Saturday, May 12, 2007

ဘ၀

ေနေတြ တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း
ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေပၚက ၿဖတ္ပ်ံသြားၾကတယ္
လမ္းမွားတဲ့ေၿမပုံနဲ႕ေတာ့
ေကာင္းကင္မွာ လက္လက္ထေနတဲ့
ၾကယ္ေတြကုိ ရမွာမဟုတ္ဘူး
အရႈးအမႈး ထြန္ယက္ဖူးတဲ့ ကႏ
ာၱရတစ္ခင္းကုိ
ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္နဲ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္လည္း မၿပဳၿပင္ခ်င္ေတာ့
လမ္းေဟာင္းေတြ ဗြက္ထေနလုိ႔
ကံတရားကုိ အယုံအၾကည္မဲ့ေပမယ့္
ဆူးၿခဳံေတြရွိတဲ့လမ္းက သြားရေတာ့မယ္
ဘ၀က အရာရာေနာက္က်ၿပီးသားေလ
ပန္းတုိင္ကုိ ပ်ပ်ေလး ၿမင္ရၿပီးတဲ့ေနာက္
ေ၀ဒနာသိေပမဲ့ ေဆးမွားစားခဲ့မိၿပန္ၿပီ
ကၽြမ္းတေျမ့ေျမ့ တက္တေခါက္ေခါက္
အခုမွေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး…။

မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...