Friday, January 15, 2010

တစ္ေန႔တာ

ကုိယ္နားမလည္ေတာ့ သူေၿပာတဲ့အတုိင္း လုိက္ေၿပာဖုိ႔ၾကဳိးစားၾကည့္တယ္.. ဒါေပမယ့္ အသံထြက္က မပီဘူး.. ခံစားခ်က္က မညီဘူး နားလည္မႈကေသြဖည္ေနတယ္.. ဒါဆုိ ကဗ်ာၿဖစ္တယ.္ ...မၿဖစ္ဘူးကိစၥ... နားမေထာင္ပဲ စကားေတြအမ်ားၾကီးေၿပာေနခ်င္တာ.. စာေတြအမ်ားၾကီးေရးေနခ်င္တာ နာမည္ေတြအမ်ားၾကီးၾကီးေနခ်င္တာ.. လက္ခုပ္သံေတြအမ်ားၾကီးရေနခ်င္တာ ...မႏူးမနပ္ မလည္မ၀ယ္ မသိတသိ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဦးထုပ္ခပ္ငုိက္ငုိက္ေဆာင္းထား.. ဂ်ာနယ္နဲ႔မ်က္ႏွာကုိကြယ္ထား.. ေကာ္ဖီခြက္ေမွာက္က်ေတာ့ကၿပာကယာ စားပြဲကုိတစ္ရူးေတြနဲ႔ေကာက္သုတ္... ေမးခြန္းတုိင္းကုိေၿဖဖုိမလုိဘူး ကုိယ္သိသလုိတတ္သလုိ လုပ္ၿပီးမွ... ေခၽြးေစးေတြၿပန္လာတယ္... မနက္ေစာေစာ ငွက္ကေလးေတြအစာေကၽြးရဦးမယ္...

1 comment:

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...