ေန၀င္ေတာ့မယ္
ရင္ထဲမွာဟာလုိ႔
လက္က်န္ေနေရာင္ေအာက္မွာ
ခါတုိင္းလုိေလွ်ာက္လာရင္း…။
ေရာင္းပစ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာေတြ႔လုိ႔ ၿပန္လွန္ၾကည့္
ငါ့လက္မွတ္က အမာရြတ္တစ္ခုလုိရွိဆဲပဲ…။
စဥ္းစားမိတယ္
ကမာၻကက်ဥ္းက်ဥ္း
မ်ဥ္းေတြမာမာ
အေရာင္ေတြက ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
ကုိယ္ေဖာ့ေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ
သက္တမ္းရဲ႕ တစ္၀က္လား
ရာစုရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံလား
မထင္တာေတြ အကုန္ၿဖစ္
ေလာကၾကီးကလည္း အ၀တ္အစားအသစ္လဲလုိ႔
လူေတြကလည္း ေခတ္ဆုိတာၾကီးကုိထမ္းပုိးလုိ႔…။
ဒီလုိနဲ႔တစ္မုိးသစ္ၿပန္ၿပီ
ၿမစ္ေရေတြလွ်ံဦးမလား
ေလၿပင္းေတြထန္ဦးမလား
ေဟာဒီကမ္းစပ္က ေၿခတံရွည္အိမ္ေလးဟာ
မိသားစုတစ္စုရဲ႕ ေနာက္ဆုံးခံတပ္ၿဖစ္ပါတယ္…။
ဆည္းဆာက်ယ္ၿပန္႔သထက္က်ယ္ၿပန္႔
အေမွာင္စေတြၿဖန္႔ခင္း
လမ္းမီးေတြ အထိတ္တလန္႔လင္းသာ
စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ဆူညံၾက
ဆာဆာေလာင္ေလာင္နဲ႔ ကားေစာင့္ၾက
တခ်ဳိ႕လည္း ခ်စ္သူနဲ႔လမ္းခြဲၾက…။
ရပ္ကြက္ေတြကလည္း
ငါးစိမ္းသည္မဆီက ေငြစကၠဴလုိ
ႏြမ္းဖတ္ေပေရရွိေနဆဲ
ဖန္တရာေတေနတဲ့ေလာကဇာတ္ခုံေပၚမွာ
ဘာကုိယုံရမလဲ…။
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ၾကီးေရ
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေယာင္ေပေယာင္ေပနဲ႔
မင္းလက္ေပၚမွာ
သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕လည္း ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ပါၿပီ…။
ၾကည္ေမာင္သန္း
(ကဗ်ာ၁၀၀ ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာကြယ္လြန္ၿခင္း စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္)
No comments:
Post a Comment