Wednesday, November 28, 2007

ႏွလုံးသားရစ္သမ္

ညတာတုိတုိေလးကုိပဲ
အိပ္မက္ရွည္ရွည္မက္မိတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကမၻာၾကီးအႏွံ႔
ေၿခဆန္႔ခ်င္ခဲတဲ့ ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္ပါ...
တစ္ေယာက္ေယာက္က ပခုံးပုတ္ၿပီး
မင္းဘယ္ကလဲလုိ႔ေမးရင္
မသိဘူးလုိ႔ပဲေၿဖလုိက္မယ္...
ကၽြန္ေတာ္လြယ္အိတ္ထဲက
ပန္းခ်ီကားေတြကုိဘယ္ေတာ့မွ
မထုတ္ၿပဘူး....
ဂရင္း၀ွစ္ရြာကေလးကေန
ပါရီညေစ်းတန္းထိသြားခ်င္တဲ့
ေၿခေထာက္
လမ္းေတြဟာ အိပ္မက္ေတြထက္
တုိေတာင္းလြန္းတယ္....
သကၠရ္ဇ္ေတြမွာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကလြဲလုိ႔
အေလးခံသယ္ပုိးသြားစရာဘာမွမရွိဘူ
ေကာင္မေလးေရ...
ေဆာင္းႏွင္းစက္ေတြကမင္းၿပဴတင္းတံခါးကုိ
ရုိက္ခတ္တဲ့အခါ...
ႏွင္းၿမဴေတြၾကားမွာ..
ငါ့ရဲ႔၀ုိးတ၀ါးအရိပ္က...
မင္းကုိတိတ္တိတ္ေလးလက္ၿပေနလိမ့္မယ္...။

မုိးလႈိင္ည

2 comments:

  1. ဒါေၾကာင့္ထင္တယ္.. ဒီမနက္ထလာေတာ့ ျပတင္းေပါက္မွာ လူတေယာက္ လက္ျပတာ ရိပ္ခနဲ႔ျမင္လိုက္တယ္.. သရဲမ်ားလားလို႔.. ဟီး..
    ေနာက္တာေနာ္.. ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ း)
    လြယ္အိတ္ထဲက ပန္းခ်ီကားက ဘာပန္းခ်ီလဲဆိုတာ ထုတ္ျပခိုင္းအုန္းမယ္..

    ReplyDelete
  2. ကဗ်ာေလးေတြအားလံုး ႀကိဳက္တယ္
    ကၽြန္ေတာ္္ကကဗ်ာေတြေရးေပးမယ္႔ ဘယ္မဂၢဇင္းမွမပို႔ဘူးပါဘူး။
    ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ဆီလာလည္တဲ႔အတြက္ ေက်ဇူးတင္ပါတယ္။
    ကၽြန္ေတာ္လည္း ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္တဲ႔သူေလ ။
    အခ်ိန္ရရင္ လာလည္ပါအံုး ကဗ်ာေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ဘေလာ႔ကုိျပန္အသက္သြင္းထားပါတယ္။

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...