ကဗ်ာထဲကုိ ထည့္ခ်င္ရာထည့္တဲ့ အုံၾကြမႈ

ကဗ်ာထဲကုိဘာထည့္ရမလဲ
ေမ်ာက္ေတြဟာ အုန္းသီးထဲ ဘယ္သူေရထည့္သြားသလဲဆုိတဲ့
အေတြးအေခၚရသလုိ
ကဗ်ာထဲကုိ ဘာထည့္ရမလဲ
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက
ျပင္သစ္ေၾကးစားမေတြဟာ သူတုိ႔ကုိယ္ထဲကုိ ဆစ္ဖလစ္ပုိးထည့္ၿပီး
ဂ်ာမန္ေတြကုိေဖ်ာ္ေျဖသလုိမ်ဳိး
ကဗ်ာထဲကုိဘာထည့္ရမလဲ
ဒႆနမပါတဲ့ ကဗ်ာဖတ္ရတာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းစားရသလုိမ်ဳိးတဲ့
ကဗ်ာထဲကုိဘာထည့္ရမလဲ
ကဗ်ာဆုိတာ အသံသာရမယ္
ဟုတ္ကဲ့
ကဗ်ာမွာ နိမိတ္ပုံထြားထြားႀကီးေတြနဲ႔ ေဝေဝဆာဆာျဖာရမယ္
ဟုတ္ကဲ့
ကဗ်ာထဲမွာ ဘာသာစကားထည့္ပါ
ဟုတ္ကဲ့
ကဗ်ာဆုိတာ ရုိးသားရမယ္
ဟုတ္ကဲ့
မင္းတုိ႔ ေရးခ်င္ရာေရးတာကုိ ကဗ်ာလုိ႔ေခၚေနၾကတာလား
ဟုတ္ကဲ့ . . . ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ
အဲ့ဒီလုိနဲ႕
ကဗ်ာထဲကုိ အသဲကြဲသီခ်င္းေတြ ထည့္လႊတ္လုိက္တယ္
ကဗ်ာထဲကုိ စိတ္ရဲ႕အုံမႈိင္းမႈေတြ ထည့္လႊတ္လုိက္တယ္
ကဗ်ာႀကီးပဲဆုိ ျပင္းမွာစုိးလုိ႔ ေဆာ္ဒါ နဲနဲေရာထည့္တယ္
(ကဗ်ာ စစ္စစ္ဆုိ ဘာမွ မေရာပဲ ေသာက္တာ ပုိေကာင္းတယ္ )
ကဗ်ာထဲကုိ မုိးနဲ႕အတူအစုိးမရတဲ့ ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္းထည့္တယ္
ကဗ်ာထဲကုိ ေမထုန္မဲ့ျခင္းကေန ေပါက္ဖြားၾကီးျပင္းတဲ့ ႏုိးစားႏြားမႀကီးအေၾကာင္းထည့္တယ္
ကဗ်ာထဲကုိ ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ဖိနပ္ေလးတဘက္အေၾကာင္းထည့္တယ္
ထည့္ခ်င္ရာထည့္ထားတဲ့ ကဗ်ာႀကီးဟာ ေျမဆြဲအားကေန ရုန္းကန္ပ်ံ ဘုိ႔ ၾကြၾကြ ရြရြႀကီးျဖစ္ေနၿပီ
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ရဘုိ႔ အေရး ဆုိင္းႀကဳိးေတြကုိ ဘယ္သူလာျဖတ္မလဲေတြးတယ္
ပေရာ္ဖက္ဆာ တေယာက္က ေျပာသြားတာက
ကဗ်ာထဲကုိ ထည့္ခ်င္ရာထည့္တဲ့ အုံၾကြမႈႀကီးရဲ႕ အစဟာ ခရစ္ေတာ္မေပၚခင္ကထဲကတဲ့ . .

အဲဒီ အုံၾကြမႈထဲမွာ ေၿမဆြဲအားေၾကာင့္ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရုန္းကန္မႈေတြ

ကဗ်ာ ဟာေန၀င္ေနထြက္ေစာခဲ့တယ္ ကဗ်ာဟာ မုတ္သုန္ေလဦးလုိလည္း
အၿမဲတမ္းခက္ထန္တယ္ အမွန္တရားဆုိတာ ခက္ထန္တာပဲေလ...
အသက္မဲ့ေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ေၿခာက္ကပ္ေနတယ့္လယ္ေၿမေတြ
တကယ္ေတာ့
အမွန္တကယ္ေတာ့
လူသမုိင္းကုိ ထြန္ယက္ခဲ့တာကဗ်ာပါ...
အသည္းကြဲေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ အရူးတစ္ေယာက္က
အသည္းကြဲ ဖူးသူအားလုံးကုိကုိယ္စားၿပဳသလုိေပါ့
ေတာ္လွန္ေရးမွာက်ဆုံးသြားတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြအတြက္
ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ က်ဆုံးခံခဲ့ရသူလည္း ကဗ်ာဆရာပဲ
ကဗ်ာထဲကုိ နာက်င္မႈေတြ ထည့္ခေလာက္ေတာ့
ေကာင္မေလး မင္းၾကဳိက္တဲ့
စေတာ္ဘယ္ရီမိတ္ရွိတ္ေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ေတာ့ၿဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး
တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ထဲက လြတ္ေၿမာက္ေရးတုိက္ပြဲ
ဆုိက္ေဘးရီးယားကုိ နယ္ႏွင္ခံလုိက္ရတဲ့ သမုိင္းစာအုပ္တစ္အုပ္လုိ႔
ေအးစက္နက္ရႈိင္းလုိ႔....
မင္းေလ့က်က္ၿပီးၿပီလား
မင္းရုိးသားခဲ့ၿပီးၿပီလား
မင္းၿဖဴစင္ခဲ့ၿပီၿပီလား...
ကဗ်ာကုိဖတ္တတ္ဖုိ႔ မင္းစိတ္အခံက ၿဖဴစင္ဖုိ႔လုိတယ္...
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေလာကေထာင္ေခ်ာက္ေတြထဲမွာ
မင္းကုိယ္တုိင္ပိတ္မိတဲ့အခါ ကဗ်ာကုိ ဘာေၾကာင့္လုိမလည္းသိမယ္
ကဗ်ာထဲမွာ ဘာထည့္ထားလည္းသိမယ္...
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီစာမ်က္ႏွာကုိေက်ာ္ဖတ္သြားလည္းရတယ္...။
ကဗ်ာဟာမင္းအတြက္ ေမ်ာက္အုန္းသီးရ မၿဖစ္ေစနဲ႔...။

ဖုန္းၿမင့္၊ မုိးလႈိင္ည

သူမကုိကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္

Saturday, November 10, 2007

သူမကုိကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္

Posted by မုိးလႈိင္ည at 7:47 PM

လူတုိ႔သည္ဘုန္းတန္ခုိးၾကီး၏
အမ်က္ေဒါသၾကီး၏
အလုိရမၼက္ၾကီး၏
လက္ေလးဖက္၊ ေၿခေလးဖက္၊
ဦးေခါင္းႏွစ္လုံး၊လိင္အဂၤါႏွစ္ခုႏွင့္
ထုိသူတုိ႔သည္…
နတ္ၿပည္သုိ႔တုိက္ခုိက္ရန္ၾကံစည္ေနဘိ
ထုိသူတုိ႔အားနတ္လက္ႏွက္ႏွင့္
တိုက္ခုိက္ေခ်မႈန္းပစ္လုိက္ပါက
နတ္တို႔အားကုိးကြယ္သူမဲ့ေခ်အံ့
ထုိေၾကာင့္လူတုိ႔အား
လက္ႏွစ္ဖက္၊ေၿခႏွစ္ဖက္၊
ဦးေခါင္းတစ္လုံးထက္ၿခမ္း၀က္၍
သူ၊သူမခြဲၿခမ္းေစဟု
ဇုနတ္မင္းၾကီးကဆုံးၿဖတ္ခဲ့သည္။
(ဂရိဒ႑ာရီ)

လူတုိ႔သည္မိမိ၏ေပ်ာက္ေနေသာအၿခမ္း
ကုိရွာေဖြရင္း….
သူဟူေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမကုိရွာရင္း..

ဘုရားသခင္သည္
လူေယာက်ာၤးသည္တစ္ဦးတည္းမေနေကာင္း
သူ၏အေထာက္အမကုိဖန္ဆင္းဦးမည္ဟု
အၾကံရွိေတာ္မူေလသည္
ထုိေၾကာင့္လူကုိၾကီးစြာေသာအိ္ပ္ၿခင္းၿဖင့္
အိပ္စက္ေစ၍
နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းအားထုတ္ယူၿပီးလွ်င္
အသားတုိ႔ေစ့စပ္၍လူမိန္းမအားၿဖစ္ေပၚေစသည္…
ထုိေန႔သည္ဆဌမေၿမာက္ေန႔ၿဖစ္သည္။
(ကမာၻဦးက်မ္း)
မိမိ၏နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းကုိ
မည္သုိ႔ေသာအရပ္မွာရွာေဖြရမွန္းမသိခဲ့
သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာေန႔ရက္တုိ
အစဥ္အၿမဲရရွိႏုိင္ပါ့မလား…
မိမိနံရုိးအတြက္
ရင္မွနာက်င္ၿခင္းတုိ႔သည္ပုိမုိၿမည္ဟီးႏုိင္ခဲ့ေပသည္။

ခ်စ္သား
ဤသူငယ္မအတြက္က်ေသာ
သင္၏မ်က္ရည္ၿမစ္အသြယ္သြယ္သည္
သမုဒၵရာေလးစင္းထက္ပုိမုိမ်ားၿပားခဲ့ၿပီ
သံသရာအဖန္ဖန္က်င္လည္ၿခင္း၌
နာက်င္ေမွာင္မုိက္ၿခင္းအတိကိေလသာအေပၚ
သင္သည္စြဲလန္းေလာင္ၿမိဳက္ဆဲလား….

မၿဖစ္ၿခင္းတရားဆီသုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္သူမႏွင့္အတူသြားခြင့္ရခ်င္မိသည္…
သူမကုိကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္…
ထုိသုိ႔ေသာ ကိေလသာအားၿဖစ္ေစေသာ
ထုိသူမကုိပဲေၾကာက္ၿခင္းတရားႏွင့္ၿမတ္ႏုိးမိဆဲ….။

မုိးလႈိင္ည

၂၀၀၇ ႏုိ၀င္ဘာက ေရခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ

အခုထက္ထိလည္း ေၾကာက္တုန္းပဲမုိ႔ ၿပန္တင္လုိက္တာ...။

မုိးလႈိင္ည ဟု ေခၚဆုိပါရန္

နပုိလီယန္မဟုတ္ဘူး
ကူဗလုိင္ခန္မဟုတ္ဘူး
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာမဟုတ္ဘူး
ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္မဟုတ္ဘူး
မုိးလႈိင္ညဟုေခၚဆုိပါရန္....

က်န္စစ္သားမဟုတ္ဘူး
နရသီဟပေတ့မဟုတ္ဘူး
သားေတာ္ သီဟသူမဟုတ္ဘူး
ေဖာင္းကားစား ေမာင္ေမာင္မဟုတ္ဘူး
မုိးလႈိင္ည ဟုေခၚဆုိပါရန္....

မင္းေခါင္မဟုတ္ဘူး
ရာဇဓိရာဇ္မဟုတ္ဘူး
တပင္ေရႊထီးမဟုတ္ဘူး
နတ္ရွင္ေနာင္မဟုတ္ဘူး
မုိးလႈိင္ည ဟုေခၚဆုိပါရန္...

မက္ခရာဗိလိမဟုတ္ဘူး
ဟစ္တလာမဟုတ္ဘူး
႔ပုိေပါ့မဟုတ္ဘူး
မီလုိဆီဗစ္မဟုတ္ဘူး
မုးိလႈိင္ည ဟုေခၚဆုိပါရန္

ဦးေလးမဟုတ္ဘူး
မင္းသားၾကီးမဟုတ္ဘူး
ခ်ာတိတ္မဟုတ္ဘူး
ကုိၾကီးမဟုတ္ဘူး
မုိးလႈိင္ည ဟုေခၚဆုိပါရန္

ဂူးဂဲလ္မဟုတ္ဘူး
သရီးဂ်ီအုိင္ဖုန္းမဟုတ္ဘူး
ပေလးစေတရွင္ မဟုတ္ဘူး
ႏုိကီယာမဟုတ္ဘူး
မုိးလႈိင္ည ဟုေခၚဆုိပါရန္...

အာဏာရွင္မဟုတ္ဘူး
ေဟာလိ၀ုဒ္စတားမဟုတ္ဘူး
ရတ္ပ္အဆုိေတာ္မဟုတ္ဘူး
မက္ေဒၚနယ္အစားအစာမဟုတ္ဘူး
မုိးလႈိင္ည ဟုေခၚဆုိပါရန္


မုိးလႈိင္ည

ဇီ၀မ်ဳိးကြဲေတြ ၾကြယ္ေစဖုိ႔

ကဗ်ာက ဆန္းတယ္ဗ်ာ ၿပီးေတာ့.... ကဗ်ာေရးသူကုိ မေဖာ္ၿပႏုိင္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္... လူငယ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္မယ္ထင္တာပဲ...။

သတိရျခင္း - ရန္ကုန္

စိတ္ကိုင္းဖ်ားေလးေပၚ
သူလာနားပံုက
တစ္သက္ပတ္လံုးၿပန္မေၿပးေတာ့မယ့္

ပံု
ယံုၾကည္ခ်က္ေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔
မိုးေတြညိဳ႕လိုက္လာခဲ့ၿပန္တာ
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမိုးရာသီ...

တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးရြာထားမွေတာ့
အလြမ္းေတြက အၿပိဳင္းအရိုင္း
ထင္တိုင္းက်ဲေပါက္ေရာက္ေနခဲ့ၿပီေပါ့
ခုမွေတာ့ ..
အိပ္မက္ေတြကိုတစ္စစီသိမ္းထုတ္
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ယက္လုပ္ထားတဲ့
ရန္ကုန္ကိုပဲ ၿခံဳယူဝတ္ဆင္
ငါ့စိတ္တစၿပင္ကိုငါ ယာယီလံုၿခံဳေစလုိက္ၿပီ။


မေနာ္ဟရီ

သတိရျခင္း - ရန္ကုန္

ငါ့စိတ္ အကိုင္းအဖ်ားေလးေပၚ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ျကီးလာနားေတာ့
သတိရစိတ္ေတြ ေကြးညႊတ္
ငါ့တနဂၤေႏြေတြ မိုးအံုးခဲ့ျပန္တယ္

ျမို႕ထဲလမ္းမေတြက အမွတ္တရ သိမ္းထုတ္ထားဖို႔ ရွည္လ်ား
မိုးေရထဲ လိ္မ္လိမ္မာမာေလး ႏွစ္ျမဳပ္ေနမယ့္ ျမိဳ႕ျကီးေပါ့
ငါ့ရဲ႕ အိမ္လြမ္းနာမွာ မင္းက ဒဏ္ရာအစစ္ပါ ရန္ကုန္

လက္ရိွေျပးလမ္းနဲ႔ တသားတည္းဆိုေပမယ့္
အလြမ္းေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ရယ္ပါ
ရန္ကုန္ေရ... မင္းဆီမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္မက္ေတြ
တစ္ေန႔ေတာ့ ငါျပန္လာယူမယ္

အခုေတာ့
ပန္းဆိုးတန္း၊ အေနာ္ရထာ၊ ၂၆လမ္းေတြေပၚ
လမ္းေတြေလွ်ာက္ေနခ်င္တယ္
ငါ့စိတ္ကေလးပဲ လႊတ္လိုက္ပါရဲ႕ ရန္ကုန္ရယ္
ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္။

စိုင္းေလာ၀္ပိန္း

ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေကာ္ဖီ ၂

အခ်ဳိေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဘ၀ကုိ

ငါသိပ္အရသာမေတြ႔ဘူး …..

တတ္ႏုိင္သမွ်ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ခါးသက္ထားလုိက္တယ္

ထင္ထားတာထက္ ပုိၿမန္တဲ့အမွန္တရား

ငရဲတံခါးေတြအားလုံးကုိယ့္လက္နဲ႔ကုိယ္ဖြင့္ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ

ၿမဳိ႕ေတြပင္လယ္ေတြႏွစ္ကာလေတြ

ေတာင္တန္းလြင္ၿပင္ခ်ဳိင္၀ွမ္း

ရႈခင္းအေသထဲကုိဓားေၿမွာင္ကုိထုိးစုိက္လုိက္ေတာ့

မနက္ၿဖန္ကဗ်ာဟာ ခင္ဗ်ားေမွ်ာ္လင့္သလုိလာမွာမဟုတ္ဘူး…

ၿမဳိ႕၀င္ေၾကးေပးေဆာင္ရန္

တံတားၿဖတ္သန္းခ

လုိင္စင္ရသြင္းကုန္ထုတ္ကုန္လုပ္ငန္း

အမိန္႔ရအေပါင္ဆုိင္

ေနာက္ဆုံးပါမစ္အရဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္

လုိအပ္တာထက္ ပုိမုိခါးသက္ေနထုိင္ရန္….

ရွင့္ကုိမခ်စ္ဘူး

ေရေႏြးပူေလာင္ဖူးတဲ့လက္ဟာ

ကဗ်ာကုိေရးတတ္ခဲ့တယ္…

မင္းအနာဂါတ္ကစုိးရိမ္ဖြယ္ရာပဲ

အဲဒီရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးဟာ

ကဗ်ာကုိေရးတတ္ခဲ့တယ္…

ဟဲ့ေကာင္

မိသားစုေတြဆုိနင္ကထုိးထုိးေဟာင္

အဲဒီလုိ အေမေၿပာတဲ့ေကာင္ဟာ

ကဗ်ာကုိေရးတတ္ခဲ့တယ္…

ေရးတတ္ခဲ့တယ္ထင္တဲ့ေကာင္ဟာ…

မနက္ၿဖန္ကဗ်ာကုိ ဘယ္လုိလာမယ္မသိ….

မုိးမိတဲ့ေနစြဲေတြ ပုိမ်ားလာခဲ့တယ္….။

မုိးလႈိင္ည

ျမန္ႏႈန္းျမင့့္စိတ္နဲ႔ပဲ ေမေမကုိ ဆက္သြယ္လုိက္တယ္

ဟဲလုိ . .
ေမေမလား
က်ေနာ္ေနေကာင္းပါတယ္
ႏွလုံးသားကသာ ခဏ ခဏ ဖ်ားတာ
ေနပူပူ ၊မုိးရြာရြာ သူ႔မွာ အကာအကြယ္ မပါဘူး ေမေမ ။



ေမေမေရ . .
ခါးတာေတြ ဆက္တုိက္စားမိေတာ့
လွ်ာဖ်ားေတြေတာင္ ယားတယ္
မုတ္သုန္မုိး တၿဖဳိက္ႏွစ္ၿဖဳိက္က်ရုံနဲ႔
ကႏၱာရပင္ေတြေတာထ
လူအျဖစ္ရရွိခဲ့မႈႀကီးက ခါးသက္လွေပါ့ေမေမ ။


ေမေမေရ. .
ဆင္ေသေကာင္နား တဝဲလည္လည္ဆုိတဲ့
ျပဇတ္ထဲ
အသဲကြဲသမားအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ရတဲ့သားဟာ
ေအာ္စကာလ်ာထားခ်က္ထဲ
ထိပ္တန္းစာရင္းကပါတယ္တဲ့ ေမေမ ။


ေမေမေရ . .
ေလာကၾကမ္းၾကမ္းႀကီးထဲ
ခလုတ္ကန္သင္းေတြေပါလြန္းလွတယ္
က်ေနာ့္ကုိ ၿငိေသာဆူးမ်ား ဒီထက္ပုိမုိ ထက္ရွၾကပါေစ
က်နာ္ ထိမိတဲ့ ခလုတ္ေတြ ဒီထက္ပုိမုိ အလုပ္ရႈပ္ႏုိင္ၾကပါေစ
အုိးကင္းပူထဲ အေလွာ္ခံေနရသလုိပါပဲ ေမေမ
ဘဝဆုိတာႀကီးက
အထက္မီး ေအာက္မီးနဲ႔ ဖုတ္ခံေနရတဲ့ ကိတ္မုန္႔ႀကီးေပါ့




ေမေမေရ
ရရွိခဲ့တာေတြသိပ္မ်ားေတာ့
ကဗ်ာေတြတဖြားဖြား ထြက္က်လာတယ္



ဒီနွစ္ထဲမွာ . . . အဆုံးအရႈံးသိပ္မ်ားတယ္
ဒီႏွစ္ထဲမွာ . . . အခ်စ္ေရးအဆင္မေျပဘူး
ဒီနွစ္ထဲမွာ . . . က်ေနာ့္ယာခင္းက အသီးအႏွံမျဖစ္ထြန္းဘူး
ဒီႏွစ္ထဲမွာ . . . စီးပြားပ်က္ကပ္ဆုိက္တယ္
ဒီႏွစ္ထဲမွာ . . . အလုပ္လက္မဲ့
ဒီႏွစ္ထဲမွာ . . . ႏွစ္ႏွစ္ေနတယ္
ေႏွာက္ႏွစ္ေတြဆုိရင္ စားပြဲမွာ ဓါးေျမွာင္စုိက္
ကဗ်ာနဲပဲ မုိက္ေတာ့မယ္



ေမေမေရ
အိမ္ျပန္လာရာလမ္းကေလးက
တေျဖးေျဖးမႈန္ဝါးသြားတဲ့ ရုပ္ရွင္ျပကြက္ေလး
ကၽြန္တံဆိပ္တီရွပ္က အသက္ရႈက်ပ္တယ္ ေမေမ



ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ
က်ေနာ္အခု ေမတၱာဧရိယာျပင္ပမွာ ေရာက္ရွိေနတာပါ ။



ဖုန္းျမင့္

(11.8.2009)

ကံၾကမၼာနဲ႔ သေရက်တယ္

ေပးဂုိးေတြလည္းမ်ားခဲ့ရတာပဲ

ဒဏ္ရာအနာတရေတြလည္းအေသအခ်ာရခဲ့တာပဲ

အဲဒါေတာင္

ကံၾကမၼာဆုိတဲ့ေကာင္က သေရပဲရေသးတယ္တဲ့

ေနာက္ၿပီး သူက အသာစီးရခ်င္လုိ႔

စည္းကမ္းခ်က္ေတြလည္းသူကပဲခ်ေသးတယ္

ငါ့မွာ မၿပဳိင္ခ်င္လည္းမရ

မႏုိင္ခ်င္လည္းမရ…

ပုရိတ္သတ္ေပးတဲ့ နံပါတ္တစ္လည္းမလုိခ်င္

ပြဲစဥ္တစ္ေလွ်ာက္အေကာင္းဆုံးဆုလည္းမလုိအပ္

ဒါေတာင္မွ

ငါ့ကန္ခ်က္ကုိမွ အရသာခံခ်င္တဲ့

ငါ့လက္ရည္ကုိမွ ေသြးတုိးစမ္းခ်င္သတဲ့လား ကံၾကမၼာ

နံၾကားကုိထုိးထည့္လုိ႔ အေမာ့ဆုိ႔ေမွာက္လဲရင္

ငါကပဲ သနားရဦးမယ္…

ကံၾကမၼာ မင္းတိတ္တိတ္ေနစမ္းကြာ

ငါဒီမွာ ကဗ်ာဖတ္ေနတယ္…

မင္းနဲ႔ သေရက်တဲ့ကစားပြဲကုိ

ငါထပ္မကစားခ်င္ဘူး…

စားပြဲေပၚမွာေကာ္ဖီရွိတယ္

မင္းေအးေအးသက္သက္သာေသာက္ၿပီးၿပန္ကြာ…။

မုိးလႈိင္ည

မားသားဘုတ္ခ္ေတြ အနည္က်တဲ့ပင္လယ္

Friday, December 14, 2007

မားသားဘုတ္ခ္ေတြ အနည္က်တဲ့ပင္လယ္

Posted by မုိးလႈိင္ည at 10:15 PM

ကြန္ၿပဴတာဂိန္းစြဲလန္းလြန္းတဲ့ငါးေတြမွာ
အယ္ဇုိင္းမားေရာဂါၿပန္႔ပြားေနၿပီတဲ့
ငါးအစစ္တစ္ေကာင္ဟာ ပင္လယ္ထဲမွာမရွင္္သန္ႏုိင္လုိ႔
အေရးေပၚကယ္တယ္လုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း
သူမနဲ႔ခ်ိန္းထားတာက
စၾကာ၀ဠာစံေတာ္ခ်ိန္ 100079
ေ၀ါလ္၀ႈိက္၀ဘ္ပ္ ေဒါ့ ၀ဲလ္ဒင္း ေဒါ့ နတ္က္
အၾကီးက်ယ္ဆုံးအြန္လုိင္း၀န္ေဆာင္မႈကေန
လက္ထပ္ပြဲတစ္ခုက်င္းပေနတယ္…။
သတုိ႔သားက ဆြန္ဇူးမ်ိဳးဆက္ တီၿမစ္
တစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿပီး
ကူဗလုိင္ခန္နဲ႔ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္စပ္သူ
စက္တပုိင္းလူေတြအတြက္
ယူေရနီယံခၽြင္းဂန္းထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်တဲ့
မန္းေအာဖ္သည္မက္စ္ 20025
သတုိ႔သမီး ဂ်ဴပီတာမွာအေၿခခ်ေနထုိင္တဲ့
စပိန္မ်ိဳးႏြယ္သူဖက္ရွင္မယ္…
အိမ္ေထာင္သားေမြးမႈကုိ ႏွစ္ဘက္ကုပၼဏီမ်ား
အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး….
သမၼာက်မ္းစာထဲက မီးနဲ႔ေဆးေၾကာတဲ့
အထိမ္းအမွတ္ေန႔မွာ လက္ထပ္ပြဲကုိ
ဂလက္ဆီကြန္ယက္က
ၿဂိဳလ္ၾကီးကုိလုံးကုိတုိက္ရုိက္ၿပသေနတာ
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ထုိင္ၾကည့္ေနတုန္း
5.4.3.2.1.0 Accept
သူမရဲ႔ေခၚဆုိမႈကုိလက္ခံလုိက္တယ္…
ေမတၱာတရားနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီခိ်န္ရြယ္ေတာ့
ေဆာရီးပါ….
ယူရုိ (၇) သိန္းတန္ အာရုံခံကိရိယာကို
ကၽႊန္မလွ်ာမွာတပ္ဆင္ထားၿပီးၿပီ
စိတ္ကူးလုိက္ရုံနဲ႔ရွင့္အနမ္းေတြကၽြန္မရရွိႏုိင္မွာ
ရွင္လည္းတစ္ခုေလာက္ေဆာင္ထားသင့္တယ္…
သြားၿပီ…။
အနမ္းေတြရဲ႔အၾကည္ဓါတ္မရရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး
ကဗ်ာဆရာမွာ ၀င္ေငြမရွိတာ
ေထာင္စုႏွစ္သုံးခုရွိၿပီ…

စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ေမာ္နီတာေတြ
ေပါေလာေမ်ာေနတဲ့ ကမ္းေၿခဘက္လမ္ေလွ်ာက္ထြက္လုိက္ေတာ့
ဟင္းစားရမလားလုိ႔ မွ်ားၾကည့္တဲ့ပင္လယ္မွာ
Motherboard ေတြအနည္က်လုိ႔….။

မုိးလႈိင္ည

ခ်စ္ၿခင္းမဲ့ေႏြရာသီ

တဒဂၤေတြလည္း ၿပင္မရေတာ့ပါဘူးအခ်စ္ရယ္

သီခ်င္းရွာတဲ့ ဂစ္တာတစ္လုံးထဲမွာ

ငါ့ အသည္းကြဲသံစဥ္ေတြပုန္းခုိေနခဲ့ဖူးတယ္…

ဗုံးခုိက်င္းၿဖစ္ခဲ့လုိ႔ ဗုံးဆံတည့္တည့္မွန္သလုိေပါ့

ႏွလုံးသားပါတဲ့ လူမုိ႔အရူးအမႈးခ်စ္ခဲ့ဖူးတာပါ…

မင္းၿပန္မလာတဲ့ ေႏြရာသီမွာ

ေဟာဒီယာခင္းေတြကို ငါတစ္ေယာက္တည္း

မရိတ္သိမ္းရက္ပါ…။

ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ဟာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာမပါပဲ

ယုထၱိဴက်က်ဘယ္လုိေနထုိင္ရမွာလည္း

ငါက စိတ္ကူးေပါက္ရာေလွ်ာက္လုပ္ေနတဲ့အရူးတစ္ေယာက္

ညေနခင္းေတြဆုိ

ေတာင္ယာရႈိ႕တဲ့မီးေတြလုိ

ငါ့အလြမ္းကပုိၿပီးလွတယ္

အထီးက်န္ၿခင္းအက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ

ငါ့ကုိခပ္ၾကာၾကာပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့ပါ…

အၿပစ္ေတြကုိစီရင္ခံၿပီး မင္းနတ္သမီးတစ္ပါး

ၿပန္ၿဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္

ဒါမွမဟုတ္

ကမာၻဦးေန႔စြဲေတြအထိ ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြကုိသိမ္းဆည္းထားပါ့မယ္..။

မုိးလႈိင္ည

ေခတ္ေျပာင္းေခတ္လႊဲ ေက်ာက္ခဲ

ဒီေန႔ေတာ႔

ေက်ာက္ခဲေတြကို သူ စီၾကည္႔ေနမိတယ္

ေက်ာက္ခဲေတြက အေရာင္တစ္မ်ိဳးစီ

အၿမဲရွိေနတဲ႔အတြက္ ေက်ာက္ခဲေတြကို ၾကည္႔တတ္ရင္

အႏုပညာရတယ္

လမ္းခင္းေက်ာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္

ဂ၀ံေက်ာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္

ျမစ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္က

ေခ်ာမြတ္ေနတဲ႔ ေက်ာက္ခဲေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္

ေနာက္ဆံုး သလင္းေက်ာက္ေတြက

သူတုိ႔ဘ၀ေတြကို ဖန္သားျပင္လို

ျပန္ျမင္ရတဲ႔အဆံုး

သူဟာ ေက်ာက္ခဲေတြကို စိတ္၀င္တစားၾကည္႔မိတယ္

ၿပီးေတာ႔ သူ စဥ္းစားမိတယ္

ေက်ာက္ခဲေတြ ဘ၀အေပၚ ျပဳမႈဆက္ဆံတတ္ပံုကိုေလ

သူ႔ဆီမွာ ေက်ာက္ခဲေတြကို စနစ္တက်

ေလ႔လာထားတဲ႔ အေထာက္အထားေတြ မရွိဘူး

စိန္က အမာဆံုးဆုိတာ သိထားတယ္

ၿပီးေတာ႔ အရက္စက္ဆံုး

ၿပီးေတာ႔ သူ႔ႏုိင္ငံထဲမွာ

မိုးကုတ္ပတၱျမားေျမဆုိတာ ရွိတယ္

ဖားကန္႔ဘက္က

ေက်ာက္စိမ္းေမွာ္ေတြထဲမွာ

ကူးစက္ေရာဂါနဲ႔ ေသျခင္းတရားေတြ

ေစ်းကစားဖူးတာ သူ အမွတ္ရဖူးတယ္

ကမၻာအရပ္ရပ္က

ပရိယေသန ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ကူးၾကြယ္၀မႈေတြ

ေပါက္ခၽြန္း ေပါက္ျပားေတြနဲ႔

ေက်ာက္တူးသမားဆုိတဲ႔ ေ၀ါဟာရေပၚဖူးတယ္

ၿပီးေတာ႔ ေက်ာက္တြင္းသူေဌး

ေက်ာက္ပြဲစား….. စသည္ျဖင္႔ေပါ႔ေလ

ေက်ာက္ေတြဟာ ဘ၀ေျပာင္းေစတယ္

အဲဒါကို ေတြ႔ရွိခဲ႔တာၾကာၿပီ…

သူကေတာ႔ အဲဒီေက်ာက္ေတြထက္

စက္မႈေခတ္ကို ေမာင္းနွင္ခဲ႔တဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြးရယ္

အုိင္စီတီေခတ္ကုိၿမန္ႏႈန္းၿမွင့္ခဲ့တဲ့

CPU ထဲက သဲေက်ာက္ေတြကိုပဲ

အျမတ္တႏိုးထားခ်င္ခဲ႔တယ္

အဲဒါက ေခတ္ေျပာင္းေခတ္လႊဲ ေက်ာက္ခဲေတြပဲ…

ခင္ဗ်ားေကာ ဘယ္လိုထင္လဲ….. ။

မုိးလႈိင္ည

အိမ္ကုိလြန္သြားတဲ့ လမ္းမမ်ား…

အိမ္ၿပန္ခ်င္စိတ္က ငယ္ထိပ္ကုိတက္တက္ေဆာင့္တယ္…

ဘ၀ကုိ ေထာင့္ခ်ဳိးတစ္ခါ ေကြ႔ခ်ရတုိင္း

ရလုိက္တဲ့အသိက

ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ အေမကအိမ္ၿပန္လာဖုိ႔ေမွ်ာ္ေနမွာ

အရင္က ရြားရုိးကုိးေပါက္ေကာင္ကေလးပါ

အခုေတာ့ ကမာၻပါတ္လည္ အိမ္ေၿခယာမဲ့ေရႊ…

အရုိးသီခ်င္းထဲကလုိ အာရွလူလည္…

ဒါေပမယ့္ ခဏခဏနာက်င္ေနရတဲ့ ထုံအမႈနဲ႔

ပီနန္ကေမာင္းထုတ္ခံရရင္

ရေနာင္းဘက္မွာေသာင္လာတင္

အင္ဒုိဘက္ခုိးကူးမလား

စကာၤပူေရာက္ေတာ့ အုိဗာစေတး

အာရွကုိ တစ္ပါတ္ပါတ္ဖူးၿပီ…

အေမ့အိမ္ေတာ့ မၿပန္တတ္ေတာ့ဘူးအေမ…

လမ္းမေတြက သြန္ခ်လုိက္တုိင္း

ဘ၀ေတြက ၿဖတ္ကနဲေကြ႔ခ်လုိက္တုိင္း

ကၽြန္ေတာ္မေသေသးဘူး အေမ

အိမ္ၿပန္ခ်င္စိတ္က ငယ္ထိပ္ကုိတက္တက္ေဆာင့္တယ္…

အိမ္မက္ေတြထဲမွာေတာင္

ကၽြန္ေတာ္ၿပန္မလာတဲ့လမ္းကေလးကလင္းလုိ႔

တကယ့္ဘ၀မွာေတာ့ လမ္းေတြကအေမွာင္

ေထာင့္ခ်ဳိးေတြၾကားမွာ ေၾကာက္လန္႔တတ္တဲ့အရာေတြရွိေနမယ္လုိ႔

ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတုန္းပဲ အေမ…။

မုိးလႈိင္ည

ဘုရားသခင္ကို ငါးကေလးတေကာင္နဲ႕

သူ႕ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အဲဒီကကို မတက္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ရပ္ေနသလုိလို သူသြားေနသလိုလို၊ မဟုတ္ဘူး

ဘယ္သူမွ မသြားဘူး ဘယ္သူမွမရပ္ဘူး သြားတယ္ရပ္တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး

ရွိတာက ‘သိေနျခင္း’၊ မရွိတာကိုရွိတယ္လို႕ ‘သိေနျခင္း’ ။ သိေနျခင္းကို သိေနမိတယ္၊ ကဗ်ာဆရာရယ္ မလွည့္နဲ႕ကြယ္ နဂိုရ္ကမွ အူလည္လည္ရယ္ သိေနျခင္းကို သိေန…ဟာ- ဘာေတြလဲ

ထံုးစံက ‘ထံုးစံ’ ကိုသာ စံလုပ္ခဲ့ၾကသူေတြ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ျပသနာကို ထံုးစံ အတိုင္း သိေနရမွာ ဒါမွ ထံုးစံသိက

လြတ္ေျမာက္ျပီးသူတို႕ ထံုးစံ အတိုင္း ‘ထံုးစံ’ ေတြကို ပယ္ျမစ္တတ္လာမွာ

ခြာရာတိုင္းသလား တာယာဆိုဒ္ တိုင္းသလားေတာ့မသိဘူး အရူးကိုလင္လုပ္မိေနျပီ ကုတ္အက်ၤ ီေဘးအိပ္

ထဲမွာ ဖဲထုပ္တဖက္ အံစာတံုးဗူးတဖက္၊ ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္တယ္ ေျခေအး၀မ္းေယာင္လည္းပါတယ္

ညိွဳ႕ဓါတ္အေၾကာင္း တခုတ္တရ ေျပာေနၾကတာ လသာသာမွာ ဗိုင္းငင္ခဲ့ၾကသလို လငပုတ္ဖမ္းသတဲ့

ၾကယ္ျမင္လျမင္တဲ့ ၾကယ္ေယာင္္ေဆာင္ေနတာတဲ့ မင္းအခု ျမင္ေနရတဲ့ ၾကယ္ေတြဟာ ငါၾကဲထားတာ တဲ့

လုပ္ေဆာင္ျခင္းမျပဳမီမွာ ႏွစ္ၾကိမ္ျပန္စဥ္းစားရမယ္ မင္းေရွ႕မွာထိုင္ေနတာ ေက်ာက္ျဖဴသား ရုပ္တု ခရမ္းခ်ဥ္

သီးလို မင္းမက်င့္သံုးပါနဲ႕ကြာ အဖြားၾကီးက ေနာက္ေန႔ေတြ ဘုရားေက်ာင္းမွာထပ္ေတြ႕အုန္းမယ္ စသျဖင့္

ေရာင္စံု ေဘာလံုးက တလံုးငါးျပား ငါးကေလးတေကာင္ဖမ္းမိေတာ့ က်ေနာ့္လက္ကို ကိုက္လို႕ဆိုျပီးလႊတ္

လုိက္ေရာ က်ီးျဖဴက်ီးမဲ လဲေျပာေသးတယ္ တေကာင္ထဲလဲ ေျပာေသးတယ္ ဒါေၾကာင့္လူၾကီးေတြခက္တာ

စကားလံုးတီထြင္မွဳတြင္ အသိဥာဏ္ ႏံုနဲသူ အခန္းနံရံ တခုလံုး သန္းၾကြယ္သူေဌးေတြမွ ေနႏိုင္မယ့္ အိမ္ပံုစံ

ပိုစတာေတြ အျပည့္ကပ္ထားတယ္ နဂ်ယ္ေကာင္္အိမ္တခုနဲ႔ မ်က္ႏွာက်က္မွာကပ္လ်က္ ငွက္သိုက္တခုရွိ

ေျခာက္လံုးလွန္႔လံုးေတြက အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ေက်ာင္းစာလုပ္မယ္ လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္

မယ္ တခါတေလ ဂိမ္း နဲ႕ နက္္၊ အေဖာ္ရခက္တဲ့ ပေဟဠိလို ခင္ဗ်ားကို မဖြက္ေတာ့ဘူး ဒဲ့ပဲ ေကာင္းတယ္

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမၾကိဳက္ဖူးဆိုတာထုတ္ေျပာဖို႕ သြားစိုက္ဆိုင္မွာ ၇ ေသာင္းခြဲဖိုးျပဳျပင္လိုက္တယ္ ဖာဒီနန္ ဒီ

ေဆာဆူး(ရ္)၊ အာမီရီ ဘာရာကာ၊ ဂ်က္ကရူးအက္(က္)၊ဂ်ကၠဆန္မကၠလိုး၊ကဗ်ာေတြကိုရိုက္လွဲဘို႕တင္းဘုတ္

တေကာင္လဲတာနဲ႔ တအုပ္စုလံုးဒလိမ့္ေကာက္ေကြး တစင္းေမွာက္တာနဲ႕ တေထြးလံုး နင္းက်ိတ္မိတတ္တဲ့

အားကစားပြဲေတြ တေယာက္ရင္းျပီး လူတက်ိတ္ေလာက္ရဲ႕ဇီ၀ိန္ကိုေခၽြယူသြားတဲ့ လူမ်ိဳးေရးအားျပိဳင္ပြဲေတြ

ေနေကာင္းတယ္ ဒီလိုပါပဲ ဟုတ္တာေပါ့ ဆံုၾကဦးမယ္ေလ ရွင္ စာရင္းလုပ္တုန္းကက်မကိုပါထည့္ျပီးေရတြက္

သလား ဘုရားသခင္ကို ငါးကေလးတေကာင္နဲ႕ လဘ္ထိုးႏိုင္မယ္လို႕ ဘုန္းၾကီးတို႕ထင္ေနသလား။ ။

ခင္ေအာင္ေအး

၁၂၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉

အၾကမ္းဖက္သမားဆုိတာ…ငါပဲ။

တစ္ကမာၻလုံး လုံၿခဳံေရးေတြ
အုံးအုံးကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔
အၾကမ္းဖက္သမားကုိလုိက္ရွာေနၾကတယ္
ငါလည္းအေၿပးအလႊားစဥ္းစားတာေပါ့
အၾကမ္းဖက္သမားဆုိတာ … ဘယ္သူလဲ

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ
ငါ့အိတ္ကပ္ထဲက ေငြေၾကးက
ငါ့ကုိၿပန္ေပးဆြဲတယ္…
ငါပတ္ထားတဲ့နာရီက ငါ့ကုိ
အက်ဥ္းခ်တယ္….
ငါလြယ္ထားတဲ့အိတ္က ငါ့ကုိ
ၿပန္ထည့္သယ္သြားတယ္…
ငါစီးထားတဲ့ဖိနပ္က
ငါ့ခရီးေတြကုိသတ္ပစ္တယ္…
အဲဒီလုိနဲ႔
ငါေသသြားၿပီဆုိပါစုိ႔
ငါ့နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ အုတ္ဂူဟာ
သုဘရာဇာေတြအရက္ေသာက္ဖုိ႔
အၾကမ္းဖက္ခံရတုန္းပဲ…
ငါယုံလုိ႔ ေရးခဲ့တာေကာ
ငါၾကဳံလုိ႔ေရးခဲ့တာေကာ
ေဟာဒီ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း
ငါ့စာေတြဖတ္မိတဲ့ လူေတြကုိ
ေခ်ာင္းေၿမာင္းလုပ္ၾကံဖုိ႔ၾကိဳစားဦးမွာ
ငါ့ မွငါေတြထပ္ၿပီး…
ငါကုိယ္ငါေကာ အၿခားအရာေတြကုိ
အၾကမ္းဖက္ခဲ့တယ္
ငါ…ဆုိတာ အၾကမ္းဖက္သမားပဲ….။

မုိးလႈိင္ည

ကဗ်ာ

အဲဒီေကာင္က ေရးရတာခက္တယ္
အဲေတာ့လည္း လူတကာက လြယ္လြယ္ကူကူ ခ်ေရးလိုက္ၾကေပါ့
သူကလည္း ကဗ်ာ ငါကလည္းကဗ်ာ
အိုေရႊေရာင္ကဗ်ာရယ္လို႔
ဆရာေဇာ္ဂ်ီလို ႐ြတ္မိခဲ့ဖူးတယ္

ေလးလံုးပဲစပ္စပ္ မက်ည္း႐ြက္ကိုပဲထပ္ထပ္
ဘီလူးပဲရယ္ရယ္ ေတးပဲထပ္ထပ္
ေဘာပဲလည္လည္ လြမ္းပဲခ်င္းခ်င္း
ေၾကးႀကိဳးသေရေလလက္ခုပ္
ပါးစပ္က မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့
ေလပူေဖာင္းေတြလို
ေဟာဒီေလာကကို အလွဆင္ဖို႔ဆိုၿပီး
ကဗ်ာေတြ ထြက္က်လာတယ္

တစ္ခုေတာ့ ေျပာခဲ့ပါ့မယ္
ေဟာဒီေလာကမွာ
ကဗ်ာေတြေပါတယ္ ...
ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ႐ွားတယ္။


ကိုၿဖိဳး

ငါးခုံးမေတြနဲ႔ အတူ (၂)

ငါးခံုးမတခ်ိဳ႕က ရယ္ရတယ္
တခ်ိဳ႕က ေဒါသထြက္ေစတယ္
တခ်ိဳ႕က သိပ္နာက်ည္းဖို႕ေကာင္းတယ္
တခ်ိဳ႕က သိပ္သနားဖို႕ေကာင္းတယ္

ဘာပဲေျပာေျပာ ငါးခံုးမေတြက
ရသေတြေတာ့ ေပးေနတယ္
ဒါေပမယ့္ တခါလာ မဲျပာဆိုးရသေတြ ခံစားမယ့္အစား
ငါးခံုးမတစ္ေလွလံုးကို ေမွာက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္

" ၾကြက္ေခ်းထဲသြားေရာမိတာ ခင္ဗ်ားအျပစ္
ဆြမ္းဆန္က ဆြမ္းဆန္လို ေနပါလား "
ဆိုရင္လည္း ခင္ဗ်ားကေတာ့
ဟုတ္ကဲ့ပဲ လုပ္ေနမွာဦးမွာပဲမလား။

မ်က္လံုး
:)

ကုိမ်က္လုံးေရ ခင္ဗ်ားကြန္မန္႔က ကြၽန္ေတာ္ကဗ်ာထက္ေကာင္းေနလုိ႔

ကဗ်ာအၿဖစ္တင္လုိက္တယ္ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ….:)….။

ကုိေခ်ာႏြယ္

ေတာင္ေပၚလမ္းေကြ႔ကေန

သေရေခတၱရာ မနက္ခင္းထဲ

ခင္ဗ်ားကုိ ဖန္ဆင္းခဲ့တာ

ဘယ္အရာပါလည္း

ကဗ်ာကုိဖန္ဆင္းခဲ့တာ

ဘယ္အရာပါလည္း

ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လွပါရဲ႕

ပရုိင္းမိတ္လူအံသြားတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕

ပေဟဠိကုိ သိႏွင့္ရသလုိ

ကဗ်ာရဲ႕ေက်ာရုိးမတစ္ေခ်ာင္းဟာ

ခင္ဗ်ားရဲ႕ နာက်င္မႈၿဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိတယ္

ကဗ်ာေရးတဲ့ လက္ဖ်ံရုိးတစ္ေခ်ာင္းဟာ

ေလာကဓံကုိ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေတာင့္ခံထားႏုိင္မလဲ

ရာစုႏွစ္အဆက္ဆက္တုိင္ေအာင္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မွတ္မိေနတဲ့

ကဗ်ာေရးတဲ့ လက္ဖ်ံရုိးေတြရွိတယ္

အဲဒီအထဲမွာ ခင္ဗ်ားနာမည္ပါတယ္… ကုိေခ်ာႏြယ္..။

ခင္ဗ်ားကုိယုံလုိ႔

ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာခဲ့တယ္

ဒီလမ္းမွာ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူခ်င္းမဆုံေပမယ့္လည္း

၀ိညာဥ္ခ်င္း အထုံကူးတယ္

ကုိေခ်ာႏြယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ယုံယုံၾကည္ၾကည္

ကုိက္လမ္းေလးအတုိင္းၿပန္လာခဲ့တာပဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သစၥာတရားဟာ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသက္ကုိ ႏႈတ္ယူသည္အထိေပါ့

ဆတ္သြားကုိ

ရထားၿဖတ္တုန္း

ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ

လက္ၿပထားခဲ့တယ္….

မာယာေကာ့ဖ္စကီးနဲ႔တင္မလုံေလာက္လုိ႔

ဘုရားသခင္က ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကုိ ထပ္လႊတ္လုိက္တယ္လုိ႔

ခင္ဗ်ားမိတ္ေဆြ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေၿပာဖူးတယ္…

ဟုတ္တယ္

ကမာၻၾကီးက ကဗ်ာဆရာအလုံအေလာက္မရရွိေသးဘူး

ကဗ်ာေတြအလုံအေလာက္ မရရွိေသးဘူး

ခင္ဗ်ားက ထြက္ခြာသြားႏွင့္ၿပီ

ဂ်က္ေလယာဥ္စီးေၾကာင္းလုိ

အလင္းဖန္မွ်င္ေတြတန္းလုိ႔

တစ္ေလာကလုံးကုိ ထစ္ခ်ဴန္းၿမည္လုိ႔

ကုိေခ်ာႏြယ္

တစ္ေၾကာင္းထဲ စာခႊ်န္လႊာေရးရရင္

ခင္ဗ်ားခ်စ္မက္ခဲတဲ့ကမာၻၾကီးက ခင္ဗ်ားကုိၿပန္လည္လြမ္းဆြတ္လုိ႔…

ၿမဳိ႕သစ္မုိးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ စုိရႊဲေနတုန္းေလ…။

မုိးလႈိင္ည

အေ၀းေရာက္ပင္လယ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္....။

တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းနဲ႔ေခ်ာက္တြန္းခံရသူႏွစ္ေယာက္

တစ္ေလွလုံးလည္း ငါခုံးမေတြခ်ည္းပါလား
ကုိၿဖဳိးေရ မင္းေကာဘယ္လုိေနလည္း
ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္
အဲဒီလက္ေတြကို ျဖတ္လိုက္ၾကပါစို႔
မိုးလႈိင္ညေရ ..
ကဗ်ာေရးမိတာ တစ္ခုနဲ႔
ငါ့တုိက အၿပစ္ၾကီးၾကီးေတြက်ဴးလြန္မိသလုိ
ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့ လူေတြကလည္း မနည္းမေနာေပါ့
ဟားတိုက္မိျပန္ေတာ့လည္း ငါတို႔ပဲ ထပ္မွားၾကဦးမယ္
မိုးလႈိင္ညဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ့ရတာကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ေၾကာင့္ပါပဲ
ခင္ဗ်ားတို႔ အေနအထိုင္မတတ္မႈေၾကာင့္
သူဟာ ေလာကႀကီးကို စတင္ဖတ္ၾကားခဲ့တယ္
ကုိယ့္ကုိယ္မၿပဳံးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င္ထားရတယ္ကုိၿဖဳိးေရ
ရုိးသားတယ္ဆုိတာ ႏြားက်မႈတစ္မ်ဳိးလုိ႔
ဟားတုိက္ေနတဲ့ လူေတြၾကားမွာ
ငါတို႔ေတြ ခဏခဏႏြားက်ခံေနရေပါ့ မိုးလႈိင္ည
အဲဒီပုခုံးနဲ႔ပဲ ငါ ေခတ္ကာလကုိ တင္းရုန္းခ်င္ခဲ့တာ ကုိၿဖဳိး
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ပုခံုးလဲၿပဲ
ငါတို႔ေတြလည္း ဗုန္းဗုန္းလဲက်
မိုးလႈိင္ညနဲ႔ကိုၿဖိဳးဆိုတဲ့
လူ႔မ႐ိုးမသားႏွစ္ေကာင့္အသုဘကို
ဘယ္သူေတြလိုက္ခဲ့ၾကမွာတုန္း
ကုိယ့္ေသတြင္းကုိယ္တူးရဲခဲ့ပါတယ္
ကုိယ့္နဖူးကုိယ္ သုိက္တူးရဲခဲ့ပါတယ္
ရာစုႏွစ္ကို ႐ိုက္စစ္လိုက္ေတာ့
မျဖစ္ညစ္က်ယ္ေတြက သိပ္ကိုမ်ားလြန္းေနတယ္
မၿဖစ္ညစ္က်ယ္ေတြထဲကမွ
အၿဖစ္ရွိေအာင္ေမွာင္ခဲ့ဖူးတယ္
ကုိယ့္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ကုိယ္ ေရာင္ခဲ့ဖူးတယ္
အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေမွာင္လိုက္ ေရာင္လိုက္နဲ႔
အဲဒီလူေတြကို ငါတို႔ မပစ္ရက္ႏိုင္ခဲ့ျပန္ဘူး
ခ်စ္တတ္ခဲ့လြန္းေတာ့
အသားမွေဆးမွင္ထုိးသလုိ
အရုိးကုိပန္းပုထုသလုိ
စုေဆာင္းခဲ့မိတဲ့ အႏုပညာနဲ႔ ဘ၀က
နာနာက်င္က်င္လွတယ္
ငါတို႔ရဲ႕ အေသခံျပဇာတ္ႀကီးလည္း
ကန္႔လန္႔ကာခ်သင့္ေပါ့
ေနာက္ဆုံးေတာ့
ဒဏ္ရာေတြက်န္ခဲ့တဲ့
ခံတပ္ေဟာင္းတစ္ခုလုိ
တိတ္ဆိတ္ေအးစက္လုိ႔
ငါတုိ႔ဟာ ကုိယ့္စ်ာပနကုိယ္ေတာ့
သရဏဂုံတင္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္….

ကုိၿဖဳိး/ မုိးလႈိင္ည