Thursday, May 28, 2009

ၿပတုိက္

အနားေပးထားတဲ့ စစ္ေလယာဥ္တစ္စီးလုိ႔

၀ုိင္းၾကည့္ခံေနရရုံသက္သက္

ပ်က္က်သြားတဲ့ အိပ္မက္ေတြ

မပ်ံသန္းႏုိင္ေတာ့တဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္…

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ ရယ္ေမာၾကမွာေပါ့ …

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေလ….

နာနာက်င္က်င္လႈိက္လႈိက္ေမာေမာ

ေကာင္းကင္ၿပာၿပာ ေနာက္ခံထားၿပီး

ဓါတ္ပုံအရုိက္ခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္

မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးပါဘူး……..

………………………………….

ဘ၀မွာ အရူးလုိ႔ေမာင္းထုတ္ခံခဲ့ဖူးတယ္

သိပ္ကုိ အသားက်လြန္းတဲ့ေလာကဓံ

အေရၿပားေတြ ပုိထူထဲသလုိ

အသိဥာဏ္ ပုိမုိက္မဲလာသလား…

တစ္ေယာက္ေယာက္က စိတ္မေကာင္းၿဖစ္လိမ့္မယ္

ဘယ္တစ္ေယာက္ကမွ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး

…………………………

စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္

ဘ၀ကုိဘာနဲ႔ေလွ်ာ္ဖြတ္ရမလည္း…

ဥပစာသမာဓိေလာက္နဲ႔ေတာင္

ယူဇနာတစ္ေထာင္ေ၀းေနရင္…

………………………..

ဒုိင္ယာရီတစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္လွန္ဖတ္ေတာ့

ဆုတ္ၿဖဲဖုိ႔လုိအပ္ေနတဲ့ စာရြက္ေတြမ်ားလာတယ္

ဘာလုိ႔ အမွန္အတုိ္င္းမၿမင္ႏုိင္တာလည္း

ဘာလုိ႔ အမွန္ကုိလက္မခံႏုိင္တာလည္း

ၿပတုိက္….

အမွတ္ရၿခင္းမ်ားကလြဲရင္

အရာအားလုံးကုိၿမင္ႏုိင္တယ္….။


မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...