Tuesday, August 12, 2008

ေလလြင့္ေနတဲ့ၿမဳိ႕

အခိ်န္မရရင္

ႏႈတ္မဆက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္

လမ္းမကုိခပ္တည္တည္ၿဖတ္ေလွ်ာက္လုိက္

ေက်ာခုိင္းထားရမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြ

အမ်ားၾကီး

မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ….

ကုိယ္မသိတဲ့ၿမဳိ႔မွာ

မေတာ္တဆကုိယ့္ကုိယ္ကုိၿပန္ေကာက္ရခဲ့တယ္

အဲဒီေလာက္နဲ႕

ဇာတ္လမ္းကဆုံးမလား…

ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္က

ေလလြင့္ၿခင္းေတြကုိ

အိပ္ယာလိပ္လုိေခါက္သိမ္းဖုိ႔

ထမ္းပုိးထားတဲ့တစ္ၿခမ္းပဲ႔ညကုိ

အိမ္ဆုိတဲ႔ခ်ည္တုိင္ေလးသာ

လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးေငးမိခဲ့ေပါ့

မုိးလႈိင္ည

1 comment:

  1. ညီေလးေရ..
    လက္ေစာင္းကေတာ့ပိုပ္ိုထက္လာပါလားေဟ့
    ၾကိဳက္တယ္ကြာ..

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...