Tuesday, September 30, 2008

ငါ့ရင္ထဲမွာနက္ရႈိင္းခဲ႔ၿပီ…စက္တင္ဘာ

၂၀၀ရ စက္တင္ဘာ
ငါ့ရင္ကုိ ထုိးခြဲ၀င္လာၿပီ…
နာက်င္ခံခက္ လက္သီးေတြက်စ္က်စ္ဆုပ္
မ်က္ရည္ေတြေတြက်
ႏွလုံးသားကုိဓားရွသလုိ…
ဘုရားသားေတာ္ေတြကုိမွ
ဓါတ္တုိင္ၾကိဳးတုပ္ရုိက္ႏွက္တတ္သတဲ့ေလ
ကမ္းကုန္ေအာင္အစြမ္းကုန္ယုတ္မာေပါ့
အာဏာရွင္ရယ္….
ကမၻာေက်ေသာ္မွဥဒါန္းမေက်ႏုိင္..
ငါတုိ႔မွာအံက်ိတ္ရင္းေၾကကြဲ
ေသြးအသက္မ်က္ရည္ကလြဲလုိ႔
ငါတုိ႔ၿပည္ကုိဘာေပးမလဲ….။

လြန္ခဲ့တဲ့၁၉ႏွစ္…
ငါေၿခာက္ႏွစ္သားဘ၀
သိဟ္ရာသီဖြား ၈ ဂဏန္းသမားငါ
ေမြးေန႔မွာ အေမက
ထမင္းသုပ္ေလးနယ္ဖတ္ေကၽြးဖုိ႔
သားေရ လမ္းထိပ္မွာပဲမႈန္႔ေလးသြား၀ယ္ဆုိေတာ့
ကေလးပီပီေၿပးထြက္ လမ္းပၚမွာေလ
ငါၿမင္ရတာက
စစ္ကားသုံးစီး…
လူေတြကစစ္ကားကုိခုိးၾကည့္
ေက်ာင္းသားေတြတက္လာၿပီဒုကၡပါပဲ
ညည္းသူကညည္း
သတိေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားသူကၾကိဳးစား
တားခ်င္သူကတားဗ်ာမ်ားၾကတဲ့ၾကားထဲ
ရုိင္ဖယ္သံတစ္ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း
ေပတစ္ရာလမ္းမွာေသြးအလိမ္းလိမ္း
ဒီမုိကေရဆီေတာင္းတာနဲ႔
၁၆ ႏွစ္သားဟာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈကုိစီမံ
သူတုိ႔အၿမင္မွာေသဒဏ္
ဒီလုိနဲ႔ ငါ့ၿမင္ကြင္းေတြေ၀၀ါး
လမ္းေပၚမွာ လူအုပ္လုိ္က္သြား
ကုိယ့္နစ္နာမႈကုိေတာင္းဆုိတာ
တၿခားကမၻာမွာပဲရွိတယ္ထင္ခဲ့
ငါတုိ႔အတြက္မဟုတ္ဘူး…

ငါ့အသက္ ၂၆
ဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွမဲမေပးဘူးဖူး
ငါ့တုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ငါတုိ႔ယုံၾကည္တဲ႔
ေခါင္းေဆာင္ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိ႔မရ
ငါ့ရဲ႔ႏိုိင္ငံသားၿဖစ္ခြင့္ဟာ
တန္ဖုိးရွိရဲ႔လား
စစ္ဖိနပ္ ေအာက္မွာငါရဲ႕ႏုိင္ငံသားခ်င္းေတြရဲ႕
ဂုဏ္သိကၡာေတြက်ိဳးေက်ခဲ႔ရၿပီ
သားေပ်ာက္ရွာတဲ႔ငါ့အဘြား
ေထာင္နာမည္အမ်ိဳးမ်ဳိးကုိအလြတ္ရသြားခဲ့တယ္
အေမ့ကငါ့ကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မပက္သက္ဖုိ႔
အမ်ိဳးမ်ဳိးနားခ်တယ္ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြရသြားဖူးတာကုိ….။

ဒါေပမယ့္နုိင္ငံေရးကုိ
ႏုိင္ငံသားေတြမွမလုပ္ရင္ ဘယ္သူေတြလုပ္ဖုိ႔လဲ
အုပ္ခ်ဳပ္ခံ၀ါဒဟာႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
လူဆုိတာကုိယ့္ကုိကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတယ္
ကုိယ္လုပ္ရပ္ကုိယ္တာ၀န္ယူ
တူညီမွ်တတဲ႔ ဥပေဒေအာက္မွာ
ဘယ္သူ႔ကုိမွေမာ္ဖူးစရာမလုိဘူး
ဒီလုိငါေမ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္….။


ဒီလုိန႔ဲႏွစ္ေတြသာၾကာ
၂၀၀ရ စက္တင္ဘာမုိးစက္ေတြၾကား
ေလာကသစၥာတရားဟာ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ေပါ့…
ဗုဒၵသားေတာ္ေတြက
တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတြက္လမ္းေပၚထြက္ၿပီ
ေ၀ေနယ် အမ်ားအတြက္ေမတၱာဓါတ္စည္းဖ်န္း
မကၽြတ္လြတ္ႏုိင္ေသးတဲ႔ တေစၧေတြအတြက္ပါ
အမွ်ေ၀ေလရဲ႕
မုိးေတြရႊဲတဲ႔စက္တင္ဘာေပါ့
သမုိင္းတစ္ေခတ္မွာသန္႔စင္မႈနဲ႔နက္ရႈႈိင္းေစခဲ့ၿပီ…။


မုိးလႈိင္ည

(စက္တင္ဘာရဲ႕ေနာက္ဆုံးတစ္ရက္မွာ

ဒီကဗ်ာေလးကုိၿပန္ဖတ္မိတယ္.......

ငါတုိ႔ေတြမေမ့ေသးဘူး...ဘယ္ေတာ့မွလည္းေမ့ေတာ့မွာ

မဟုတ္ဘူး... စက္တင္ဘာ သမုိင္းေၾကြးကုိထုိက္ထုိက္တန္တန္

ၿပန္ေတာင္းဆုိဖုိ႔......)

Sunday, September 28, 2008

အမည္မဲ့

အရူးႏွစ္ခါၿဖစ္ရတယ္

ခ်စ္မိတာရယ္...ဖြင့္ေၿပာမိတာရယ္

ဘယ္သူေၿပာသြားတာလည္းမမွတ္မိေတာ့ပါ…


အခုေတာ့ငါက

အရူးေလးခါ…

ႏွစ္ခါခ်စ္မိလုိ႔ႏွစ္ေခါက္ဖြင့္ေၿပာမိတယ္


ကုိယ့္ရင္ဘတ္ကုိပဲက်ိန္ဆဲရမွာ

အခါခါပ်ဳိးခဲ့သမွ်ခ်စ္ၿခင္းက

ဘယ္အခါမွသီးပြင့္မလာဘူး…


ငါဟာမင္းမပါရင္

အဲဒီလမ္းကုိေငးယုံပဲတတ္ႏုိင္ခဲ့

ခႊ်င္းဂန္း၀ါးရင္းငါေစာင့္ဆုိင္းခဲ့

ဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္ေလး

စည္ပင္နယ္နိမိတ္ထဲကေန

ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရ…


အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕

ႏွလုံးသားနယ္နိမိတ္မွာ

ခ်စ္ၿခင္းကုိဘယ္ေတာ့မဖ်က္သိမ္းဘူး


ေကာင္မေလးေရ

ေကာင္မေလး…ေရ

ေနာက္ထပ္လာမယ့္ ဒဏ္ရာေတြအတြက္ေတာ့

ငါ့ရင္ဘတ္မွာ

နာက်င္မႈလက္က်န္မရွိေတာ့ပါ…။


မုိးလႈိင္ည


(ဘာေခါင္းစဥ္တပ္ရမယ္မွန္းမသိလုိ႔

ဆရာသစၥာနီရဲ႕ အမည္မဲ့ ကဗ်ာေတြလုိ

အမည္မဲ့လုိ႔ပဲ ေခါင္းစဥ္ေပးလုိက္မိတယ္)

Saturday, September 27, 2008

အမွတ္တံဆိပ္ တစ္ခုတပ္ေပးပါ

ေဟာဒီေကာင္ လူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထူဖို႔ ...
အဆင့္အတန္းျမင့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထူဖို႔ ...
ဘာတတ္ေၾကာင္း ညာတတ္ေၾကာင္း ...
ဘာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ...
သက္ေသေတြထူဖို႔ ...
အမွတ္တံဆိပ္တစ္ခု တပ္ေပးပါ ...

ေစ်းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားႏိုင္ေစဖို႔ ...
လူတကာေငးေမာအားက်ေနေစဖို႔ ...
ဒဂၤါးသံတစ္ခၽြင္ခၽြင္ေပး ေျခေအး၀မ္းေရာင္ေစဖို႔ ...
ထီးျဖဴၿပီး ဖိနပ္ပါးေစဖို႔ ...
သြားစရိတ္လာစရိတ္ေတြ ကုန္ေစက်ေစဖို႔ ...
ျမင္ျမင္ကရာ ေတြ႕ေတြ႕ကရာေတြ
သြားရည္တျမားျမားက်သြားေစဖို႔ ...
ေဟာဒီေကာင့္ရင္ဘတ္ကို အမွတ္တံဆိပ္တပ္ေပးပါ ...

လူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႔
ISO ႏိုင္းဘဲဥဘဲဥ ... လက္မွတ္ျပေပးပါ
Certified to ..... မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးပါ
ဘာ Pass ညာ Pass ေတြ ထုတ္ေပးပါ
ငါ လူလိုသူလိုေနႏိုင္ပါလွ်က္ကယ္နဲ႔
လူနဲ႔သူနဲ႔ မတူသလိုျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ပါေလ

အဲဒီ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ေတြကိုပဲ
လူျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံခ်က္ကေလးျဖစ္ျဖစ္ တံဆိပ္တပ္ေပးၾကပါေတာ့
ေဟာဒီဘ၀ကို ေဟာဒီေကာင္က
စာ႐ြက္စာတမ္း မျပႏိုင္လြန္းလို႔ပါေလ။


ကိုၿဖိဳး

စက္တင္ဘာ

စက္တင္ဘာမိုးက
ဘာအညႇဳိးမွလည္း မ႐ွိပါဘဲ “႐ြာ”
စက္တင္ဘာေနကလည္း
ဘာတန္ခိုးမွ မ႐ွိပါဘဲ “ျပင္း”
ေဟာဒီရင္ဘတ္ထဲမွာေလ “ခံျပင္း” ေနလိုက္တာ
လူျဖစ္ရတာ “ရင္နာ” တယ္


ကိုၿဖိဳး

Wednesday, September 24, 2008

ကုိးရက္ကုိးလ99စေန……..

အဲဒီေန႔မနက္ေပါ့….

အိပ္ၿပန္ခ်ိန္ကုိိၾကဳိလင့္လာတဲ့ငွက္ကေလးေလ

ငါ့ၿမဳိ႕ပ်က္ထဲကုိ တစ္ေထာက္၀င္နားတယ္


`ၿမဳိ႔ၾကီးက ဘာလုိ႔ေဟာင္းေနတာလည္း´


`ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလုိ႔ပါ…သူငယ္ခ်င္းမေရ´


နံရံမွာတြယ္ကပ္ေနတဲ့

သစ္ပင္ေတြလုိ႔

ဒီၿမဳိ႕ထဲက လူငယ္ေတြဟာ

ဘယ္အခ်ိန္ခုတ္ထစ္ခံရမယ္မသိႏုိင္ခဲ့


သူတုိ႔အိပ္မက္ေတြကေတာ့

အၿမဲသစ္လြင္ေနလွ်က္ေလ…


ကုိးရက္ကုိးလမွာ

99စေနနဲ႔ ငါတုိ႔ေတြဆုံၿဖစ္ခဲ့တယ္

ရင္ဘတ္ခ်င္းတူသူေတြရဲ႕

ကူးလူးလာတဲ့သံစဥ္ေတြၾကားမွာ


အၿမဲအမွတ္ရေနမယ့္

ကုိးရက္ကုိးလ99စေန……॥


မုိးလႈိင္ည

ကဗ်ာဆရာ၏ ရင္ကြဲခန္း

ကဗ်ာဆရာေပါ့
စကားလံုးေတြနဲ႔အတူတူ
ေဟာဒီေလာကကို ရင္ကြဲနာက်ေနလိုက္တာ
အရာအားလံုးထက္ပိုတဲ့ အရာတစ္ခုကို
သူေတြ႕႐ွိသြားခဲ့မိလို႔တဲ့ေလ
သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲလို႔ေတာင္မွ
မေရ႐ြတ္ရဲ မၿငီးတြားရဲ
သိပ္သည္းစြာ သိမ္ငယ္ေနမိျပန္ေပါ့

အရာအားလံုးထက္ပိုတဲ့ အရာတစ္ခု
အရာတစ္ခု .. ရင္ဘတ္အက္ေၾကာင္းအတုေတြနဲ႔အတူ
ျမင္ျမင္ရာကို ျပဳစုခဲ့တယ္
အခုေတာ့လည္း ခရာတာတာ ညဳတုတုရယ္နဲ႔
လူ႕ဘ၀ကို အကၡရာေတြသံုးၿပီး တည္ေဆာက္မိလိုက္ေတာ့
ျဗဳန္းဆို ျပဳတ္က်သြားခဲ့တာေတြက
ရင္ခုန္သံ အသံခုႏွစ္ထပ္
ၿပီးေတာ့လည္း မတ္ေနေအာင္ထရပ္
လဲက်ခါနီးလက္က ထရပ္ခါနီးေျခေထာက္ကို ဆြဲခ်တယ္
ငါ့မွာက တစ္၀က္တစ္ပ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ
အားလံုးကလည္း မၿပီးဆံုးေသးေပါ့

ဘ၀ထဲမွာ
ငိုခ်င္း႐ွည္ေတြခ်ည္း ခ်ျပရလြန္းေတာ့လည္း
မ်က္လံုးေတြေတာင္ မို႔အစ္လို႔ေနၾကတယ္
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပါပဲကြယ္လို႔
ပါးစပ္ကထုတ္ကာေျပာ
ရင္ထဲမွာ ေမာလိုက္တာကြယ္။

ကိုၿဖိဳး

Tuesday, September 23, 2008

အမွတ္တံဆိပ္မရွိပါ

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ႔ အကီ်ၤတစ္ထည္၀တ္ခ်င္တယ္

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ စီးကရက္တစ္လိပ္

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ အရက္တစ္ခြက္

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ လမ္းတစ္လမ္း

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ ၿမဳိ႕တစ္ၿမဳိ႕

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခု

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ ေန႔ရက္တစ္ခု

အမွတ္တံဆိပ္မပါတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္

ဘာအမွတ္အသားမွပါမလာတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

လုိခ်င္တဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ေတြကုိမွင္နီတားၿပီး

စြန႔္ပစ္ထားလုိက္ၿပီ…

အခုဒီမွာ `လူ´ ဆုိတဲ့စကားလုံးတစ္လုံး

ခင္ဗ်ားတုိ႔အားလုံးကုိ အမႈိက္ပုံးထဲပစ္ဖုိ႔

ဒီကဗ်ာမွာ

ကေလာင္အမည္ဆုိတဲ့အမွတ္အသားမပါပါ…।။



;;;;;;;;;;;;;;;

Saturday, September 20, 2008

ဖ်ားနာေနျခင္း

စက္တင္ဘာဟာ စက္တင္ဘာပါပဲ
အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကအတိုင္းပဲ
မိုးေတြက မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔ ႐ြာခ်
ငါ့မွာ မ်က္ရည္ေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်လိုက္ရတာ

ၿပီးေတာ့လည္း
အိပ္ေမာက် ...
ခ်စ္ေသာသူကို လြမ္းရတဲ့ညက
တစ္ညလံုးလံုး စက္တင္ဘာအေၾကာင္းေတြကို စဥ္းစား
အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကတည္းက ဖ်ားနာေနခဲ့တဲ့
ႏွလံုးသားေတြကို
ဘယ္သူေတြ စာနာေနၾကၿပီလဲ။


ကိုၿဖိဳး

Thursday, September 18, 2008

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မ၀င္းေမ

သူသိတာတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္သိတာတစ္ခု

ေပါင္းလုိက္ေတာ့ မသိၿခင္းတစ္ခုၿဖစ္သြားတယ္

သူ႔ငုိသံတစ္၀က္ ကၽြန္ေတာ့္ငုိသံတစ္၀က္

ေပါင္းလုိက္ေတာ့ ရယ္သံအသစ္စက္စက္ၿဖစ္သြားတယ္

သူ႔ပုိက္ဆံတစ္ခ်ဳိ႕ ကၽြန္ေတာ္ပုိက္ဆံတစ္ခ်ဳိ႕

ေပါင္းလုိက္ေတာ့ အေ၀းက ၿမဳိ႕ကေလးတစ္ၿမဳိ႕

သူ႔အိပ္ခန္းတစ္ခန္း ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ခန္းတစ္ခန္း

ေပါင္းလုိက္ေတာ့ ဘ၀၏ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေပါ့။


ေနမ်ဳိး

(လူၿဖစ္ရတာေကာင္းတယ္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္မွ)

Wednesday, September 17, 2008

အရည္မရ အဖတ္မရ စကားလုံးမ်ားၿဖင့္စၾကာ၀ဠာၾကီးကုိ တည္ေဆာက္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္

စကားလုံးမ်ားေဖာင္းပြလာသမွ်
အဓိပၸါယ္ေတြေကြ႔ေကာက္သြားၾကသည္
သိသမွ်အိတ္သြန္ဖာေမွာက္
လူတတ္ၾကီးလုပ္ၿပလုိ႔ရသည္
ဒုကိၡတၿဖစ္ေနေသာစၾကာ၀ဠာၾကီးကုိ
ခ်ဳိင္းေထာက္တစ္ဖက္ေပးရန္အတြက္
သစ္ေတာတစ္ခုလုံးကုိခုတ္ၿဖတ္ပစ္ရန္မလုိပါ
ပူေႏြးလာေသာ ကမာၻၾကီးကုိကယ္တင္ရန္အတြက္
ေရခဲေခတ္တစ္ခုေပးရန္ဆုေတာင္းစကားကုိ
ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈမ်ားဆုိင္ရာအဘိဓာန္တြင္
ထည္႔သြင္းေဖာ္ၿပဖုိ႔အတြက္အၿငင္းအခုန္မၿဖစ္ၾကကုန္လင့္
ေပါက္ကြဲရန္အသင့္ ခႏၵာကုိယ္မ်ားကုိ
ကုိက္ၿမဳိထားရေသာ ကမာၻေၿမၾကီးအား
၀မ္းနည္းစကားဆုိဖုိ႔လူတခ်ဳိ႕ကၾကဳိးစားေနၾကသည္
ႏုိင္ငံေတာ္ကုိလူေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး
လူေတြကုိႏုိင္ငံေတာ္ကအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအဓိပၸါယ္မရွိလုပ္ကုိင္ၿပီီးတဲ့ေနာက္
လူေတြကုိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတာစကားလုံးေတြပါဟု
တစ္ေယာက္ေယာက္ကေၿပာၿပီး
တစ္မိနစ္ကုိက်ည္ခုႏွစ္ရာထြက္သည့္ဂန္းကုိ
တစ္ေယာက္ေယာက္ကတီထြင္ေပးခဲ့ၿပန္ပါသည္
ေရစည္လွည္းတြန္းေသာေယာက်ာၤးတစ္ဦးကုိ
အာခီးမီးဒိဟုေခၚေသာသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး
ကၽြန္ေတာ့္ထံရွိခဲ့ဖူးသည္။
ရူပေဗဒစာေမးပြဲက်သည့္အတြက္
အတန္းေရွ႕ထြက္အရုိက္ခံခဲ့ရဖူးေသာ
ကၽြန္ေတာ္သည္သိပံၸပညာသာမရွိလွ်င္
လူသားေတြပုိမုိယဥ္ေက်းလာမည္ဟု
မွတ္ခ်က္ေပးဖူးပါသည္…။
သင္ထင္ၿမင္ခ်က္ကုိေအာက္ေၿခမွတ္စုတြင္
ေရးထားရန္အတြက္ ၀န္ေလးေနဖုိ႔မလုိအပ္ပါ။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, September 16, 2008

မုိးေႏွာင္းေပၚက စကားလုံးမ်ား

ကၽြန္ေတာ္က တိမ္ကေလးေပါ့
ခ်စ္သူက မုတ္သံုေလကေလး ျဖစ္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ လြင့္လိုက္ရတာ
ဒါဟာ အခ်စ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရာသီဥတုေပါ့

ကၽြန္ေတာ္က လူဆိုရင္
ခ်စ္သူက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကေလးေပါ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က လူ႕ဘ၀ျဖစ္တယ္

ကၽြန္ေတာ္က လမ္းေပၚမွာ လြင့္လြင့္သြားတဲ့
႐ြက္ေၾကြကေလးလည္း ျဖစ္တယ္
ခ်စ္သူက အဲဒီ႐ြက္ေၾကြကေလးကိုမွ ျဖတ္နင္းသြားတယ္
ၿပီးေတာ့လည္း ရယ္လိုက္ေမာလိုက္ပါပဲ
ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ ခါးက်ဳိးၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့ရ

ဘ၀ဆိုတာကို ရယ္စရာေမာစရာလို႔
သေဘာထားခဲ့ၿပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္မွာ
ရယ္ရတာထက္ ေမာရတာက ပိုပိုမ်ားမ်ားေနေပါ့
ဒီတစ္ခါလည္း ထပ္မံ႐ွဴံးနိမ့္ျပန္ေပါ့
ထားလိုက္ပါဦးကြယ္
နားနားေနေနေနဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္ေတြက မလံုမငနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ထႏိုင္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္ေတာင္ေ၀ွးေလး ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျဖစ္ရဦးမယ္

အဲဒီ မိုးေႏွာင္းရာသီရဲ႕ တစ္ေန႔မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ျပန္႐ွာလို႔ မေတြ႕ေတာ့ဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ က်ေပ်ာက္သြားခဲ့
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔
အတူတကြ ေနထိုင္ေနၾကရင္း
ခ်စ္သူကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနမိေပါ့
ေလာကမွာ ဟန္လုပ္ၿပီး ၿပံဳးျပေနရတာေတြက မ်ားလြန္းေတာ့
ပါးအေညာင္းေျဖစက္ကေလးတစ္လံုး လိုမယ္

ဘာတစ္ခုမွ မေသခ်ာတဲ့ဘ၀မွာ
ကိုယ့္ေသေန႔ကို ကိုယ္ျပန္ေရးခ်လိုက္ရတာေလာက္
ေသခ်ာေနတာ မ႐ွိေတာ့ဘူး
အား … တယ္လည္း အရသာ႐ွိသကိုးကြယ္
သူငယ္ခ်င္း …
“ငါ … ဒီေန႔ကို ေ႐ြးခ်လိုက္တယ္”
အားရပါးရ … ။

ကိုၿဖိဳး

Sunday, September 14, 2008

အသည္းမကြဲေအာင္ဂရုတစုိက္ေနထုိင္ၿခင္း

ဒီေန႕

သာေကတေက်ာက္တုိင္က

ေရႊပုဇြန္ကေဖးမွာငါထုိင္ေနတယ္

ေကာ္ဖီက

ကက္ပူခ်ီႏုိတဲ႔

ငါ့လွ်ာနဲ႔အရသာမေတြ႔တဲ့ကိတ္ေတြနဲ႔


အေခ်ာအလွေကာင္မေလးေတြ

ငါ့ေရွ႕ကၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္

ငါဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွမေငးဘူး…ေဖေဖာ္၀ါရီ


လြန္ခဲ့တဲ့ကာလတစ္ခုမွာ

ငါရဲ႕အလုပ္သြားေနက်

စတီးထမင္းခ်ဳိင့္ေလးကုိေရာင္းၿပီး

မင္းနဲ႔ငါ လက္ေရြးစင္ကေဖးမွာ

ေကာ္ဖီအတူေသာက္ၾကတာကုိ

သြားအမွတ္ရမိတယ္…


ငါႏွလုံးသားတစ္၀က္ဟာ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ၿပည့္လွ်မ္းေနၿပီး

ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ၿခမ္းက

တစစ္စစ္နာက်င္ကုိက္ခဲေနခဲ့


ငါတုိရဲ႕ေရွ႕ေရးဟာ

ရင္ေလးစရာခ်ည္းပါကြာလုိ႔

မင္းဘယ္ေတာ့မွမေတြးဘူး

မင္းဆီမွာဘယ္ေကြ႔ေရာက္ေရာက္

ေလွာ္စရာတက္ရွိွိတယ္ေလ


ထိရွလြယ္တဲ့ငါကသာ

ေလာကဓံလႈိင္းတံပုိးေအာက္

ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ

ေပ်ာက္ရွခဲ့ရဖူးတယ္…


အခုေတာ့

ငါ့လက္ထဲမွာ

ဆရာေက်ာ္၀င္းရဲ႕

ထိြဳင္ယာလက္တစ္အယူအဆ

ကဗ်ာဆရာေနမ်ဳိးရဲ႕

လူၿဖစ္ရတာေကာင္းတယ္..ဆုိတဲ့

စာႏွစ္အုပ္နဲ႔

ခံစားခ်က္ေတြကုိအေလာင္းအစားမလုပ္ေတာ့ဘူး


မင္းနဲ႔ေ၀းသြားတဲ့ေနာက္

ကာလတရားအေပၚမွာ

အႏွစ္သာရအၿပည့္ အဓိပါယ္မဲ့ေနထုိင္လုိ႔

အသည္းမကြဲေအာင္ေနထုိင္ၿခင္းအတတ္

ငါခ်စ္ၿခင္းတရားနဲ႔ မပက္သက္ေတာ့ပါ…။


မုိးလႈိင္ည

Saturday, September 13, 2008

ငါးခံုးမေတြႏွင့္ အတူ

ငါ့ကိုက မေနတတ္ မထိုင္တတ္နဲ႔
မာနကလည္း တစ္ခြဲသားတင္မဟုတ္
ႏွစ္ .. သံုး .. ေလး .. ငါး ခြဲသား ..
ၿပီးေတာ့ စကားလည္း ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ခ်ည္းပဲ ေျပာတတ္သူ
အႏုပညာ ကိုယ္ခံအားကလည္း ေနေလေတာ့
ခဏခဏဖ်ားတယ္ …
ေလတိုးသံ မခံႏိုင္တဲ့ သစ္႐ြက္ေတြလို
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပန္မုန္းရတာေလာက္
အရသာ ႐ွိတာ မ႐ွိဘူး
သူငယ္ခ်င္းေရ … မင္း ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာဆရာက
လူတကာလို မလိမ္မညာတတ္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ လူသူေတာ္ေကာင္းေတြထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ညစ္ပတ္တယ္
အမ်ားႀကီး ယုတ္မာတယ္ …
ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ မာတိကာေတြ ဆြဲဆြဲခ်ျပၿပီးကာမွ
ဘာစာတစ္ပုိဒ္မွ ပါမလာတဲ့ စာအုပ္ေတြလို
ငါ့ဘ၀ကို ငါမေနေတာ့ဘူးေလ …

ငါကေတာ့ ခပ္ယုတ္ယုတ္ပါပဲ
မေက်နပ္ရင္ ေအာ္ဆဲဖို႔ကိုခ်ည္း အားယူယူေနမိတယ္
မင္းေကာ … ေက်နပ္ပါတယ္လို႔ ၿပံဳးၿပီး ေျပာခ်င္ေသးတာလား
ဒီမယ္ သူငယ္ခ်င္း ငါ့ဘ၀ကို ငါအရင္းအတိုင္းပဲ ေနခဲ့တယ္
စာတစ္မ်က္ႏွာအတြက္နဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္စာလံုးကိုယ္ျပန္ေပါင္းမေ
နေတာ့ပါဘူး
ငါတို႔အားလံုး အ႐ူးေတြခ်ည္းပါပဲေလ။

ကိုၿဖိဳး

Wednesday, September 10, 2008

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္

မေန႔ကအတုိင္းပဲ…

ဇာတ္လမ္းကရုိင္းလြန္းေတာ့

အသည္းတဆတ္ဆတ္ခါ…

ေသြးဆာတဲ့လက္ေတြအတြက္

ေသြးထြက္မ်ားခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္မ်ား

လမ္းမေပၚၿပဳတ္က်ခဲ့ရတဲ့

ဦးမညႊတ္တတ္သူတုိ႔ရဲ႕ဦးေခါင္း

အမွန္တရားက

မတန္တဆတန္ဖုိးေတြကုိေတာင္းဆုိတယ္

အသက္ရွင္လွ်က္နာက်င္ၿခင္းကုိေပြဖက္ၿပီး

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကုိ ငါၿဖတ္ခဲ့တယ္….

ေမ့ေပ်ာက္လြယ္တဲ့ရက္စြဲေတြရဲ႕

အသည္းႏွလုံးကုိ

အမွန္တရားဓားနဲ႔မႊန္းဖုိ႔

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က

ဘယ္ေတာ့မွမေသတဲ့

လူေသေတြ

အခုငါတုိ႔လမ္းမေပၚမွာေနေနတယ္….။


မုိးလႈိင္ည


(ကဗ်ာဆရာအုိေအာင္ေရးဖြဲ႔ေနက် ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစေခါင္းစဥ္အသုံးၿပဳထားပါသည္)

Monday, September 8, 2008

အ၀ါေရာင္အိပ္မက္

မက္မက္စက္စက္အလြမ္းေတြနဲ႔
ၿမစ္က်ဥ္းတစ္ခုထဲကငါ့ညေန
ကမာၻေၿမကုိႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ေတးစာသားေတြကို
ငါအလြတ္မရေသးပါ….
ေဗဒါေရာင္ဆည္းဆာထဲမွာ
ငါ့အဂၤလိပ္စာဆရာမေလး…
သူ႔မ်က္မွန္ေလးေအာက္က
ေလ်ာ့ေနတဲ့ေက်ာင္းသားဆုိးေလးတစ္ေယာက္ကုိ
သတိထားမိမွာလား…
လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ခုံပုေလးကေန
လမ္းမကုိေငးေငးေနတတ္တဲ့
ခပ္ဆုိးဆုိးေကာင္ေလးရဲ႕
အ၀ါေရာင္အိပ္မက္ဟာ
အဂၤလိပ္စာဆရာမေလး
ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔…
ဘယ္သူမွမသိလုိက္မိခင္…
ေကာင္ဆုိးေလးက
အ၀ါေရာင္ၿမစ္တစ္စင္းကုိ
ေက်ာပုိးထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ…..။



မုိးလႈိင္ည

Thursday, September 4, 2008

ေမြးရပ္ေျမရဲ ့အေၾကာင္း

ကမၻာအႏွံ႔ က “ေရႊ”…တံဆိပ္ ေလာ္စပီကာ ေတြ
ကူပါ ကယ္ပါ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနရတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ ေမြးရပ္ေျမ အေၾကာင္း နဲ ့
ခင္ဗ်ားတို ့နားထဲကို သံရည္ပူ ေလာင္းပါရေစ ။

ဆရာဝန္ေတြက ေဆးေရာင္း
အင္ဂ်င္နီယာေတြက ေစ်းေရာင္း
ေတာ္သူေတြအကုန္ ေဘးေဂ်ာင္း
လူငယ္ေတြ အကုန္ အေတြးေစာင္း
ခြင္ရွာႏုိင္မွ သူေဌးေလာင္း ျဖစ္ႏုိင္မယ္။

အစိုးရကအစ သူခိုးဓားျပ ေတြဆို
ေပါင္းစားတတ္ရင္ေတာ့ မိုးက်ေရႊကိုယ္
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပုိးက်ေနလို ့
သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္ခံဖုိ ့ goၾကေပဗ်ိဳ ့။

ညာဥ့္ငွက္မေလး တစ္ေယာက္က ေဖာက္သည္ေမွ်ာ္
မိန္းမတန္ဖိုးကုိ ေရာင္းဖို ့ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ တဲ့။

ေစ်းသည္မေလးတစ္ေယာက္က ဝယ္သူေမွ်ာ္
အေၾကြးပင္လယ္ၾကီးထဲ ကယ္သူမေပၚ
ေခတ္ၾကီးကိုက လည္သူေဆာ္

ေရွ ့ေနာက္ မစဥ္းစားမိခဲ့တဲ့ ေမာင္ႏွံ
ရွိသမွ် ပစၥည္းေလးေတြကို ေပါင္ႏွံ
ေမြးလာမယ့္ ကေလးကေတာ့ အေခ်ာင္ခံ။

ဂ်ာနယ္ေတြက အတင္းအဖ်င္း ေရာင္းစား
လူပြဲစားေတြက အခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစား
လူတစ္ခ်ိဳ ့က လမ္းမေတြေပၚမွာ ေတာင္းစား
ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ေက်ာင္းသြား
ပါရာဒို တစ္စီးက ဗြက္ေတြ စင္ေအာင္ ေမာင္းသြား

ငါတုိ႔ ငိုသံေတြကို
အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံတစ္ခ်ိဳ ့က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတယ္။
ဖ်ာခင္းခ်င္သူ တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း သနားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတယ္။

မီးခဲကိုင္ထားရသလိုပဲဆိုတဲ့ ေစတနာရွင္တို ့၊
ဦးတည္ခ်က္ ဆယ့္ႏွစ္ရပ္နဲ ့ လူ ့ျပည္ကိုဖ်က္ေနတာလား။
ခင္ဗ်ားတို ့စကားလံုး ၾကီးၾကီးေတြက ေကာ္ပီ သံစဥ္ပါ။
တစ္ျပည္လံုးလည္း နားညဥ္းေနျပီ… ေအာ္ဂလီ ဆန္ခ်င္စရာ။

ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း
မႏွစ္ကလည္း ဒီေနရာ
ဒီႏွစ္လည္း ဒီေနရာ
ရပ္ေနလည္း ဒီေလာက္
ေျပးသြားလည္း ဒီေလာက္မို ့
ငါ ့ေျခေထာက္ ေတြကေတာင္ ငါ့ကို ေျပာတယ္။
သူတို ့ဆက္မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။
ငါ့လက္ေတြကလည္း သစၥာေဖာက္ျပန္တယ္။
အရွံဳးေပး လက္ေျမွာက္ျပီး ေထာက္ခံတယ္။
ဒီလုိနဲ ့...
စိတ္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားေနရတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ေခါက္ရိုးေၾက။
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ ့ျဖစ္လာတာေတြက ေဇာက္ထုိးေတြ။
လူ ့သက္တမ္း တစ္ဝက္က်ိဳးျပီဆိုတဲ့ အခ်က္ေပးသံေတြလည္း ျမည္လာျပီ။
က်န္တဲ့သက္တမ္း တစ္ဝက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ ့ေတာင္ အီလာျပီ။

“ဆန္တစ္ျပည္ကို ၁၅၀၀ ေတာင္” အဲဒါ အဘြားညဥ္းတဲ့ အသံ။
“ျမန္မာျပည္ဟာ ဘယ္သူမွ မေနခ်င္ၾကေတာ့တဲ့ အရပ္ ျဖစ္သြားျပီ” အဲဒါ ခါးသီးတဲ့ အမွန္။

ဒီၾကားထဲ…
နာဂစ္က တစ္ခ်က္ေမႊ ့
ဧရာဝတီက လူေတြခမ်ာ အသက္ေစ့
တစ္ခ်ိဳ ႔လူေတြကလည္း အကြက္ေရႊ ့
အစိုးရ ကုလားထုိင္ကေတာ့ တစ္ခ်က္မေရြ ့
ျမန္မာျပည္ၾကီးကေတာ့ ဝမ္းဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ ့အခက္ေတြ႔။

အစိုးရကအစ သူခိုးဓားျပ ေတြဆို
ေပါင္းစားတတ္မွ မိုးက်ေရႊကိုယ္
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပုိးက်ေနလို ့
သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္ခံဖုိ ့ goၾကေပဗ်ိဳ ့။

ေကာင္းကင္ကို

Tuesday, September 2, 2008

မုိးလႈိင္ညနဲ႔ရန္ၿဖစ္ၿခင္း

သေရာ္ေတာ္ေတာ္

ေနာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔

ခင္ဗ်ားအတည္ေပါက္ေတြ

ေလွ်ာက္လုပ္ေနတယ္

လူဘ၀ဆုိတာ

တရားရွာရင္တရားရမယ္

မယားရွာရင္မယားရမယ္

အဲဒီေလာက္ပါပဲ

သိပ္လည္းေတြးေခၚခ်င္စရာမေကာင္းပါဘူး

ကံၾကမၼာကုိ

အိပ္ကပ္ထဲအထပ္လုိက္ထည့္ၿဖဳန္း

အခ်ိန္ကာလကုိမုန္းတယ္ဆုိလည္း

သံသရာဘီလ္စာရင္းကုိ

အေၾကြး၀ယ္ကဒ္နဲ႔ရွင္းလုိက္ယုံပဲ…

မတတ္ႏုိင္ေတြကုိအခ်ိန္ကုန္ခံသယ္မလာနဲ႔

အႏုပညာလုိ႔ေၿပာလည္း

ဆာေနတဲ့၀မ္းဗုိက္ေတြက

စြပ္ၿပဳတ္တစ္ခြက္ေလာက္မရႏုိင္ဘူးလားတဲ့

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သစၥာရွင္ၾကီးလုိ႔

အမႊန္းတင္လည္း…

ခင္းဗ်ားဦးေခါင္းက နံရံမွာကၽဲႊခ်ဳိလုိ

ခ်ိတ္လုိ႔မေကာင္းဘူး…။

မုိးလႈိင္ည

Monday, September 1, 2008

ခ်ိဳးငွက္မ်ား

ကုိက္ခ်ီသြားတဲ့… အလြမ္းကုိ

စစ္ပြဲကုိ ေက်ာခုိင္းသြားတဲ့ လူငယ္လုိ

နာက်င္မႈကလြဲၿပီး

စစ္ပြဲဟာ ငါတုိ႔ကုိ ဘာမွမေပးဘူး….

ေသခ်ာတဲ့ေသၿခင္းကုိ

ေဆာင္ယူသြားႏုိင္သူေတြက

ေအာင္ၿမင္ၾကတယ္ေပါ့….

က်န္ရစ္ခဲ့ရသူေတြက

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိတည္ေဆာက္ရင္း

ေနာက္ထပ္စစ္ပြဲတစ္ခုကုိ ထပ္ေစာင့္ၾကတယ္။

မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...