Saturday, May 23, 2009

ရံြတယ္...


စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါတဲ့ဘ၀တစ္ခု
စြန္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာကို ေျပာရင္း
သားသမီးေရး၊ စီးပြားေရးတြက္
တြန္႔ဆုတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို
ရံြတယ္...။

ေျပးရင္းလႊားရင္း အေ၀းကေန
ေလဖမ္းဒါန္းစီး အာလူးစားသူမ်ားကို
ရြံတယ္...။

မိေအး ႏွစ္ခါနာသလို
အခါခါနာရင္း
နာရာမွာ သာယာလာတဲ့စိတ္ေတြကို
ရြံတယ္...။

ကိုယ့္ေခါင္း ကိုယ္လြတ္
ကိုယ္လြတ္ တိမ္းေရွာင္
က်ယ္ေလာင္ ေအာ္ဟစ္
တဗ်စ္ဗ်စ္ေထြးတတ္တဲ့
ကြမ္းေသြး ပါးစပ္ေတြကို
ရြံတယ္...။

လက္ညိွဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္
ေရယာဥ္ေပၚမွာေန
ကုန္းျမင္သမွ် လက္ညိွဳးလိုက္ထိုးေနသူေတြကို
ရြံတယ္...။

မုဆိုးမသြားရာ
လိုက္ရြာတတ္တဲ့
သဲသဲ မဲမဲ မုန္တုိင္းမိုးကို
ရြံတယ္...။

ေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီး
ေခါင္းေဆာင္မႈမေပးႏိုင္တဲ့
ေခါင္းမာသူေတြကို
ရြံတယ္...။

ဘာေျပာမလဲ..
ရြံတယ္...

ထြီ....
ငါ့ကို ငါလည္း ရြံတယ္...။

ေဇသန္း

1 comment:

  1. ထြီ... ရြံတယ္

    ထြီ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ရြံတယ္

    ေဆာရီးမိုးလိႈင္.. ဘေလာ့မွာ တံေထြးေတြေပကုန္ျပီ

    ကဗ်ာထဲကအတိုင္း ရံြလို႔ း)

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...