Wednesday, September 24, 2008

ကုိးရက္ကုိးလ99စေန……..

အဲဒီေန႔မနက္ေပါ့….

အိပ္ၿပန္ခ်ိန္ကုိိၾကဳိလင့္လာတဲ့ငွက္ကေလးေလ

ငါ့ၿမဳိ႕ပ်က္ထဲကုိ တစ္ေထာက္၀င္နားတယ္


`ၿမဳိ႔ၾကီးက ဘာလုိ႔ေဟာင္းေနတာလည္း´


`ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလုိ႔ပါ…သူငယ္ခ်င္းမေရ´


နံရံမွာတြယ္ကပ္ေနတဲ့

သစ္ပင္ေတြလုိ႔

ဒီၿမဳိ႕ထဲက လူငယ္ေတြဟာ

ဘယ္အခ်ိန္ခုတ္ထစ္ခံရမယ္မသိႏုိင္ခဲ့


သူတုိ႔အိပ္မက္ေတြကေတာ့

အၿမဲသစ္လြင္ေနလွ်က္ေလ…


ကုိးရက္ကုိးလမွာ

99စေနနဲ႔ ငါတုိ႔ေတြဆုံၿဖစ္ခဲ့တယ္

ရင္ဘတ္ခ်င္းတူသူေတြရဲ႕

ကူးလူးလာတဲ့သံစဥ္ေတြၾကားမွာ


အၿမဲအမွတ္ရေနမယ့္

ကုိးရက္ကုိးလ99စေန……॥


မုိးလႈိင္ည

4 comments:

  1. နံရံမွာတြယ္ကပ္ေနတဲ့
    သစ္ပင္ေတြလုိ႔
    ဒီၿမဳိ႕ထဲက လူငယ္ေတြဟာ
    ဘယ္အခ်ိန္ခုတ္ထစ္ခံရမယ္မသိႏုိင္ခဲ့

    အဲဒီစာသားေလးကို အရမ္းခံစားရတယ္ဗ်ာ...

    ReplyDelete
  2. လူငယ္ေတြရဲ ့ဘ၀ကို ေဖာ္သြားတာ အရမ္းထိမိလွပါတယ္ဗ်ာ....။

    ReplyDelete
  3. ကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ကုိစုိင္းေလာဝ္ဝိန္း ေျပာသလိုပဲ။ အဲဒီ့အပိုဒ္ေလးက ရင္ထဲမွာ အရမ္းထိသြားတယ္။

    ReplyDelete
  4. ကိုမိုးလႈိင္ညေရ - ရင္ဘတ္ခ်င္း တူသူေတြ စာရင္းထဲ ပါပါရေစဗ်ာ ...

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...