Tuesday, July 21, 2009

အဂၤါၿဂဳိလ္ကလာတဲ့ ၀တၳဳတုိဆရာ

သိပ္ေပတယ္

လူ႔ဘ၀ကုိတိတ္တိတ္ေနဖုိ႔ေတာ့

သူဘယ္ေတာ့မွမၾကဳိးစားဘူး

ကာလယႏၱယားအေပၚကုိ

ကၽြန္ေတာ္ကုိေမွာ္ဆန္ဆန္ထုိးတင္လုိ႔

လမ္းမွာေတြ႕ရင္သူကုိ

ေဆးပညာရွင္မွန္း

ဘယ္သူမွမခန္႔မွန္းမိဘူး

ကြမ္းယာအထပ္ထပ္၀ါးလုိ႔

မီးရထားေတြနဲ႔ ခရီးသြားတယ္

လူ႔ဘ၀ကုိဆပ္ကပ္ရုံလုိ ရႈၿမင္တတ္သူ

ေသဖုိ႔အတြက္ေရာဂါရွိသလုိ

ေနဖုိ႔အတြက္ အႏုပညာရွိတယ္

သက္ထြန္း (ေဆးသိပၸံ)တဲ့

ၿမန္မာ၀တၳဳတုိမွာ

သူ႔နာမည္မရွိမၿဖစ္…


မုိးလႈိင္ည


၁၂.၇.၂၀၀၉ မွာ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႔ ကူေၿပာင္းသြားတဲ့ ဆရာသက္ထြန္း (ေဆးသိပၸံ)အတြက္ အမွတ္တရေရးဖြ႔ဲသည္….။

7 comments:

  1. ေသဖို႕အတြက္ေရာဂါရွိသလုိ ေနဖို႕အတြက္ အႏုပညာရွိတယ္...ေနေပ်ာ္ျပီ...။

    ReplyDelete
  2. အဂၤါျဂဳိလ္ကလာတဲ့ ဝတၳဳတုိ ဆရာ
    သက္ထြန္း (ေဆးသိပၸံ) အတြက္ ဝမ္းနည္းရပါေၾကာင္း ....။

    ReplyDelete
  3. အမွတ္ရစရာေတြက်ေတာ႔
    အမွတ္ရစရာကိုေကာင္းေနၿပန္ေရာဗ်ာ ...
    တကယ္႔ကို အလိုလိုရယ္ ....

    ReplyDelete
  4. ၀မ္းနည္းေၾကာင္း အသိမွတ္ျပဳ ခဲ့တယ္။

    ReplyDelete
  5. တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြအတြက္ကေတာ့ အႏုပညာရွိေနရင္ ေနေပ်ာ္ပါျပီဗ်ာ။

    ReplyDelete
  6. မီးရထားေတြနဲ႔ ခရီးသြားတယ္

    လူ႔ဘ၀ကုိဆပ္ကပ္ရုံလုိ ရႈၿမင္တတ္သူ

    ေသဖုိ႔အတြက္ေရာဂါရွိသလုိ

    ေနဖုိ႔အတြက္ အႏုပညာရွိတယ္....

    ေၾကကြဲစြာၿဖင့္ တိတ္တဆိတ္ဖတ္သြားပါတယ္

    ReplyDelete
  7. ဆရာသက္ထြန္းရဲ႕ ကာလယႏၱရားထဲက တခ်ိဳ႕၀တၳဳတုိေလးေတြ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ဆုိတာ ေသဖုိ႔ေစာလြန္းတယ္လို႔ မဆုိႏိုင္ေပမယ္႔ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...