Saturday, August 30, 2008

တစ္ေန႔ေတာ့ငါၿပန္လာမယ္

ဘ၀ကို အံထုတ္
ေသြးပြက္ပြက္ေတြကို ကဗ်ာလုပ္ၿပီးကာမွ
ငါကေတာ့ ဆရာမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ႏႈတ္မဆက္ဘဲထြက္ခြာရတယ္ဆိုတာ
ငါ့မ်က္ရည္ငါမခိုင္လို႔ အတၱနည္းနည္းႀကီးမိတာေပါ့
ဘ၀မွာ ျပန္လာခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ႐ွိတယ္
ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးလည္းပါေပါ့
ငါ့အေမ ငါ့အေဖ ငါ့ေျမ ငါ့ေရက ငါ့ကိုေမွ်ာ္႐ွာေရာ့မယ္
လူတကာ႐ူးၾကတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ဘာျဖစ္လဲ ဘာျဖစ္လဲဆိုၿပီး ေျပာဖို႔
ငါထြက္ခြာခဲ့ေပါ့
နည္းနည္းေတာ့ၾကာမယ္
ငါ့ေျမမွာ လူသားရနံ႔ကေလး သင္းအလာကို
ငါ သီခ်င္းဆိုရင္းေစာင့္ေနေပါ့
မိုးလႈိင္ည သူငယ္ခ်င္း ငါ …
(ေသာက္သံုးမက်တာေတြကို သိရဖို႔ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း ေသာက္သံုးမက်တဲ့ ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ထြက္ထြက္ၾကည့္ရတယ္)
ဟူး … လူျဖစ္ေနရတာကိုက ေမာႀကီးပမ္းႀကီးရယ္နဲ႔ပါကြာ

စိတ္ေတာ့မ႐ွိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း မင္းကဗ်ာဆရာဆိုတာ ငါနည္းနည္းမွ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး … ငါသိတာက ငါနဲ႔အတူတူ လက္ဖက္ရည္ထိုင္ေသာက္တတ္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့လူေတြထက္ နည္းနည္းကေလးသာတဲ့ ေကာင္။ ငါ့မွာ လူျဖစ္ေၾကာင္း ဘာေထာက္ခံခ်က္ေတြမွ မပါလည္း ထမင္းႏွစ္နပ္မကဘူး ရေအာင္စားျပမယ္။ ဘ၀နဲ႔ အလုပ္ကို ေလနဲ႔၀မ္းမကြဲသလို မကြဲျပားတဲ့လူေတြ၊ ႐ြ႐ြကိုထေနၾကတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းထဲက အမႈိက္သ႐ိုက္လို အျဖစ္မ်ဳိးေတြ၊ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ပါၿပီး ဘာတစ္ခုမွ မည္မည္ရရ ဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေအာင္ မညႇစ္ႏိုင္တဲ့လူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္မယ္။ မင္းမေက်နပ္လည္း ငါ့ကို ဒီတစ္သက္မေခၚလည္းရတယ္။ ငါကေတာ့ တစ္လက္မမွ ေနာက္မဆုတ္ေပးေတာ့ဘူး။ ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲမွာလည္း ၀င္ႏႊဲမယ္။

ကုိၿဖဳိး

Thursday, August 28, 2008

ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ကုိၿဖဳိး


သူငယ္ခ်င္း
မင္းကေတာ့မေၿပာမဆုိ
ေကာက္ကာငင္ကာထြက္ခြာသြားတာ
အဆက္အသြယ္ရေတာ့ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းေပၚမွာတဲ့

ငါစိတ္ေတာ့သိပ္မပူလုိက္ရဘူး
မင္းေနတဲ့ကၽြန္းက
လူသူေလးပါး
မနားတမ္းၿဖတ္သန္းေနတာ…

ဒါေပမယ့္
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာလက္ဖက္ရည္ဆုိင္
မရွိတဲ့ၿမဳိ႕မွာ
ခုံပုေလးေတြမွာထုိင္
ကြမ္းေတြရဲကနဲေထြးထုတ္လုိက္
အေတြးအေခၚေတြရဲရင့္ႏုိင္တဲ့
ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ကုိလြမ္းရင္
မင္းခံတြင္းေတြယားေနမလား

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚက
ေလထုထဲစီးကရက္ေငြ႔ေတြလြတ္လြတ္လပ္လပ္
မႈတ္ထုတ္….
စိတ္ကူးအထပ္လုိက္နဲ႔ ကဗ်ာေတြကုိ
ရင္ထဲကထုတ္ဖတ္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔
၃၀၀က်ပ္တန္ ေရႊဒူးယားကုိ
မင္းမြတ္သိပ္ေနမလား….

သူငယ္ခ်င္း
မင္းဘာလုိ႔ လူစက္ရုပ္ေတြေနကၽြန္းမွာ
မင္းရဲ႕ ကဗ်ာေတြကုိဘယ္သူ႔ကုိရြတ္ၿပလုိ႔ရမွာလဲ
အခ်ိန္မရဘူးလုိ႔ လက္ကာၿပသြားမယ့္
မင္းအခန္းေဖာ္ကုိ
ငါ့လုိဂုတ္ဆြဲၿပီးမင္းထုိင္ခုိင္းလုိ႔ ရႏုိင္ပါ့မလား

မင္းဘာအတြက္လဲ သူငယ္ခ်င္း
ကုိယ္နဲ႔မသက္ဆုိင္တဲ့အရပ္ကုိမွ
ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလဲ…

တစ္လေဒၚလာႏွစ္ေထာင္တန္
အလုပ္တစ္ခုအတြက္လား
ေဒၚလာသုံးေသာင္းတန္
ဘြဲ႕လက္မွတ္တစ္ခု အတြက္လား…

ေခတ္ပ်က္သူေဌး အိတ္ကပ္ထဲက
ေဒၚလာတစ္သန္းကုိ
မင္းေရးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္မွ
ငါတန္ဖုိးမထားႏုိင္ဘူး သူငယ္ခ်င္း

ငါကေတာ့ရန္ကုန္ကုိခ်စ္တယ္
ငါ့သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာကုိခ်စ္တယ္…

ငါ့ကေတာ့ရန္ကုန္မွာေမြး
ရန္ကုန္မွာၾကီးလုိ႔…
ရန္ကုန္အေပၚမွာသံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္
သူငယ္ခ်င္း

ရန္ကုန္ကအာရွမွာ အလွဆုံးၿမဳိ႔ၿဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္
စိမ္းညဳိ႕ညိဳ႕ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ၾကီးက
အာရွရဲ႕အေတာ္ဆုံး ဦးေခါင္းေတြထုတ္လုပ္ဖူးတယ္
ရန္ကုန္က အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ
ကုိလုိနီစနစ္က အေစာဆုံးလြတ္လပ္ခဲ့ဖူးတယ္

ရန္ကုန္မွာ
အရဲရင့္ဆုံးသူရဲေကာင္းေတြရဲ႕
အာဇာနည္ကုန္းလည္းရွိတယ္
ကဗ်ာဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕
အုတ္ဂူလည္းရွိတယ္…
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္လာတဲ့
ေရႊတိဂုံေၿခေတာ္ရင္းကုိ
ေရနံေၿမသပိတ္တပ္ၾကီးလည္း
အေရာက္ခ်ီတက္လာဖူးတယ္…
အမ်ုိဳးသားပညာေရးအတြက္
ပညာတတ္လူငယ္ေတြရဲ႕
သပိတ္စခန္းေတြလည္း တပ္စြဲထားခဲ့ဖူးတယ္
နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး
ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး…
လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအတြက္
ရန္ကုန္ရဲ႕ကတၱလမ္းေတြေပၚမွာ
ေသြးညွီနံ႔ေတြရွိတုန္းပဲ…
ရန္ကုန္ဟာအရမ္းၾကဳိးစားခဲ့တာ
မင္းလည္းအသိသားနဲ႔

ၿမဳိ႔ေတြအေၾကာင္းေၿပာရင္
ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေၿပာရတယ္
သူငယ္ခ်င္း…
အခုေတာ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္က်မွ
ထၿပီးမ်က္ႏွာသစ္တဲ့
စလုံးကၽြန္းေလးက
ငါေနတဲ့ ရန္ကုန္ကုိ ရြာ လုိ႔ႏွိမ္ေခၚတာေတာ့
ငါရင္ထဲမွာသိပ္နာတယ္… သူငယ္ခ်င္း
လီကြမ္ယူေတာ္တာငါသိပါတယ္
ငါတုိ႔လည္း သူ႕ထက္ေတာ့ဘယ္ညံ့ပါ့မလဲ

ေခတ္ေလးတစ္ေခတ္ေလာက္
သုံးစားမရတာနဲ႔
ငါတုိ႔ေခတ္က လူေတာ္ေတြက
အသက္ကေလး ဖက္နဲ႔ထုပ္ၿပီး
ကမာၻပါတ္လည္ေလွ်ာက္ထြက္ေၿပးေနရင္
ငါတုိ႔ခ်စ္တဲ့ ၿမဳိ႕ကုိ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ
ၿပန္တည္ေဆာက္ၾကမွာလဲ….

ပညာတတ္လူညံ့ေတြေတြးသလုိ
ဘ၀အဓိပၸါယ္ဆုိတာကုိ
ဘြဲ႔၊ ဒီဂရီ၊ ဆာတီဖီကိတ္ေတြနဲ႔ရွင္းၿပမွာလား
ဘ၀တန္ဖုိးဆုိတာ
ဘဏ္ေငြစာရင္း ဘယ္ႏွစ္ခု
ရွိတယ္ဆုိၿပီးၾကြား၀ါမွာလား...
အဲဒီအလုပ္ေတြမင္းမလုပ္ဖူးဆုိတာ
ငါယုံတယ္သူငယ္ခ်င္း

ငါတုိ႔က ကဗ်ာဆရာေလ
ဘယ္တကၠသုိလ္က
ပညာတတ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံစာလုိမွာလဲ
ငါတုိ႔ေတြဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ
ကဗ်ာေရးလုိ႔မရတဲ့ညေတြဆုိ
ငါတို႔အရႈံးနဲ႔ၿဖတ္သန္းရတာပဲ...

လူေတြကုိမားသားဘုခ္ထဲက
ဆားကစ္ပါတ္လမ္းထဲထည့္စီမံထားတဲ့
ၿမဳိ႕မွာ...
မင္း ကဗ်ာသေႏၶသားေတြ
ခဏခဏပ်က္က်ေနမွာစုိးတယ္...
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္မင္းငါ့ဆီၿပန္လာပါ....
မနက္ၿဖန္ကုိ အမွန္တရားနဲ႔ပစ္ေပါက္ဖုိ႔
ညစ္ပါတ္ႏုံခ်ာတဲ့ၿမဳိ႕မွာ
ငါဆက္ေနရဦးမယ္....
ငါက ဘယ္ေတာ့မွအရႈံးနဲ႔ မဆုတ္ခြာခ်င္ဘူး
သူငယ္ခ်င္း....

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, August 26, 2008

အဖိတ္စဥ္မ်ားတဲ့ရာစုႏွစ္


သစ္ပင္စုိက္မွာလား
ေဂ်ာ္ဂ်ီယာစစ္ပြဲကုိပဲၿဖန္ေၿဖေပးရမွာလား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကေတာ့
စစ္ေၿပးဒုကၡသည္ၿဖစ္လုိ႔
ေႏြရာသီတစ္ခုလုံး
ရုိးၿပတ္ေတာေတြကအရိပ္ေကာင္းလုိက္ရွာလုိ႔
အမွန္တရားေတြသံတုိင္ၾကားငုတ္တုတ္ထုိင္လုိ႔
တစ္လတန္သည္ႏွစ္လတန္သည္
ကမၻာအၿပင္ထြက္သြားမွ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ၿပန္စိမ္းလန္းလုိ႔ရမယ္
အႏူၿမဴထိပ္ဖူးေတြေကာင္းကင္ကုိ
ထုိးခ်ိန္လုိက္ရမွ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိစိတ္ခ်ရမယ္လား
အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ေကာင္းကင္က
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ႔
ခ်စ္မိပါတယ္ဆုိတဲ့ေကာင္မေလးေရ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားတဲ့သစၥာတရားကေတာ့
နယ္စပ္ၿဖတ္ေက်ာ္တယ္တဲ့
တရားစြဲခံထားရေလရဲ႕
ငါတုိ႔ေတြဘလက္ဟုိးထဲသြားပုန္းေနရုံသာ…။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, August 24, 2008

အေတြး

ၿဖစ္ႏုိင္သမွ်အေတြးေတြထဲမွာ

လူေတြက အရူးလုိ႔ငါ့ကုိ

၀ုိင္းေငးေနခ်ိန္…

ဗင္းဆင့္ကသူ႔နားရြက္သူ

လွီးၿဖတ္ၿပီး…

ရက္ရက္ေရာေရာေပးဆပ္ခဲ့သလုိ

ငါကေကာ

ငါ့အိပ္မက္ေတြကုိအသည္းတၿခား

အူတၿခား……..

ပါရမီမရင့္က်က္ေလသမွ်

ငါ မုိက္မဲေတြေ၀ခဲ့တာပါ…।

မုိးလႈိင္ည

ဟန္နီ


ဟန္နီ

မင္းနဲ႔ငါအေ၀းၾကီးကုိပဲ
ကြာၿခားေနရပါလား
မတူညီႏုိင္တဲ့လမ္းမေပၚမွာပဲ
ငါတုိ႔ေတြဆုံစည္းခဲ့တယ္…

မင္းရဲ႕က်စ္ဆံျမွီးထဲ
ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြကုိခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
မ်က္၀န္းထဲကတစ္ဆင့္
ႏွလုံးသားခ်င္းထုိးေဖာက္ၿမင္ခဲ့တယ္

ဟန္နီ
မင္းနဲ႔ငါၾကား
ဆယ္စုႏွစ္ေတြကြာၿခားတယ္

ဟန္နီ
ငါကအခုမွရြက္ၾကဳိးကုိဆင္တုန္း
မင္းက ဘ၀မွာေက်ာက္ခ်ရပ္နားၿပီးၿပီ…။

ဟန္နီ
မင္းဆီမွာ အနာဂတ္အတြက္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္သန္းရွိတယ္
ငါ့က ငါ့ေအာက္ကဖိနပ္ကုိပဲ
ခုိင္ၿမဲမၿမဲငုံၾကည့္ေနရသူ

ဟန္နီ
ညေနခင္းေတြထဲမွာဆုိ
မင္းကစိတ္ဆုိးလြယ္တဲ့
မီးေတာင္ပ်ဳိမလုိလွတယ္
မင္းခ်စ္ၿခင္းေခ်ာ္ရည္ၿမစ္ထဲမွာ
ငါအၾကိမ္ၾကိမ္ေရခ်ဳိးဆင္းခ်င္ခဲ့

ဟန္နီ
မင္းႏႈတ္ခမ္းသားေပၚက
ငရဲပန္းအနမ္းကုိ
အဆိပ္ခ်ိဳကုိတပ္မက္မႈတဲ့
အရူးတစ္ေယာက္လုိ ငါနမ္းရႈိက္ခ်င္တယ္…

ဟန္နီ
မင္းက ေရႊအုိေရာင္ဆံပင္
သရီးကြားတာဂ်င္းပင္နဲ႔ အမ်ဳိးသမီး
ငါက
လည္ကတုံးေယာပုဆုိးနဲ႔
ကဗ်ာဆရာ

ငါတုိ႔မယုံၾကည္ဘဲ
လက္ခံထားရတဲ့ယဥ္ေက်းမႈပုံစံအရ
ငါတုိ႔ခ်စ္ၿခင္းေတြ
နမ္းရႈိက္ခြင့္မရဘူး….
ငါတုိ႔လက္ဖ်ားေတြအခ်င္းခ်င္း
ေႏြးေထြးခြင့္မရဘူး…..

ဟန္နီ
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ငါ့မ်က္၀န္းေတြကုိ
စူးစုိက္မၾကည့္ပါနဲ႔
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ ငါ့ဆံပင္ေတြကုိ
မင္းလက္ဖ၀ါးေတြနဲ႔ထုိးမပါနဲ႔ေတာ့
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္
မ်က္လုံးတစ္ဘက္မွိတ္ၿပီး
ကေလးေရ ဂြတ္ဘုိင္လုိ႔
မႏႈတ္ဆက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္
မနက္ၿဖန္ကုိမသိႏုိင္တဲ့လမ္းမတစ္ခုေပၚ
ငါ့စိတ္ေတြလႊတ္ခ်ထားပါရေစ

ဟန္နီ…
မင္းကုိခ်စ္ခြင့္မရတဲ့
ငါ့ကုိယ္ငါအေသအခ်ာမုန္းတီးမိခဲ့ေပါ့….။

မုိးလႈိင္ည

မနက္ၿဖန္မ်ားကုိေက်ာခုိင္းၿခင္း

အိပ္မက္ေတြပုံအပ္ၿပီး

ဘ၀ဆုိတာခ်ည္းကုိ

တစ္ေယာက္တစ္၀က္ခ်စ္ခဲ့တာပဲ

ေကာင္မေလးရယ္…


အရႈံးအၿမတ္တြက္ဖုိ႔ခ်ည္းပဲလား

အစကတည္းက

ႏွလုံးသားတစ္စုံကလြဲလုိ႔

ငါ့အရင္းအႏွီးကမစုံလင္ဘူး…


စြန္႔စားမႈမ်ားတဲ့

အႏုပညာကုိမွ

ငါရင္ခုန္မူးခဲ့တာ…

အခု ကမာၻၾကီးကလည္းလမ္းေပ်ာက္

ငါကလည္း

မနက္ၿဖန္အထိမေရာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး


တိတ္တဆိတ္

ကုိယ့္စ်ာပနကုိယ္ၿပန္ခ်ရသလုိ

ေနာက္က်ၿပီးေရာက္လာတဲ့

ေၾကးစည္သံမွာ

သံေ၀ဂတရားရွာဖုိ႔

ငါ့အၾကားအာရုံဟာဆြံ႔အေနခဲ့ၿပီ….

မုိးလႈိင္ည

Friday, August 22, 2008

ပါးစပ္ဟေနတဲ့ ဖိနပ္တစ္ရံ

ေန၀င္ေတာ့မယ္

ရင္ထဲမွာဟာလုိ႔

လက္က်န္ေနေရာင္ေအာက္မွာ

ခါတုိင္းလုိေလွ်ာက္လာရင္း…။


ေရာင္းပစ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ

ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာေတြ႔လုိ႔ ၿပန္လွန္ၾကည့္

ငါ့လက္မွတ္က အမာရြတ္တစ္ခုလုိရွိဆဲပဲ…။


စဥ္းစားမိတယ္

ကမာၻကက်ဥ္းက်ဥ္း

မ်ဥ္းေတြမာမာ

အေရာင္ေတြက ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့

ကုိယ္ေဖာ့ေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ

သက္တမ္းရဲ႕ တစ္၀က္လား

ရာစုရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံလား

မထင္တာေတြ အကုန္ၿဖစ္

ေလာကၾကီးကလည္း အ၀တ္အစားအသစ္လဲလုိ႔

လူေတြကလည္း ေခတ္ဆုိတာၾကီးကုိထမ္းပုိးလုိ႔…။


ဒီလုိနဲ႔တစ္မုိးသစ္ၿပန္ၿပီ

ၿမစ္ေရေတြလွ်ံဦးမလား

ေလၿပင္းေတြထန္ဦးမလား

ေဟာဒီကမ္းစပ္က ေၿခတံရွည္အိမ္ေလးဟာ

မိသားစုတစ္စုရဲ႕ ေနာက္ဆုံးခံတပ္ၿဖစ္ပါတယ္…။


ဆည္းဆာက်ယ္ၿပန္႔သထက္က်ယ္ၿပန္႔

အေမွာင္စေတြၿဖန္႔ခင္း

လမ္းမီးေတြ အထိတ္တလန္႔လင္းသာ

စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ဆူညံၾက

ဆာဆာေလာင္ေလာင္နဲ႔ ကားေစာင့္ၾက

တခ်ဳိ႕လည္း ခ်စ္သူနဲ႔လမ္းခြဲၾက…။


ရပ္ကြက္ေတြကလည္း

ငါးစိမ္းသည္မဆီက ေငြစကၠဴလုိ

ႏြမ္းဖတ္ေပေရရွိေနဆဲ

ဖန္တရာေတေနတဲ့ေလာကဇာတ္ခုံေပၚမွာ

ဘာကုိယုံရမလဲ…။


ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ၾကီးေရ

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေယာင္ေပေယာင္ေပနဲ႔

မင္းလက္ေပၚမွာ

သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕လည္း ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ပါၿပီ…။


ၾကည္ေမာင္သန္း

(ကဗ်ာ၁၀၀ ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာကြယ္လြန္ၿခင္း စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္)

Wednesday, August 20, 2008

ေမေမ

ေမေမ
သားအခုေတာ့ဖ်ားနာေနၿပီ
အမည္မသိတဲ့လမ္းေတြေပၚမွာ
ၿပန္တမ္းမဲ့ရက္စြဲေတြကုိၿဖတ္သန္းရင္း

ဒီညေနေတာ့ အေမ့ဆီက
ဆန္ၿပဳတ္ပူပူမရႏုိင္ဘူးလုိ႔
သားေတြးမိတယ္…

မုိးစက္ေတြေဖြးေဖြးလႈပ္က်ေနတဲ့
လမ္းမရဲ႕ေဘးတစ္ဖက္မွာ
သားရပ္ေနတယ္အေမ…

ဘယ္ကုိထြက္ေၿပးရမွန္းမသိလုိ႔
မက္တပ္ရပ္အေငးေတြထဲ

အခု
ခႏၵာကုိယ္အပူခ်ိန္(၁၀၃)
ေခ်ာင္းအနည္းငယ္ဆုိးေနတယ္
အသက္က(၂၆)

သားနဖူးၿပင္ကုိစမ္းၿပီး
ေရႊမန္းေတာင္နဲ႔ေရေႏြးၾကမ္းပူပူတစ္ခြက္
ေခၽႊးထြက္ေအာင္ေသာက္လုိက္လုိ႔
အေမၿပဳံးၿပီးေၿပာမယ့္စကားသံကုိ
ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္

ဖိနပ္သဲၾကဳိးက ၿပတ္လုၿပတ္ခင္
အေမ၀ယ္ေပးထားတဲ့ တီရွပ္ကလည္း
အခုေတာ့ႏြမ္းႏြမ္းဖတ္ဖတ္….
ကၽြန္ေတာ္လုိခ်င္လြန္းလွခ်ည့္ဆုိလုိ႔
အေမ့ေဆးဖုိး၀ါးခထဲက
ကၽြန္ေတာ္မသိေအာင္၀ယ္ၿပီး
အ၀တ္ေသတၱာထဲထည့္ေပးခဲ့တယ္
ဂ်င္ပင္အၿပာေလးေလ
အခုေတာ့အေရာင္ေတြလြင့္လုိ႔
အနားေတြဖြာလန္က်ဲလုိ႔…..

မလုိအပ္ပဲဇာတ္နာခဲ့ရေအာင္
ကၽြန္ေတာ္မတန္တဆၾကီးကုိပဲ
မာနၾကီးခဲ့မိတယ္
မလုိလားအပ္ပဲ
အလြန္အမင္းကုိမုိက္မဲခဲ့တာပဲ
ကဗ်ာ…..ကဗ်ာ
အႏုပညာ……အႏုပညာ
ဆုိၿပီး
ဘာကုိမွလည္း ဟုတ္တိပတ္တိမရခဲ့ပါဘူး…..

အခုလမ္းေပၚမွာေတြေ၀ေနတဲ့
အေမ့သားေလ….
အေမေပးတဲ့အသက္
အေမေပးတဲ့အကၤ်ီ
အေမေပးတဲ့ေဘာင္းဘီနဲ႔
အေမေပးတဲ့ဖိနပ္ကုိစီးၿပီး
အေမ့ဆီက ညေနစာတစ္နပ္ကုိ
ေတာင္းစားဖုိ႔
အၾကီးအက်ယ္ရွက္ရႊ႔ံေနသတဲ့….

ရွက္လည္းရွက္သင့္ပါတယ္ေလ
တၿမန္ေန႔မနက္က
အစ္မအၾကီးဆုံးနဲ႔လမ္းမွာေတြ႔ရင္း
(၁၀) လပုိင္းထဲမွာ အေမ့ေမြးေန႔ရွိတယ္
အေမကနင့္ကုိေတြ႔ခ်င္လုိ႔
အိမ္ကုိလာခဲ့ဦးတဲ့….

အေမ့ေမြးေန႔တဲ့
ဘယ္ႏွၾကိမ္ေၿမာက္လည္း
ဘယ္ေန႔လဲ….
ကၽြန္ေတာ္အၿပင္းအထန္ေ၀ခြဲတာေတာင္မရဘူး

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကအတုိင္း
အေမ့ေခၽႊးခံေဘာ္လီထဲက
ထြက္က်လာတဲ့ေငြစေၾကးစကုိ
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ေစာင္းထုိးေနရတုန္း

အေမေရ
ကၽြန္ေတာ္ေလ
ခ်စ္ေသာေဖေဖာ္၀ါရီရဲ႕ေမြးေန႔ကုိမေမ့ခဲ့ဘူး
ၿပီးေတာ့
ေအဗရာဟင္လင္ကြန္း၊ မာတင္လူသာကင္း
မဟၱမဂႏၵီ၊ မာသာထရီဇာကေန
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအထိ
ၾကည္ညဳိေလးၿမတ္ရတဲ့
အာဇာနည္ေတြရဲ႕ေမြးေန႔ကုိေတာင္
မေမ့ခဲ့ဘူး
ဒီထက္ပုိၾကည္ညဳိရမယ့္အေမ့ေမြးေန႔ကုိေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ဒုိင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ
မမွတ္သားမိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္အၾကီးအက်ယ္
၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္အေမ….

မုိးစဲေတာ့
ကၽြန္ေတာ္လည္းကပ္ရပ္မွီခုိလုိ႔မယ့္
အမုိးအကာတစ္ခုစီထြက္လာမိတယ္
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ၿပန္မအိပ္ရင္
ညဥ္႔နက္တဲ့အထိ…
လမ္းအုိေလးေပၚေမ်ာ္ေငးေနမယ့္
အေမ့ကုိၿမင္ေယာင္ရင္းေလ….။


မုိးလႈိင္ည

၁၀လပုိင္းအတြင္းက်ေရာက္မယ့္အေမ့ေမြးေန႔ကုိ
ကဗ်ာေတြပဲရွိတဲ့သားက ကဗ်ာနဲ႔ပူေဇာ္ပါရေစအေမ

Tuesday, August 19, 2008

မာေက်ာေသာ မုိးစက္မ်ား


မုိးစက္ၿပင္းၿပင္းေတြ
ဘယ္လိုသည္းထန္ေနပါေစ
ငါခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ ငါကုိယ္တုိင္ရႊဲစုိေနဦးေတာ့
ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ မုတ္သုန္ထဲထုိးႏွစ္
မုိး....ကုိခ်စ္တယ္....
အၿပာေရာင္ မုိးသားေတြေအာက္ကငါ
အၿပာေရာင္ကုိခ်စ္သလုိ...
ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးစြာ...မုိးစက္ဖြဲဖြဲေတြရႊဲနစ္ေနလည္း
ငါ့ကုိထပ္ဆုိခြင့္ၿပဳပါ...ဒီသီခ်င္း....က
`မိမိုးကုိခ်စ္လုိက္တာေလ´.....။

မုိးလႈိင္ည

လမ္း

မနက္ခင္းေလးအတုိင္း
လွမ္းထြက္ခဲ့တယ္...
ေၿခရာထင္မက်န္ေစခ်င္တာခဲ့လြဲရင္
ငါခ်စ္တဲ့ လမ္းေလးအတုိင္း..
ရင္ထဲမွာ လြမ္းေနေပမယ့္...
ငါ့ခရီးေတြအားလုံး
ဒီလမ္းက်ဥ္းေလးကစတင္ခဲ့တယ္
မုိးရာသီဆုိ
ငါေၿခေထာက္ေတြကုိ
အနည္းငယ္ညစ္ပတ္ေစတာကလြဲရင္
ငါ့ႏွစ္ကာလေတြကုိ
သူ႔ေက်ာေပၚၿဖတ္သန္းခြင့္ေပးတဲ့
လမ္းကေလးကုိ
ငါ
ေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆုံးခဲ့ဘူး....။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, August 16, 2008

လူနာအမွတ္ x ေ၀ဒနာအမွတ္-

ေခ်ာင္းေတြသိပ္ဆုိးေနလုိ႔ပါ..။


`ခင္ဗ်ားကုိယ္ခင္ဗ်ားနည္းနည္းဆင္ၿခင္ပါ…။

ခင္းဗ်ားအဆုတ္ေတြတၿဖည္းၿဖည္းပဲ့က်ေနတယ္…

ေခ်ာင္းတစ္ခါဆုိးတုိင္း

ရင္ဘတ္ထဲမွာအက္တမ္ဗုံးေၿခာက္လုံးေလာက္ကြဲသလုိပဲ…

စီးကရက္ေတြထပ္ေသာက္ေနရင္ေတာ့

မနက္ၿဖန္ဟာ

ခင္ဗ်ားဆီအေရာက္လာႏုိင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး…´


ေဒါက္တာလူတစ္ေယာက္ဟာ

အသက္ရွင္ၿခင္းကုိအရူးအမူးတပ္မက္

ေနလိမ့္မယ္လုိ႔

ဘာေၾကာင့္တစ္ထစ္ခ်ယူဆထားရတာလည္း…။


ခင္ဗ်ားနည္းနည္းစဥ္းစားၾကည့္ပါ…

ကၽြန္ေတာ္ဟာေသၿခင္းရွင္ၿခင္းကုိကုသေနတာမဟုတ္ဘူး။

ေရာဂါေ၀ဒနာကုိသာကုသေနတာပါ….။


အနာရင္းရင္ေတာ့

ေဆးၿပင္းေပးမွရလိမ့္မယ္…

ဘာေၾကာင့္အခုမွကုိယ့္ကုိယ္ကုိသက္ညွာခ်င္ရတာလည္း….


စီရင္ခ်က္ဟာ….

ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပ်က္ကြက္ခဲ့မႈအတုိင္း

ထပ္တူက်ၿပန္လည္ေတာင္းဆုိလိမ့္မယ္။

၀မ္းနည္းတတ္တုိင္းငုိေၾကြးဖုိ႔မလုိအပ္ပါ…….။


မုိးလႈိင္ည

သူူ႔မွာတမ္း

သူတုိ႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ၿမဳပ္သည့္

ဗုံးငုတ္ တုိက္မွား၊ ေမာင္ေၿပာက္က်ားကုိ

ရြာသား ရြာသူ၊ ေမးၾကၿမဴသည္

အူအူယမ္းေငြ႔ထတုန္းတည္း။


အေမာင္ေၿပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကုိ

ဘာမ်ား မွာခဲ့ လုိသနည္း။


ငယ္ကၾကင္ၿမတ္၊ မိသက္မွတ္ကုိ

ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေၿပာပါေလ။


အေမာင္ေၿပာက္က်ား၊ မိဖအားကုိ

ဘာမ်ား မွာခဲ့ လုိသနည္း။


ေမြးသည့္မိခင္၊ ေမြးဖခင္ကုိ

ဦးတင္ခဲ့ေၾကာင္း ေၿပပါေလ။


အေမာင္ေၿပာက္က်ား၊ တုိင္ၿပည္အားကုိ

ဘာမ်ား မွာခဲ့ လုိသနည္း။


ခရီးမက္တတ္၊ လမ္းခုလတ္တြင္

ကုိယ္လြတ္ ေရွာင္ခြာ၊ ခြဲရပါ၍

အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေၿပာပါေလ။


ယမ္းေငြ႔အူအူ၊ တလူလူႏွင့္

ေမးၿမဴၾကတုန္း၊ အေနာက္ကုန္းတြင္း

ေနလုံးကြယ္ေလ ၿပီတကား။


မင္းသု၀ဏ္

Thursday, August 14, 2008

ပန္းဆိုးတန္းကိုေရာက္ရင္…(တစ္ခါတစ္ေလ)


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆုိးတန္းကိုေရာက္ရင္

ပလက္ေဖာင္းေပၚက

ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုင္ေလးမွာ ထုိင္မယ္

ပုဆိုးဆိုင္က ေကာင္မေလးကိုေငးမယ္…


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆုိးတန္းကိုေရာက္ရင္

ေအးရွားပလာဇာေပၚက

ဆရာတင္ေမာင္ၾကည္ကို သြားေခၚမယ္

ၿပီးရင္

လပ္ကီးဖလား၀ါးမွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္မယ္…


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆုိးတန္းကိုေရာက္ရင္

ရုပ္ရွင္ရံုအေဟာင္းႀကီးကေန

စာသင္ေက်ာင္းျဖစ္သြားတဲ႔

( အခုေတာ႔ ခုနစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ႔ )

ငါ႔မူလတန္းေက်ာင္းေလးေအာက္ကို သြားမယ္

ငယ္ဘ၀က ဆရာ၊ဆရာမေတြမရွိေတာ႔ေပမယ္႔

သူတုိ႔ရဲ႕ေက်းဇူးကိုေအာက္ေမ႔

ဆင္ျခင္ဖုိုိ႔ေလ…

တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆုိးတန္းကိုေရာက္ရင္

ဆရာေျမလတ္ဆီ ကဗ်ာ၀င္ေပးမယ္…


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆုိးတန္းကိုေရာက္ရင္

ပန္ႏိုုိရာမားဟုိတယ္ေဘးက

ဘီယာဆိုင္မွာ၀င္ေသာက္ရင္း

ကိုသူရနဲ႔ အေၾကာက္အကန္ျငင္းခဲ႔တာကို

အမွတ္ရရင္း

သူ႔အတြက္ပါ ပိုေသာက္ခဲ႔မယ္…


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆုိးတန္းကိုေရာက္ရင္

ဂံုးေက်ာ္တံတားႀကီးေပၚကိုတက္

ဘုရား၊ သိမ္ေက်ာင္း၊ ဇရပ္နဲ႔

စာသင္ခဲ႔တဲ႔ေန႔စြဲေတြကို ျပန္ဖတ္ဖို႔

ဆိုးဆိုးေပေပ ငါ႔ေက်ာင္းသားဘ၀ကို

ထိန္းသိမ္းေပးခဲ႔တဲ႔

၃၇ လမ္းေပၚက အထက္တန္းေက်ာင္းအုိေလးကို

ေငးမယ္…


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆိုးတန္းကိုေရာက္ရင္

လားရႈိး king မွာ ၀င္ထုိင္

ၾကက္ေပါက္စီနဲ႔ ေကာ္ဖီမစ္မွာၿပီး

စပိတ္တစ္နဲ႔ ထထရႈိးတတ္တဲ႔

ေဖေဖာ္၀ါရီနဲ႔တိုးမွာ

စိုးရိမ္မိေသးတယ္…


တစ္ခါတစ္ေလ

ပန္းဆိုးတန္းကိုေရာက္ရင္

အရင္ကပန္းဆိုးတန္းကို ျပန္ျပန္လြမ္းလို႔

ငါက ပန္းဆိုးတန္းေပၚေလွ်ာက္ရင္း

ပန္းဆိုးတန္းက ငါ႔ဘ၀ေပၚေလွ်ာက္လုိ႔…။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, August 12, 2008

ေလလြင့္ေနတဲ့ၿမဳိ႕

အခိ်န္မရရင္

ႏႈတ္မဆက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္

လမ္းမကုိခပ္တည္တည္ၿဖတ္ေလွ်ာက္လုိက္

ေက်ာခုိင္းထားရမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြ

အမ်ားၾကီး

မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ….

ကုိယ္မသိတဲ့ၿမဳိ႔မွာ

မေတာ္တဆကုိယ့္ကုိယ္ကုိၿပန္ေကာက္ရခဲ့တယ္

အဲဒီေလာက္နဲ႕

ဇာတ္လမ္းကဆုံးမလား…

ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္က

ေလလြင့္ၿခင္းေတြကုိ

အိပ္ယာလိပ္လုိေခါက္သိမ္းဖုိ႔

ထမ္းပုိးထားတဲ့တစ္ၿခမ္းပဲ႔ညကုိ

အိမ္ဆုိတဲ႔ခ်ည္တုိင္ေလးသာ

လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးေငးမိခဲ့ေပါ့

မုိးလႈိင္ည

Sunday, August 10, 2008

သတိရၿခင္းမ်ားမွတ္စု

ေမြးဖြားစ အဲဒီတုန္းက

ေတြးထင္ကုိင္တြယ္ခဲ့သလုိပင္

ခပ္ဖြဲဖြဲအၿပားပါးပါး ႏွင္းေတြေ၀လုိ႔ရယ္

ငါ အခုၿပက္ရယ္ၿပဳပုံမ်ဳိးနဲ႔ ၿခားနားလြန္းတယ္။


တစ္ခါစစ္ရႈံး၍

ႏွစ္သုံးဆယ္သည္းခံတတ္ခဲ့ၿခင္းအတတ္

ေမႊးၾကဴလုိေသာ ပန္ခင္းမွာ

တဆစ္ဆစ္ ပ်ားမ်ားတုပ္ေသာ ဒဏ္ရာ

ေရာင္ကုိင္းစဥ္

မခင္တြယ္လုိေတာ့ၿခင္း အဆိပ္ခြက္

ငါ့လက္မွာ တုန္ရီလ်က္။


စုေဆာင္းမိတဲ့ ၀ါးက်ည္ေတာက္နဲ႔အၿပည့္

ေခတ္၏ ကာလ၏...တဲ႔

သူ႔ရဲ႕ရည္းစားစကားေၾကာင့္ ပင္လယ္သြားမယ္။


လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ပစ္ကြင္းထဲ

မဲမဲတစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္

ရြရြလႈပ္လုိ႔ ပူေဖာင္းေတြ။

ေန႔အတူ ညအတူ

အၿဖဴသုံးဖုိ႔၀န္ေလး


အေရးၾကီးတဲ႔ အခ်ိန္မ်ားကုိဇြန္းနဲ႔ခပ္

ခင္ဗ်ား သိပ္ၿပတ္သားပါတယ္။


ရမၼက္အလုိၾကီးလြန္းလုိ႔ေပါ့

ဒီလူမေသေတာ့တာ။


အားလုံးအေပၚ မေကာင္းႏုိင္ေသးပါ

အေကာင္းဆုံးလူနည္းနည္းကုိ ေကာင္းခဲ့ရန္...

ရင္ကြဲနာက် ေခါင္းဖြက္ထားဆဲ။


ပၿခဳပ္တြင္းမွ သီခ်င္းထြက္ေပၚလာရာ

ငါ့ဦးေခါင္းအေရၿပားတစ္ၿပင္မွာ

ေၿမြေဟာက္ေတြ ရႈပ္ေထြးရွည္လ်ားလွေပါ့။


`ဘယ့္ႏွယ္လဲ´

သူရဲေကာင္းက ေမးခြန္းထမ္းလုိ႔။


`တစ္လမ္းသာရွိပါတယ္´

လူမုိက္မုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈရြက္လုိ႔။


တစ္ခါ....

အစြန္းတြက္စကားသံ


ကားသံနဲ႔ ေပါက္တူးသံ

အဘိဓမၼာမ်ား ေၿခဒရြတ္ဆြဲ

ေဟာေၿပာပြဲေန႔မ်ား နီးကပ္လာၿပန္ပါၿပီ။


ၿမင္ေနက် ဆင္ၿခင္တုံတရားဟာ

ခါးလိုက္... ခ်ဳိလုိက္။


လူငယ္ဟာ လူငယ္နဲ႔မတူတဲ႔ အရသာဟာ

အ၀ုိင္းစက္စက္

ေလးေထာင့္ကြက္ကြက္။


မိန္းမရယ္

အၿပစ္မရွိေသာ အိပ္ေပ်ာ္ၿခင္းတစ္ခု

ငါ့အတြက္ ၿပဳစုေပးဖုိ႔ပဲေၿပာတာပါ။


နာက်င္မႈမ်ား သိပ္သည္းမွ

အေၾကာေၿပလာေသာေသြးမ်ား

ေသသပ္စြာႏႈတ္ခမ္းသုတ္တာ ၾကဳံဖူးတယ္။


ေဟာဟုိ လူအေရာက္နည္းတဲ႔ ေတာင္ကုန္းနံေဘးမွာ

ရာဇ၀င္ဆုိတာကုိ ပူေဇာ္ပါတယ္။


အိပ္မက္ကုိႏြားႏုိ႔နဲ႔

တပ္ဆင္ၿပီးစ စက္တင္ဘာညေန႔မွာ

ဖ်င္ကုလားထုိင္နဲ႔ အရုပ္ၾကဳိးၿပတ္ထုိင္ေနသူဟာ

ငါေပါ့...။


ေအာင္ခ်ိမ့္

Saturday, August 9, 2008

မိုင္တိုင္ ၂၆ မွသည္ …

သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာလူေတြထဲက
သာမန္လူသားတစ္ေယာက္…
ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴနဲ႔႔ုပုဆုိးကို
ခံုခံုမင္မင္ ၀တ္ဆင္တတ္တယ္
တခါတေလက်ေတာ႔လဲ
တီရွပ္နဲ႔ ဂ်င္းပင္န္၀တ္ၿပီး
လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးေနတတ္ျပန္ေရာ…

ဒါေပမယ္႔ ထူးျခားတာတစ္ခုက
သူ႔ရင္ဘတ္ထဲကေန
အႏုပညာေျမာက္တဲ႔ ကဗ်ာေတြ
ဖိတ္လွ်ံက်လာတတ္တာပါပဲ

သူခ်စ္တာ … ကဗ်ာ
သူျမတ္ႏိုးတာ … ကဗ်ာ
သူရူးသြပ္တာ … ကဗ်ာ

သူယံုၾကည္တဲ႔ အမွန္တရားအတြက္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ရဲ၀ံ႔ျပရဲတယ္

သူရြံရွာတဲ႔ စနစ္ဆိုးတစ္ခုအတြက္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ၾကက္ေျခခတ္ျပရဲတယ္

လမ္းေပၚက ကေလးေတြအတြက္
စာနာတဲ႔ႏွလံုးသားနဲ႔ ကဗ်ာေရးတယ္

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေဖေဖာ္၀ါရီအတြက္
မာယာမဲ႔ႏွလံုးသားနဲ႔ ကဗ်ာဖြဲ႔တယ္

၂၆ ႏွစ္တာ ခရီးတေလွ်ာက္
ခံစားခ်က္ေတြအေပၚမွာ ရိုးေျဖာင္႔ခဲ႔တဲ႔
ကဗ်ာဆရာသူငယ္ခ်င္းေရ…

ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရဲ႕အရသာကို
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ
မွီ၀ဲခံစားေနပါရေစ…။

ဆုေ၀
( ၈.၈.၂၀၀၈ မွာ ၂၆ ႏွစ္ျပည္႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုမိုးလႈိင္ညအတြက္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ပါတယ္ )

၂၆ ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ပါေစ ... ခိုင္မာၿမဲၿမံေနတဲ႔ အိပ္မက္ေတြကိုလဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ပါေစ...လို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ကိုမိုးလႈိင္ညေရ :)

စာမ်က္ႏွာအမွတ္(၂၀) မွ ဇရာသေကၤတ (၂၆)သို႔

Õ ေဟာဒီေန႔မွာေပါ့…

ဦးေခါင္းေတြရင္ဘတ္ေတြကိုကတုတ္ၿပဳ

အမွန္တရားကိုေသြးနဲ႔ထုဆစ္ခဲ့တယ္..။


Õ ေဟာဒီေန႔မွာေပါ့..

ငါသိပ္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္

“ ဒီ ” လိႈင္းထဲမွာက်ေပ်ာက္ခဲ့ဘူးတယ္..။


Õ ေဟာဒီေန႔မွာေပါ့….

အမ်ားသံုးလမ္းမေတြထက္မွာ

အရိုင္းဆံုး လူသတ္ပြဲေတြရွိတယ္..။

Õ ေဟာဒီေန႔မွာေပါ့…

ပဥၥမၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္္ရဲ့သမိုင္းကို

ေသြးနဲ႔ရဲရဲ ေရးခဲ့ၾကဘူးတယ္..။


Õ ေဟာဒီေန႔မွာေပါ့..

ေဘာင္းဘီဝတ္တိမ္တစ္အုပ္ရဲ့

ေခြးသရုပ္မွန္ဇာတ္ထုပ္ ဖံုးအုပ္မရတဲ့ေန႔..။

Õ ေဟာဒီေန႔ဟာ..

ေနာက္က်တတ္တဲ့အမွန္တရားကို

ဖိနပ္စီးစသင္တဲ့ေန႔..။

Õ ေဟာဒီေန႔ဟာ..

ေက်ာင္းနံရံေပၚကေဒါင္းအလံ

ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ေန႔


Õ ေဟာဒီေန႔ဟာ…

အတူေလ်ာက္ရင္းက်ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ့ေန႔..။


Õ ကဲ ထပ္ေၿပာရဦးမယ္…ေဟာဒီေန႔ဟာ …

တုိက္ပြဲေပ်ာ္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္

အူဝဲ ေၾကြးေက်ာ္ၿပီး ေရာက္လာတဲ့ေန႔..။


ထက္ေဇာ္

( က်ေပ်ာက္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေကာက္ရေသာညီငယ္ မိုးလႈိင္ညသို႔ အမွတ္တရ )

ေကာင္မေလးသုိ႔

ေကာင္မေလးေရ
ၾကယ္တံခြန္လုိပါပဲ
တုိက္ဆုိင္လာတဲ႕ေထာင္စုႏွစ္တစ္ခုမွာ
အလြမ္းခ်ည္းသက္သက္ထုဆစ္ရေတာ့မလားကြယ္
ဘယ္ကုိေငးရမွန္းမသိတဲ႔အေတြးေတြထဲမွာ
မင္း နဲ႕ ေ၀းေနရတဲ႕အခ်ိန္တုိင္း
ငါ့ရင္ထဲမွာ မုန္တုိင္းထန္ခဲ့တယ္....

မုိးလႈိင္ည

Friday, August 8, 2008

လူပါးဝတဲ့ ကဗ်ာဆရာ


သူ႔ကိုေတြ႔ရင္ ေဝးေဝးေ႐ွာင္
မေ႐ွာင္ရင္ ကဗ်ာျဖစ္သြားမယ္
၂၆ ခါတိတိ လူပါးဝတဲ့ ကဗ်ာဆရာ
သူ႔အတြက္..
အေမဆိုလည္း ကဗ်ာျဖစ္ရဲ႕
ေဖေဖာ္ဝါရီဆိုလည္း ကဗ်ာျဖစ္ရဲ႕
ေဆးလိပ္ျဖတ္လည္း ကဗ်ာျဖစ္ရဲ႕
လူလူခ်င္းအႏွိပ္က်င့္လည္း ကဗ်ာျဖစ္ရဲ႕
အမွန္တရားအတြက္ဆို
သူ႔လက္က အျငိမ္မေနဘူး
ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျမင္သမွ်
မတရားတာေတြအားလံုး
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေကာ္ဖီထဲ ထည့္ေဖ်ာ္မယ့္ ကဗ်ာဆရာ
၂၆ ႏွစ္တိတိ လူပါးဝခဲ့ျပီးျပီ

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

(မိုးမ်ား လႈိင္လိႈင္ရြာေသာ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ညတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ မိုးလိႈင္ည၏ ၂၆ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစေသာ္ဝ္)

Thursday, August 7, 2008

၂၆


ေလာကဓံရွစ္ပါးနဲ႔
လင္လုိမယားလုိ… ၂၆
နာက်င္ေမွာင္မုိက္တဲ့
ဘ၀သင္ခန္းစာေတြနဲ႔…၂၆
ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ကုိမေရာက္ဖူးေသးတဲ့…၂၆
ယုိင္နဲ႔ေနတဲ့ အိမ္ကေလးတစ္လုံးမွာ
ခုိင္မာၿမဲၿမံေနတဲ႔အိပ္မက္ေတြနဲ႔…၂၆
အေၿပာအဆုိအေနအထုိင္မတတ္လုိ႔
ေနရင္းထုိင္ရင္းၿမင္ၿပင္းကပ္ခံရတဲ႔….၂၆
ကဗ်ာစာအုပ္ေလးလက္မွာကုိင္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ပါတ္ႏြမ္းေလးနဲ႔
ပလက္ေဖာင္းကေဖးေတြမွာစတည္းခ်ခဲ့တဲ့…၂၆
လူေပါင္းစုံနဲ႔ေပါင္းၿပီး
အကုန္လုံးေပၚနားလည္တတ္ခဲ့ေပမယ့္
ကုိယ့္ကုိယ္ၿပန္နားမလည္ႏုိင္လုိ႔
တစ္ေယာက္တည္းသင္းကြဲေနခဲ့ရတဲ့… ၂၆
အၿမဲတမ္းေနာက္ဆုံးထုိင္ခုံမွာ
ထုိင္ေနတတ္တဲ့
ေက်ာင္းသားဆုိးေလးပါ
ဘာကုိမွ မရုိးမသားမလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး…
က်ရႈံးေနၾကစာေမးပြဲေတြကုိလည္း
မေက်မနပ္မၿဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး…
ဒီလုိပါပဲ
မေအာင္ၿမင္ခဲ့တဲ့ ၂၆ ကုိလည္း
ေကာ္ဖီခြက္ထဲႏွစ္လုိ႔
သကၠရာဇ္ေတြဟာ အခြံ႕ခ်ည္းသက္သက္လုိ႔
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရယ္သံတစ္ခ်ဳိ႕
ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္လက္ေဆာင္ၿပန္ေပးခဲ့တယ္

မုိးလႈိင္ည

၂၆ ခါတိတိ လူပါး၀တယ္


မိုးလႈိင္ညဆိုတဲ့ေကာင္
၂၆ ခါတိတိ လူပါး၀တယ္
ဘ၀ ဘ၀ သီခ်င္းလည္း မဆိုပါပဲ
သူ႔ဘ၀ကို သူျပန္ျပန္ဆဲတတ္ေသးတယ္
ငါ့ကိုက မွားတာပါ ...
ဒီလိုေကာင္ကို ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေစခဲ့တယ္
ျမဳပ္ေကာ
ဒီေကာင့္ကို ေမြးမိလို႔ သူ႔အေမကေတာ့ နာ႐ွာေရာ့မယ္
ငါ့သား လူ၀ါးမ၀တတ္ဘူး ... လူၾကားမွာ လူညပ္မယ္
တူေသာ လက္ေတြနဲ႔ပဲ ကမ္းလင့္လို႔ႀကိဳေပါ့ကြယ္
မတပ္ဘူး
သူ႔ေနရာ၀ပ္က်င္းထဲက လူျပည္႐ြာက အပ္တစ္စင္းကို
ျဗဟၼာမင္း ဦးေခါင္းနဲ႔တိုက္တဲ့ေကာင္
အဲဒီေကာင္ေပါ့ မိုးလႈိင္ညဆိုတဲ့ေကာင္ေလ
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေနတဲ့ ေကာ္ဖီအိုအိုတစ္ခြက္ကို
ခပ္ေခ်ာေခ်ာခပ္လွလွေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ေတြနဲ႔ေတာင္ လဲ .. တယ္
ၿပီးေတာ့လည္း ေျပာျပန္ေသးေပါ့ မိန္းမေတြကို ငါမယံုဘူးတဲ့ေလ
ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ ပံုျပင္မမွတ္ပါဘူး
ေလာကကို သူမ်က္ႏွာအပ်က္မခံဘူးတဲ့
ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့ နာမည္ လာလာ မတပ္ၾကပါနဲ႔
ကေလာင္သြားပ်က္တယ္
အာကြာ ဒီေကာင္ကလည္း မိုးထဲေလထဲမွာမွ လာၿပီး ေမြးရတယ္လို႔
ငါ့ကို အလုပ္႐ႈပ္ေအာင္
ေတာ္ၿပီေဟ့ေကာင္ ဒီေလာက္ပဲ ....

ကုိၿဖဳိး

မ်ဳိးဆက္ထဲ ခုန္ခ်ၿခင္း

ပူေလာင္မႈက အေရးမၾကီးဘူး
အလင္းေရာက္ထက္

ထမင္းထည့္တဲ့ခြက္လည္းၿဖစ္ႏုိင္
အလင္းထည့္တဲ့ခြက္လည္းၿဖစ္ႏုိင္

တစ္ခုခုက်ဆုံးလုိ႔
တစ္ခုခုေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံမ်ဳိး။ ။
စုိင္းလူ
စပယ္ၿဖဴ ၊အမွတ္-၄၊ ဇူလုိင္လ၊ ၂၀၀၈

Friday, August 1, 2008

အေပါစားအေၾကာင္းအရာ

ကုိယ္႔စိတ္ကူး ကုိ

မတ္တပ္ေငးမိေနတုန္း

ေခတ္ၾကီးကေရြ႕လ်ားသြားလာၿပီးၿပီ…

ေၿပာင္းလဲေနတဲ့အရာရာေနာက္မွာ

အၿမဲတမ္းေနာက္က်ေနမိတယ္…

လမ္းတစ္ေကြ႔ခ်ဳိးတုိင္း

ေငြေနာက္လုိက္ေနတာလား

ေက်ာ္ၾကားမႈေနာက္လုိက္ေနတာလား

ၾသဇာအာဏာအတြက္လား…

ခင္ဗ်ားက ဘာမက္တာလည္းဆုိတဲ့ေလသံေတြ

အႏုပညာ…

ခဏခဏေၿပာရေပါင္းမ်ားတာေတာင္

အသံထြက္မမွန္တတ္တဲ့

လူစားေတြေရွ႕မွာ…

ကဗ်ာဆရာဆုိတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔

ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာလုပ္တာကလြဲလုိ႔

ငါ့သမုိင္းဟာ

ဘာမ်ားထြန္းကားခဲ့ဖူးလုိ႔လည္း…

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲနဲ႕မလုံေလာက္ရင္

ေနာက္ထပ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လာမယ္…

ေသမင္းရဲ႕အမည္ေပါက္စာရင္းမွာ

ငါ့နာမည္မပါမခ်င္း…

ကဗ်ာေတြအထပ္ထပ္လာမယ္…

ဒါပါပဲ

အခုငါလုပ္ေနတာက

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

အသုံးမက်တဲ့စကၠဴတစ္ရြက္ဆုတ္ၿဖဲပစ္ဖုိ႔ေပါ႔…။


မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...