မေၾကးမုံ နဲ႔ စကားေၿပာရင္း
သံလြင္အိပ္မက္ အမွတ္ (၈) ပါခဲ့ဖူးတဲ့
အိမ္ေၿပး
ဆုိတဲ့ကဗ်ာေလးကုိ သတိရလုိ႔….။(ပုံေပၚမွာ ကလစ္ႏွိပ္ပါ)
မုိးလႈိင္ည
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
ဆားခ်က္တာ မ်ားေနၿပီေဟး....
ReplyDeleteေက်ာ္ခြဝင္လာရတာေနာ္ :P
(ေနာက္တာေနာ္).. ဘယ္ခါဖတ္ဖတ္ ေကာင္းေနတဲ့ ကဗ်ာေတြခ်ည္းပဲ...
အိမ္ေျပးကို လာဖတ္ခံစားသြားပါတယ္။
ReplyDeleteေလးစားပါတယ္ ကိုမိုးလိွဳင္ညေရ
ReplyDeleteဒီကဗ်ာေလးအတြက္
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က
အေမ ဒုကၡအိုးေလးၿဖစ္ေနတာကို
တုိက္ျမင္႔ျမင္႔ေတြမ်ားတဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးကေန
ReplyDeleteအေမ႔အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာကေန
ျမင္ေနရတဲ႔ ၾကယ္ေတြကိုၾကည္႔ရင္း...
အိမ္ေျပး ကဗ်ာကို ဖတ္လိုက္တုိင္း အဲဒီစာသားေလးက ရင္ထဲကို အရင္ဆံုး ေရာက္လာတယ္...။
ခုမွဖတ္ဖူးတာပါ။နင့္နင့္နဲနဲ လိႈက္ခံုခံစားရပါတယ္။
ReplyDeleteအိမ္ေျပးတစ္ေယာက္လဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္လွျပီ :)
with deep respects
ကို မိုးလွိဳင္ေရ....
ReplyDeleteခံစားခ်က္ေတြ..အျပည္ ့ နဲ ့ မို ့ ေတာ္ေတာ္ေလးထိပါတယ္ဗ်ာ။ ။က်ေနာ္လည္း...ျပန္ခ်င္ပါျပီ ဗ်ာ