တစ္ညေတာ့
ရုန္႔ရင္းဆန္ခတ္ၿဖစ္ေနတဲ့
အဇၩတၱကုိရစ္သမ္ညွိဖုိ႕
တကၠဆတ္ဆုိတဲ႔ယမကာဆုိင္မွာ
ရိန္ဂ်ားတစ္ေယာက္လုိထုိင္မိခ်ိန္
ေၿခာက္လုံးၿပဴးမရွိေပမယ့္
အားလုံးရဲ႕အၾကည့္မွာ
ၿမင္းရုိင္းတစ္ေကာင္ရဲ႔မာနေတြရွိတယ္...
ၾကယ္ေတြကုိေက်ာက္ဆူးၾကိဳးနဲ႔ဆြဲခ်ေနတဲ့
တက္တက္ၾကြၾကြလူငယ္တစ္ေယာက္ရွိတယ္
ပေလတုိရဲ႔သမၼတႏုိင္ငံအေၾကာင္း
ေထာင္းလေမာင္းေၾကေအာင္
ရြတ္ၿပတတ္တဲ့အဘုိးအုိရွိတယ္
ၿပဴတင္းမေဖါက္ထားတဲ့နံရံကုိ
ေၿခကန္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနသူေတြရွိတယ္
ေပါင္မုန္႔နဲ႔၀ုိင္အတြက္
ေကာင္းကင္ဘုံနဲ႔အၿငင္းအခုန္လုပ္တတ္သူေတြရွိတယ္
အဲဒီညမွာ
ကြၽန္ေတာ္ကကုိယ္႔အတၠကုိယ္ၾကဳိးကြင္းပစ္ဖမ္းၿပီး
ေဒသထြက္၀ီစကီေသာက္ခ်လုိက္ေတာ့
ရာစုသစ္ကရင္ရုိးတေလွ်ာက္
ပူၿပင္းရွတစြာစီးဆင္းသြားခဲ့တယ္...။
မုိးလႈိင္ည
(မေဟသီမဂၢဇင္း၊ဇန္န၀ါရီ၊၂၀၀၇)
ခံစားခ်က္ၿပည့္၀တဲ ့ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါဘဲဗ်ာ :)
ReplyDeleteအားေပးလ်က္ပါ