Monday, March 16, 2009

မပ်ံသန္းရဇုန္

ကုိယ့္အေတာင္ပံေတြကုိ
မယုံေတာ့ဘူး...
အေလွာင္ခံရၿပန္မ်ားေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွပ်ံသန္းခြင့္မၾကဳံတဲ့ေကာင္းကင္
စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ရင္ေတာင္
ခဏခဏပ်က္က်တယ္...
ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္ကုိေမြးတဲ့ေန႔ကေနေရာင္ၿခည္ေတြေႏြးေထြးတယ္ဆုိ
တစ္သက္လုံးေလာင္မယ့္မီးကုိ
ဘယ္သူေတြရႈိ႕ခဲ့တာလည္း
အခုေတာ့အနာဂါတ္လည္းၿပာက်သြားၿပီ...
ရွင္စရာအသက္ကလြဲရင္
ေနာက္ထပ္ဘာမွမရွိေတာ့ပါ...
အေမ့ကုိရွိေနေစခ်င္တယ္
အေမ့ကုိ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး
အဲဒီလုိ ဒိြဟေတြကကၽြန္ေတာ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးပဲ...။

မုိးလႈိင္ည

9 comments:

  1. စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ခဏခဏ ပ်က္က်သတဲ့လားဗ်ာ..။

    ReplyDelete
  2. အေမ့ကုိရွိေနေစခ်င္တယ္
    အေမ့ကုိ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး
    အဲဒီလုိ ဒိြဟေတြကကၽြန္ေတာ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးပဲ...။

    ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ေပမဲ့ အဲဒါ တကယ္ပဲ..
    အမလည္း အဲလို ခံစားရဖူးတယ္...
    ေခတ္ထဲ ခဏခဏ ပ်က္က်ရလြန္းလို႔ေလ...

    ReplyDelete
  3. က်ေနာ္ကေတာ႕ အခုအခ်ိန္မွာ အေမ မျမင္ေစခ်င္ဘူးဗ်ာ....


    အဲ႕ဒီ ခံစားခ်က္ကုိနားလည္တယ္.....။

    တသက္လုံးေလာင္မဲ႕မီးကုိ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ရႈိ႔တယ္..
    ေက်းဇူးဗ်ာ...
    ကဗ်ာကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္

    ReplyDelete
  4. ရွင္စရာအသက္ကလြဲရင္
    ေနာက္ထပ္ဘာမွမရွိေတာ့ပါ...
    အေမ့ကုိရွိေနေစခ်င္တယ္
    အေမ့ကုိ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး

    ရွင္စရာအသက္ကလြဲရင္
    ေနာက္ထပ္ဘာမွမရွိေတာ့ပါ...
    အေမ့ကုိရွိေနေစခ်င္တယ္
    အေမ့ကုိ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး

    ရွင္စရာအသက္ကလြဲရင္
    ေနာက္ထပ္ဘာမွမရွိေတာ့ပါ...
    အေမ့ကုိရွိေနေစခ်င္တယ္
    အေမ့ကုိ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး

    ReplyDelete
  5. ခံစားခ်က္ကို နားလည္သလို ရွိပါတယ္။ အေမ့ကို ရွိလည္းရွိေစခ်င္တယ္။ ရွိလည္းမရွိေစခ်င္ဘူး ဆိုတာေလ။ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  6. မြန္းၾကပ္သြားသလိုပဲ ....

    ReplyDelete
  7. မပ်ံသန္းရဇုန္တဲ႔လား. ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေနာ္...

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...