တစ္ခ်ိန္က
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေမေမ့ရင္ခြင္ၾကားက
တိမ္ၿပာေလးတစ္စပါ...
အဲဒီတုန္းက
ေကာင္းကင္ဟာ
အၿမဲလွခဲ့တယ္
အခု ေလႏွင္ရာ
အလ်ားရွည္ခဲ့တုိင္း
ရာသီဟာမုန္တုိင္းခ်ည္းပဲမုိ႔
ေမေမ့တိမ္ၿပာေလးညဳိမြဲခဲ့ရၿပီ
ေကာင္းကင္ၾကီးကလွတယ္လုိ႔
ဘယ္သူမွမေၿပာၾကေတာ့ဘူး...အေမ
သားကုိယ္တုိင္ထစ္ခ်ဳန္းခဲ့ရ
ရႊဲရႊဲစုိညေတြကုိသိမ္းဆည္းၿပီး....
ရာသီတံခါးကုိေခါက္လုိက္ေတာ့
အေမ့ဆီမွာေတာ့ေကာင္းကင္ဟာလွၿမဲပါ...။
(ယုံတမ္းစကားေတြ အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဒီကဗ်ာေလးဆီေရာက္ခဲ့တာပါ မုိးခ်စ္သူႏွစ္သက္လိမ့္မယ္ထင္လုိ႔....)
မုိးလႈိင္ည
မိုးေရ...
ReplyDeleteသိပ္လွတဲ့ကဗ်ာေလးတပုဒ္
ခံစားခြင့္ ထပ္ရလို႔ ေက်းဇူး
အရမ္းတင္တယ္ေနာ္။
"အခု ေလႏွင္ရာ
အလ်ားရွည္ခဲ့တုိင္း
ရာသီဟာမုန္တုိင္းခ်ည္းပဲမုိ႔
ေမေမ့တိမ္ၿပာေလးညဳိမြဲခဲ့ရၿပီ"
အဲစာပိုဒ္ေလး သိပ္ၾကိဳက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ မိုးရယ္
အေမတေယာက္ရဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ
သားငယ္တေယာက္ရဲ႔ တိမ္စိုင္ေတြနဲ႔
ေလမုန္တိုင္းၾကားမွာ အျမဲလွပ ေနမွာပါ။
မိုးအျမဲေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္
ခင္မင္တဲ့
မိုး
မိုးကဗ်ာေလးက လွတယ္
ReplyDeleteမိုးေလးႀကိဳက္မႀကိဳက္ေတာ႔မသိဘူး
chaos ေတာ႔ခိုက္သြားၿပီ