ဒီေန႕
သာေကတေက်ာက္တုိင္က
ေရႊပုဇြန္ကေဖးမွာငါထုိင္ေနတယ္
ေကာ္ဖီက
ကက္ပူခ်ီႏုိတဲ႔
ငါ့လွ်ာနဲ႔အရသာမေတြ႔တဲ့ကိတ္ေတြနဲ႔
အေခ်ာအလွေကာင္မေလးေတြ
ငါ့ေရွ႕ကၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္
ငါဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွမေငးဘူး…ေဖေဖာ္၀ါရီ
လြန္ခဲ့တဲ့ကာလတစ္ခုမွာ
ငါရဲ႕အလုပ္သြားေနက်
စတီးထမင္းခ်ဳိင့္ေလးကုိေရာင္းၿပီး
မင္းနဲ႔ငါ လက္ေရြးစင္ကေဖးမွာ
ေကာ္ဖီအတူေသာက္ၾကတာကုိ
သြားအမွတ္ရမိတယ္…
ငါႏွလုံးသားတစ္၀က္ဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ၿပည့္လွ်မ္းေနၿပီး
ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ၿခမ္းက
တစစ္စစ္နာက်င္ကုိက္ခဲေနခဲ့
ငါတုိရဲ႕ေရွ႕ေရးဟာ
ရင္ေလးစရာခ်ည္းပါကြာလုိ႔
မင္းဘယ္ေတာ့မွမေတြးဘူး
မင္းဆီမွာဘယ္ေကြ႔ေရာက္ေရာက္
ေလွာ္စရာတက္ရွိွိတယ္ေလ
ထိရွလြယ္တဲ့ငါကသာ
ေလာကဓံလႈိင္းတံပုိးေအာက္
ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ေပ်ာက္ရွခဲ့ရဖူးတယ္…
အခုေတာ့
ငါ့လက္ထဲမွာ
ဆရာေက်ာ္၀င္းရဲ႕
ထိြဳင္ယာလက္တစ္အယူအဆ
ကဗ်ာဆရာေနမ်ဳိးရဲ႕
လူၿဖစ္ရတာေကာင္းတယ္..ဆုိတဲ့
စာႏွစ္အုပ္နဲ႔
ခံစားခ်က္ေတြကုိအေလာင္းအစားမလုပ္ေတာ့ဘူး
မင္းနဲ႔ေ၀းသြားတဲ့ေနာက္
ကာလတရားအေပၚမွာ
အႏွစ္သာရအၿပည့္ အဓိပါယ္မဲ့ေနထုိင္လုိ႔
အသည္းမကြဲေအာင္ေနထုိင္ၿခင္းအတတ္
ငါခ်စ္ၿခင္းတရားနဲ႔ မပက္သက္ေတာ့ပါ…။
မုိးလႈိင္ည
ကာလတရားအေပၚမွာ အႏွစ္သာရအၿပည့္ အဓိပၸါယ္မဲ့ေနထုိင္လုိ႔…
ReplyDeleteအဲဒီကဗ်ာစာသားေလးက ေတြးၾကည္႔ရင္ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲေနာ္ … ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ထိရွလြယ္တဲ႔ ႏွလံုးသားထဲကေန ေဖေဖာ္၀ါရီကဗ်ာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ထြက္က်လာဦးမွာလဲ …
အသည္းမကြဲေအာင္ေနဖို႔က ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ မပတ္သက္မွ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ခက္သားပဲ ကိုမိုးလႈိင္ရယ္ … ။
ကဗ်ာေတြဖတ္ရင္ လြမ္းေဆြးလာသလိုပဲ ။ စာသားေလးေတြကို သေဘာက်မိတယ္ :)
ReplyDeleteဖ်ားနာေနျခင္း
ReplyDeleteစက္တင္ဘာဟာ စက္တင္ဘာပါပဲ
အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကအတိုင္းပဲ
မိုးေတြက မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔ ႐ြာခ်
ငါ့မွာ မ်က္ရည္ေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်လိုက္ရတာ
ၿပီးေတာ့လည္း
အိပ္ေမာက် ...
ခ်စ္ေသာသူကို လြမ္းရတဲ့ညက
တစ္ညလံုးလံုး စက္တင္ဘာအေၾကာင္းေတြကို စဥ္းစား
အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကတည္းက ဖ်ားနာေနခဲ့တဲ့
ႏွလံုးသားေတြကို
ဘယ္သူေတြ စာနာေနၾကၿပီလဲ။
ကိုၿဖိဳး
ဒီကဗ်ာေလး ကို ဖတ္ရတာ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့နဲ့ စကားလံုးေလးေတြကိုလည္းၾကိဳက္တယ္။
ReplyDelete