ကဗ်ာဆရာေပါ့
စကားလံုးေတြနဲ႔အတူတူ
ေဟာဒီေလာကကို ရင္ကြဲနာက်ေနလိုက္တာ
အရာအားလံုးထက္ပိုတဲ့ အရာတစ္ခုကို
သူေတြ႕႐ွိသြားခဲ့မိလို႔တဲ့ေလ
သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲလို႔ေတာင္မွ
မေရ႐ြတ္ရဲ မၿငီးတြားရဲ
သိပ္သည္းစြာ သိမ္ငယ္ေနမိျပန္ေပါ့
အရာအားလံုးထက္ပိုတဲ့ အရာတစ္ခု
အရာတစ္ခု .. ရင္ဘတ္အက္ေၾကာင္းအတုေတြနဲ႔အတူ
ျမင္ျမင္ရာကို ျပဳစုခဲ့တယ္
အခုေတာ့လည္း ခရာတာတာ ညဳတုတုရယ္နဲ႔
လူ႕ဘ၀ကို အကၡရာေတြသံုးၿပီး တည္ေဆာက္မိလိုက္ေတာ့
ျဗဳန္းဆို ျပဳတ္က်သြားခဲ့တာေတြက
ရင္ခုန္သံ အသံခုႏွစ္ထပ္
ၿပီးေတာ့လည္း မတ္ေနေအာင္ထရပ္
လဲက်ခါနီးလက္က ထရပ္ခါနီးေျခေထာက္ကို ဆြဲခ်တယ္
ငါ့မွာက တစ္၀က္တစ္ပ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ
အားလံုးကလည္း မၿပီးဆံုးေသးေပါ့
ဘ၀ထဲမွာ
ငိုခ်င္း႐ွည္ေတြခ်ည္း ခ်ျပရလြန္းေတာ့လည္း
မ်က္လံုးေတြေတာင္ မို႔အစ္လို႔ေနၾကတယ္
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပါပဲကြယ္လို႔
ပါးစပ္ကထုတ္ကာေျပာ
ရင္ထဲမွာ ေမာလိုက္တာကြယ္။
ကိုၿဖိဳး
No comments:
Post a Comment