မနက္ခင္းေလးအတုိင္း
လွမ္းထြက္ခဲ့တယ္...
ေၿခရာထင္မက်န္ေစခ်င္တာခဲ့လြဲရင္
ငါခ်စ္တဲ့ လမ္းေလးအတုိင္း..
ရင္ထဲမွာ လြမ္းေနေပမယ့္...
ငါ့ခရီးေတြအားလုံး
ဒီလမ္းက်ဥ္းေလးကစတင္ခဲ့တယ္
မုိးရာသီဆုိ
ငါေၿခေထာက္ေတြကုိ
အနည္းငယ္ညစ္ပတ္ေစတာကလြဲရင္
ငါ့ႏွစ္ကာလေတြကုိ
သူ႔ေက်ာေပၚၿဖတ္သန္းခြင့္ေပးတဲ့
လမ္းကေလးကုိ
ငါ
ေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆုံးခဲ့ဘူး....။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူတုိ႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ၿမဳပ္သည့္ ဗုံးငုတ္ တုိက္မွား၊ ေမာင္ေၿပာက္က်ားကုိ ရြာသား ရြာသူ၊ ေမးၾကၿမဴသည္ အူအူယမ္းေငြ႔ထတုန္းတည္း။ အေမာင္...
-
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူ႕ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အဲဒီကကို မတက္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ရပ္ေနသလုိလို သူသြားေနသလိုလို၊ မဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွ မသြားဘူး ဘယ္သူမွမရပ္ဘူး သြားတယ္ရပ္တယ္ဆိုတ...
ငါ့ခရီးေတြအားလုံး
ReplyDeleteဒီလမ္းက်ဥ္းေလးကစတင္ခဲ့တယ္
ျဖတ္သန္းသြားသမို႕ လမ္းလို႕ေခၚတယ္။
ေလွ်ာက္သူမွမရွိရင္လည္း
လမ္းဟာလမ္းလို႕ကို မည္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ထင္ရဲ႕ေလ။