ဂ်ဳံးနီ

ဂ်ဳံးနီ

ငါအရက္မူးျပန္လာတိုင္း ျပန္လာတိုင္း
ငါ့အရက္နံ႔ကို မင္းႀကိဳဆိုေနက်၊
လူေတြဟာ
သူတို႔ေသာက္တဲ့ေရကို သူတို႔ႏွာေခါင္း႐ႈံ႔ေနက်၊
လူေတြဟာ
သူတို႔ေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အအံုကို သူတို႔သည္းၿငီးမခံႏိုင္ၾကဘူး
မင္း ငါ့အရက္နံ႔ကို ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ လက္ခံေနက်
အရင္သမား ငါ့ကိုအသိအမွတ္ျပဳေနက်
ဂ်ဳံးနီ
ငါစိတ္အခန္႔မသင့္ရင္ေလ
မင္းကိုယ္ေပၚ ငါ့ေျခေထာက္ေတြေရာက္ေနက်
ငါ့ေဒါသက
ဘာမွမဆိုင္တ့ဲ မင္းကိုယ္ေပၚ
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ေရာက္ေနက်၊
နာလြန္းလို႔ မင္းေအာ္လိုက္ရင္ေတာင္
မင္း
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ အားနာေနက်
ဂ်ဳံးနီ
မင္းအင္အားကုန္သံုးၿပီး ခုန္ေပါက္ေျပး၀င္လာ
အၿမဲတမ္း ငါ့ကိုႀကိဳတာ
တာ၀န္အရလို႔ မင္းစိတ္မွာ မထားမရွိတာ
ငါျမင္ရ
ငါရခဲ့တယ္။
ဂ်ဳံးနီ
ငါမင္းကို အသားေကာင္းေကာင္း မေကြၽးခဲ့ဖူးဘူး။
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့
ငါ့စိတ္ေကာင္း၀င္ေနမႈဟာ
ေခ်ာကလက္ေလးေတြအျဖစ္ မင္းစားရပါတယ္။
ဂ်ဳံးနီ
ငါမွတ္မိတယ္
မင္း ေျမႀကီးကို တူးတူးၿပီးေဆာ့တတ္တာေလ
ငါ သိပ္ၾကည္ႏူးတဲ့ ႐ႈခင္းေလးေပါ့
ငါက
မင္းေရွ႔ကိုေက်ာ္ၿပီး ခဲလံုးေလးေတြ ပစ္တယ္ေလ
ဂ်ဳံးနီ
ေလတဟူးဟူးထန္ေနတုန္းက
မင္းႏႈတ္သီးကိုေရွ႔ပစ္ၿပီး
တအူးအူးတအုအုနဲ႔ မင္းအူျမဴးေနတာ
ငါဒုတ္နဲ႔ လိုက္႐ိုက္ေတာ့
မင္းေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ထြက္ေျပးတာ၊
ဂ်ဳံးနီ
မင္းကိုယ္ ၀၀ဖီးဖီးႀကီးနဲ႔
ငါ့ကို ေဆာင့္ေဆာင့္တိုးေ၀ွ႔ေနက်ေလ
ငါလက္ေဖ်ာက္ တစ္ဖ်စ္တီးလိုက္ရင္
မင္းလိုက္လိုက္ ဟီဟီေနက်
ငါက မာန္မဲလိုက္တဲ့အခါ
မင္းလွ်ာႀကီးနဲ႔ငါ့ကို ျမန္ျမန္လ်က္တယ္
ငါက လိုလားတဲ့အခါ
မင္းေက်ာေတြ ပြတ္ပြတ္ေပးေနက်
ဂ်ဳံးနီ
ငါ အခုခါ
အဲလိုမ်ဳိး မာန္မဲအရသာခံခ်င္တယ္၊
ဂ်ဳံးနီ
မင္းမ်က္လံုးမွာ
ငါ့ေမတၱာကို မြတ္သိပ္ေၾကာင္းျပေနက်အေရာင္
ငါခု ဒါကို မင္းလိုမြတ္သိပ္ေနၿပီ။
ဂ်ဳံးနီ
မင္းမွာ အသည္းႏွလံုးရွိတာ ငါသိပါၿပီ။
ဂ်ဳံးနီ
ငါဘယ္ေလာက္ ရက္စက္သလဲကြာ
မုန္႔ပဲသေရစာေလး မင္းကိုေကြၽးတာေတာင္
မုန္႔ကေလးမင္းကိုေျမႇာက္ျပၿပီး
ဖုန္ထဲပစ္ခ်လိုက္တာ
ဖုန္ထဲက်ေနတဲ့ မုန္႔ကေလးကို
မင္း စိတ္မာနမထားဘဲ
မင္းႏႈတ္သီးနဲ႔ ထိုးဟပ္ပစ္လိုက္တာ
(တကယ္ေတာ့
ေမတၱာဆိုတာ ဖုန္ထဲကမုန္႔ကေလးပါလားလို႔
ငါမသိလိုက္ခဲ့ဘူးကြယ္၊)
ဂ်ဳံးနီ
မင္းေနေကာင္းရဲ႔လားကြယ္။
ဂ်ဳံးနီ
အိပ္ယာေပၚမွာ
ဘာမွမလႈပ္ႏိုင္တဲ့ မင္းသခင္
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္နဲ႔ေပါ့ မင္းကိုႏႈတ္ဆက္ခ်င္းရဲ႔
ငါ့ေနာက္ဆံုးထြက္သက္နဲ႔ပါ
ဂ်ဳံးနီရယ္။ ။



ေမာင္ေခ်ာႏြယ္