သူတုိ႔ေတြေပါ့
ေ၀သာလီနဲ႔ေအသင္ပ်က္ေတာ့
စပါးတားနဲ႔အဇာတသတ္ကုိ
ရွီခုိးေနၾကတာ
သူတုိ႔ဘာမွမသိဘူး
ေၾကာက္ရြံ႕ၿခင္းကုိအမွန္တရားလုိ႔ထင္တယ္
ဆြဲကုိင္ထားတဲ့ အတၱနဲ႔
ေလာင္ၿမဳိက္လုိ႔ေနမွန္းလည္းမသိ
အလုပ္လက္မဲ့ လူလိမ္ကုိ
ဓါတ္ေလးပါးႏုိင္တဲ့ဆရာသမားဆုိၿပီး
နဖူးနဲ႔ၾကမ္းၿပင္ဦးတုိက္
မေသေဆးေလးရမလားလုိ႔
ေမ်ာ္ေတာ္ေမာ္ဖူးေသးတယ္
ကုိယ့္ကုိရူးမွန္းမသိမူးမွန္းမသိ
ဟစ္တလာကုိနတ္ဘုရားလုိ႔ထင္လုိထင္
ငရဲစံေနတာေတာင္ ဘုရားပြင့္တာနဲ႔
အၿမိဳက္တရားကလည္းနာယူလုိက္ခ်င္ေသးတယ္
ကုိယ္ကုိကုိယ့္ဘာမွန္းမသိဘဲ
လူတကာကုိအုပ္ခ်ဳပ္မယ္တယ့္
အရူးေတြဘုံေၿမာက္ေနလုိ႔
နတ္မၾကိဳက္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကုိပဲ
ခဏခဏဆြဲေစ့ေနရေတာ့တယ္…။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူတုိ႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ၿမဳပ္သည့္ ဗုံးငုတ္ တုိက္မွား၊ ေမာင္ေၿပာက္က်ားကုိ ရြာသား ရြာသူ၊ ေမးၾကၿမဴသည္ အူအူယမ္းေငြ႔ထတုန္းတည္း။ အေမာင္...
-
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူ႕ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အဲဒီကကို မတက္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ရပ္ေနသလုိလို သူသြားေနသလိုလို၊ မဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွ မသြားဘူး ဘယ္သူမွမရပ္ဘူး သြားတယ္ရပ္တယ္ဆိုတ...
No comments:
Post a Comment