မုိးေကာင္းကင္တနံတလ်ားကုိ
သားပ်ံသန္းသြားမယ္ဆုိေတာ့
အေမတားခဲ့ေသးတယ္ေနာ္
ေကာင္းကင္ရဲ႔မာယာေတြကုိ
အထင္မွားခဲ့တဲ့သားက
တိမ္လႊာၿဖဴေတြခူးစားဖုိ႔ၾကိဳစားရင္း
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ဘ၀ဆုိတာမုန္တုိင္းညေတြပဲလား
ေမာပန္းေနတဲ့အေတာင္တစ္စံုအေပၚ
မုိးစက္ေတြခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရြာခ်
မလုံၿခဳံတဲ့အရိပ္အာ၀ါသေတြေအာက္မွာ
အေမ့ရဲ႔ရင္ေငြ႔အိမ္ေလးကုိ
သတိရေနမိေပမယ့္
အခုေတာ့သားကရင္ေ၀းငွက္ေပါ့...အေမ
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment