Tuesday, May 22, 2007

ညခန္းမ

သိပ္အက်ယ္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး

၁၀ေပပါတ္လည္ အခန္းထဲ

စာအုပ္ေတြ ပင့္ကူမွ်င္ေတြ ရႈပ္ေထြး

ဂီတက အပုိင္းပုိင္းပ်က္က်

ဒႆန အက်ဳိးအပဲ့ေတြ ပလူပ်ံ

လက္ခံထားရတဲ့ငါ့ကုိ

အစိတ္စိတ္ ခြဲၿဖာေတာ့အနတ္တ

နံရံမွာ မွိန္ေဖ်ာ့ေနတဲ့ ဂစ္တာတစ္လက္

ထပ္မံဖြဲ႔ဆုိဖုိ႔ မလုိအပ္ေတာ့ဘူး

ဆက္လက္သုံးစြဲဖုိ႔ စကားလုံးေတြက်ဳိးပ်က္

ကဗ်ာဆရာကေတာ့ သူလက္မထပ္ရေသးဘူးတဲ့

လိပ္စာကဒ္အေဟာင္းပုံထဲမွာ

မင္းနာမည္ ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး

၈ႏွစ္ေၿမာက္ ခြဲခြာခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရထဲ

ယူကလစ္ပင္ေတြ တန္းစီေပါက္ေနတဲ့

လမ္းကေလး ပုံဆြဲထားတယ္

ညခန္းမထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း

ႏွစ္ပါတ္လည္။


မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...