မနက္ခင္းေလးအတုိင္း
လွမ္းထြက္ခဲ့တယ္...
ေၿခရာထင္မက်န္ေစခ်င္တာခဲ့လြဲရင္
ငါခ်စ္တဲ့ လမ္းေလးအတုိင္း..
ရင္ထဲမွာ လြမ္းေနေပမယ့္...
ငါ့ခရီးေတြအားလုံး
ဒီလမ္းက်ဥ္းေလးကစတင္ခဲ့တယ္
မုိးရာသီဆုိ
ငါေၿခေထာက္ေတြကုိ
အနည္းငယ္ညစ္ပတ္ေစတာကလြဲရင္
ငါ့ႏွစ္ကာလေတြကုိ
သူ႔ေက်ာေပၚၿဖတ္သန္းခြင့္ေပးတဲ့
လမ္းကေလးကုိ
ငါ
ေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆုံးခဲ့ဘူး....။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
ငါ ့ဆံပင္ေတြရွည္ေနၿပီ … ငါ ့အေတြးစေတြကလည္းရွည္ရွည္လ်ားလ်ား စာကိုေတာ ့ခပ္တိုတိုုပဲ ငါေရးတတ္ခ်င္ေတာ့တယ္… ငါ ့အိမ္မက္ေတြရွည္ရွည္လ်ားလ်ား့ ငါ ကေ...
-
နပုိလီယန္မဟုတ္ဘူး ကူဗလုိင္ခန္မဟုတ္ဘူး ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာမဟုတ္ဘူး ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္မဟုတ္ဘူး မုိးလႈိင္ညဟုေခၚဆုိပါရန္.... က်န္စစ္သားမဟုတ္ဘူး နရသီဟပေတ့မ...
ငါ့ခရီးေတြအားလုံး
ReplyDeleteဒီလမ္းက်ဥ္းေလးကစတင္ခဲ့တယ္
ျဖတ္သန္းသြားသမို႕ လမ္းလို႕ေခၚတယ္။
ေလွ်ာက္သူမွမရွိရင္လည္း
လမ္းဟာလမ္းလို႕ကို မည္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ထင္ရဲ႕ေလ။