Sunday, July 19, 2009

ေကာင္းကင္ပါငိုတဲ႔ေန႔


အဲဒီေန႔က
သူနဲ႔သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕
ၿမင္႔ၿမတ္ၿခင္းခရီးမွာ
ေကာင္းကင္ၾကီးကပါငိုတယ္ ။

ပ်ိဳး႐ံုသာပ်ိဳးရေသးတဲ႔
အလင္းအိမ္ေလးကို
အၿပီးသတ္ထြန္းညိွ
ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းစည္းခ်က္ညီေစခဲ႔သူ ။

ေၿမၿပန္႔အႏွံ႔ကအံု႔မိႈင္းမိုး
ေတာင္႐ိုးတစ္ေလ်ွာက္က
ဒုကၡအခိုးေတြကို
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရဲရဲနဲ႔
ဇလေဗဒေကာင္းေစခဲ႔သူ ။

တစ္ခုထဲေသာ
ကုတ္အႏြမ္းေအာက္က
ဂ႐ုဏာရင္ေငြ႔ေႏြးေႏြးနဲ႔
ရဲရင္႔ၿခင္းေသြးေတြပြက္
ေဘးအေပါင္းအားပ်က္ေစခဲ႔သူ ။

သူဟာ
ၿပန္႔က်ဲေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အိပ္မက္ေတြကိုအစီအရီစုစည္း
ခလုပ္ကန္ကန္သင္းေတြၿပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕လမ္းကို
ရင္ဘတ္နဲ႔နင္းၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္
ပန္းခင္းေတြထားပစ္ခဲ႔တယ္ ။

အဲဒီေန႔က
သူနဲ႔သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕
ၿမင္႔ၿမတ္ၿခင္းခရီးေပါ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို
လြတ္လပ္ၿခင္းေတြနီးေစၿပီး
သူတို႔ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔
ေဝး…သြား…လို္က္…တာ…
ေကာင္းကင္ရဲ႕ပုလဲဥေတြေလ
ေၾကြလို႔လြင္႔လို႔ ။

အိုင္လြယ္ပန္

(၁၉.၇.၂၀၀၈)

1 comment:

  1. လာဖတ္ရင္းနဲ႔က်ဆံုးေလျပီးေသာ
    အာဇာနည္သူရဲေကာင္းအေပါင္းကိုဂါရဝျပဳပါတယ္

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...