Monday, September 13, 2010

ဗီလိန္

ဇာတ္လမ္းဆုံးေတာ့

ငါ့ကုိမုန္းတဲ့ လက္ခုပ္သံရတယ္

ဘ၀

အဓိပၸါယ္မရွိ အဓိပၸါယ္ရွာရင္း

အဓိပၸါယ္မဲ့ကုန္ဆုံးသြားရေပါ့…။

ေတာင္ယာ

ကုိယ့္ကုိယ့္လင္းခ်င္းေအာင္

မီးရႈိ႕ခံထားရတယ္

ဘယ္လုိမွ စုိက္ပ်ဳိးလုိ႔မရေတာ့ဘူး…။

အခ်စ္

ဘယ္ေတာ့မွမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး

ေခတ္ေဟာင္းေတးေတြထဲက တစ္ခါတစ္ရံၾကားတယ္…။

ပုိက္ဆံ

ကုိယ့္ေထာင္ေခ်ာက္ကုိယ္ၿပန္နင္းမိတာ

ခဏခဏ

ဘယ္အခါမွေနာင္တမရဘူး…။

အရက္

ႏွစ္ခြက္မေသာက္သမွ်

ဘယ္ေတာ့မွမမွားဘူး…။

ႏုိင္ငံေရး

ဘယ္ယိမ္းညာယိမ္း

ဘယ္ေတာ့မွ ပြဲမသိမ္းဘူး..။

အမွန္တရား

ဘယ္သူမွ၀ယ္မစားဘူး

ေဖာ္စပ္သူတုိင္းအရူးၿဖစ္ခဲ့ရေပါ့…။

အသက္

မေသခင္က မေသဘူးမွတ္တယ္

ေသေတာ့ ဘာမွမမွတ္မိဘူး…။

အႏုပညာ

ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ၿပန္ေသခ်ာေစတဲ့

အရူးလက္မွတ္…။

တရားဓမၼ

အေပ်ာ္အပါးမက္သူေတြသာ

လုိက္စားၾကသည္..။

ဗီလိန္

ဇာတ္လမ္းဆုံးေတာ့

ငါ့ကုိမုန္းတဲ့ လက္ခုပ္သံရတယ္…။

မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...