“ ရန္ကုန္ ”
လူၾကီးကေန ကေလး...ကေလးကေန ေခြးအထိ
အဆင့္အတန္းေတြ ခဲြျခားခံရတဲ့....ျမိဳ႕
ေနပူပူေအာက္က.....ရမၼက္ခိုး အတၱေတြေ၀ေနတဲ့
ရက္စက္မႈ သရဖူေဆာင္း
ျမန္မာျပည္ထဲက အေကာင္းဆံုး....ျမိဳ႕
မနက္ဆို လူေတြက ေခြးလို အလုပ္လုပ္ရျပီး
ညဆုိ ေခြးေတြက လူလိုေပ်ာ္ၾကတဲ့....ျမိဳ႕
လင္ကြန္း ေျပာတဲ့ အျမစ္ျပက္သြားတဲ့စနစ္ကို
တခုတည္းေသာ ထိန္းသိမ္းသူ အျဖစ္ ရွိေနတဲ့...ျမိဳ႕
အေယာင္အေယာင္ အမွားမွားနဲ႔
အဆင္းကို ဘီးတပ္ေပးတဲ့သူေတြ ေနၾကတ့ဲ....ျမိဳ႕
၂၁ ရာစုရဲ႕ ေခတ္အေနာက္က်ဆံုးနဲ႔
အယဥ္ေက်းဆံုး....ျမိဳ႕
ဒီျမိဳ႕မွာ ၾကီးျပီး....ဒီျမိဳ႕မွာ မေနေတာ့တဲ့သူေတြက
“ ရြာ ” လို႕ တင္စားခံရတဲ့ျမိဳ႕
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ကို ခ်စ္တယ္
ရန္ကုန္မွာပဲ ေနမယ္
ရန္ကုန္က ကၽြန္ေတာ့္ကို
အျမဲတမ္း ဆံုးမစရာေတြ ေပးတယ္
မျဖစ္နိင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ေျပာျပတယ္
မဆံုးနိင္တဲ့ ေတးသြားေတြနဲ႔ ကခိုင္းတယ္
လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ၾကည့္ခိုင္းတယ္
အုံနာေၾကးနဲ႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္
အားတင္းလို႕ နင္းေနရတဲ့ ဆိုက္ကားသမား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပံဳး
က်ဴရွင္လခနဲ႔ အိမ္စရိတ္အတြက္
ဆီပူခံေၾကာ္ေနရတဲ့ အေၾကာ္သည္ေတြနဲ႕
ေရခဲထုတ္ ၊ ဖရဲသီးစိပ္ ၊ ေရႊရင္ေအးသည္တိုရဲ႕
ရင္မေအးနိင္တဲ့ ေခါင္းေပၚက ဘ၀အေမာ
ရန္ကုန္ဟာ...ပေဟ႗ိဆန္တဲ့
စာအုပ္တစ္အုပ္လုိပါပဲ
သူ႕သေဘာကို ေနာေၾကရင္ အမွတ္မ်ားမ်ားရမယ္
ဆိုတဲ့ အတိုင္းပဲ
လူေတြကို လွည့္စားေနသလိုနဲ႔
လူေတြရဲ႕ ျပန္လွည့္စားျခင္းေၾကာင့္
ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳဳးမ်ိဳး အတပ္ခံေနရတဲ့
ျမိဳ႕...........
ဆုိးသြမ္း
No comments:
Post a Comment