Sunday, August 24, 2008
ဟန္နီ
ဟန္နီ
မင္းနဲ႔ငါအေ၀းၾကီးကုိပဲ
ကြာၿခားေနရပါလား
မတူညီႏုိင္တဲ့လမ္းမေပၚမွာပဲ
ငါတုိ႔ေတြဆုံစည္းခဲ့တယ္…
မင္းရဲ႕က်စ္ဆံျမွီးထဲ
ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြကုိခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
မ်က္၀န္းထဲကတစ္ဆင့္
ႏွလုံးသားခ်င္းထုိးေဖာက္ၿမင္ခဲ့တယ္
ဟန္နီ
မင္းနဲ႔ငါၾကား
ဆယ္စုႏွစ္ေတြကြာၿခားတယ္
ဟန္နီ
ငါကအခုမွရြက္ၾကဳိးကုိဆင္တုန္း
မင္းက ဘ၀မွာေက်ာက္ခ်ရပ္နားၿပီးၿပီ…။
ဟန္နီ
မင္းဆီမွာ အနာဂတ္အတြက္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္သန္းရွိတယ္
ငါ့က ငါ့ေအာက္ကဖိနပ္ကုိပဲ
ခုိင္ၿမဲမၿမဲငုံၾကည့္ေနရသူ
ဟန္နီ
ညေနခင္းေတြထဲမွာဆုိ
မင္းကစိတ္ဆုိးလြယ္တဲ့
မီးေတာင္ပ်ဳိမလုိလွတယ္
မင္းခ်စ္ၿခင္းေခ်ာ္ရည္ၿမစ္ထဲမွာ
ငါအၾကိမ္ၾကိမ္ေရခ်ဳိးဆင္းခ်င္ခဲ့
ဟန္နီ
မင္းႏႈတ္ခမ္းသားေပၚက
ငရဲပန္းအနမ္းကုိ
အဆိပ္ခ်ိဳကုိတပ္မက္မႈတဲ့
အရူးတစ္ေယာက္လုိ ငါနမ္းရႈိက္ခ်င္တယ္…
ဟန္နီ
မင္းက ေရႊအုိေရာင္ဆံပင္
သရီးကြားတာဂ်င္းပင္နဲ႔ အမ်ဳိးသမီး
ငါက
လည္ကတုံးေယာပုဆုိးနဲ႔
ကဗ်ာဆရာ
ငါတုိ႔မယုံၾကည္ဘဲ
လက္ခံထားရတဲ့ယဥ္ေက်းမႈပုံစံအရ
ငါတုိ႔ခ်စ္ၿခင္းေတြ
နမ္းရႈိက္ခြင့္မရဘူး….
ငါတုိ႔လက္ဖ်ားေတြအခ်င္းခ်င္း
ေႏြးေထြးခြင့္မရဘူး…..
ဟန္နီ
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ငါ့မ်က္၀န္းေတြကုိ
စူးစုိက္မၾကည့္ပါနဲ႔
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ ငါ့ဆံပင္ေတြကုိ
မင္းလက္ဖ၀ါးေတြနဲ႔ထုိးမပါနဲ႔ေတာ့
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္
မ်က္လုံးတစ္ဘက္မွိတ္ၿပီး
ကေလးေရ ဂြတ္ဘုိင္လုိ႔
မႏႈတ္ဆက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္
မနက္ၿဖန္ကုိမသိႏုိင္တဲ့လမ္းမတစ္ခုေပၚ
ငါ့စိတ္ေတြလႊတ္ခ်ထားပါရေစ
ဟန္နီ…
မင္းကုိခ်စ္ခြင့္မရတဲ့
ငါ့ကုိယ္ငါအေသအခ်ာမုန္းတီးမိခဲ့ေပါ့….။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
မိုက္တယ္ဗ်ာ။ ဒီကဗ်ာေလးက
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ေျပာေနသလုိပဲ။
၀ူးးးးးးးးး
ဒီကဗ်ာေလးကိုလည္းအရမ္းၾကိဳက္တယ္။
ReplyDelete