတြ
အစည္းလုိက္၀ယ္တုန္းက
ေၿမနီကုန္းဂမုန္းပြင့္ကုန္တုိက္ေရွ႕
ပလက္ေဖာင္းေပၚက ပန္းသည္
ႏွင္းဆီၿဖဴေတြေဖြးေနတာပဲ
ပြင့္မွာစုိးတဲ့ပန္းေတြကုိ
ပုိက္ပါးေလးနဲ႔အုပ္ထား
ေၿမနီကုန္း...
ေၿမနီကုန္း..
ႏွင္းဆီၿဖဴေတြအစည္းလုိက္
ႏွင္းဆီၿဖဴေတြအစည္းလုိက္
ညေနေစာင္းၾကီး
မုိးဖြဲေလးေတြက်ေနတယ္
ေၿမနီကုန္းမွာႏွင္းဆီၿဖဴေတြ
အစည္းလုိက္၀ယ္တုန္းက
နင့္ကုိေပးဖုိ႔
နင္ကပန္းမပန္ဘူး
ဘုရားမွလႈေနာ္ ငါမွာတယ္
ဘ၀မွာတစ္ခါပဲ ပန္းေပးဖူးတယ္
ထာ၀ရရႈံးတယ္
ေၿမနီကုန္းမွာ ေၿမနီကုန္းမွာ
ႏွင္းဆီၿဖဴေတြ ၀ယ္တုန္း...
လြမ္း... လုိက္...တာ... ကြာ....။


မုိးလႈိင္ည

Saturday, September 18, 2010

၄.၃.၂.၁.၀

Edit
၄.၃.၂.၁.၀
by Moe Hlaing Nya on Saturday, 18 September 2010 at 14:43

၄.၃.၂.၁.၀

ခ်ာခ်ာလည္ ကမာၻၾကီးထဲ၀င္ထုိင္

ယုိင္လဲမသြားေအာင္

ကုိယ့္အသက္ေလးက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထား

တစ္ကဒ္ၿပီးတစ္ကဒ္

တစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္း

ဇာတ္လမ္းကရွည္လာတယ္

ဇာတ္သိမ္းကမလွေတာ့ဘူး

ေနမ၀င္ခင္အထိ...။



၄.၃.၂.၁.၀

ဘ၀ထဲခုန္ခ်လုိက္

ေလထီးဖြင့္မရေတာ့ဘူး

ထုံးစံအတုိင္း

ကံေကာင္းေထာက္မတာက

သစ္ကုိင္းနဲ႔ၿငိေနတယ္

ခ်က္ၿခင္းၾကီးေတာ့မေသဘူး

အဆက္အသြယ္ေတြအကုန္ၿပတ္ေတာက္ၿပီ

ဒီခရီးၿပီးပါ့မလား

တစ္ေန႔တစ္လံ ပုဂံဘယ္ေတာ့မွမေရာက္လား...။



၄.၃.၂.၁.၀

ေၾကာက္သြားၿပီ

ဒီထက္ပုိစြန္႔စားလုိ႔မရေတာ့ဘူး

အရင္းအႏွီးေတြသိပ္မ်ားလြန္းေနမလား

အခ်ိန္တန္ရင္

ႏုတ္ထြက္ေပးဖုိ႔ေတာင္းဆုိၾကလိမ့္ဦးမယ္

အစကတည္းကရႈပ္ေထြးၿပီးသား

ဒီေနရာကၾကည့္ရင္ အရင္းအတုိင္းၿမင္ရတယ္

ေၿခတစ္လွမ္းမွာရင္ အသြားကေတာ္ေတာ့...။



၄.၃.၂.၁.၀

အသံဖလွယ္ပုံၿခင္းမတူဘူး

ၿမင္သိမႈေတြမွာအေႏွာင့္အယွက္ရွိေနပုံပဲ

ဒီမွာအေႏွာင့္အသြားမလြတ္ဘူး

ေနာက္ထပ္နည္းနည္းထပ္ေရႊ႕

မေရြ႕ေတာ့ဘူး၊ မေရြ႕ႏုိင္ဘူး

ေနာက္ထပ္တန္ခ်ိန္ေတြထပ္ပုိးရင္

ထိန္းထားဖုိ႔မလြယ္ေတာ့ဘူး..



၄.၃.၂.၁.၀

တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေမွာင္က်သြားပါၿပီ...။

မုိးလႈိင္ည

Friday, September 17, 2010

ဗီလိန္

ဟိုး....ဇာတ္လမ္း အစကတည္းက

ကိုယ့္ဓါးကိုယ္ဆြဲ ရင္၀ကိုစိုက္ျပီး

ရဲရဲၾကီးေသပလိုက္ဖို႔ေကာင္းတာ

ခုေတာ့ အဲဒီ ခပ္ည့ံညံ့ ဇာတ္၀င္ခန္းမွာ..

လြမ္းခ်င္ရက္နဲ႔ ၾကမ္း

ၾကမ္းခ်က္ရက္နဲ႔ လြမ္းေနရတာ

အမည္မဲ့ ဒါဏ္ရာေတြကိုပဲ တခုတ္တရ..

ဒီ ဘ၀ၾကီးကိုက ေျခာက္ေသြ႔ အက္ကြဲလြန္းတယ္..



ကိုယ့္ကိုယ္တုိင္ နာက်င္ေနရတဲ့ ဇာတ္မွာ

က်ဳပ္က ဘယ္သူ႔ကို ၾကင္နာေပးရဦးမွာလဲေျပာ ဇာတ္ဆရာ..!

မိုက္လက္စနဲ႔ ကန္းကုန္ေအာင္ဆက္မိုက္ပါရေစေတာ့..

ခင္ဗ်ား ဓါးခ်က္တိုင္း က်ဳပ္ရင္၀ကို တည့္တည့္မွန္တာခ်ည္းပါပဲ..

က်ဳပ္ က်ရႈံးျခင္းမွာ ခင္ဗ်ာ့ ပရိတ္သတ္လက္ခုပ္သံေလ ..

က်ဳပ္ မ်က္ရည္ဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ကြက္ေတြေပါ့..

ဒီ ရင္က်ိဳးေပၚနင္းေျခသြားရင္း ဆုေတြအလီလီ ဆြတ္ခူးေပေတာ့ ဇာတ္ဆရာ ..

ျပင္ဆင္ခြင့္ မရွိ၊

ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိတဲ့ ဒီဇာတ္ရုပ္ကို ခင္ဗ်ားၾကီး အလိုက် က်ဳပ္ 'က'ခဲ့တာ..

ေရႊ႔စရာအကြက္ေတြ ကုန္ရင္

က်ဳပ္ကို ထိုးေၾကြး ..ခင္ဗ်ားလက္ထဲက နယ္ရုပ္ဟာလည္း က်ဳပ္ပဲတဲ့ေလ..



ေလာဘၾကီးတဲ့ ဇာတ္ဆရာေရ...

ခင္ဗ်ား လက္နဲ႔ ေရးတဲ့ ဇာတ္ညႊန္းမွာ

က်ဳပ္တစ္ဘဝလံုး စုတ္ၿပတ္သတ္သြားျပီပဲ

ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာေတာ့ ခပ္ၿပင္းၿပင္းေလးရယ္ေမာပါရေစလား...

ယံုထားလိုက္စမ္း

အဲဒီ 'ကဒ္' တစ္ခြန္းတည္းနဲ႔တင္

က်ဳပ္ ႏွလံုးသားကို ထိုးခြဲ သတ္ျဖတ္ပစ္နုိင္တယ္ဆုိတာေလ ..

'ရသ' ေျမာက္ပါတယ္ဗ်ာ ..

ခင္ဗ်ားရဲ့ ရိုက္ခ်က္တိုင္းမွာ

စနစ္တက် ရႈံးနိမ့္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ေပါ့...

ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့ ကားလိတ္ခ်သင့္ျပီ ဇာတ္ဆရာ ...

ဒီဇာတ္လမ္းကို ဖလင္တလိပ္စာ ျပန္မစခ်င္နဲ႔

နိုးလိုက္ ေမ်ာလိုက္ ျပိဳလဲလိုက္နဲ႔ အရိုင္းဆန္တဲ့ ညေတြထဲမွာ

က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ပဒိုင္းပင္လို ပြင့္ေနရတာ..

ဘာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အစုတ္အျပတ္ေတြမွ

သမန္ကာလွ်ံကာ ထပ္မေပးနဲ႔..

ဖြာလန္ၾကဲ မာနေတြနဲ႔ က်ဳပ္ ...

ေပ်ာက္...ဆံုး...လက္...စ...နဲ႔...ေပ်ာက္...ဆံုး...ေန...ပါ...ေစ့...ေတာ့...ေလ




[Summerway]

Thursday, September 16, 2010

ေမေမကအေစာၾကီးကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ

ေမေမက သူမကုိ စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ မလႊဲအပ္ေသးခင္ထိ ေသခ်ာေအာင္ေမးခဲ့

ပါတယ္။ သမီးသူေမ်ာက္တစ္ေကာင္ကုိ ေထာင့္တစ္ခုမွာ လုံၿခဳံေအးခ်မ္းၿပီး

ဖရဲသီးတစ္စိတ္ကုိက္ေနရင္ ေမေမက ကေလးမ်ားတဲ့ၾကားက ေတာ္ေတာ္

ပူပင္ခဲ့တာ သိသာပါတယ္။ သမီး သူ တိရစၧာန္တစ္ေကာင္လုိ အၿခားအဂၤါေတြ

ရႈရႈိက္လုိက္ပါေနရင္ ေမေမက အစကေနအဆုံး လက္မလႊတ္ခ်င္ေပမယ့္

အဆုံးထိ နတ္ဘုရားမ, လုိ သိတယ္။ သမီးဆီကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေဖာက္ခြဲေရး

ကိရိယာ ေတြသုံးၿပီး နာက်င္ၿပဳိက်ေစခဲ့ရင္ ေမေမက သူၿပဳိလဲ နာက်င္ခဲ့

ေၾကာင္းကုိလည္း အဆုံးစြန္ ထိန္ခ်န္မထားဘူး။

သမီးကုိ သူ႔အတတ္ပညာ အက်င့္ဆုိးေတြနဲ႔ ၿပဳစားၿပီး ဖတ္ၿပီးသား စာအုပ္

တစ္အုပ္လုိ ေရာင္းစားခဲ့ရင္ ေမေမက သူ အေပါင္းအသင္းစုံခဲ့တာ အလုပ္

တစ္ဖက္နဲ႔ မတားႏုိင္ခဲ့ေတာ့ တခ်ဳိ႕အရာေတြ ေသာ့ခတ္ထားခဲ့ရတယ္။

သူက ပတ္၀န္းက်င္မ်ဳိးစုံေရာေနၿပီး သူ႔ အေဖဆီကေရာ ၇၀ စုလမ္း သူရဲ

ေတြဆီကေရာ သူက ၾကီးေလခ်ဥ္ေလ သံပုရာသီးပဲ။ သူ႔ကုိအၿမဲ

ေမာင္းထုတ္ခဲ့တာ သူ ဘယ္ေတာ့မွထြက္မသြားဘူးလုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း

ေကၽြးထားရတာပဲ။ သမီး ခံႏုိင္ရည္မေကာင္းမွာ၊ သမီးဒုကၡလွလွ လြဲေၿပာင္း

လက္ခံရမွာ၊ သမီးဘ၀ နာၾကည္းစရာေတြနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေမြ႔ေတာ့မွာ- ဂႏၵီစာခ်ဳပ္၊

လက်ာ္ဖရီးမင္းစာခ်ဳပ္ေတြအရ ေမယုစစ္သေဘာၤကေလးေတြ၊ တုိက္ေရယာဥ္

အမွန္က ကင္းလွည့္ ေရယာဥ္တစ္ရာ့သုံးလုိ အခုေခတ္ ငါးဖမ္းေလွသာသာ

ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာခ်ဳပ္အရ သမီးဘ၀ေမွ်ာ္ေခၚခ်က္ေတြမွာ ဘာေတြ

ပါ၀င္လိမ့္မယ္ ခန္႔မွန္းထားပါသလဲ။ အတန္ၾကာေပ်ာက္ဆုံးေနလုိ႔

ၿမင္ေနက်မဟုတ္ေတာ့လုိ႔ စိတ္ႏွလုံး၏ ပူပန္ရၿခင္း၊ ေဆးရုံဆီ၊ ထမင္းမွန္မွန္

ပို႔ရၿခင္း၊ ေစာင့္ရၿခင္းေတြနဲ႔ ေထာင္၀င္စာေတြ သြားသြားေတြ႔ရၿခင္း

မ်က္ႏွာက်ဳံရၿခင္းေတြ တထိတ္လန္႔လန္႔ အိပ္မက္ဆုိးေတြ ေသခ်ာပါတယ္။

သမီး ဒီေနရာမွာ လက္မွတ္ထုိးပါ။ အန္တီက ဒီမွာလက္ မွတ္ထုိးၿပီးရင္

သမီးတစ္ခု အန္တီတစ္ခု။ သမီးသူ႔ကုိ ယူသြားလုိ႔ရပါၿပီး။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခု

ခု ေၿပာပါဆုိလုိ႔ ေၿပာရရင္ အခုမွာခဲ့တာေတြ၊ သမီးမေမ့ပါနဲ႔ ။ အန္တီဆီၿပန္ပုိ႔

ဖုိလည္း အန္တီလည္း လူအုိေဂဟာမွာ စာရင္းသြင္းၿပီးၿပီ။ သမီး လက္မခံႏုိင္

ဘူးဆုိရင္ ဒီစာရြက္ေတြၿပန္သိမ္းၿပီး အန္တီဆီမွာပဲ ထားခဲ့ပါ။ သမီးနဲ႔ အန္တီ

အသက္အရြယ္ကြာတာကလြဲလုိ႔ သူ႔ အတြက္ေတာ့ အတူတူပဲ။



ေရးသူလူဆန္း

Monday, September 13, 2010

ဗီလိန္

ဇာတ္လမ္းဆုံးေတာ့

ငါ့ကုိမုန္းတဲ့ လက္ခုပ္သံရတယ္

ဘ၀

အဓိပၸါယ္မရွိ အဓိပၸါယ္ရွာရင္း

အဓိပၸါယ္မဲ့ကုန္ဆုံးသြားရေပါ့…။

ေတာင္ယာ

ကုိယ့္ကုိယ့္လင္းခ်င္းေအာင္

မီးရႈိ႕ခံထားရတယ္

ဘယ္လုိမွ စုိက္ပ်ဳိးလုိ႔မရေတာ့ဘူး…။

အခ်စ္

ဘယ္ေတာ့မွမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး

ေခတ္ေဟာင္းေတးေတြထဲက တစ္ခါတစ္ရံၾကားတယ္…။

ပုိက္ဆံ

ကုိယ့္ေထာင္ေခ်ာက္ကုိယ္ၿပန္နင္းမိတာ

ခဏခဏ

ဘယ္အခါမွေနာင္တမရဘူး…။

အရက္

ႏွစ္ခြက္မေသာက္သမွ်

ဘယ္ေတာ့မွမမွားဘူး…။

ႏုိင္ငံေရး

ဘယ္ယိမ္းညာယိမ္း

ဘယ္ေတာ့မွ ပြဲမသိမ္းဘူး..။

အမွန္တရား

ဘယ္သူမွ၀ယ္မစားဘူး

ေဖာ္စပ္သူတုိင္းအရူးၿဖစ္ခဲ့ရေပါ့…။

အသက္

မေသခင္က မေသဘူးမွတ္တယ္

ေသေတာ့ ဘာမွမမွတ္မိဘူး…။

အႏုပညာ

ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ၿပန္ေသခ်ာေစတဲ့

အရူးလက္မွတ္…။

တရားဓမၼ

အေပ်ာ္အပါးမက္သူေတြသာ

လုိက္စားၾကသည္..။

ဗီလိန္

ဇာတ္လမ္းဆုံးေတာ့

ငါ့ကုိမုန္းတဲ့ လက္ခုပ္သံရတယ္…။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, September 4, 2010

တစ္အိမ္လံုးအိပ္ေနတဲ့အိမ္

အေပၚထပ္ ထပ္ခိုးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ အေမနဲ႔ညီမေလး၊ ေအာက္ထပ္အိပ္ခန္းထဲမွာ ေစာင္ကိုျခင္ေထာင္အျပင္ကန္ထုတ္ ထားတဲ့ ေမာင္ေလး၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အစ္မအႀကီးဆံုးျပန္လာခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ သြားရည္ေတြ က်ေနတဲ့ အေဖႀကီး၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေအာက္မွာ အၿမီးမွန္းေခါင္းမွန္းမသိေအာင္ေခြေနတဲ့ ေရႊဝါ။

ေျခရင္းအိမ္က ကုလားလင္မယားက အာေခါင္ျခစ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ေနတယ္။ ေခါင္းရင္းအိမ္က ၁၀တန္း သံုးခါက်ထားတဲ့ ေကာင္မေလးက အသံတိမ္ဝင္သြားတဲ့အထိ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္စာက်က္ေနတယ္။ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီး ျပန္မလာေသးတဲ့ အေပၚထပ္ကကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေျပးလႊားေသာင္းက်န္းေနတယ္။ ေရေမာ္တာေတြ ဖြင့္ထားတယ္။ လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ေအသင္ခ်ိဳေဆြကို ၃၆ ေခါက္ထပ္ဖြင့္တယ္။ လမ္းေပၚမွာ ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ ရပ္ၿပီး Taxi တစ္စီးက ကားတံခါးကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ လမ္းပိတ္သြားလို႔ မေက်နပ္တဲ့ Taxi ေနာက္ကဆိုက္ကားဆရာက တဂင္ဂင္နဲ႔ Bell တီးတယ္။ ဆိုက္ကားေနာက္က ၄၃ ဘတ္စ္ကားဆရာက ေဒါသနဲ႔ ဟြန္းကိုဖိခ်လိုက္တယ္။ “ပြမ္ ပြမ္”။ ကားႀကီးဟြန္းသံေၾကာင့္ မုဒ္ေအာက္သြားတဲ့ အေပၚထပ္ရဲ႕အေပၚထပ္မွ ဂစ္တာတီးေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ေတာက္ေခါက္လိုက္တယ္။ ဂစ္တာတီးေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ေျခရင္းခန္းက အဖြားႀကီးက ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ လမ္းထိပ္ကိုေခါင္းထုတ္ၿပီးစပ္စုတယ္။ ကားႀကီးရဲ႕ဟြန္းသံေၾကာင့္ပဲ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့လင္မယားအေပၚထပ္ က ညားကာစဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ ေမြ႕ယာေပၚမွာ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ေခတၱခဏကြာသြားၾကတယ္။ ကားဟြန္းသံရပ္သြားၿပီး ဘယ္အခန္းကလဲမသိဘူး ေမာ္တာထပ္ေမာင္းတယ္။ ေအသင္ခ်ိဳေဆြ ၃၇၊ စာက်က္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးအိမ္ေပၚထပ္က ေရေမႊးနံ႔ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးသံုးေယာက္က တံခါးကို ဂ်ိဳင္းကနဲပိတ္လိုက္ၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္သံတေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ေအာက္ကိုဆင္းလာၾကတယ္။ အရက္နံ႔ခ်ဥ္ခ်ဥ္စူးစူးနဲ႔ သူတို႔အေပၚထပ္ကိုတက္သြားၾကတဲ့ သူတို႔နားမလည္တဲ့စာေတြကို ေရးတဲ့ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကို ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္ၾကတယ္။ စာက်က္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးအေပၚထပ္ရဲ႕ အေပၚထပ္က တယ္ရီလာေခြးေလးဟာ သခင္နံ႕ကိုရလိုက္လို႔ထင္ရဲ႕ အသံေသးေသးေလးနဲ႔ တဂစ္ဂစ္ေဟာင္ေနတယ္။

ထပ္ခိုးခန္းေလးထဲမွာ အငယ္မက သူ႕အေမကိုခြလိုက္တယ္။ အိပ္ဆဲ။ ျခင္ေထာင္ထဲက ေကာင္ေလးက ေစာင္တင္မကဘူး လက္ေရာေျခေထာက္ပါ အျပင္ကိုထြက္ေနၿပီ။ အိပ္ဆဲ။ “ဖုတ္” ကနဲ အေဖႀကီးရဲ႕လက္က ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚမွ ျပဳတ္က်တယ္။ အိပ္ဆဲ။ ေရႊဝါေလးကေတာ့ ပံုစံမပ်က္ေခြေခြေလး။ အိပ္ဆဲ။ အိပ္ၿမဲ။ အိပ္လွ်က္။

ေျမမႈန္လြင္

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...