ေပတစ္ရာ

အရည္ေပ်ာ္မတတ္လည္း
ပူေလာင္ၿပင္းၿပေလာင္ၿမဳိက္
ဘယ္လုိမွမနာက်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္လည္း
ထုံက်င္ေအးစက္ ေတာင့္ခဲ
ယာဥ္အမ်ုိးမ်ဳိးၿဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ကလြဲလုိ႔
ဒီထက္ပုိၿပီးလည္း
သေဘာထားမၾကီးႏုိင္ဘူး....


မုိးလႈိင္ည

ငွက္ကေလးေရ…

မင္းကေတာ့အိပ္မက္အသစ္ဆီ
ပ်ံသန္းသြားခဲ့ၿပီ….
ငါကေတာ့ အရင္လုိမာနေတြနဲ႔
လမ္းေပၚမွာ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးလြယ္ရင္း....

အဲဒီလြယ္အိတ္ထဲမွာ
မုိးရာသီအတိတ္တစ္ခုပါတယ္…
စိတ္လုိလက္ရ ညေနတစ္ခ်ဳိ႕မွာ
အဲဒီမုိးရာသီကုိ
ငါ့ႏွလုံးသားေပၚၿပန္လည္္သြန္ခ်ရင္း
ၾကိဳးၿပတ္လာတဲ့စြန္တစ္ေကာင္ကုိ
ကတၱရာလမ္းေပၚေၿပးေကာက္တဲ႔
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ဳိးနဲ႔
ငါမင္းကုိ ခ်စ္ခဲ့တာ….

ငွက္ကေလး
ေကာင္းကင္အသစ္မွာ
မုန္တုိင္းအသစ္ေတြထပ္မမိပါေစနဲ႕
မင္းနားခုိဖုိ႔ေနေနသာသာ
ငါကုိယ္တုိင္ေလထန္ၿမစ္ေတြခ်ည္း
ဆန္တက္ေနရတုန္း….
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
လေရာင္ေတြစုိစြတ္ေနတဲ႔လမ္းကေလးေပၚမွာ
တုိႏွစ္ေယာက္သိပ္သိပ္သည္းသည္း
ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့အေၾကာင္း…
အတိတ္လုိ႔ဆုိခဲ့ရင္ေတာင္
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာဘယ္ေတာ့မွမေဟာင္းဘူး….။

မိုးလိႈင္ည

ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေလး

ျမေရၾကည္ စိမ္႔စမ္းနဲ႔
စိမ္းဆတ္ဆတ္ေတာတန္းသြယ္
ျမဴခိုးထ ရႈမ၀တဲ႔ျမင္ကြင္း
ၾကည္႔ေလရာ မ်က္စိေအးလို႔
တမ္းတတ လြမ္းရေအာင္ကလဲ
ေက်ာေျပာင္ေျပာင္ ကတၱရာေမွာင္ေမွာင္နဲ႔သာ
က်င္႔သားရေနတဲ႔ ကြ်န္မကေတာ႔ ရန္ကုန္သူေပါ႔ …


ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႔မွာ
မျမင္ရတဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားေတြရွိတယ္
အသံုးမ၀င္ေတာ႔တဲ႔ အမွန္တရားေတြရွိတယ္
ေခါက္သိမ္းထားတဲ႔ သမာသမတ္က်မႈေတြရွိတယ္
ရြာမက်ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ မ်က္ရည္မိုးေပါက္ေတြရွိတယ္
ဗူးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ထည္႔သိမ္းထားတဲ႔
သိကၡာခပ္ေသးေသးေတြရွိတယ္ …


ကြ်န္မတို႔ျမိဳ႔မွာ
မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါတတ္တဲ႔ ဓေလ႔စရိုက္ေတြရွိတယ္
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတဲ႔ အႏိုင္က်င္႔ျခင္းေတြရွိတယ္
လည္ရင္လည္သလို လုပ္စားၾကတဲ႔
ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္သူေတြရွိသလို
သူခိုးလက္က သူ၀ွက္လုတာေတြလဲ ဒုနဲ႔ေဒး


ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႔မွာ
ကိရိယာစံုလင္တဲ႔ ေဆးခန္းႀကီးေတြရွိတယ္
ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြရွိတယ္
၀န္ေဆာင္မႈေတြဆိုတာကလဲ ေပါမွေပါ
ေစတနာကေတာ႔ အသျပာမရွိရင္ နတၳိပဲ


ကြ်န္မတို႔ျမိဳ႔မွာ
ထူးခ်ြန္တိုးတက္ခ်င္တဲ႔လူငယ္ေတြရွိတယ္
သူတို႔ေတြထိုင္ဖုိ႔ လကၻက္ရည္ဆိုင္ေတြလည္းရွိတယ္ …
အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖို႔ ဘီယာဆိုင္ေတြလဲရွိတယ္ …
မိန္းကေလးအခ်ိဳ႔ အလုပ္မရွားဖို႔
စင္တင္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြေတာင္ပါလိုက္ေသးရဲ႔ ….


ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မကေတာ႔
ျမိဳ႔ေလးကုိခ်စ္တုန္း သံေယာဇဥ္ျဖစ္တုန္း
ခြဲခြာခ်င္သူေတြနဲ႔ဆံုတိုင္း ျမဳိ႔ေလးကုိယ္စား
ႏွေျမာတသတုန္း ……

ၾကယ္ျပာ

အမွန္တရားရဲ႕ ျဖားေရာင္းမႈ

အဲဒီ ျမင္ႏုိင္ခက္တဲ့ ၾကယ္ၾကီးေပါ့ ငါ့ကိုျဖားေရာင္း
ငါကလည္း ဒီလိုမ်ိဳးဆို...
အထီးက်န္ အလင္းေတြ တေထာင္းေထာင္းနဲ႕...


``ေဟာင္းသြားျပီလား
ေဟာင္းႏြမ္းျပီလား
ဟိုအရင္ငါနဲ႕ မင္းအခ်စ္
ဂႏၶ၀င္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
အခမ္းနားဆံုး သီခ်င္းရယ္´´


ခုေတာ့ အဆို အငို တိတ္စရာဆိုလို႕
ဒီသီခ်င္းေလးပဲ႐ွိေတာ့...
ဦးေႏွာက္ထဲက မုန္တိုင္းတစ္လံုး ထြက္သြားတယ္
တိတ္တဆိတ္ပါပဲ...


အင္း...ပဲြတိုင္းေက်ာ္တဲ့
ဇာတ္လိုက္ၾကီးေရ...
ခင္ဗ်ား သိသင့္တယ္
ပန္းတစ္ပြင့္ေၾကြ႐ံုနဲ႕
အဖိုးတန္ အနမ္းေတြ ေသကုန္ၾကမယ္ဆိုတာ...


အင္းေပါ့ေလ...
အားျဖစ္ဖို႕ ေနေနသာသာ
အဆိပ္ေတြ ပစ္ေကၽြးေနတာေတာင္
စားခ်င္တဲ့သူေတြက
ခခယယ ႐ွိေနမွကိုး...


ျမစ္တစ္စင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္
ေကြ႕ေကြ႕ ေကာက္ေကာက္
သူ႕ေက်ာေပၚမွာေတာ့
အားေကာင္းတဲ့ ခါးသီးမႈေတြ ေ၀လို႕ လွ်ံလို႕...


ရထားတစ္စင္းေတာ့ ထြက္သြားျပန္ျပီ
ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း
သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွာ
အနမ္းေသေတြ လိမ္းလို႕ က်ံလို႕...။ ။


မ်က္လုံး

ေၿမပုံ…

တစ္ခါက အမွတ္အသားေတြ

တြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းေတြ

ကြန္တုိမ်ဥ္းေတြ…

လူတစ္ေယာက္လဲေလ်ာင္းရုံသက္သက္

ေကာင္းကင္ၿမင္ကြင္းကုိ စားပြဲေပၚၿဖန္႔ခင္းလုိက္

ေမာ္နီတာမ်က္ႏွာၿပင္ေပၚက သုံးဖက္ၿမင္

ၿဂဳိလ္၀ါၾကီးအေနအထား

စစ္ပြဲေတြက ဆက္တုိက္ၿဖစ္ေနတာပဲ

ပဋိပကၡေတြက အၿမဲတမ္း..

မီးေတာင္ေတြေပါက္ဖုိ႔

ေၿမငလ်င္ေတြလႈပ္ဖုိ႔

ကမာၻေၿမၾကီးတုန္ခါေအာင္

ငါတုိ႔ေနထုိင္ၾကတယ္…

ေအးၿငိမ္းရာရႈခင္းေတြရဲ႕နံရံကုိ

ထုိးေဖာက္မ၀င္ေရာက္ႏုိင္ဘူး..

ေလးေထာင့္နံရံၾကားမွာ အာရုံခံကိရိယာ

ၿပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ပုိးဟပ္လုိ

ဒီၿဂဳိလ္တစ္ပုိင္းတစ္စမွာ

ငါတုိ႔ ယာဥ္ငယ္ကုိ ထားခဲ့ရတယ္..။

မုိးလႈိင္ည

တစ္ေယာက္ခ်င္း /တစ္ေယာက္ခ်င္း

ကဗ်ာဆရာ အေခၚခံရတာ မၾကဳိက္လုိ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပး ခံရတဲ့အခါတို္င္း အေမရိကန္ ရုပ္ရွင္သုံး ဘန္းစကား “အက္ဖ္” စတား စတား စတား အီးအာရ္နဲ႔ အၿမဲေရွ႕ကခံသုံး ၿပဳံးေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ရွက္ရြံ႕မႈမေပ်ာက္ေသးတာနဲ႔ ဒီေနရာမွာ အေရးအသားသမားလုိ႔ပဲ သုံးႏႈန္းပါတယ္..။ တကယ္တမ္းလည္း ေနာက္ေနာင္ တစ္မ်ဳိးၿဖစ္ဦးမွာပါ။ ခုပဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ေလာက္ၿပီးခဲ့ၿပီမဟုတ္လား

လူမ်ဳိးအလုိက္ တစ္ဦးခ်င္း အသိဥာဏ္ၿဖစ္ေၿမာက္ဖုိ႔ တစ္ခါတစ္ခါ လူ႔ေဘာင္အေဟာင္းကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သစၥာရွိရွိ ၿဖဳိခြဲပစ္ရပါတယ္။ ၿပဲဟသြားတဲ့ေနရာေတြမွာ ၀ွက္ကြယ္ထားတဲ့ လူမႈဓေလ့အသစ္ေတြကုိလည္း ပြင့္ပြင္လင္းလင္း ထုတ္ၿပန္ရတဲ့အခါ မ်ဳိးမွာ အေရးအသားသမားအေနနဲ႔ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိယ္ မွန္ထဲၿပန္ၾကည့္ဖုိ႔ ခက္တဲ့အၿဖစ္မ်ဳိးေတြ ၾကဳံရပါတယ္

ေလွကားထစ္ေတြလုိ ရွင္းရွင္းမဟုတ္တဲ့ ဓေလ့အသစ္ေတြနဲ႔ အရွိန္ရေရွ႕ဆက္ လာတဲ့ လူ႔အၿဖစ္အသစ္ေတြမွာ မရွိေသး မၾကားဖူးလုိ႔ မ်က္ႏွာပူေနမယ့္ ရဟန္းရွင္လူ မိဘၿပည္သူမ်ားကုိ ေတြ႔ထိမိတ္ဆက္ေပးတာမွာ အေရးအသားသမားေတြပဲ တတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္…။ တစ္ခ်ဳိ႕ပန္းေတြ ပြင့္ၿပီးေၾကြက်သြားတာ ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ပါဘူး။ သိစရာလည္း မလုိပါဘူး

ေရွ႕ေလွ်ာက္ ကဗ်ာလုိ႔ ပဲေခၚၾကမယ့္ ကဗ်ာပုံပန္းသ႑န္ထဲ အက်ဳံး၀င္မယ့္ သေဘာၤတည္ ေလယာဥ္တည္ လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ သံသတၱဳၿပားေတြ အတိအက် ၿဖတ္ကပ္တပ္ဆင္ရတဲ့ ေအာက္ေၿခလုပ္သားေတြရဲ႕ ေခတ္မီကာကြယ္ေရး ၀တ္ပုံစားပုံဟာ ဘြတ္ဖိနပ္ကအစ ဦးထုပ္မ်က္စိကာ ေတြအထိ စိတ္ခ်လုံၿခဳံရပါတယ္။ ဒီလုိအဆင့္ၿမင့္ တကၠႏုိလုိဂ်ီ နည္းပညာေလာင္စာကုိ အသုံးၿပဳရတဲ့အတြက္ အၿခားလုိက္လုိ႔မဆုံးႏုိင္တဲ့ ပညာရပ္နယ္ပယ္ေတြ လုိပါပဲ။ ေနာက္ဆုံး ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၿမန္မာစကားနဲ႔ အလုပ္ခံထားရတာလား၊ ၿမန္မာစကားကုိ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတာလား ကိစၥမွာ ဒုတိယလမ္းကုိ မူတည္ေရြးခ်ယ္ခဲ့မႈအေပၚ ခုလုိ တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႔ထိသိရွိလာၾကေတာ့တာပါပဲ…

ေက်းဇူးတင္ခ်င္ပါတယ္

လူဆန္း

၂၀၀၆

အေရးအသားမ်ား

တခ်ဳိ႕က ေရေပၚမွာ အရုပ္ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က သမုိင္းေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က အထၱဳပတိၱေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ဆီေဆးနဲ႔ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ေရေဆးနဲ႔ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ရင္ဘတ္နဲ႔ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ေကာက္က်စ္တဲ့ေခါင္းေတြနဲ႔ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ပရုိဂရမ္ေတြေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ဗုိင္းရပ္စ္ေတြေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ဘေလာ့ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ပေရာဂ်က္ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က အၿမတ္ေ၀စုေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ကုန္က်စရိတ္ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က အလႈအတန္းစာရင္းေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ေက်ာက္စာေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က သမၼာန္စာေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ၀ရမ္းေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က စီရင္ခ်က္ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က အမ်ားသိေစရန္ ေၾကညာခ်က္ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က လြတ္လပ္ေရးေၾကာၿငာစာတန္းေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က အေၿခမခုိင္ဥပေဒေတြေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က သမုိင္းေရးတယ္

တခ်ဳိ႕က ေရေပၚမွာအရုပ္ေရးတယ္….

မုိးလႈိင္ည

နတိၳတရား

သင္ရုိးမရွိတဲ့ဘ၀မွာ
မင္းက ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ
ထုတ္ထုတ္ရႈိးတယ္ ေကာင္မေလးရယ္
တစ္ကယ္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္မွမသင္ၾကားမတတ္ေၿမာက္ေတာ့
ကုိယ္ၿပင္ပအၿခားအရာေတြကုိ
ငါတုိ႔ ၾကြား၀ါၿပီးနားလည္ခဲ့ၾကတယ္…


ၾကြယ္၀မႈမရွိတဲ့ဘ၀ကုိ
မင္းက ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာၿပီလည္းေမးတယ္
ငါကေတာ့ ဒုကၡသစၥာကုိပဲယုံတယ္
သုခတစ္ခဏကုိေတာ့
ဘယ္လုိမွခံစားလုိ႔မရဘူး…
ငါအတယ္…
သံသရာအလည္အရႈပ္
ငါအပါယ္ေလးဘုံက သတၱ၀ါမလုပ္ခ်င္ဘူးေကာင္မေလးေရ…


အလွမရွိတဲ့ဘ၀မွာ
အလွၿပင္ဆုိင္ေတြကေတာ့ခပ္မ်ားမ်ားပဲ
ဆံပင္၊ေမြးညွင္း ၊ေၿခသည္း ၊လက္သည္း
ဘယ္အရာကၿမဲမလည္း…
ေနာက္ဆုံးေတာ့
သူအုိ ၊သူနာ၊သူေသေတြနဲ႔
ငါတုိ႔ဟာ ကုိယ့္အသုဘ ကုိယ္
အလွၿပင္ေပးလုိ႔မွမရတာလား…


ေနာက္ဆုံးေတာ့
ဘ၀ဆုိတဲ့ နတၳိတရားကုိပဲ
ငါရင္ထဲမွာ ဥာဏ္ပညာနဲ႔အလွေမြးထားတယ္…။


မုိးလႈိင္ည

Ní gá duit a fheiceáil dom dán

Jy hoef nie na My nie sien nie gedig
أنت لست بحاجة إلى أن نرى قصيدة لي
Vous n'avez pas besoin de me voir poème
당신이 나를 볼 필요는 없어 시를
あなたは私を参照する必要はない詩
Вы не должны видеть меня поэма
Nie musisz do mnie wierszem
Nemusíte so mnou báseň
U hoeft me niet te zien gedicht
คุณ ไม่ จำเป็น ต้อง เห็น ฉัน ประพันธ์
Ви не повинні бачити мене поема
你不需要看我的诗


မင္းလက္ခံမွ မနက္ၿဖန္ ေနထြက္မွာမဟုတ္သလုိ
မင္းအသိဥာဏ္ တစ္ထြာတစ္မုိက္နဲ႔ လုိက္လုိက္ေ၀ဖန္္ဖုိ႔
ငါကဗ်ာေရးေနတာမဟုတ္ဘူး...။

မုိးလႈိင္ည

အေၿပာင္းအလဲ

ငါငယ္ငယ္တုန္းက လူအားလုံးကုိယုံတယ္
ေမတၱာတရားနဲ႔သင္ၾကားရင္
အကုန္လုံးလိမၼာယဥ္ေက်းလာမယ္လုိ႔
ငါအခု လူအကုန္လုံးကို မယုံေတာ့ဘူး
တခ်ဳိ႕လူေတြက
ေမတၱာတရားကုိ နားလည္လက္ခံႏုိင္တဲ့
အသိဥာဏ္မရွိလုိ႔ပဲ…။

မုိးလႈိင္ည

မဆုံခင္ ေ၀း…

ေကာင္မေလး ...မင္းကို ငါ တကယ္ခ်စ္ခဲ႕ပါတယ္..

ဒါေပမဲ႕ ကြာ မင္း Daddy က

ငါ႕ ကို ၾကည္႕ မရ ဘူး ဘာေၾကာင္႕ လဲ

ငါ စဥ္းစား ၾကည္႕ တယ္

ေအးေလ ...သူက ေတာ္ တာ ကိုး

သူ႕ ရဲ႕၀န္ထမ္းလစာေလး နဲ႕

မင္းတို႕ ကို သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္အိမ္နဲ႕

Honda Ascot Car နဲ႕ GSM ဖုန္း နဲ႕

အျပည္႕အစံု ထားႏိုင္ တာ ကို

ငါ က ေတာ႕ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ရွိၿပီ

Guitarေလးဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ တီးၿပီး

ခု ထိ အေမ ေက်ြး တာ ထုိင္စား ေနရေသးတယ္ေလ…

မင္း Daddy ကေျပာတယ္ ..ငါ႕ကို

အေသာက္အစား ကလဲ မကင္းဘူးတဲ႕

အရမ္းဆိုးတယ္ အေပအေတ တဲ႕

ႀကံဳသလိုမူး တယ္ တဲ႕

ေအးေလ ..သူကလူႀကီးလူေကာင္းလိုေသာက္တာကို

သူရဲ႕ ၀န္ထမ္းလစာေလးနဲ႕ …

Gold label ေသာက္ေန တဲ႕ အခ်ိန္မွာ

ငါက Grand royal ေလာက္ ပဲ ေသာက္ ႏို္င္ တာကို

သူရဲ႕ ၀န္ထမ္းလစာေလးနဲ႕ …

555 Gold စီးကရက္ ဖြာေနတဲ႕ အခ်ိန္ မွာ

ငါက ျခေသၤသံုးေကာင္ေဆးေပါ႕လိပ္ ေသာက္ေနရတာေလ….

မင္း Daddy က ငါ နဲ႕မင္းကို သေဘာမတူဘူး…

ေကာင္မေလး ...မင္းကို ငါ တကယ္ခ်စ္ခဲ႕ပါတယ္..

ဒါေပမဲ႕ မင္း ရဲ႕ Daddy ကို ေျပာ လိုက္ ေကာင္မေလး..

ငါ က အလုပ္အကိုင္ အတည္တက် မရွိ ေသးဘူး

ဒါေပမဲ႕ သူ႕လို ၀န္ထမ္းလစာေလး နဲ႕ ..

Honda Ascot မစီး ဘူး ငါ မိုးရြာရြာ ေနပူပူ..

လမ္းပဲေလ်ွာက္ မယ္…

ဒီ အရြယ္ အထိ အေမ႕အိမ္ မွာ စားေနေပမယ္႕

ငါ လိပ္ျပာသန္႕ တယ္ စိတ္သန္႕ တယ္ …

ေဆးေပါ႕လိပ္ တစ္ထုတ္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၂၀၀ နဲ႕

ငါ လိပ္ျပာသန္႕ သန္႕ စိတ္ သန္႕သန္႕ နဲ႕

၀ယ္ေသာက္ ရဲ တယ္ ….

ေကာင္မေလး မင္းကုိငါခ်စ္ပါတယ္…

ငါကေတာ့ ကုိယ္တုိင္းၿပည္ကုိယ္လူမ်ဳိးကုိ

လက္ညႈိးထုိးေရာင္းမစားတတ္ဘူး..

ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ႏုိင္ငံသားေတြပုိင္တဲ့ သယံဇာတေတြကို

ကုိယ္တစ္မိသားစုအေနေခ်ာင္ဖုိ႔

တုိင္းတစ္ပါးသားေတြဆီမွာ ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်ဖုိ႔မၾကဳိးစားဘူး…

ေကာင္မေလး ငါ့အနာဂါတ္ဟာေ၀ေ၀၀ါး၀ါး

မင္း Daddy ေမွ်ာ္လင့္သလုိ

နည္းနည္းေလးမွၿဖစ္လာမဟုတ္ဘူး…

ဆင္းရဲေပမယ့္ မာနနဲ႔သိကၡာတရား..

ငါ့စိတ္ဟာၾကြယ္၀ခ်မ္းသာလြန္းပါတယ္..

ငါ့ဘ၀ထဲကုိ ခုန္ခ်လာဖုိ႔ အတင္းအက်ပ္မတုိက္တြန္းလုိပါဘူး

ေကာင္မေလးေရ..

မင္း Daddy ေမးရင္ေၿပာလုိက္ပါ

ငါတုိ႔ မဆုံခင္ကတည္းက ေ၀းခဲ့ၿပီးၾကၿပီလုိ႔…

ဒီေခတ္ထဲမွာ ငါတုိ႔ မေတာ္တဆ ခ်စ္မိတာတစ္ခုပဲ

ငါဘက္မွာ အၿပစ္ရွိခဲ့တာပါ ေကာင္မေလးရယ္….။

ကုိသူ

20 2 2010

စေနေန႔ ေနသာတယ္

ဖုန္းဆက္ေတာ့ ခရီးစဥ္ေရြ႕ဆုိင္း

တူမေလး ၂၀တန္ႏွစ္ရြက္ထုတ္ေပးတယ္

ေလးေလးသုံး

ဖုိ႔မုန္႔ဖုိးတဲ့

၁၁ း ၂၀

ဖုန္းဆက္ညေန ၅နာရီၿပန္ခ်ိန္း

Next Call

ဆက္သြယ္ေရးၿပင္ပကုိေရာက္ေန

ဆုိက္ကားစီးေတာ့ အမ္းစရာအေၾကြမရွိ

၂၀၀ ဖုိးကြမ္း၀ယ္

OA6 Mrpooh

မက္ေဆ့ခ်္ရုိက္ေတာ့ေအာက္ဆင္းသြားပါတယ္

ၿပန္ေၿဖ

ခင္ဗ်ားဆီဖုနး္ဆက္ေတာ့အခုပဲထြက္သြားၿပီတဲ့

ကၽြန္ေတာ္ အဖုိးၾကီးသြားကန္ေတာ့မလုိ႔

ဆုိင္ခဏ ေစာင့္ထားေပးပါဗ်ာ…. သရဲကေၿပာ

ခင္ဗ်ားထုိင္တဲ့စက္က နက္ေ၀ါ့ပ္မမိဘူး

ၿပန္ခ်ိတ္..

၁၁ း ၅၂

ဒီစာေၾကာင္းေတြခ်ေရး

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေတြး

ဒီေကာင္အဆင္မွေၿပပါ့မလား…

20 2 2010

ေခါင္းစဥ္တပ္…

ငယ္ငယ္ကလုိ စာတစ္ပုဒ္ၿပီးတုိင္း ေအာက္ေၿခက မ်ဥ္းတားစရာမလုိ

ေဘးမ်ဥ္းတားစရာမလုိ ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္လည္း…

စာရြက္ေပၚမွာလည္းမဟုတ္…

အေမက လက္ေရးမလွလုိ႔ လက္ဆစ္ကုိ

ေပတံနဲ႔ အေသအေၾကေခါက္ခဲ့ဖူးတယ္…

ဠ အလုံးေရ ၁၀၀

လိေမၼာ္သီးတစ္ၿခမ္း..

၁၉၈၆ ဘက္ထရီမီးသီးေလးက လိေမၼာ္သီးလုိလင္းလုိ႔

သားအိပ္ငုိက္ေနၿပီ… အေမ…။

မုိးလႈိင္ည

ေမ်ာ္လင့္ဆဲအိပ္မက္

ရာစုသစ္မနက္ခင္းမွာ
ေမတၲာတရားဟာႏုိးထဖုိ႔မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား
လွ်ပ္စီေၾကာင္းပတ္လမ္းေပၚမွာက
စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ေၾကာင္ပ်င္းေတြ
ေမာ္နီတာကုိေငးရင္းနဲ႔
ခလုတ္တစ္ခုႏွိပ္မိတာနဲ႔အမိန္႔တစ္ခုက်လာမယ္
ခ်စ္ၿခင္းတရားနဲ႔စပ္ယွက္စရာမလုိတဲ့
ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲကသေႏၶသားေတြ
စိတ္ရႈပ္ေထြးေနၾကသလား
နယူးေယာက္တံဆိပ္နဲ႔တီရွပ္ေအာက္မွာက
ဘာကုိမွမခ်က္လုပ္ရေသးတဲ႔
အစာအိမ္အသစ္စက္စက္တစ္လုံး
အာဖရိက ကေလးငယ္ေတြရဲ႔မ်က္၀န္းမွာ
ေပါင္မုန္႔ဆုိတာစားစရာဟုတ္မဟုတ္
မေသခ်ာဘူး...
မေမြးခင္ထဲကေသမိန္႔က်သလု
HIVပုိးကပါလာၿပီးသား
အုတ္နံရံတုိင္းမွာကက်ည္ေပါက္ရာခ်ည္းပါပဲ
ေဘဘီလုံေရွးေဟာင္းၿမဳိေတာ္ၾကီးကၿငီးတယ္
ရာစုသစ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ
အႏူၿမဴစီမံကိန္းကုိယ္စီနဲ႔
လူခႏၶာကုိယ္ဟာခ်ိန္ကုိက္ဗုံးတစ္လုံးဆုိရင္
ငရဲက်သြားတဲ့ေကာင္းကင္ဘုံအတြက္
ငါတုိ႔ဆုေတာင္းပြဲက်င္းပရေတာ့မယ္...
ကမၻာေၿမၾကီးစစ္မက္ေဘးမွကင္းေ၀းပါေစ....။


မုိးလႈိင္ည

ဒီဆုိဒ္ထဲက ၿပန္ကူးလာတာ..။

ငါ့ဓါးသြားမ်ား ငါ့ကုိယ္ထဲၿပန္မစုိက္မီအထိ

သူ႔နာမည္က ေမာင္ခ်ာလီပါ
အားလုံးကုိေပ်ာ္ရႊင္ေစရင္း ဟန္ေဆာင္ဖုံးကြယ္တတ္သူပါ
သူေပ်ာ္ရင္ အားလုံးေပ်ာ္ၾကတယ္
သူမေပ်ာ္ရင္လည္း အားလုံးေပ်ာ္ၾကတယ္
သူ႔ကုိလူရႊင္ေတာ္ ခ်ာလီလုိ႔ သူတုိ႔ ေခၚၾကတယ္..။
တစ္ခုေသာ ေမ်ာက္ႏွစ္မွာ ေမာင္ခ်ာလီကုိ ေမြးတယ္
သူ႔မွာေကာက္ေကြးေနတဲ့ ဆံပင္ေလးေတြနဲ႔
ေမြးကတည္းက စကားကုိ မပီကလာ စေၿပာခဲ့သတဲ့
ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ယုိယြင္းေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာမွ
သင္လြယ္ၾကားလြယ္ တတ္လြယ္ၿမန္လြယ္နဲ႔
ဥာဏ္ေလးက ေကာင္းၿပန္တယ္
သင္လြယ္ၾကားလြယ္ ဆုိေတာ့လည္း
သူခမ်ာ သင္ဟယ္ၾကားဟယ္ေပါ့
မ်က္လုံးေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔
ေရကုိဆန္ရင္း ဘ၀ကုိၿဖတ္သန္းခဲ့တယ္။

မင္းမွာ သူမ်ားေတြလုိ ေပးစရာ ဘာလက္ေဆာင္ ရွိလဲလုိ႔
ေလာကေက်ာင္းထဲမွာ ဆရာကေမးေတာ့
ခ်ာလီက ၿပဳံးရင္း ၿပန္ေၿပာတယ္
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္အၿပဳံးတစ္ခုကိုသာ ယူပါဆရာတဲံ
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္
သူမွာ အၿပဳံးတစ္ခုကလြဲလုိ႔ သူမ်ားကုိ ေပးစရာ ဘာမ်ားရွိလုိ႔လဲ
ဒီလုိနဲ႔ ဆရာကသူ႔ကုိ လူရႊင္ေတာ္ နဲ႔ မ်က္လွည့္အတတ္ကုိ
သင္ေပးလုိက္တယ္…။

ခ်ာလီဟာ အရပ္တကာလွည့္ၿပီး ၿမဳိ႕တကာ ေရာက္ခဲ့တယ္
လူေတြက ၾကိတ္ၾကိတ္တုိး ခ်ာလီကုိ အားေပးၾကတယ္
ခ်ာလီ မ်က္ႏွာမွာ အေရာင္ေတြခ်ယ္ၿပီး မၿပဖုိ႔ ေတာင္းဆုိၾကတယ္
သူတို႔က သဘာ၀က်က် ရႊင္ၿမဴးေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကုိသာ
ၿမင္လုိၾကသတဲ့
အဲဒီအခါ လူေတြကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစလုိသူ ခ်ာလီဟာ
သာမာန္ထက္ ပုိပုိပင္ပန္းေတာ့တယ္
သာမာန္ထက္ ပုိပုိၿပဳံးေနရေတာ့တယ္
သာမာန္ထက္ ပုိပုိ ဟန္ေဆာင္လာရေတာ့တယ္

ပထမပုိင္းမွာ လူရႊင္ေတာ္အလုပ္ကုိ လုပ္တယ္
ဒုတိယပုိင္းမွာ မ်က္လွည့္ကုိ ၿပတယ္
ဆုိပါစုိ႔
ပထမပုိင္းမွာ လူေတြကုိ ဟန္ေဆာင္ၿပီး
ဒုတိယပုိင္းမွာ လူေတြကုိ လွည့္ဖ်ားတယ္လုိ႔

ဒီလုိနဲ႔
ဒီလုိနဲ႔
ဒီလုိနဲ႔

တစ္ေန႔မွာခ်ာလီေသသြားတယ္
သူ႔မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေနတယ္
သူတကယ္ၿပဳံးေနတာလား
ဟန္ေဆာင္ေနတာလား
ဘယ္သူမွမသိၾကပါဘူး
ဘာေၿခရာ လက္ရာမွလည္း မေတြ႔ၾကဘူး
လူေတြကေတာ့ထင္ေၾကးအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးၾကရဲ႕
ဘ၀ကူးေကာင္းလုိက္တာတဲ့
သူ႔နာမည္က ခ်ာလီလုိ႔ေခၚတယ္။ လူရႊင္ေတာ္အလုပ္ကုိမုန္းတယ္လုိ႔
သူ႔လက္ထဲမွာ စာေလးတစ္ေစာင္ ေရးထားခဲ့တယ္
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေလာကၾကီးကုိ ဟန္ေဆာင္သြားတာလည္း
ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္…။

Nyi Lynn Seck

အနာဂါတ္လႈိင္း၏ ဆုံမွတ္မ်ား စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္..။

နင့္ေမြးေန႔ေလးကုိ ငါေရာက္ခဲ့တယ္..

နင္ကေတာ့ သိမွာလား

နင့္ေမြးေန႔ေလးကုိ ငါေရာက္ခဲ့တယ္…

နင္က ပုိက္ဆံေတြတဖ်တ္ဖ်တ္ေရေနမွာ

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကုိ

ဘယ္ေလာက္တန္လည္းလုိ႔ နင္တြက္ခ်က္ေနမွာ…

နင့္ေမြးေန႔ေလးကုိ ငါေရာက္ခဲ့တယ္…

နင္ကေတာ့ သိမွာလား

ေၿခသည္းေတြအလွဆင္ပန္းေဖာ္ေနမွာ…

ငါကေတာ့အဂၤါေထာင့္မွာ စပါယ္ေတြနဲ႔ဆုေတာင္း

နင္သိခ်င္မွသိလိမ့္မယ္

နင့္ေမြးေန႔ေလးကုိငါေရာက္ခဲ့တယ္

အက်ၤီအၿဖဴေကာ္လံကတုံးနဲ႔

ေယာလုံၿခည္ေလး၀တ္လုိ႔…။

နင္က မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ေနတယ္

နင္က ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ေနတယ္

နင့္ေမြးေန႔ေလးကုိ ငါေရာက္ခဲ့တယ္

ဆည္းလည္းသံေလးလြင္လုိ႔

ရင္ၿပင္ေတာ္မွာ ကေလးငယ္ေတြလည္းကစားလုိ႔

နီယြန္မီးသီးေအာက္က ေရႊေရာင္ေန႔ကေလးက

တေရြ႕ေရြ႕ဆုတ္ခြာ…

Jazz ဂီတထဲက နင႔္ညေတြဟာ လွပေနလား…

နင့္ေမြးေန႔ေလးကုိ ငါေရာက္ခဲ့တယ္

သစ္ရြက္ေတြေၾကြသလုိ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္

ငါ နင့္ေမြးေန႔ေလးဆီ အေရာက္လာခဲ့ပါတယ္….။

မုိးလႈိင္ည

ေၾကးစားနံပါတ္ တစ္ဆယ့္သုံး

မိန္းမေတြက စစ္ကုိရႈံးေစတယ္

ငါတုိ႔ဆြဲတဲ့ ဓားကုိ သူတုိ႔မ်က္ရည္နဲ႔ ဖယ္ရွားရဲ႕

ေမွာင္မည္းၿပီး သဲနဲ႔ရွပ္ရွပ္ ဘ၀ရဲ႕နံရံကုိ

အနမ္းေတြနဲ႔ ပက္ခ်

ငါ့ေခါင္းေပၚက တိမ္ေတြကို သူတုိ႔စိမ္းစုိေစခဲ့တယ္

ႏွင္းမႈံေလးတစ္မႈံေတာင္ ေက်ာခ်ခြင့္မရတဲ့

ေဟာ့ဒီ ၾကက္မတစ္၀ပ္စာက်ယ္တဲ့ ရင္ေခါင္းေပၚ

ေယာက်ာၤးရင့္မာၾကီး မ်က္ရည္နဲ႔ရက္လုပ္ထားတဲ့

အႏုပညာရွိတယ္

ေရငတ္သမင္ကုိ ေသာက္ေနတဲ့

စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြရွိတယ္

လမင္းကုိ ဆြဲၿပားေလးလုိဆြဲထားတဲ့ ေကာင္မေလးရွိတယ္

ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံစာ ေတြးေခၚေနတဲ့ ယာခင္းေတြရွိတယ္

စက္ရပ္ေလာင္ကၽြမ္း ပ်က္က်သြားတဲ့

ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ရွိတယ္

အႏုပညာေပၚ ပီဆာေမွ်ာ္စင္ယုိင္သလုိ

ယုိင္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရွိတယ္

ေခ်ာင္းၿခားခ်စ္သူဆီ ေရာက္ဖုိ႔

ဆံပင္ေတြၾကဳိးက်စ္ၿပီး တံတားခင္းေနတဲ့

ရထားတစ္စင္းရွိတယ္

မုတ္ဆိတ္ရိတ္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္

လြင့္စင္ထြက္က်လာတဲ့ အသားစတစ္စကုိ

ကုိက္ဖမ္း ဆြဲဟပ္ေနတဲ့

အာသာငမ္းငမ္း လၿခမ္းပဲလည္းရွိတယ္

ေသာက္သုံးေရ အလုံအေလာက္မရ

ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ် လက္မႈိင္က်ေနတဲ့

သစ္ေတာေတြလည္းရွိတယ္

လူေတြဟာ ေမ်ာက္ကေနဆင္းသက္လာသတဲ့

ဒါၿဖင့္ လက္ရွိေမ်ာက္ေတြက ဘာေၾကာင့္ လူဆက္မၿဖစ္သလဲ

အဲဒီလုိ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ စိတ္ကူမ်ဳိးေတြနဲ႔ေပက်ံ

အလယ္လတ္တန္းစား ေမးခြန္းေတြထဲလူးလွိမ့္

မိန္းမ၊ စၾက၀ဠာ၊ ေငြစကၠဴ

ပန္းကေလးေတြရဲ႕ သန္မာတဲ့ရနံ႔ဟာ

ကမာၻနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စုိက္ပ်ဳိးတယ္

ႏွစ္ရွည္လမ်ား သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ

အဖုိးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြၿဖစ္ၿပီး

ေလာကဓံဟာ စိ္တ္ကူးေကာင္းတဲ့ကဗ်ာၿဖစ္တယ္

အႏွစ္သုံးဆယ္စာရာသီေတြကို စိမ္းလန္းမႈတစ္ခုေပၚသြန္ခ်

အနံ႔အသက္ကေလး တခၽြင္ခၽြင္နဲ႔

ကိေလသာဆုိတာမွာ တလႈပ္လႈပ္တယမ္းယမ္း

သိဒၵတၳမင္းသားလည္း ဒီႏြံမွာ ကၽြံ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္လုိ႔

ေၿဖေဆးကုိ တစ္ေတာတစ္ေတာင္လုံး လိမ္းက်ံ

ဘယ္လုိအနံ႔အရသာနဲ႔ စီးဆင္းရမယ္ဆုိတာ

ဆုံးၿဖတ္လုိ႔ မၿပီးခင္

ေသၿခင္းတရားဟာ ၀တ္ေကာင္းစားလွနဲ႔ေရာက္လာခဲ့ေပါ့

ဘုရားသခင္ဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္

ေၾကးစားနံပါတ္ တစ္ဆယ္သုံးကုိ ေစလႊတ္ေပးခဲ့တယ္..။…။

ေမာင္ဖီလာ

ရယ္စရာမဂဇင္း၊ ဇူလုိင္လ၊ ၂၀၀၁။