အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ
ဖေယာင္းတုိင္မီးေတြ ထြန္းၿပီးရင္
ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့စီမံကိန္းေတြေအာက္ကုိခ်
ဖတ္လက္စစာအုပ္ကုိပိတ္လိုက္ေတာ့
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေသလုိ႔ရၿပီ…။
ေသဖုိ႔ေမ့ေနတာမွန္တယ္
(ေသၿခင္းတရားဆုိတာ ဆရာ၀န္ေခါင္းခါမွ
သတိရတာမ်ိဳး)
ၾကည့္ေလ မနက္ကပဲ
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ဘတ္(စ္)ကားေပၚမွာ
ရန္တစ္ပြဲ ၿဖစ္ခဲ့တယ္
ေက်ာက္ေခတ္ဆီ အရင္းမစုိက္ဘဲ
သဘာ၀သမုိင္းၿပတုိ္က္ ေရာက္ခဲ့တယ္
(လူသားမ်ဳိးႏြယ္ ေလ့လာဖုိ႔ထက္
တရုတ္မေလး နားပူလုိ႔)
ေရတုိင္ကီ အေပါက္ေတြၿပန္ဖာ
ဆံသဆရာနဲ႔ ပုဂံရာဇ၀င္ၿငင္းခုံရင္း
ေသဖုိ႔ေတာင္ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းလာရဲ႔။
ငါ့ေသြးေၾကာ နံရံတစ္ၿပင္လုံး
အင္ဂ်င္ အပူဆုံးအခ်ိန္ဟာ
ႏြားႏုိ႔ပုံးေတြေမွာက္ခဲ့တာနဲ႔အမွ်
ေလာကကုိၾသဇာသီးအမွည့္ေတြၿပန္ေပးဖုိ႔
ေတြးေတာေနခ်ိန္ေပါ့…။
ေနာက္လူေတြၾကြက္တြင္းထဲ
အမွည့္ရႊမ္းဆုံး ထည့္သြင္းေပးႏုိင္တာ
ဒီၾသဇာပင္ေတြပဲမဟုတ္လား…။
မိတ္ေဆြတုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေၿမၾကီးတစ္ခြင္မွာ
ၾသဇာသီးပင္ေတြစုိက္ပ်ဳိးၾက
အာသာေၿပ ၾသဇာသီးေတြ စားၾက
ေဇာေခၽြးေတြကုိေတာ့ဖုိင္တြဲထားၾက
ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာစကားဟာ
ဘယ္လုိအသံေနအသံထားနဲ႔ဲဆုိဆုိ
သက္ၿပင္းေတြကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း
ေၿပာဖုိ႔
ၾသဇာသီးေတြစိတ္ခ်လက္ခ်သီးဖုိ႔
ၿပီးေတာ့
ေဟာသည္ေပါ့ဆမႈရဲ႔သားကုိ
ရယ္ေမာသံမ်ားနဲ႔ သၿဂိဳလ္ဖုိ႔။
မုိဃ္းေဇာ္
No comments:
Post a Comment