Saturday, October 20, 2007

ညေန

အေ၀းးးးးး
က
လြင့္ေမ်ာဆဲတိမ္ေတြရဲညႈိ႔ခ်က္မွာ
လူ႔ဘ၀
ဒဏ္ရာေတြကုိစိတ္ၿဖာတင္ဆက္ရင္း
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းအစြန္းမွာတြဲခုိေနတဲ့
အလင္းမႈန္ေတြပါးလ်
အေမွာင္ေတြသိပ္သည္း တစ္ခုခုေပ်ာက္ကြယ္ရမယ္ဆုိ
ငါ့ကုိယ္ငါၿပန္မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး
အေ၀းကလြင့္ေမ်ာဆဲတိမ္ေတြရဲ႔ညႈိ႔ခ်က္မွာ
ငါ့ညေနေတြလဲၿပိဳခဲ့ရတယ္

မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...