တခ်ိဳ႕ေတြက ျပတ္ေ႐ြ႕ေၾကာမ်ားလိုအုပ္စုဖြဲ႕ မိုက္ေၾကးခြဲလို႔
တခ်ိဳ႕ေတြက တြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းေတြအျဖစ္အုပ္စုဖြဲ႕ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္လို႔
တခ်ိဳ႕ေတြက လွ်ိဳေျမာင္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းလို အ႐ူးခ်ီးပန္းလို႔
တခ်ိဳ႕ေတြက အီေကြတာေပၚမွာ အေလ့က်ေပါက္လို႔
ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္သူ ရာသီဥတုမ်ားနဲ႔
စကတ္ပါးပါးေအာက္မွာ ကမၻာႀကီးဟာ စြဲမက္ခ်င္စရာေကာင္းေနတုန္းပဲ
ငါဟာ မင္းကို အင္ဘီလစ္ကယ္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဘဝကတည္းက ခ်စ္ခဲ့ရတာပါကြာ
မင္းဂ်ီစထရင္းက ငါ့ကို ၂၃ ၁/၂ ဒီဂရီ ႏွာတင္းေစတာေတာ့ဝန္ခံမိပါရဲ႕
(တဆက္တည္း မင္းေနာက္ေၾကာင္း႐ွင္းမွန္းလည္း ငါရိပ္စားမိခဲ့ေပါ့)
အေ႔႐ွအလယ္ပိုင္းရပ္ဝန္းက
ဟာလာဟင္းလင္း ေရနံတြင္းကိစၥ ခဏေခါက္ထားလိုက္ပါဦး
တစ္ေန႔တာ မင္းလည္ပတ္သမွ်နဲ႔ တစ္ဘဝလံုးမင္းတိမ္းေစာင္းျပသမွ်
မင္းဘာသာတရားနဲ႔ မင္းဘာသာစကားကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကဘူး
မင္းက ဥတစ္လံုး၊ တစ္ေကာင္ၾကက္ဆိုေတာ့
ေပါ့စတစ္၊နဂၢတစ္ ခြဲျခားစီစစ္ရခက္တယ္မဟုတ္လား
မင္းဖက္ကထူးကဲဒီေရတက္ခ်ိန္မွန္သမွ်
အႏုျမဴထိပ္ဖူးတတ္ စြမ္းအားႀကီးလက္နက္ကိုသံုးခြင့္မသာေတာ့
ေတာင္ပူစာေတြဖက္ ငါ့တပ္ေတြေျခဦးလွည့္ရရွာတာပဲ
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လွစ္ဟသြားတဲ့နယ္ျခားမွတ္တိုင္မွာ ႏႈတ္ေရးနဲ႔အႏိုင္ရခဲ့အၿပီး
မင္း ဆိုင္ကလုန္းကို ေလေရာ မိုးေရာ စုပ္သြင္းမ်ိဳခ်ခ်င္ေနခဲ့တာငါပဲ
ဆူနာမီေတြတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ႏွစ္ျမွဳပ္ရင္း
မင္းငလ်င္ေၾကာမွာ ငါဟာေတာင့္တင္းေမ်ာပါဆြဲယူသိမ္းပိုက္ျခင္းခံလိုက္ရပါၿပီ
မင္းပင္လယ္ေအာ္မွာ ငါျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးခဲ့သေလာက္
မင္းပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲ ငါ့“လ”ဟာ တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ခဲ့ေတာ့
ခ်စ္ေသာ ကမၻာႀကီးေရ…
မင္းမီးေတာင္ေသမွာ ခေရေတြပြင့္ၿပီလား
ဒီမွာ ငါ့ေခ်ာ္ရည္ေတြ ပြက္ပြက္ဆူထေနၾကေပါ့။
သိုးထိန္း (အႏၲိမ)
၂ဝ၁ဝ မတ္လ ၂၉ရက္
Tuesday, March 30, 2010
Friday, March 26, 2010
ငါအသုံးမၿပဳတဲ႔ေန႔စြဲေတြ…
အဲဒီေန႔ေတြမွာ ငါ့ကုိယ္ငါ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ ခံစားခ်က္ကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ ပညာေရးကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ေဘးဖယ္ထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ င့ါတန္ဖုိးေတြ
ငါအသုံးမၿပဳတဲ့ေနစြဲေတြဟာ
ငါ ကုိယ္လည္းၿပန္အသုံးမၿပဳခဲ့ဘူး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သစၥာ ေဖာက္လုိက္ရတဲ့
အေၾကာင္းတရားေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီး
အဲဒီ့ေနစြဲေတြဟာ
ဘယ္ေတာင္မ်ားေနလည္းလုိ႔ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့
ဒီဘ၀လုံးနီးနီးပဲ…
ဒီလုိၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ငါအသက္ရွင္ခဲ့တဲ့ေန႔စြဲေတြကုိ
ငါၿပန္ရွက္ခဲ့ရတယ္…။
မုိးလႈိင္ည
ငါ့ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ ခံစားခ်က္ကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ ပညာေရးကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ငါ့ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အသုံးမၿပဳဘူး
ေဘးဖယ္ထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ င့ါတန္ဖုိးေတြ
ငါအသုံးမၿပဳတဲ့ေနစြဲေတြဟာ
ငါ ကုိယ္လည္းၿပန္အသုံးမၿပဳခဲ့ဘူး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သစၥာ ေဖာက္လုိက္ရတဲ့
အေၾကာင္းတရားေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီး
အဲဒီ့ေနစြဲေတြဟာ
ဘယ္ေတာင္မ်ားေနလည္းလုိ႔ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့
ဒီဘ၀လုံးနီးနီးပဲ…
ဒီလုိၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ငါအသက္ရွင္ခဲ့တဲ့ေန႔စြဲေတြကုိ
ငါၿပန္ရွက္ခဲ့ရတယ္…။
မုိးလႈိင္ည
Thursday, March 25, 2010
love 2.0
ဆက္သြယ္စရာဆုိလုိ႔
အဲဒီ႔ Mail အေကာင့္ထဲမွာ
မင္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတာ..
ငါကမနက္တုိင္း…
အစြဲအလန္းေတြနဲ႔ mailတစ္ေစာင္တစ္ေလ
လာမလားလုိ႔ထစစ္တယ္..
Spamer ေတြေတာင္ရွာမေတြ႔တဲ႔
Email လိပ္စာကုိ မင္းေမ့ေနေလာက္ပါၿပီ..။
မုိးလႈိင္ည
အဲဒီ႔ Mail အေကာင့္ထဲမွာ
မင္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတာ..
ငါကမနက္တုိင္း…
အစြဲအလန္းေတြနဲ႔ mailတစ္ေစာင္တစ္ေလ
လာမလားလုိ႔ထစစ္တယ္..
Spamer ေတြေတာင္ရွာမေတြ႔တဲ႔
Email လိပ္စာကုိ မင္းေမ့ေနေလာက္ပါၿပီ..။
မုိးလႈိင္ည
Wednesday, March 24, 2010
ငါတုိ႔အားလုံးဟာ ေခ်
ေခ် ဦးထုပ္ကုိေဆာင္းတယ္
ေခ်ေဂြဗားယားတီရွပ္နဲ႔
ေခ် လုိစီးကရက္ကုိခဲလုိ႔
ေခ် လုိပဲ ကဗ်ာရြတ္တယ္…
ငါတုိ႔လက္ထဲမွာက keyboard
ဒါဟာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတာ…
ေဆာင္းရာသီနန္းေတာ္ကုိသိမ္းပုိက္ဖုိ႔
ေရတပ္သေဘာၤေပၚက အေၿမာက္သံ
ငါ့နားထဲ ခုထိတဆတ္ဆတ္ညံတုန္းပဲ
လြတ္လပ္ေရးေၾကၿငာစာတမ္းကုိ
ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္က အတည္ၿပဳလုိက္တဲ့အထိ
ေၿမာက္အေမရိကတုိက္မွာ
စစ္သေဘာၤတစ္စီးမွမရွိဘူး….
အဲဒီလုိနဲ႔ ကမာၻမွာေတာ္လွန္ေရးေတြရွိခဲ့တယ္…
`လူဆုိတာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရတယ္…
ဖိႏွိပ္သူေတြကုိတြန္းလွန္တာဟာ တရားမွ်တမႈပဲ…´
ဘာတစၥတာရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
ဖီဒယ္ရဲ႕ ရဲရဲေတာက္စကား…။
`အနီးကပ္ဆုံးရန္သူကုိ ရွာၿပီးတုိက္´
ေရႊတိဂုံေၿခေတာ္ရင္းမွာ
သခင္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဂႏၱ၀င္စကား
ငါတုိ႔ၾကားနာေနဆဲ
ဟႏိြဳင္းမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ပါရီမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ေတာ္လွန္ေရးသမားဟာ
ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိတြန္းလွန္ေနရမယ္လုိ႔
ဟုိခ်ီမင္းေတြးခဲ့သလုိ
အခုငါတုိ႔
ငရဲၿပည္အထိ အၿမန္လမ္းမ
ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးသြားၿပီ
နပုိလီယန္ကုိ
အဆင္းဘီးတပ္ေပးဖုိ႔ပဲက်န္ေတာ့တာ…။
မုိးလႈိင္ည
မႏွစ္က မတ္လမွာ ေရးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ အခုလည္း ၿပန္ၾကဳိက္လုိ႔ ၿပန္တင္လုိက္တာပါ..။
ေခ်ေဂြဗားယားတီရွပ္နဲ႔
ေခ် လုိစီးကရက္ကုိခဲလုိ႔
ေခ် လုိပဲ ကဗ်ာရြတ္တယ္…
ငါတုိ႔လက္ထဲမွာက keyboard
ဒါဟာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတာ…
ေဆာင္းရာသီနန္းေတာ္ကုိသိမ္းပုိက္ဖုိ႔
ေရတပ္သေဘာၤေပၚက အေၿမာက္သံ
ငါ့နားထဲ ခုထိတဆတ္ဆတ္ညံတုန္းပဲ
လြတ္လပ္ေရးေၾကၿငာစာတမ္းကုိ
ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္က အတည္ၿပဳလုိက္တဲ့အထိ
ေၿမာက္အေမရိကတုိက္မွာ
စစ္သေဘာၤတစ္စီးမွမရွိဘူး….
အဲဒီလုိနဲ႔ ကမာၻမွာေတာ္လွန္ေရးေတြရွိခဲ့တယ္…
`လူဆုိတာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရတယ္…
ဖိႏွိပ္သူေတြကုိတြန္းလွန္တာဟာ တရားမွ်တမႈပဲ…´
ဘာတစၥတာရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
ဖီဒယ္ရဲ႕ ရဲရဲေတာက္စကား…။
`အနီးကပ္ဆုံးရန္သူကုိ ရွာၿပီးတုိက္´
ေရႊတိဂုံေၿခေတာ္ရင္းမွာ
သခင္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဂႏၱ၀င္စကား
ငါတုိ႔ၾကားနာေနဆဲ
ဟႏိြဳင္းမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ပါရီမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ေတာ္လွန္ေရးသမားဟာ
ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိတြန္းလွန္ေနရမယ္လုိ႔
ဟုိခ်ီမင္းေတြးခဲ့သလုိ
အခုငါတုိ႔
ငရဲၿပည္အထိ အၿမန္လမ္းမ
ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးသြားၿပီ
နပုိလီယန္ကုိ
အဆင္းဘီးတပ္ေပးဖုိ႔ပဲက်န္ေတာ့တာ…။
မုိးလႈိင္ည
မႏွစ္က မတ္လမွာ ေရးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ အခုလည္း ၿပန္ၾကဳိက္လုိ႔ ၿပန္တင္လုိက္တာပါ..။
Monday, March 22, 2010
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိတဲ့ ကဗ်ာ
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ သူမက သိသိေနတယ္
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ကၽြန္ေတာ္က ၾကည့္ၾကည့္ေနမိတယ္
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ သူမက ကၽြန္ေတာ္ကုိ ဘာေၾကာင့္ သိသိေနတာလည္း
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ကၽြန္ေတာ္က သူမကုိ ၾကည့္ၾကည့္ေနရတာလည္း
သူမက ကၽြန္ေတာ္ကုိ သိသိေနတယ္ ..
ကၽြန္ေတာ္ အရႊဲ႕တုိက္တတ္တာက အစ ကၽြန္ေတာ္ အသားမည္းတာအဆုံး
ေကာင္မေလးေတြကုိ ခ်ိန္းခ်ိန္းၿပီး မေတြ႔ရဲတာကအစ
သူမက သိသိေနတယ္..
သူမက ဘာေၾကာင့္သိသိေနတာလည္းဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္မသိရတာလည္း
သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခ်ိန္လုံးလွမ္းၾကည့္ေနတာပဲ..
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္တုိတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္တာ
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးတာ.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စီးကရက္ၾကဳိက္တာ
ပလက္ေဖာင္းေပၚေၿခပစ္လက္ပစ္ထုိင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ လူေတြကုိေငး
ကၽြန္ေတာ္ေတြးသမွ်ေတြကို သူမ ဘာေၾကာင့္ သိသိေနတာလည္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဆက္မၿပတ္ၾကည့္ေနတာ.. သူမကုိ ဘာေၾကာင့္မသိတာလည္း
သူမကုိ ဘာေၾကာင့္ မၿမင္ရတာလည္း..
ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္လုိ သူမဟာ ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္မဟုတ္ခဲ့ၿပန္ဘူး..ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတယ္
အေမွာင္ထဲကုိ သူမအေၾကာင္း သိမလားလုိ႔..
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ… သူမသိသိခ်င္လာတယ္..
သူမကၽြန္ေတာ္ကုိ ၾကည့္မေနဘူးဆုိရင္..။
မုိးလႈိင္ည
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ကၽြန္ေတာ္က ၾကည့္ၾကည့္ေနမိတယ္
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ သူမက ကၽြန္ေတာ္ကုိ ဘာေၾကာင့္ သိသိေနတာလည္း
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ကၽြန္ေတာ္က သူမကုိ ၾကည့္ၾကည့္ေနရတာလည္း
သူမက ကၽြန္ေတာ္ကုိ သိသိေနတယ္ ..
ကၽြန္ေတာ္ အရႊဲ႕တုိက္တတ္တာက အစ ကၽြန္ေတာ္ အသားမည္းတာအဆုံး
ေကာင္မေလးေတြကုိ ခ်ိန္းခ်ိန္းၿပီး မေတြ႔ရဲတာကအစ
သူမက သိသိေနတယ္..
သူမက ဘာေၾကာင့္သိသိေနတာလည္းဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္မသိရတာလည္း
သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခ်ိန္လုံးလွမ္းၾကည့္ေနတာပဲ..
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္တုိတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္တာ
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးတာ.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စီးကရက္ၾကဳိက္တာ
ပလက္ေဖာင္းေပၚေၿခပစ္လက္ပစ္ထုိင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ လူေတြကုိေငး
ကၽြန္ေတာ္ေတြးသမွ်ေတြကို သူမ ဘာေၾကာင့္ သိသိေနတာလည္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဆက္မၿပတ္ၾကည့္ေနတာ.. သူမကုိ ဘာေၾကာင့္မသိတာလည္း
သူမကုိ ဘာေၾကာင့္ မၿမင္ရတာလည္း..
ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္လုိ သူမဟာ ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္မဟုတ္ခဲ့ၿပန္ဘူး..ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတယ္
အေမွာင္ထဲကုိ သူမအေၾကာင္း သိမလားလုိ႔..
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ… သူမသိသိခ်င္လာတယ္..
သူမကၽြန္ေတာ္ကုိ ၾကည့္မေနဘူးဆုိရင္..။
မုိးလႈိင္ည
Sunday, March 21, 2010
မီးေတာင္တစ္လုံး အၾကြင္းသုည ဘ၀ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္
အိပ္မက္ေတြကို အေတာင္တပ္ၿပီး
သကၠရာဇ္ေတြထဲပ်ံ၀င္လာတာ ဘာေတြပါလည္း…
အဲဒါ လူေတြေပါ့…
ဒါမွမဟုတ္ ငါတုိ႔တစ္ေတြေလ…
ရင္ဘတ္ထဲက potential ေတြအရ
မီးေတာင္တစ္လုံးလုိ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ရ
ဒဏ္ရာေတြ အန္ထုတ္ရတာ
လွပစြာနာက်င္နက္ရႈိင္းလုိ႔….
ငယ္ငယ္က အိပ္မက္ေတြထဲ
ၿပန္မေရာက္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အခါ
ငါ့ေသြးေၾကာထဲက ေႏြရာသီကုိေဖာက္ထုတ္ပစ္ခဲ့ရတယ္
အထီးက်န္ညေနေစာင္းကုိ အလုပ္ခ်ိန္နာရီအေဟာင္းထဲ
စေတးပစ္ခဲ့ရဖူးတယ္…
ေတေလမေလးေရ
ငါကုိယ္တုိင္လည္း
ေအးေအးလူလူေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကုိ
မေသာက္ႏုိင္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ေပါ့…
ခံစားမူမရွိတဲ့ ေမာ္နီတာေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့
လူသားစက္ရုပ္တစ္ခုလုိ
ေမွာင္မည္းက်ဥ္းက်ပ္ေနတဲ့အခန္းငယ္ထဲမွာ
လူမသိသူမသိ ကမာၻၾကီးကလည္းငါ့ကုိမသိဘူး
အငုိက္မိသြားတဲ့ရာစုႏွစ္ထဲမွာ
စြန္႔ပစ္ခံထားရတဲ့ေဆာ့၀ဲလ္တစ္ခုလုိ
ငါ့ရဲ႕လူသားဆန္မႈေတြလည္းေမ့ေလ်ာ့ၿခင္းခံထားရတယ္
လူေတြဆာေလာင္ေနတာ ပုိက္ဆံၿဖစ္ၿပီး
ေကာင္းကင္ဘုံက ၀ိညာဥ္ၿဖဴေတြကိုဆာေလာင္လုိ႔
ငါက အႏုပညာကုိဆာေလာင္တယ္
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကုိဆာေလာင္တယ္
အရင္ကေတာ့
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုလုိလည္းေအးစက္ဖူးတယ္
သဲေသာင္တစ္စလုိလည္း ႏူးညႊတ္ဖူးတယ္
အခု
ေသြးဆာတဲ့ပင္လယ္ဟာငါ့ကုိတစ္စစီဖဲ့ေၿခြ႕ခ်တယ္…
ၿပီးေတာ့
ပင္လယ္ထဲေရာက္သြားတဲ့ မီးေတာင္တစ္လုံးလုိ
ဘ၀ေၿမပုံအမွတ္အသားမွာ
အစက္အေၿပာက္ေလးတစ္ခုေတာင္တင္မထားခ်င္ပါဘူး…
ငါ့ကုိေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ေမာလုိက္စမ္းပါ …..ေတေလမေလး
ဘ၀ဆုိတာ
ရင္ထဲမွာ မုန္တုိင္းကုိယ္ဆီထည့္ဖြတ္ထားၿပီး
ခက္ထန္ၿပတ္လွ်
ငါတုိ႔ေကာဘယ္လုိလြတ္ေၿမာက္ခြင့္ရမွာလည္း….
နတ္သမီးရဲ႕ ရယ္သံအဆုံးမွာ
က်ိန္စာေတြ အားလုံးပ်က္သုဥ္းမယ္ဆုိရင္
ငါ့အေပၚပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး
တုိက္ခုိက္ေနတဲ့ေလာကဓံတရားအေပၚ
အဃာတေတြအားလုံးဖ်က္သိမ္းထားလုိက္ပါ့မယ္…
မနက္ၿဖန္ေတြဆီမွာေတာ့
ငါတုိ႔ရဲ႕အဓိပါယ္ေတြရႏုိင္စရာရွိေသးလား
ငါတုိ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရႏုိင္စရာရွိေသးလား
ကင္းဗတ္အၿဖဴတစ္စလုိ အနာဂါတ္ကုိ
ငါ့အတၱေတြခ်မေရးခ်င္ပါဘူး…
ၿဖဴၿဖဴစင္စင္ခ်စ္ခဲ့တာတစ္ခုတည္းနဲ႔
ငါက ေလးတင္ဖုိ႔ပ်က္ကြက္ခဲ့သူပါ
ဘ၀ဟာ အၾကြင္းသုညဆုိရင္ေတာင္
ငါမဆုံးရႈံးခဲ့ရပါဘူး….
ေတေလမေလးေရ
မင္းကုိယ္တုိင္တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေကာ
ငါကုိယ္တုိင္တင္ဆက္ခဲ့တဲ႔ ဘ၀ပါ
ဒီဗီဒီ ဇာတ္ကားတစ္ခ်ပ္လုိ
Replay ၿပန္ၾကည့္လုိ႔မရေတာ့
ငါတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ဆုိတာ
ႏွစ္ကာလေတြထဲ
အေရာင္လြင့္သြားတဲ့ အၿဖဴေရာင္သက္သက္ရယ္ပါ….။
မုိးလႈိင္ည
သကၠရာဇ္ေတြထဲပ်ံ၀င္လာတာ ဘာေတြပါလည္း…
အဲဒါ လူေတြေပါ့…
ဒါမွမဟုတ္ ငါတုိ႔တစ္ေတြေလ…
ရင္ဘတ္ထဲက potential ေတြအရ
မီးေတာင္တစ္လုံးလုိ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ရ
ဒဏ္ရာေတြ အန္ထုတ္ရတာ
လွပစြာနာက်င္နက္ရႈိင္းလုိ႔….
ငယ္ငယ္က အိပ္မက္ေတြထဲ
ၿပန္မေရာက္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အခါ
ငါ့ေသြးေၾကာထဲက ေႏြရာသီကုိေဖာက္ထုတ္ပစ္ခဲ့ရတယ္
အထီးက်န္ညေနေစာင္းကုိ အလုပ္ခ်ိန္နာရီအေဟာင္းထဲ
စေတးပစ္ခဲ့ရဖူးတယ္…
ေတေလမေလးေရ
ငါကုိယ္တုိင္လည္း
ေအးေအးလူလူေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကုိ
မေသာက္ႏုိင္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ေပါ့…
ခံစားမူမရွိတဲ့ ေမာ္နီတာေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့
လူသားစက္ရုပ္တစ္ခုလုိ
ေမွာင္မည္းက်ဥ္းက်ပ္ေနတဲ့အခန္းငယ္ထဲမွာ
လူမသိသူမသိ ကမာၻၾကီးကလည္းငါ့ကုိမသိဘူး
အငုိက္မိသြားတဲ့ရာစုႏွစ္ထဲမွာ
စြန္႔ပစ္ခံထားရတဲ့ေဆာ့၀ဲလ္တစ္ခုလုိ
ငါ့ရဲ႕လူသားဆန္မႈေတြလည္းေမ့ေလ်ာ့ၿခင္းခံထားရတယ္
လူေတြဆာေလာင္ေနတာ ပုိက္ဆံၿဖစ္ၿပီး
ေကာင္းကင္ဘုံက ၀ိညာဥ္ၿဖဴေတြကိုဆာေလာင္လုိ႔
ငါက အႏုပညာကုိဆာေလာင္တယ္
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကုိဆာေလာင္တယ္
အရင္ကေတာ့
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုလုိလည္းေအးစက္ဖူးတယ္
သဲေသာင္တစ္စလုိလည္း ႏူးညႊတ္ဖူးတယ္
အခု
ေသြးဆာတဲ့ပင္လယ္ဟာငါ့ကုိတစ္စစီဖဲ့ေၿခြ႕ခ်တယ္…
ၿပီးေတာ့
ပင္လယ္ထဲေရာက္သြားတဲ့ မီးေတာင္တစ္လုံးလုိ
ဘ၀ေၿမပုံအမွတ္အသားမွာ
အစက္အေၿပာက္ေလးတစ္ခုေတာင္တင္မထားခ်င္ပါဘူး…
ငါ့ကုိေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ေမာလုိက္စမ္းပါ …..ေတေလမေလး
ဘ၀ဆုိတာ
ရင္ထဲမွာ မုန္တုိင္းကုိယ္ဆီထည့္ဖြတ္ထားၿပီး
ခက္ထန္ၿပတ္လွ်
ငါတုိ႔ေကာဘယ္လုိလြတ္ေၿမာက္ခြင့္ရမွာလည္း….
နတ္သမီးရဲ႕ ရယ္သံအဆုံးမွာ
က်ိန္စာေတြ အားလုံးပ်က္သုဥ္းမယ္ဆုိရင္
ငါ့အေပၚပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး
တုိက္ခုိက္ေနတဲ့ေလာကဓံတရားအေပၚ
အဃာတေတြအားလုံးဖ်က္သိမ္းထားလုိက္ပါ့မယ္…
မနက္ၿဖန္ေတြဆီမွာေတာ့
ငါတုိ႔ရဲ႕အဓိပါယ္ေတြရႏုိင္စရာရွိေသးလား
ငါတုိ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရႏုိင္စရာရွိေသးလား
ကင္းဗတ္အၿဖဴတစ္စလုိ အနာဂါတ္ကုိ
ငါ့အတၱေတြခ်မေရးခ်င္ပါဘူး…
ၿဖဴၿဖဴစင္စင္ခ်စ္ခဲ့တာတစ္ခုတည္းနဲ႔
ငါက ေလးတင္ဖုိ႔ပ်က္ကြက္ခဲ့သူပါ
ဘ၀ဟာ အၾကြင္းသုညဆုိရင္ေတာင္
ငါမဆုံးရႈံးခဲ့ရပါဘူး….
ေတေလမေလးေရ
မင္းကုိယ္တုိင္တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေကာ
ငါကုိယ္တုိင္တင္ဆက္ခဲ့တဲ႔ ဘ၀ပါ
ဒီဗီဒီ ဇာတ္ကားတစ္ခ်ပ္လုိ
Replay ၿပန္ၾကည့္လုိ႔မရေတာ့
ငါတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ဆုိတာ
ႏွစ္ကာလေတြထဲ
အေရာင္လြင့္သြားတဲ့ အၿဖဴေရာင္သက္သက္ရယ္ပါ….။
မုိးလႈိင္ည
Friday, March 19, 2010
ရုံးေတာ္ကအၿပန္…
ႏွစ္ေယာက္စလုံး တိတ္ဆိတ္မႈဆုိတဲ့
ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထဲက်ေနတယ္..
စားပြဲတစ္ခုၿခားၿပီး.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
စစ္ၿပင္လုိ႔…
နင္လည္း ဘာထူးလည္း..
ခပ္ညံ့ညံ့လူေတြလုိ
ရသင့္ရထုိက္တာထက္ ပုိလုိခ်င္ေနတာပဲ
ရွင္ကေကာ ဘာထူးလည္း…
ပုိက္ဆံနဲ႔မာနတရားကလြဲရင္
ဘယ္သူခံစားခ်က္ကုိေထာက္ထားဖူးလဲ…
နင္ကေပါင္မုန္႔အသုိးတစ္လုံးလုိ
အမႈိက္ပုံးနဲ႔ပဲ တန္တဲ့မိန္းမ
ရွင္က ယင္ေကာင္က်ေသေနတဲ့
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လုိ အိမ္ေရွ႕ေၿမာင္းထဲ
သြန္ပစ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ေယာက်ာၤး
ႏွစ္ေယာက္လုံး ေမတၱာတရားမပါပဲ
ေပါင္းသင္းေနထုိင္မိတာ
အဲဒီအစကတည္းက ႏွစ္ေယာက္စလုံး
စမွားၾကတာပဲ…
အခု ႏွေၿမာတသ ႏွစ္ကာလေတြ
လြန္ကုန္ၿပီ…
နင့္ေကာ္ဖီဖုိးနင္ရွင္းလုိက္ပါ…
ငါစားတဲ့ေပါင္မုန္႔ဖုိး ငါရွင္းလုိက္မယ္..
ငါဆီမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္အပုိသုံးစရာပုိက္ဆံမရွိဘူး..
ရွင္အဲဒါပဲ မိန္းမတစ္ေယာက္မရွိတာနဲ႔
ပုိက္ဆံဆုိတာ မူးလုိ႔ရႈစရာ မရွိဘူးမဟုတ္လား…!!!
မုိးလႈိင္ည
ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထဲက်ေနတယ္..
စားပြဲတစ္ခုၿခားၿပီး.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
စစ္ၿပင္လုိ႔…
နင္လည္း ဘာထူးလည္း..
ခပ္ညံ့ညံ့လူေတြလုိ
ရသင့္ရထုိက္တာထက္ ပုိလုိခ်င္ေနတာပဲ
ရွင္ကေကာ ဘာထူးလည္း…
ပုိက္ဆံနဲ႔မာနတရားကလြဲရင္
ဘယ္သူခံစားခ်က္ကုိေထာက္ထားဖူးလဲ…
နင္ကေပါင္မုန္႔အသုိးတစ္လုံးလုိ
အမႈိက္ပုံးနဲ႔ပဲ တန္တဲ့မိန္းမ
ရွင္က ယင္ေကာင္က်ေသေနတဲ့
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လုိ အိမ္ေရွ႕ေၿမာင္းထဲ
သြန္ပစ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ေယာက်ာၤး
ႏွစ္ေယာက္လုံး ေမတၱာတရားမပါပဲ
ေပါင္းသင္းေနထုိင္မိတာ
အဲဒီအစကတည္းက ႏွစ္ေယာက္စလုံး
စမွားၾကတာပဲ…
အခု ႏွေၿမာတသ ႏွစ္ကာလေတြ
လြန္ကုန္ၿပီ…
နင့္ေကာ္ဖီဖုိးနင္ရွင္းလုိက္ပါ…
ငါစားတဲ့ေပါင္မုန္႔ဖုိး ငါရွင္းလုိက္မယ္..
ငါဆီမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္အပုိသုံးစရာပုိက္ဆံမရွိဘူး..
ရွင္အဲဒါပဲ မိန္းမတစ္ေယာက္မရွိတာနဲ႔
ပုိက္ဆံဆုိတာ မူးလုိ႔ရႈစရာ မရွိဘူးမဟုတ္လား…!!!
မုိးလႈိင္ည
Thursday, March 18, 2010
ေသဆုံးသြားတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံး အၿပည့္အ၀ လႊဲေခ်ာ္ခြင့္ ရွိေနတုန္း.. အၿဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေရစုန္ ေရဆန္ ရႈၿမင္ၾကတာပဲ.. ဆုပ္ကုိင္ထားစရာ ကလည္း မွန္တယ္ထင္ရတဲ့ အေၾကာင္း ၿပခ်က္ကုိယ္စီနဲ႔… အခ်ိန္မေရြး ရႈံးနိမ့္နာက်င္ႏုိင္တဲ့ ေပါက္ကြဲမႈေတြၾကားမွာ … မရပ္မနားေၿပးလႊားရင္း.. ငါတုိ႔ႏွင္းဆီခင္းေလး က်က်န္ခဲ့တယ္..။ လမ္းေတြဟာ ဆုံးစမရွိ ရတဲ့ အထဲ လက္ၿပၿပီးထားခဲ့ရတဲ့ အမွတ္အသားေတြ နည္းနည္းေလး တိမ္းေစာင္းလုိက္ယုံနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ သြားႏုိင္တဲ့ အေၿခအေန .. မသိနားမလည္ပဲ အမွတ္အသားေတြ ထားခဲ့တယ္ အတိတ္
ငါတုိ႔ ၿပန္မေရာက္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး.. .. ဒီလုိနဲ႔ မႈန္၀ါးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြလုိ ငါတုိ႔ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အေရၿပားေတြလည္း ေဟာင္းႏြမ္းညစ္ပါတ္ကုန္ၿပီ ယုံၾကည္ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြ ေခ်းအထပ္ ထပ္တင္က်န္လို႔… ဆားေငြ႔ေတြ ရုိက္ခတ္ေလာင္ကြၽမ္း သြားတဲ့ ရြက္ေလွအုိၾကီးလုိ ပင္လယ္ထဲမွာ ပင္လယ္ကုိ တစ္စၿခင္း နစ္ၿမဳတ္ခဲ့ရတယ္… အိပ္မက္ေတြဟာ ရိတ္သိမ္းလြန္
ယာခင္းအုိ ထဲ ရင့္ေရာ္ေၾကြလြင့္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ …
ငါတုိ႔ အတြက္ အေနာက္ေတာင္ မုန္သုန္ေလေတြ အသစ္ၿပန္လည္ မတုိက္ခတ္ေတာ့ပါ။
ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ မနက္ခင္းေတြ အဖြင့္ အရင္လုိ လင္းလက္ ေနတဲ့ အာရုံေတြဟာ ငါ့ကုိ ပုိမုိ ေသြးဆူလြယ္ ေစတာကလြဲလုိ႔… ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ဳိးမွ မပံ့ပုိးႏုိင္ဘူး…
ဒီထက္ပုိရွင္းၿပလည္း ဒီထက္ပုိနားလည္ႏုိင္ မယ့္ အဓိပါယ္မ်ဳိး မရွိပါ…။
ၾကယ္စုေတြ ရဲ႕ နာမည္ကုိ ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒုိင္ယာရီကုိ ၿပန္လွန္ေတာ့
၂၈/ စေနေန႔ … ဆီထည့္ေမာင္းသည္ … သုံးမုိင္ခြဲ
သီခ်င္းသံက ထပ္ေက်ာ့ေနတယ္…
ဒီထက္ပုိ တြက္ခ်က္လည္း ဒီအေၿဖပဲ ထြက္လာမွာ…
အစားအစာေတြ အားလုံး သုိ၀ွက္ထားခံရတဲ့အခ်ိန္ ဗုံးလည္းၾကဲတယ္ ဘီစကြတ္လည္း ၾကဲတယ္….
အဲဒီ ကဘာၾကီးနဲ႔ တစ္စားပြဲတည္း ထုိင္ခဲ့ဖူးတာပဲ…
မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းက တိမ္ေတြ ေရြ႕ေနတယ္..
ဒီေတာင္ကုိေက်ာ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ညႈိ႕ေမွာင္ၿပီး ၿပဳတ္က်လာမွာ…
အခုၾကဳိတင္ေၿပာၿပထားလည္း ကုိယ့္ဘက္ကအလြန္ၿဖစ္ေနမွာ..
မနက္ကတည္းက မေတြးရေသးတဲ့ စာပုိဒ္ကုိ ထပ္ေတြးတယ္
က်မ္းစာဟာ ထင္ထားတာထက္ သစ္လြင္တုံးပဲ..
အဓိပါယ္ေဖာ္မရတာေတြကုိ မနက္ၿဖန္အထိ ေခၚလာခဲ့တယ္
ဒီဂိမ္းက အသက္ရွင္ေနတုန္း ကစားရင္ပ်င္းစရာၾကီး..
ေနာက္ဆုံးေသာက္ခဲ့တဲ့ခြက္ထဲမွာ လက္က်န္အရက္ေတြ ၿပန္ၿပည့္ေနတယ္
ေနာက္ဆုံး ထားခဲ့တဲ့ရက္မွာ လက္က်န္ရက္ေတြ ၿပန္ၿပည့္ေနတယ္…
အခုေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာၿဖစ္ၿဖစ္ အရင္လုိေနလုိ႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး
မနက္ၿဖန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ၿဖန္နဲ႔အတူ သူနဲ႔တူတဲ့တစ္ေယာက္ ႏုိးထလာဦးမယ္…
သူကေတာ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေန႔တစ္ေန႔ကုိ အဆုံးစီရင္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္….။
မုိးလႈိင္ည
ငါတုိ႔ ၿပန္မေရာက္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး.. .. ဒီလုိနဲ႔ မႈန္၀ါးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြလုိ ငါတုိ႔ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အေရၿပားေတြလည္း ေဟာင္းႏြမ္းညစ္ပါတ္ကုန္ၿပီ ယုံၾကည္ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြ ေခ်းအထပ္ ထပ္တင္က်န္လို႔… ဆားေငြ႔ေတြ ရုိက္ခတ္ေလာင္ကြၽမ္း သြားတဲ့ ရြက္ေလွအုိၾကီးလုိ ပင္လယ္ထဲမွာ ပင္လယ္ကုိ တစ္စၿခင္း နစ္ၿမဳတ္ခဲ့ရတယ္… အိပ္မက္ေတြဟာ ရိတ္သိမ္းလြန္
ယာခင္းအုိ ထဲ ရင့္ေရာ္ေၾကြလြင့္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ …
ငါတုိ႔ အတြက္ အေနာက္ေတာင္ မုန္သုန္ေလေတြ အသစ္ၿပန္လည္ မတုိက္ခတ္ေတာ့ပါ။
ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ မနက္ခင္းေတြ အဖြင့္ အရင္လုိ လင္းလက္ ေနတဲ့ အာရုံေတြဟာ ငါ့ကုိ ပုိမုိ ေသြးဆူလြယ္ ေစတာကလြဲလုိ႔… ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ဳိးမွ မပံ့ပုိးႏုိင္ဘူး…
ဒီထက္ပုိရွင္းၿပလည္း ဒီထက္ပုိနားလည္ႏုိင္ မယ့္ အဓိပါယ္မ်ဳိး မရွိပါ…။
ၾကယ္စုေတြ ရဲ႕ နာမည္ကုိ ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒုိင္ယာရီကုိ ၿပန္လွန္ေတာ့
၂၈/ စေနေန႔ … ဆီထည့္ေမာင္းသည္ … သုံးမုိင္ခြဲ
သီခ်င္းသံက ထပ္ေက်ာ့ေနတယ္…
ဒီထက္ပုိ တြက္ခ်က္လည္း ဒီအေၿဖပဲ ထြက္လာမွာ…
အစားအစာေတြ အားလုံး သုိ၀ွက္ထားခံရတဲ့အခ်ိန္ ဗုံးလည္းၾကဲတယ္ ဘီစကြတ္လည္း ၾကဲတယ္….
အဲဒီ ကဘာၾကီးနဲ႔ တစ္စားပြဲတည္း ထုိင္ခဲ့ဖူးတာပဲ…
မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းက တိမ္ေတြ ေရြ႕ေနတယ္..
ဒီေတာင္ကုိေက်ာ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ညႈိ႕ေမွာင္ၿပီး ၿပဳတ္က်လာမွာ…
အခုၾကဳိတင္ေၿပာၿပထားလည္း ကုိယ့္ဘက္ကအလြန္ၿဖစ္ေနမွာ..
မနက္ကတည္းက မေတြးရေသးတဲ့ စာပုိဒ္ကုိ ထပ္ေတြးတယ္
က်မ္းစာဟာ ထင္ထားတာထက္ သစ္လြင္တုံးပဲ..
အဓိပါယ္ေဖာ္မရတာေတြကုိ မနက္ၿဖန္အထိ ေခၚလာခဲ့တယ္
ဒီဂိမ္းက အသက္ရွင္ေနတုန္း ကစားရင္ပ်င္းစရာၾကီး..
ေနာက္ဆုံးေသာက္ခဲ့တဲ့ခြက္ထဲမွာ လက္က်န္အရက္ေတြ ၿပန္ၿပည့္ေနတယ္
ေနာက္ဆုံး ထားခဲ့တဲ့ရက္မွာ လက္က်န္ရက္ေတြ ၿပန္ၿပည့္ေနတယ္…
အခုေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာၿဖစ္ၿဖစ္ အရင္လုိေနလုိ႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး
မနက္ၿဖန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ၿဖန္နဲ႔အတူ သူနဲ႔တူတဲ့တစ္ေယာက္ ႏုိးထလာဦးမယ္…
သူကေတာ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေန႔တစ္ေန႔ကုိ အဆုံးစီရင္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္….။
မုိးလႈိင္ည
ေသာၾကာေန႔ညေနမ်ား
ကၽြန္ေတာ့္ အလြမ္းေတြက တကူးတကနဲ႔
လွမ္းေလွ်ာက္သြားလုိ႔မရႏုိင္တဲ့
ေဟာဟုိက
က်ဲက်ဲေတာက္ ေႏြရာသီထဲမွာ (99)
သစ္ေၿခာက္ပင္ေတြက ပုိလုိ႔အုိစာတယ္
တံလွ်ပ္ေတြကလည္း..
တေငြ႔ေငြ႔လႈိင္လုိ႔...
ေမြးရပ္ေၿမကုိၿပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ကူးေတြ
ယုိင္နဲ႔ေနဆဲေလ…
ေမတၱာတရားေတြရဲ႕
Soft power ရနံ႔ ကြန္ကရစ္ထုထည္ဆီေတြက
မရႏုိင္ဘူးေလ..
အေနေတြေ၀းၿပီးမွ ေသြးေတာင္းတဲ့
အလြမ္းေတြနဲ႔…
ကၽြန္ေတာ္ အခု တစ္ဘ၀စာေႏြရာသီရဲ႕
ဗဟုိခ်က္ထဲေရာက္ေနတယ္
ရင္ထဲကုိ အပူဟပ္ရင္
ဘယ္လုိေအးၿမမႈနဲ႔ကာကြယ္ရမလည္း
အဲယားကြန္းခန္းထဲမွာ မြန္းက်ပ္ဖူးတယ္
အိပ္မက္တစ္ဆုံးလွမ္းေတြးရင္ေတာင္
ငယ္ဘ၀က ယူဇနာတစ္ေထာင္ေ၀းသြားၿပီ…
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တဲ့ေနရာက လွည့္ၿပန္ပါမယ္
အိမ္ၿပန္လမ္းေပၚမွာ
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကလုိ မေပ်ာ္တာေတာ့
၀န္ခံခဲ့ရတယ္… အေမ..။
မုိးလႈိင္ည
လွမ္းေလွ်ာက္သြားလုိ႔မရႏုိင္တဲ့
ေဟာဟုိက
က်ဲက်ဲေတာက္ ေႏြရာသီထဲမွာ (99)
သစ္ေၿခာက္ပင္ေတြက ပုိလုိ႔အုိစာတယ္
တံလွ်ပ္ေတြကလည္း..
တေငြ႔ေငြ႔လႈိင္လုိ႔...
ေမြးရပ္ေၿမကုိၿပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ကူးေတြ
ယုိင္နဲ႔ေနဆဲေလ…
ေမတၱာတရားေတြရဲ႕
Soft power ရနံ႔ ကြန္ကရစ္ထုထည္ဆီေတြက
မရႏုိင္ဘူးေလ..
အေနေတြေ၀းၿပီးမွ ေသြးေတာင္းတဲ့
အလြမ္းေတြနဲ႔…
ကၽြန္ေတာ္ အခု တစ္ဘ၀စာေႏြရာသီရဲ႕
ဗဟုိခ်က္ထဲေရာက္ေနတယ္
ရင္ထဲကုိ အပူဟပ္ရင္
ဘယ္လုိေအးၿမမႈနဲ႔ကာကြယ္ရမလည္း
အဲယားကြန္းခန္းထဲမွာ မြန္းက်ပ္ဖူးတယ္
အိပ္မက္တစ္ဆုံးလွမ္းေတြးရင္ေတာင္
ငယ္ဘ၀က ယူဇနာတစ္ေထာင္ေ၀းသြားၿပီ…
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တဲ့ေနရာက လွည့္ၿပန္ပါမယ္
အိမ္ၿပန္လမ္းေပၚမွာ
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကလုိ မေပ်ာ္တာေတာ့
၀န္ခံခဲ့ရတယ္… အေမ..။
မုိးလႈိင္ည
Monday, March 15, 2010
သူခုန္ထြက္သြားတဲ့ ဇြန္းကိုမေဆးမိလိုက္ဘူး
ဘူးသီးဟင္းခ်ိဳေသာက္ေနရင္း ကုန္ခါနီးမွ ငါးေလးတစ္ေကာင္ ဇြန္းေပၚမွာ ပါလာတယ္။
အံၾသလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ထိုငါးေလးက အသက္႐ွင္ေနတယ္။ ထပ္ကာအံၾသဖို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ သူ႔စကားေတြက ထူးဆန္း တယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္က တီေကာင္နဲ႔ သဘာ၀တီေကာင္ကို မခြဲျခားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပိန္းတဲ့ ငါးမ်ိဳးသူတို႔ေလာ ကမွာ မ႐ိွဘူးတဲ့။ သူရဲေကာင္း ငါးေတြသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္က အစာကိုဟပ္ရဲတယ္တဲ့။ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ ငါးေတြကေတာ့ ေရနက္ထဲတိုး၀င္လို႔ လူေတြမျမင္ႏိုင္ေအာင္ ႐ြံႏြံထဲမွာ ပုန္းကြယ္ၾကတယ္။ ေဟာဒီလို လူႀကီးမင္းတို႔ ဇြန္းေပၚမွာ အလံုးအထည္ မပ်က္႐ွိေနတဲ့ ငါးမ်ိဳးကေတာ့ သူတို႔ေလာကမွာ ႐ွားပါးပါတဲ့။ တကယ့္ကို သမိုင္း၀င္ငါးသူရဲေကာင္းပါတဲ့။ မ်ိဳးဆက္တိုင္း မ်ိဳးဆက္တိုင္း တို႔ရဲ႕ငါးမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ဦးညြတ္ေနလိမ့္မယ္တဲ့။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႀကီး ႐ိွမုန္းသိသိနဲ႔ တီေကာင္ႀကီးကို အားရပါးရ ဟပ္လိုက္လို႔ အာေခါင္ႀကီးေပါက္ၿပီး ေသြးေတြဖ်န္းကနဲ ထြက္သြားပံုမ်ိဳး ခင္ဗ်ားျမင္ေယာင္ၾကည့္စမ္းပါတဲ့။ ခံစားၾကည့္စမ္းပါ။ လူသားေတြရဲ႕ ေၾကာက္႐ြံမႈေတြကိုေတာ့ သူတို႔အံၾသမိပါတယ္တဲ့။ သူမ်ားရဲ႕အသားလည္း စားေသးတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အသားစေလး တစ္စေလာက္ညွပ္က်န္ခဲ့မွာစိုးရိမ္ၿပီး တုတ္နဲ႔ အတင္း႐ွာကေလာ္ထုတ္ေနရတာမ်ိဳးဟာ သူတို႔အတြက္ေတြးမိ လိုက္တိုင္း ဧရာမ ျပတ္လံုးႀကီးပဲတဲ့။ သူတို႔လိုပဲ အစားတစ္လုတ္အတြက္ အာေခါင္ႀကီးေပါက္ထြက္ရဲ႕တဲ့ သတၱိမ်ိဳး႐ိွေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါတဲ့။ အခုခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့္ကို စားၿပီးရင္ အ႐ိုးေတြ ေထြးထုတ္လိုက္ပါဦးဆိုၿပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲ ခုန္၀င္သြားတယ္။
အဲ့ဒီ့ေန႔က သူခုန္ထြက္သြားတဲ့ ဇြန္းကိုမေဆးမိလိုက္ဘူး။
ေျမမႈန္လြင္
အံၾသလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ထိုငါးေလးက အသက္႐ွင္ေနတယ္။ ထပ္ကာအံၾသဖို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ သူ႔စကားေတြက ထူးဆန္း တယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္က တီေကာင္နဲ႔ သဘာ၀တီေကာင္ကို မခြဲျခားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပိန္းတဲ့ ငါးမ်ိဳးသူတို႔ေလာ ကမွာ မ႐ိွဘူးတဲ့။ သူရဲေကာင္း ငါးေတြသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္က အစာကိုဟပ္ရဲတယ္တဲ့။ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ ငါးေတြကေတာ့ ေရနက္ထဲတိုး၀င္လို႔ လူေတြမျမင္ႏိုင္ေအာင္ ႐ြံႏြံထဲမွာ ပုန္းကြယ္ၾကတယ္။ ေဟာဒီလို လူႀကီးမင္းတို႔ ဇြန္းေပၚမွာ အလံုးအထည္ မပ်က္႐ွိေနတဲ့ ငါးမ်ိဳးကေတာ့ သူတို႔ေလာကမွာ ႐ွားပါးပါတဲ့။ တကယ့္ကို သမိုင္း၀င္ငါးသူရဲေကာင္းပါတဲ့။ မ်ိဳးဆက္တိုင္း မ်ိဳးဆက္တိုင္း တို႔ရဲ႕ငါးမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ဦးညြတ္ေနလိမ့္မယ္တဲ့။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႀကီး ႐ိွမုန္းသိသိနဲ႔ တီေကာင္ႀကီးကို အားရပါးရ ဟပ္လိုက္လို႔ အာေခါင္ႀကီးေပါက္ၿပီး ေသြးေတြဖ်န္းကနဲ ထြက္သြားပံုမ်ိဳး ခင္ဗ်ားျမင္ေယာင္ၾကည့္စမ္းပါတဲ့။ ခံစားၾကည့္စမ္းပါ။ လူသားေတြရဲ႕ ေၾကာက္႐ြံမႈေတြကိုေတာ့ သူတို႔အံၾသမိပါတယ္တဲ့။ သူမ်ားရဲ႕အသားလည္း စားေသးတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အသားစေလး တစ္စေလာက္ညွပ္က်န္ခဲ့မွာစိုးရိမ္ၿပီး တုတ္နဲ႔ အတင္း႐ွာကေလာ္ထုတ္ေနရတာမ်ိဳးဟာ သူတို႔အတြက္ေတြးမိ လိုက္တိုင္း ဧရာမ ျပတ္လံုးႀကီးပဲတဲ့။ သူတို႔လိုပဲ အစားတစ္လုတ္အတြက္ အာေခါင္ႀကီးေပါက္ထြက္ရဲ႕တဲ့ သတၱိမ်ိဳး႐ိွေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါတဲ့။ အခုခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့္ကို စားၿပီးရင္ အ႐ိုးေတြ ေထြးထုတ္လိုက္ပါဦးဆိုၿပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲ ခုန္၀င္သြားတယ္။
အဲ့ဒီ့ေန႔က သူခုန္ထြက္သြားတဲ့ ဇြန္းကိုမေဆးမိလိုက္ဘူး။
ေျမမႈန္လြင္
Saturday, March 13, 2010
မုိဂါဒစ္ရႈး
တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ခမ္းခမ္းနားနား...
အခုေတာ့ ဆန္းဆန္းၿပားၿပာလက္ႏွက္ေတြေအာက္မွာ
ၿပားၿပား၀ပ္
အီတလီ အႏုပညာနဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြမွာ
ရုရွားလုပ္ ဗုံးဒဏ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
အာရပ္စကားေၿပာခ်င္ေၿပာ ဆုိမာလီစကားဆုိခ်င္ဆုိ
အမ္16 လြယ္ထား အက္ရွနီေကာ့ ရုိင္ဖယ္ကုိလက္ကမခ်နဲ႔
အဆုိးၿမင္သမားေတြေၿပာသလုိ
`ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ၾကဳိးပမ္းခ်က္ေတြဟာ အလကားပဲ´
မုိဂါဒစ္ရႈးက သက္ေသၿပတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္မွထြက္မသြားခ်င္ဘူး
ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲမွာပဲ ကုိယ္ေနခ်င္တယ္..
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိေစာင့္ေနတာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ
လက္ႏွက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေတြထဲ ပါသြားတဲ့လူငယ္ေတြက
ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ၿပန္မလာေတာ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ့္သားကုိေတာ့ ပင္လယ္ထဲမွာပဲ ငါးမွ်ားခုိင္းထားပါတယ္
တံငါသည္ေပ့ါ.. ေစ်းမွာသြားေရာင္းရင္
သူ႔ငါးေတြ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေဒၚလာေလာက္ရတယ္
မိသားစုေၿခာက္ေယာက္... ေလာက္ပါတယ္ဗ်ာ
ဂ်ဳိင္းေထာက္က ပဋိပကၡေတြက ေပးထားတဲ့လက္ေဆာင္
ကမာၻၾကီးက ဒီေနရာကုိ အဆုိးဆုံးအၿဖစ္အပ်က္ေတြ
ၿဖစ္ခြင့္ၿပဳထားတယ္..
ပင္လယ္ဓားၿမေတြ၊ ဂ်ီဟက္ေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ
မ်ဳိးႏြယ္စု ပဋိပကၡေတြ...
အာဖရိက တစ္တုိက္လုံးကုိ မုိဂါဒစ္ရႈးက
ယဥ္ေက်းမႈေတြ တင္ပုိ႔ဖူးတယ္ဆုိတဲ့ရာဇ၀င္ကုိ
မေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး...
ဘုရားသခင္အားလုံးရဲ႕အလုိေတာ္က်အတုိင္းပဲ..
အဲဒီစကားကုိ မုိဂါဒစ္ရႈးနဲ႔ ပက္သက္လုိ႔ အားလုံးေရရႊတ္ၾကတယ္
လူအဖြဲ႔စည္းက လူအဖြဲ႔အစည္းကုိ
ကယ္တင္ဖုိ႔ အၿမဲတမ္းေႏွာင့္ေႏွးေနရ
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆုိးက်ဳိးေတြတလွည့္ၿပန္္လာခဲ့တယ္
ကမာၻၾကီးဟာ မုိဂါဒစ္ရႈးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိၿပန္ေပးဆြဲထားခဲ့တာၾကာၿပီပဲ...။
မုိးလႈိင္ည
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ၿမန္မာသေဘာၤသား ၂၁ ေယာက္ပါတဲ့ ေနာ္ေ၀သေဘာၤကုိ ဆုိမာလီပင္လယ္ဓားၿမေတြ ၿပန္ေပးဆြဲခံထားရတယ္။
အခုေတာ့ ဆန္းဆန္းၿပားၿပာလက္ႏွက္ေတြေအာက္မွာ
ၿပားၿပား၀ပ္
အီတလီ အႏုပညာနဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြမွာ
ရုရွားလုပ္ ဗုံးဒဏ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
အာရပ္စကားေၿပာခ်င္ေၿပာ ဆုိမာလီစကားဆုိခ်င္ဆုိ
အမ္16 လြယ္ထား အက္ရွနီေကာ့ ရုိင္ဖယ္ကုိလက္ကမခ်နဲ႔
အဆုိးၿမင္သမားေတြေၿပာသလုိ
`ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ၾကဳိးပမ္းခ်က္ေတြဟာ အလကားပဲ´
မုိဂါဒစ္ရႈးက သက္ေသၿပတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္မွထြက္မသြားခ်င္ဘူး
ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲမွာပဲ ကုိယ္ေနခ်င္တယ္..
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိေစာင့္ေနတာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ
လက္ႏွက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေတြထဲ ပါသြားတဲ့လူငယ္ေတြက
ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ၿပန္မလာေတာ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ့္သားကုိေတာ့ ပင္လယ္ထဲမွာပဲ ငါးမွ်ားခုိင္းထားပါတယ္
တံငါသည္ေပ့ါ.. ေစ်းမွာသြားေရာင္းရင္
သူ႔ငါးေတြ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေဒၚလာေလာက္ရတယ္
မိသားစုေၿခာက္ေယာက္... ေလာက္ပါတယ္ဗ်ာ
ဂ်ဳိင္းေထာက္က ပဋိပကၡေတြက ေပးထားတဲ့လက္ေဆာင္
ကမာၻၾကီးက ဒီေနရာကုိ အဆုိးဆုံးအၿဖစ္အပ်က္ေတြ
ၿဖစ္ခြင့္ၿပဳထားတယ္..
ပင္လယ္ဓားၿမေတြ၊ ဂ်ီဟက္ေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ
မ်ဳိးႏြယ္စု ပဋိပကၡေတြ...
အာဖရိက တစ္တုိက္လုံးကုိ မုိဂါဒစ္ရႈးက
ယဥ္ေက်းမႈေတြ တင္ပုိ႔ဖူးတယ္ဆုိတဲ့ရာဇ၀င္ကုိ
မေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး...
ဘုရားသခင္အားလုံးရဲ႕အလုိေတာ္က်အတုိင္းပဲ..
အဲဒီစကားကုိ မုိဂါဒစ္ရႈးနဲ႔ ပက္သက္လုိ႔ အားလုံးေရရႊတ္ၾကတယ္
လူအဖြဲ႔စည္းက လူအဖြဲ႔အစည္းကုိ
ကယ္တင္ဖုိ႔ အၿမဲတမ္းေႏွာင့္ေႏွးေနရ
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆုိးက်ဳိးေတြတလွည့္ၿပန္္လာခဲ့တယ္
ကမာၻၾကီးဟာ မုိဂါဒစ္ရႈးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိၿပန္ေပးဆြဲထားခဲ့တာၾကာၿပီပဲ...။
မုိးလႈိင္ည
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ၿမန္မာသေဘာၤသား ၂၁ ေယာက္ပါတဲ့ ေနာ္ေ၀သေဘာၤကုိ ဆုိမာလီပင္လယ္ဓားၿမေတြ ၿပန္ေပးဆြဲခံထားရတယ္။
Friday, March 12, 2010
ျမေၾကးမုံ ၀ါက်မ်ား
(ကုိယ္ေရးကုိယ္တာေတာင္ပံမ်ား(၃)
ငါလိမ့္က်ခဲ့ရာ ဆင္ေျခေလ်ာမ်ား
ငါလဲက်ခဲ့ရာ ၾကိဳး၀ုိင္းၾကမ္းျပင္မ်ား
ငါ့ကုိျမွပ္ႏွံခဲ့ရာ ႏွစ္ကာလေျမပုံမုိ႔မုိ႔မ်ား
တရားအလြန္တဘူတာမွာ
တရားဟာ တရားကုိမေစာင့္ေတာ့ဘူး
တရားဟာ ခင္ဗ်ားကုိလည္းမေစာင့္ေတာ့ဘူး
သူ႕တရားနဲ႔သူ
သြားႏွင့္ျပီ
ေလာကစြန္႔စားခန္းေတြၾကား
အသည္းတေအးေအး ရင္တယားယား
တခါတေလေတာ့
ဘ၀ဟာ ဂ်ိန္းစဘြန္းဇာတ္ကားပဲ
အခန္႔မသင့္တဲ့အခါ
အိပ္ရာထဲ သူလ်ဳိမယ္ေလးေတြထံက
ေသမင္းတမန္က်ည္ဆံေတြလည္း
လက္ေဆာင္ရတတ္ပါေသးရဲ႕
ကဗ်ာက ငါ့ထမင္းလုပ္ကုိ ပုတ္ခ်တယ္
ဘ၀က မ ဘက္လိုက္လြန္းတယ္
ကမၻာျပင္ရမယ့္ အရြယ္ မဟုတ္ဘူး
ကမၻာအျပင္ထြက္ေနရမယ့္ အရြယ္
ပါတီေထာင္ရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး
လူမုိက္ဂုိဏ္းေထာင္ရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္
ျပည္ပုပ္ေတြေၾကာင့္
ျပည္နာတယ္
သမုိင္းဘက္သြားမွာလား
သမုိင္းလမ္းဆုံေရာက္ျပီ
ဆင္းေတာ့………….
ခုလုိမ်ဳိး
ညီအကုိမသိတသိ ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္
ငါနမ္းလုိတာလည္း
မင္းပါးျပင္မဟုတ္ခဲ့
ျမေၾကးမုံေရ….
ငါနမ္းလုိရဲ႕
အမိေျမရဲ႕သဲတဆုပ္သာ
ငါနမ္းလုိက္ပါရစမ္းေစကြယ္
ေတာင္ေပၚမုိးၾကမ္းေတြေအာက္မွာ
ငါ့ဆံပင္ေတြကုိ ငါလြမ္းတဲ့အခါ
တာ၀ါလိန္းလမ္းမွာ မင္းေပ်ာ္ပါ
ဘ၀မွာ
စစ္မ်က္ႏွာေတြမ်ားခဲ့တယ္
ညီမေလးရယ္
ဟုတ္တယ္
ကုိယ္ၾကားဖူးတယ္
..ဟက္ပီး..ဆိုတာ
ေခြးေလးတေကာင္ရဲ႕နာမည္။ ။
ကုိသစ္ေကာင္းအိမ္
(၄၊ ၁၀၊ ၂၀၀၆)
(၄၊ ၁၀၊ ၂၀၀၆)
Wednesday, March 10, 2010
ေၿမႏွစ္ကုိက္
သံုးေပ တစ္ကုိက္ဆုိေတာ့
ႏွစ္ကုိက္စာေလာက္ ငါ့ကုိ ေၿမေနရာ
က်ယ္က်ယ္ေလး ေပးစမ္းပါ..
လူတစ္ေယာက္မွာ ေၿမဘယ္ေလာက္လုိမလည္း
ေနမ၀င္ခင္ ထိေတာ့ ေလွ်ာက္မိသမွ် ကုိယ္ပုိင္မယ္
ေတြးသလုိ..
ငါကုိ.. ဘယ္ေခၚသြားေနတာလည္း..
ဒီထက္ၿမန္ၿမန္သြားလည္း ဒီထက္ေ၀းေ၀းမေရာက္ဘူး..
လူတစ္ေယာက္မွာ ေငြဘယ္ေလာက္လုိမလည္း..
ကာလတန္ေၾကးေတြနဲေတာင္
ဘယ္လုိမွအေရာင္းအ၀ယ္မၿဖစ္ဘူး..
အိမ္အၿပင္မွာ အကုန္ေစ်းက်တယ္
အိမ္ထဲမွာ လူေတြအကုန္က်ေစ်းမိ
အေရာင္းထုိင္းတဲ့ေန႔ေတြမွာ…
ကုိယ္ပုိင္အက်ပ္အတည္းေတြၿပဳိင္ေနၾကတာနဲ႔…
အခုေၿမယာေတြလည္း ရွားသြားၿပီ
ေရတြက္စရာ ေငြေၾကးလည္းပါးသြားၿပီ…
မသိလုိက္မသိဘာသာ
ငါလည္းဘာၾကာေတာ့မွမုိ႔..
အလြန္ဆုံးခံသုံးလေပါ့..
ဘာေဆးမွမတုိးတာကုိက ကုသုိလ္ထူးလုိလုိ ဘာလုိလုိ
ေ၀ဒနာတစ္ခုအၿပီးမွာ ေနာက္ထပ္
ေ၀ဒနာတစ္ခုဆက္တယ္
ငယ္ငယ္ကလုိ အသက္ရႈမ၀ေတာ့ဘူး…
အဆုတ္တစ္ဖက္ကြၽမ္းသြားၿပီ..
ေလေတြကအသက္ရႈရပ္လုိ႔..
ေၿမႏွစ္ကုိက္ေလာက္ ငါ့ကုိေပးပါ..
နားေအးပါးေအး လဲေလ်ာင္းခ်င္လုိ႔…။
မုိးလႈိင္ည
Monday, March 8, 2010
မက့ံေကာ္…
ၿမဴခုိးေတြ မေ၀ေတာ့ဘူး မကံ့ေကာ္..
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေရးခဲ့သလုိ.. ခံစားခ်က္ေတြေဘးဖယ္ၿပီး လုိက္ေလ်ာညီေထြေနတတ္
ခဲ့ရမႈေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ၿပန္လည္ မေမြးဖြားေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး မကံ့ေကာ္လည္း ေဆာင္းေႏွာင္းေတြ
တစ္ေခတ္ၿပီးတစ္ေခတ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ.. ကေလးေတြလည္း ၾကီးထြားလာၾကၿပီ
သစ္ပင္ေတြလည္း မရွိၾကေတာ့ဘူး.. ေမ်ာ္လင့္ခ်က္က ေရၾကည္မ်က္ႏုရာအရွာထြက္.. အိပ္မက္ေတြက ငယ္ငယ္က အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ အသက္ရႈက်ပ္ေနတုန္း.. မကံ့ေကာ္
အိမ္မၿပန္ၿဖစ္တဲ့ သကၠရ္ဇ္ေတြထဲ မကံ့ေကာ္ကုိ အေသအခ်ာလြမ္းရဲခဲ့ပါတယ္…။
ဒါေပမယ္… မကံ့ေကာ္ရယ္….
ကမာၻပ်က္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြ ခဏခဏၾကည့္ရတယ္…
ကမာၻပ်က္မယ့္ စာသားေတြ ခဏခဏဖတ္ရတယ္…
မကံ့ေကာ္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ကမာၻလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက ပ်က္ၿပီးၿပီ.။
ဘ၀ဟာ ရယ္စရာပဲေနာ္… ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မရယ္ေမာၿဖစ္ခ့ဲပါဘူး..။
ၿမဴခုိးေတြ မေ၀ေတာ့ဘူး မကံ့ေကာ္ ေလတုိက္ႏႈန္းေတြလည္း ပုိၿပင္းထန္တယ္…။
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခုန္သံနဲ႔ ေဟာဒီကမာၻၾကီးမ်ား ခ်ိတ္ဆက္ ထားသလားလုိ႔..
အရင္လုိေတာ့ မကံ့ေကာ္ကုိ လြမ္းေနတယ္..။
မုိးလႈိင္ည
Saturday, March 6, 2010
ရန္ကုန္ျမိဳ ့ရဲ ့စကားထာမ်ား
စိန္ပန္းေတြ အတံုးအရံုး
ကားဟြန္းသံေတြ အလဲလဲအကြဲကြဲနဲ ့
စီးထားတဲ့ဖိနပ္က ကင္ဆာေရာဂါအျမစ္တြယ္လာတယ္။
ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုက်င့္ရမယ္
ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ရန္ကုန္လိုက်င့္ရမယ္
တစ္ခါသံုးဘာသာေဗဒ၊
တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္၊
တစ္ခါသံုးခ်စ္ေမတၱာ၊
တကယ္ဆို ကားၾကားယာဥ္ၾကားမွာ
ျမိဳ ့ျပရဲ ့အသည္းကြဲျခင္းဓေလ့က
မီးေတာက္အရက္ေလာက္ မျပင္းဘူး။
မိန္းမလွေလးေတြ စိတ္ေကာက္တာ
သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္။
ပလက္ေဖါင္းေဘးက ကဖီးဆိုင္ေလးထဲမွာ
အေျခခံလူတန္းစားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့
ေရေႏြးကရားေလး ငိုင္လို ့၊
လမ္းေတြအုပ္စုဖြဲ ့ပ်ံေနၾကတဲ့ နယ္ေျမဟာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ့ဗီဇကို
ဓါတုဆိုးေဆးေတြနဲ ့ ျပဳစားတယ္။
ကိုယ္က
၄၈ ဘတ္စ္ကားတိုးစီးတဲ့
ေရေၾကာင္းအင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား၊
အမွားလကၡဏာေတြကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္ထားတဲ့လူ။
သူမက
ေနာက္ဆံုးေပၚကားနဲ ့
ေက်ာင္းသြားတဲ့ မင္းၾကိဳက္စိုးၾကိဳက္။
ေငြေၾကးရဲ ့လိုအပ္ခ်က္က
လူငယ္ဘ၀ရဲ ့အိပ္မက္ကို
ကားနဲ ့တိုက္သတ္သလိုပဲ။
ဆလိုက္မီးေတြက
ကာလာစံုျခယ္ထားတဲ့ ေျခသည္းလွလွေလးေတြလို
ျမိဳ ့ျပရဲ ့ျပဴတင္းကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
တကယ္ဆို
သံေယာဇဥ္ထူထူထဲထဲနဲ ့
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ရတာ အဆင္မေျပလွဘူး၊
နိယာမဆိုတာ
ကြန္ကရစ္လမ္းမၾကီးေလာက္မွ
မေျဖာင့္ျဖဴးတာ။
မိန္းမလွေလးေတြ
စိတ္ေကာက္ရင္ သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္၊
ေနာက္ေနာင္
ညနက္နက္ထဲ ပိတ္မိျပီး မေမွာင္ရေအာင္
အိပ္ေဆးတစ္ထုပ္ေဆာင္ထားေတာ့မယ္။
ကားၾကား ယာဥ္ၾကားထဲ
အတိတ္နဲ ့လူနဲ ့လည္း မကြဲလွပါဘူး။
ကားဟြန္းသံေတြ အလဲလဲအကြဲကြဲနဲ ့
စီးထားတဲ့ဖိနပ္က ကင္ဆာေရာဂါအျမစ္တြယ္လာတယ္။
ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုက်င့္ရမယ္
ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ရန္ကုန္လိုက်င့္ရမယ္
တစ္ခါသံုးဘာသာေဗဒ၊
တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္၊
တစ္ခါသံုးခ်စ္ေမတၱာ၊
တကယ္ဆို ကားၾကားယာဥ္ၾကားမွာ
ျမိဳ ့ျပရဲ ့အသည္းကြဲျခင္းဓေလ့က
မီးေတာက္အရက္ေလာက္ မျပင္းဘူး။
မိန္းမလွေလးေတြ စိတ္ေကာက္တာ
သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္။
ပလက္ေဖါင္းေဘးက ကဖီးဆိုင္ေလးထဲမွာ
အေျခခံလူတန္းစားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့
ေရေႏြးကရားေလး ငိုင္လို ့၊
လမ္းေတြအုပ္စုဖြဲ ့ပ်ံေနၾကတဲ့ နယ္ေျမဟာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ့ဗီဇကို
ဓါတုဆိုးေဆးေတြနဲ ့ ျပဳစားတယ္။
ကိုယ္က
၄၈ ဘတ္စ္ကားတိုးစီးတဲ့
ေရေၾကာင္းအင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား၊
အမွားလကၡဏာေတြကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္ထားတဲ့လူ။
သူမက
ေနာက္ဆံုးေပၚကားနဲ ့
ေက်ာင္းသြားတဲ့ မင္းၾကိဳက္စိုးၾကိဳက္။
ေငြေၾကးရဲ ့လိုအပ္ခ်က္က
လူငယ္ဘ၀ရဲ ့အိပ္မက္ကို
ကားနဲ ့တိုက္သတ္သလိုပဲ။
ဆလိုက္မီးေတြက
ကာလာစံုျခယ္ထားတဲ့ ေျခသည္းလွလွေလးေတြလို
ျမိဳ ့ျပရဲ ့ျပဴတင္းကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
တကယ္ဆို
သံေယာဇဥ္ထူထူထဲထဲနဲ ့
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ရတာ အဆင္မေျပလွဘူး၊
နိယာမဆိုတာ
ကြန္ကရစ္လမ္းမၾကီးေလာက္မွ
မေျဖာင့္ျဖဴးတာ။
မိန္းမလွေလးေတြ
စိတ္ေကာက္ရင္ သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္၊
ေနာက္ေနာင္
ညနက္နက္ထဲ ပိတ္မိျပီး မေမွာင္ရေအာင္
အိပ္ေဆးတစ္ထုပ္ေဆာင္ထားေတာ့မယ္။
ကားၾကား ယာဥ္ၾကားထဲ
အတိတ္နဲ ့လူနဲ ့လည္း မကြဲလွပါဘူး။
Wednesday, March 3, 2010
ေနာက္ဆုံးအခြင့္
အေမ့ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြေအာက္မွာ
ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္တဲ့ ေလာကဓံရွိတယ္....
ဆႏၵေတြ ရင္ၾကားေစ့ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ခရီးေတြထြက္ရလိမ့္မယ္
ေလာဘေတြ မဆံုးႏိုင္ေသးေတာ့
၃၁-ဘံုမွာ လူးလာေခါက္ျပန္
အိပ္မက္ေတြက ရိုမန္တစ္ဆန္တယ္....။
ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာထဲက
အေမ့အေပၚ ကြ်န္ေတာ္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္....
အေမ့ရဲ႕ ႏို႔ရည္စြမ္းအားနဲ႔
ကမာၻေျမၾကီးကို ထမ္းပိုးထားတဲ့ တစ္ေန႔မွာပဲ
ေၾကြးေဟာင္းေတြ အလီလီထပ္ေနတဲ့
သားမိုက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပန္လမ္းဟာ
ေမာပန္းေနတဲ့ အေမ႔အတြက္
သီတာေရၾကည္ မျဖစ္ထိုက္ေတာ့
အခုသား အေမ့ေရွ႕မွာ လက္ပိုက္ေနျပီ
သားကို ရိုက္ပါအေမ....။
မိုးလိႈင္ည
ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္တဲ့ ေလာကဓံရွိတယ္....
ဆႏၵေတြ ရင္ၾကားေစ့ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ခရီးေတြထြက္ရလိမ့္မယ္
ေလာဘေတြ မဆံုးႏိုင္ေသးေတာ့
၃၁-ဘံုမွာ လူးလာေခါက္ျပန္
အိပ္မက္ေတြက ရိုမန္တစ္ဆန္တယ္....။
ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာထဲက
အေမ့အေပၚ ကြ်န္ေတာ္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္....
အေမ့ရဲ႕ ႏို႔ရည္စြမ္းအားနဲ႔
ကမာၻေျမၾကီးကို ထမ္းပိုးထားတဲ့ တစ္ေန႔မွာပဲ
ေၾကြးေဟာင္းေတြ အလီလီထပ္ေနတဲ့
သားမိုက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပန္လမ္းဟာ
ေမာပန္းေနတဲ့ အေမ႔အတြက္
သီတာေရၾကည္ မျဖစ္ထိုက္ေတာ့
အခုသား အေမ့ေရွ႕မွာ လက္ပိုက္ေနျပီ
သားကို ရိုက္ပါအေမ....။
မိုးလိႈင္ည
Monday, March 1, 2010
ဘ၀
ေနေတြ တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း
ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေပၚက ၿဖတ္ပ်ံသြားၾကတယ္
လမ္းမွားတဲ့ေၿမပုံနဲ႕ေတာ့
ေကာင္းကင္မွာ လက္လက္ထေနတဲ့
ၾကယ္ေတြကုိ ရမွာမဟုတ္ဘူး
အရႈးအမႈး ထြန္ယက္ဖူးတဲ့ ကႏာၱရတစ္ခင္းကုိ
ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္နဲ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္လည္း မၿပဳၿပင္ခ်င္ေတာ့
လမ္းေဟာင္းေတြ ဗြက္ထေနလုိ႔
ကံတရားကုိ အယုံအၾကည္မဲ့ေပမယ့္
ဆူးၿခဳံေတြရွိတဲ့လမ္းက သြားရေတာ့မယ္
ဘ၀က အရာရာေနာက္က်ၿပီးသားေလ
ပန္းတုိင္ကုိ ပ်ပ်ေလး ၿမင္ရၿပီးတဲ့ေနာက္
ေ၀ဒနာသိေပမဲ့ ေဆးမွားစားခဲ့မိၿပန္ၿပီ
ကၽြမ္းတေျမ့ေျမ့ တက္တေခါက္ေခါက္
အခုမွေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး…။
မုိးလႈိင္ည
ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေပၚက ၿဖတ္ပ်ံသြားၾကတယ္
လမ္းမွားတဲ့ေၿမပုံနဲ႕ေတာ့
ေကာင္းကင္မွာ လက္လက္ထေနတဲ့
ၾကယ္ေတြကုိ ရမွာမဟုတ္ဘူး
အရႈးအမႈး ထြန္ယက္ဖူးတဲ့ ကႏာၱရတစ္ခင္းကုိ
ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္နဲ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္လည္း မၿပဳၿပင္ခ်င္ေတာ့
လမ္းေဟာင္းေတြ ဗြက္ထေနလုိ႔
ကံတရားကုိ အယုံအၾကည္မဲ့ေပမယ့္
ဆူးၿခဳံေတြရွိတဲ့လမ္းက သြားရေတာ့မယ္
ဘ၀က အရာရာေနာက္က်ၿပီးသားေလ
ပန္းတုိင္ကုိ ပ်ပ်ေလး ၿမင္ရၿပီးတဲ့ေနာက္
ေ၀ဒနာသိေပမဲ့ ေဆးမွားစားခဲ့မိၿပန္ၿပီ
ကၽြမ္းတေျမ့ေျမ့ တက္တေခါက္ေခါက္
အခုမွေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး…။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Posts (Atom)