စာမ်က္ႏွာေတြဆုတ္ၿဖဲထားတဲ့ သမုိင္းဖတ္စာ

ရႏၲပုိစာခ်ဴပ္ကေန အစဆြဲထုတ္မလား…
လိမၼာရစ္ၾကပါလုိ႔ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ မွာခဲ့တယ္
အခုထက္ထိ အလုိက္မသိႏုိင္ဘူး
ဆယ္တန္းေအာင္ဘြဲ႔ရလည္း

ဆက္ဖတ္ရန္

ခင္ဗ်ားအခုဘာလုပ္ေနတာလဲ?

27 Jul 09, 21:11

з@у: ကဗ်ာကို ကဗ်ာလိုေရးပါလို႔ အၾကံေပးပါရေစ။ကဗ်ာလို႔ေအာ္ေနၿပီး ကဗ်ာေရာဟုတ္လားၿပန္စစ္ပါအံုး။ကုိယ္တတ္သေလာက္

ၾကိဳးစားထားတာေတြကိုေတာ႔ေလးစားပါတယ္။

Wednesday, March 25, 2009

ခင္ဗ်ားအခုဘာလုပ္ေနတာလဲ?

Posted by မုိးလႈိင္ည at 6:31 PM

ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးေနတယ္…
အဲဒီလုိေၿပာရင္…
`ခင္ဗ်ားေရးေနတာ ကဗ်ာလားဆုိတဲ့´ ေမးခြန္းက
ကုိယ့္ရင္ဘတ္ကုိၿပန္ၿပန္ေဆာင့္တယ္
လက္လႈပ္လႈပ္ ေၿခလႈပ္လႈပ္
အလုပ္ၿပဳတ္တာကအစ
စစ္ေၾကၿငာတာအထိ…
ခင္ဗ်ားစကားလုံးေတြနဲ႔ ထည့္ထည့္လႈပ္တယ္…
ကဗ်ာဟာ စက္ရုံကထြက္သလုိ
ပုံစံတူ ဒလေဟာနဲ႔
ေလာင္းကစားသမားဆန္ဆန္
ေငြေမ်ာရင္ေငြနဲ႔လုိက္
ကဗ်ာေမ်ာရင္ ကဗ်ာနဲ႔လုိက္လုိ႔
ခင္ဗ်ားအႏုပညာကုိ အဖတ္ဆယ္္လုိ႔ရႏုိင္ပါ့မလား…
အဲဒီေမးခြန္းတခ်ဳိ႕နဲ႕
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိၿပန္တုိက္ခုိက္မိတဲ့ည
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးလုိ႔မရေတာ့ဘူး…
ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာကုိ အေသအခ်ာေရးေနတာပါ…။

မုိးလႈိင္ည

2 comments:

ၾကယ္ျပာ said...

ၾကယ္ျပာလဲ ကဗ်ာလို႔ နာမည္တပ္လိုက္တိုင္း ျပန္ျပန္စဥ္းစားမိတယ္ ... ငါေရးေနတာ ကဗ်ာလားလို႔ .. ေသခ်ာတာတခုက ေတာ႔ ခံစားခ်က္ေတြကုိ စကားလံုးေတြနဲ႔တန္ဆာဆင္တာပါပဲ ... ဖတ္သူကကဗ်ာလို႔ သတ္မွတ္ရင္ ကဗ်ာပဲေပါ႕ ...

March 26, 2009 2:04 PM

ကိုၿဖိဳး said...

ခင္ဗ်ားေရးေနတာ ကဗ်ာလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းက မင္းရင္ဘတ္ကို ျပန္ေဆာင့္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္က မင္းထက္ အရပ္ပုရမယ္ကြ။ အဲေတာ့လည္း မထူးပါဘူးကြာ။ သူ႕ေခါင္းကိုသာ တံေတာင္နဲ႔ ေထာင္းေပေတာ့။ ကဗ်ာဆရာေရးတာ ကဗ်ာမဟုတ္လို႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လို႔တုန္းကြ။ အဲလို ေပကတ္ကတ္လုပ္ေနရင္ေတာ့ အႏုပညာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ပန္းခ်ီဆရာေတြ ေဆးစက္က်ရာ အ႐ုပ္ထင္သပဆိုရင္ ... ကဗ်ာဆရာေတြ အကၡရာက်ရာ ကဗ်ာထင္ရမယ္ ...
ကဗ်ာဆရာ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖရရင္ေတာ့ ... အလုပ္မ႐ွိတဲ့ အလုပ္ကို ထိုင္လုပ္ေနတယ္ပဲ ေျဖရေတာ့မယ္။ ကဗ်ာဆရာရယ္ ... ခင္ဗ်ားရဲ႕ လက္ကကေလးနဲ႔ ကံၾကမၼာႀကီးကို ဇတ္ပိုးအုပ္ေပးစမ္းပါ ...

March 30, 2009 10:38 AM

စာၾကြင္း : စာဖတ္သူမ်ား အေႏွာင့္အယွက္မၿဖစ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ဆက္လက္ၾကဳိးစားသြားပါ့မယ္

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

မုိးလႈိင္ည

ေကာင္မေလးက ေၿမြပဲ...။

ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ လာေခြမေနပါနဲ႔
ေၿမြမေလးရယ္
မင္းအတြက္က
အနမ္းသက္သက္ပါ
ငါကေတာ့
တစ္ဘ၀လုံးအဆိပ္တက္ေနၿပီ...
ကုိယ္ေရာင္ကုိယ္၀ါေၿပာင္းလဲဖုိ႔
ဆူးခက္လုိ ငါ့ကုိေရြးခဲ့တာလား
မင္းအလွညွိ႔ခ်က္ထဲ
ငါ့ကုိၿငိမ္သက္ေစခဲ့ ေၿမြမေလးရယ္
တရစ္ၿပီးတရစ္
အခ်စ္ၿပီးအခ်စ္
ႏွလုံးသားကုိ မိတၱဳကူးဖုိ႔ မၾကဳိးစားပါနဲ႔
ငါက ဟုိတယ္ရ၀မ္ဒါကုိၾကည့္ေနတုန္း
မင္းကေတာ့ ငါ့ကုိၾကည့္ေနတယ္...
ငါက လူေတြကုိကယ္ထုတ္ဖုိ႔ စဥ္းစားခ်ိန္
မင္းကေတာ့ ငါ့ကုိအေသရဖုိ႔ေတြးေတာ
ေကာင္မေလးေရ
မင္းကေၿမြပဲ
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေတာက္ေတာက္ပပ
မင္မ်က္လုံးေတြၾကားထဲ ငါလွလွပက်ဆုံးခဲ့ရ
ေကာင္မေလးကေၿမြ...

မုိးလႈိင္ည

သုံးရာသီ

လႏွစ္စင္းထြက္ထြက္

ေနဆယ္စင္းေလာင္ေလာင္

ငါတုိ႔မနက္ၿဖန္ဟာ

အတိအက်ေမွာင္ေနဦးမယ္…

မယုံၾကည္ပဲသြတ္သြင္းခံရတဲ့

ဘာသာေရးလုိ

ငါတုိ႔ဘ၀က

ငါတုိ႔ကုိစကားေၿပာခြင့္မေပးဘူး…

အရူးအမူးေခတ္ၾကီးထဲ

စကိတ္စီးတဲ့လူေတြ

ေလထီးခုန္တဲ့လူေတြၾကား

ကုိယ္လမ္းကုိယ္သြားရင္းေခါင္းငုံ႔ရတယ္

ခ်ဳိင္က်င္းေတြမ်ားတဲ့

တုိ႔အိပ္မက္ဟာ

လကမာၻကုိတက္ဖုိ႔မဟုတ္ခဲ႔ဘူး

ရာသီအလုိက္ဂိုးသြင္းခြင့္ေလး

ဒါမွမဟုတ္ ေန႔ၿပန္အတုိးေတြအတြက္

ဂရုဏာဆုေၾကး…

ေတြးၾကည့္ရင္ၾကက္သီးထလြန္းလုိ႔

ကုိယ္ဘ၀ကုိယ္ေတြးမၾကည့္တာၾကာၿပီ…။

မုိးလႈိင္ည

သစ္ေတာ္သီးထဲက ေခါင္းေလာင္းသံ

သစ္ေတာ္သီးထဲမွာ
ေခါင္းေလာင္းသံေတြရွိေနႏုိင္လား….
စၾကာ၀ဠာထဲမွာ သစ္ေတာ္သီးတစ္လုံး/ အမ်ားၾကီး
သီးခဲ့ဖူးတယ္….
အဲဒီ သစ္ေတာ္သီးေတြထဲမွာ
ေခါင္းေလာင္းသံေတြရွိေနႏုိင္တာေပါ့
ရုပ္ရွင္ရုံထဲက အထြက္မွာ သစ္ေတာ္သီးထဲက
ေခါင္းေလာင္းသံကုိ ၾကားမိႏုိင္သလုိ
ဘုရားေက်ာင္း၀င္းထဲက
သစ္ေတာ္သီးပင္မွာလည္း
ေခါင္းေလာင္းသံေတြသီးေနႏုိင္တယ္…။
တခ်ဳိ႕ဆိတ္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္အားလုံး
သစ္ေတာ္သီးမစားဖူးဘူး
ၿပီးေတာ့ ေၿမေခြးေတြ၊ ၀ံပုေလြေတြ
သူတုိ႔က သစ္ေတာ္သီးထဲက
ေခါင္းေလာင္းသံကုိ မၾကားဖူးဘူး
ၾကားဖူးလည္းမသိဘူး
သိလည္းနားမလည္ဘူး
ဒါေပမယ့္ သစ္ေတာ္သီးေတြမွာ
ေခါင္းေလာင္းသံေတြရွိတယ္..။
တခ်ဳိ႔နားေတြနဲ႔ေတာ့
ၾကားခ်င္မွၾကားလိမ့္မယ္…။

မုိးလႈိင္ည

အဂၤါၿဂဳိလ္ကလာတဲ့ ၀တၳဳတုိဆရာ

သိပ္ေပတယ္

လူ႔ဘ၀ကုိတိတ္တိတ္ေနဖုိ႔ေတာ့

သူဘယ္ေတာ့မွမၾကဳိးစားဘူး

ကာလယႏၱယားအေပၚကုိ

ကၽြန္ေတာ္ကုိေမွာ္ဆန္ဆန္ထုိးတင္လုိ႔

လမ္းမွာေတြ႕ရင္သူကုိ

ေဆးပညာရွင္မွန္း

ဘယ္သူမွမခန္႔မွန္းမိဘူး

ကြမ္းယာအထပ္ထပ္၀ါးလုိ႔

မီးရထားေတြနဲ႔ ခရီးသြားတယ္

လူ႔ဘ၀ကုိဆပ္ကပ္ရုံလုိ ရႈၿမင္တတ္သူ

ေသဖုိ႔အတြက္ေရာဂါရွိသလုိ

ေနဖုိ႔အတြက္ အႏုပညာရွိတယ္

သက္ထြန္း (ေဆးသိပၸံ)တဲ့

ၿမန္မာ၀တၳဳတုိမွာ

သူ႔နာမည္မရွိမၿဖစ္…

မုိးလႈိင္ည

၁၂.၇.၂၀၀၉ မွာ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႔ ကူေၿပာင္းသြားတဲ့ ဆရာသက္ထြန္း (ေဆးသိပၸံ)အတြက္ အမွတ္တရေရးဖြ႔ဲသည္….။

အာဇာနည္ေန႔ ကဗ်ာမ်ား

၆၂ ႏွစ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ မည္သုိ႔ေသာအေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ေမွးမွိန္ေစခဲ့ကာမူ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရင္ထဲမွာ လြတ္လပ္ေရးအာဇာနည္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြကုိ အစဥ္အမွတ္

ရေနဆဲဆုိတာကုိ ဆုိင္ဘာေခတ္ထဲမွာ ကဗ်ာေရးဖြဲ႔သူလူငယ္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္းယူလာခဲ့ၾကပါတယ္..။

ေအာက္ေဖာ္ၿပပါကဗ်ာမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္လက္လွမ္းမီသေလာက္စုေဆာင္းတင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ၿပီး

အာဇာနည္ေန႔ ကဗ်ာေတြကုိ တခုတ္တရ ေရးဖြဲ႔ခဲ့ၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာမ်ားၿဖစ္တဲ႔…

ကုိၿဖိဳးငယ္၊ ကုိအိုင္လြယ္ပန္၊ မအိျႏၵာ၊ ကုိ(ေအာင္သာငယ္)၊ ကုိေဆာင္းယြန္းလ

တုိကုိ အထူးပဲေက်းဖူးတင္ရွိပါသည္….

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

မုိးလႈိင္ည

အာဇာနည္ဆိုတာ

အာဇာနည္ေတြရဲ႕ သက္ေစာင့္ဓါတ္က သစၥာတရားပဲ..
အာဇာနည္ဆိုတာနဲ႔
ခန္႔ျငားလံုျခံဳတဲ့ အရိပ္က..အလိုလိုလႊမ္းျခံဳေပးလိုက္တယ္..

အာဇာနည္ဆိုတာ
ေအာင္နုိင္ျခင္း..ဒါမွမဟုတ္...တစ္စံုတစ္ရာအတြက္
ပက္ပက္စက္စက္ေပးေခ်လိုက္ၾကရတဲ့..အရင္းအႏွီး
အာဇာနည္ဆိုတာ
တိုင္းျပည့္နဖူးျပင္ေပၚက အမာရြတ္လည္းျဖစ္ခဲ့ေပါ့

အာဇာနည္ဆိုတာ..
ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ..ႏွလံုးအိမ္ အစုအေ၀းေတြထဲက
တညီတညႊတ္တည္း..ယိုစိမ့္ က်လာခဲ့တဲ့ ပညတ္ခ်က္
အာဇာနည္ဆိုတာ
မ်ိဳးႏြယ္ သို႔မဟုတ္..ႏိုင္ငံ...သို႔မဟုတ္...ယံုၾကည္ခ်က္..သို႔မဟုတ္..အားလံုးရဲ႔
အထြဋ္အျမတ္၀ိဥာဥ္တစ္ဆူ
အာဇာနည္ဆိုတာ ျငင္းပယ္မရနိုင္တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေပၚက
အႏွစ္ခ်ဳပ္စာမ်က္ႏွာလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္.
အာဇာနည္ေတြရဲ႕ရာဇ၀င္ဟာ
နာက်ည္းေၾကကြဲဖြယ္ရာ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြနဲ႔...ခန္႔ျငားသိပ္သည္းေနခဲ့တယ္

အာဇာနည္ဆိုတာ
ေျပာင္းလဲျခင္းတစ္စံုတစ္ရာကိုရည္သန္တဲ့
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ပဋိပကၡအၾကားမွာ...မားမားရပ္၀ံ့ သူ
အာဇာနည္ဆိုတာ ရဲ၀ံ့စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ျခင္းရဲ႕ ဧကရာဇ္ တစ္ဆူပဲ

အာဇာနည္ဆိုတာ ျပည္သူ႔ေသြးကို သူ႕အသက္နဲ႔ေမာင္းနွင္ေပးသူေတြ..
အာဇာနည္ဆိုတာ အသက္ကိုခဲယမ္းလို သေဘာထားႏိုင္ၾကသူေတြ...
အာဇာနည္ဆိုတာ အဆံုးစြန္ စြန္႔လႊတ္နိုင္ျခင္းစြမ္းရည္ရွိသူေတြ...

အာဇာနည္ေတြမွာ
တစ္ဘ၀လံုးျဖန္႔ၾကည့္တာေတာင္
၀တ္စံုေကာင္းေကာင္း မရွိခဲ့ၾကဘူး

အာဇာနည္ဆိုတာ...အမွန္တရားကိုကိုးကြယ္ျပီး
သူ႔လည္ဂုတ္ေပၚမိုးေနတဲ့ ဓါးသြားထက္
စိတ္ေတြေပၚက ဓါးအတြက္ စိုးေၾကာက္တတ္ခဲ့တာ....

အာဇာနည္ဆိုတာ.
..................................
အာဇာနည္ဆိုတာ.
ေသတာေတာင္မ်က္စိမပိတ္ႏိုင္ၾကသူေတြ...။ ။

အိျႏၵာ
(၁၉.၇.၂၀၀၉)

၆၂ ႏွစ္ျပည့္အာဇာနည္ေန႔အထိမ္းအမွတ္၊
က်ဆံုးေလေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား ဤကဗ်ာျဖင့္ ဦးညႊတ္ကန္ေတာ့လ်က္....

ဥၾသဆြဲေနတဲ့ကဗ်ာ

အသံေတြ အသတ္ခံထားရတဲ့ေန႕ဟာ
အသက္ရွည္ေနဆဲပါပဲ...
ဘယ္အခါမွ ေသဆံုးမသြားႏိုင္တဲ့
နတ္ဘုရားတပါးလိုပါ့...

ေဟာသည္ႏိုင္ငံမွာ
ေနရာတကာ
စစ္ အဂၤါ ေလးပါး...
သံတိုင္နဲ႕ နံရံမ်ား...
မတရားေသာ ဥပေဒ...
ခ်ိန္ရြယ္ေနေသာ ေသနတ္ေျပာင္း...
ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို သတ္ေနေသာ အက်ဥ္းေထာင္...
မီးေမွာင္ခ်ထားေသာ စစ္ေၾကာေရးစခန္း...
ပိတ္ဆို႕ထားေသာလမ္းမ်ား...

သို႕ေသာ္လည္း
မည္သူမွ် အႏိုင္မယူႏိုင္သည့္
ျဖဴစင္ေသာ ႏွလံုးသားမ်ား...
မည္သို႕ေသာ ေသနတ္ကမွ်
ပစ္ခတ္မရႏိုင္ေသာ ယံုၾကည္မႈမ်ား...
မည္သို႕ေသာ ဓါးကမွ်
မျဖတ္ရွႏိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ား...
ဤအရာမ်ားကလည္း
ငါတို႕ႏိုင္ငံမွာ ေနရာတကာ...

ခုပဲၾကည့္လိုက္ပါ့...
အသတ္ခံရတဲ့ေန႕ကိုပဲ
ငါတို႕ေတြ ျပန္ေမြးခဲ့ၾကတယ္...
ဥၾသသံေတြ မၾကားရတဲ့ေန႕မွာ
ဥၾသသံေတြကို ငါတို႕ဆြဲလိုက္ၾကတယ္...
အရွည္လ်ားဆံုးေပါ့...

ငါတို႕ရင္ထဲမွာ...
ငါတို႕ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ...
အေျပာက်ယ္တဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြမွာ...
ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ သတင္းေတြမွာ...
အလင္း ဖန္မွ်င္ေတြရဲ႕ အဆံုးအစ မရွိမႈထဲမွာ...
ဒဗလ်ဴသံုးလံုးနဲ႕အင္တာနက္မွာ...
အီးေမးလ္နဲ႕ ခ်က္တင္းေတြထဲမွာ...
ဘေလာ့ဂင္းေနၾကတဲ့ စာမ်က္နွာေတြေပၚမွာ...
ဥၾသသံေတြ ၾကားေနရပါျပီ...

ကဲ... လာ...
အာဇာနည္ေတြကို အေလးျပဳၾကပါစို႕...

(ေအာင္သာငယ္)

ေကာင္းကင္ပါငိုတဲ႔ေန႔

အဲဒီေန႔က
သူနဲ႔သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕
ၿမင္႔ၿမတ္ၿခင္းခရီးမွာ
ေကာင္းကင္ၾကီးကပါငိုတယ္ ။

ပ်ိဳး႐ံုသာပ်ိဳးရေသးတဲ႔
အလင္းအိမ္ေလးကို
အၿပီးသတ္ထြန္းညိွ
ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းစည္းခ်က္ညီေစခဲ႔သူ ။

ေၿမၿပန္႔အႏွံ႔ကအံု႔မိႈင္းမိုး
ေတာင္႐ိုးတစ္ေလ်ွာက္က
ဒုကၡအခိုးေတြကို
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရဲရဲနဲ႔
ဇလေဗဒေကာင္းေစခဲ႔သူ ။

တစ္ခုထဲေသာ
ကုတ္အႏြမ္းေအာက္က
ဂ႐ုဏာရင္ေငြ႔ေႏြးေႏြးနဲ႔
ရဲရင္႔ၿခင္းေသြးေတြပြက္
ေဘးအေပါင္းအားပ်က္ေစခဲ႔သူ ။

သူဟာ
ၿပန္႔က်ဲေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အိပ္မက္ေတြကိုအစီအရီစုစည္း
ခလုပ္ကန္ကန္သင္းေတြၿပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕လမ္းကို
ရင္ဘတ္နဲ႔နင္းၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္
ပန္းခင္းေတြထားပစ္ခဲ႔တယ္ ။

အဲဒီေန႔က
သူနဲ႔သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕
ၿမင္႔ၿမတ္ၿခင္းခရီးေပါ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို
လြတ္လပ္ၿခင္းေတြနီးေစၿပီး
သူတို႔ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔
ေဝး…သြား…လို္က္…တာ…
ေကာင္းကင္ရဲ႕ပုလဲဥေတြေလ
ေၾကြလို႔လြင္႔လို႔ ။

အိုင္လြယ္ပန္
(၁၉.၇.၂၀၀၈)

သူရဲေကာင္းတို႕ ေသြးေျမက်တဲ့ေန႕ ....

ဇူလိုင္ရယ္တဲ့ တစ္ဆယ့္ကိုး
ဘယ္ေတာ့မွ မပုပ္သိုးတဲ့
ရာဇဝင္ရဲ႕ အထုပ္အပိုးတစ္ခုက
ရင္ထဲမွာ အုပ္မိုးေနဆဲပါ ....


သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႕ဗမာလို႕

အၾကင္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ မ်ိဳးေစ့က
ေနာင္တစ္ေန႕ ကမၻာတည္သ၍
ျမန္မာျပည္ ေခါင္းေမာ့ႏုိင္ေအာင္ပါ ...

ေခြးေလာက္မွ သခင္ မခ်စ္တက္
အသားထဲက ေလာက္ထြက္
စေကာေလာက္မွ ေစာက္ မ နက္
ေဒဝဒတ္နဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္
ပေထြးကို အေဖေခၚဖို႕
ဂဠဳန္ေစာ ရယ္
သင္တို႕မို႕ မစဥ္းမစား
ျမန္မာျပည္ကို ေရစုန္ေမွ်ာေစခ်င္တာလား ...

ျပန္ေျပာရင္ အသဲထဲက နာတယ္
ရင္ထဲမွာ မ်က္ရည္မိုးက ရြာတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အလံအနီဟာ
ဘာမဏီတဲ့ အာဇာနည္တို႕ရဲ႕ ေသြးေတြနဲ႕
ေဆးျခယ္ထားခဲ့သလိုပါပဲ ....

တစ္ဆယ့္ကိုးရယ္တဲ့ ဇူလိုင္
သမိုင္းရဲ႕ မိုင္တိုင္တစ္ေကြ႕
ဒီေန႕ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္
အာဇာနည္ေတြကို ပိုသတိရ
အလံေတာ္ကို တစ္ဝက္ခ်လို႕
ဦးညြတ္ၾကပါစို႕ ..........

ၿဖိဳးငယ္

”အေဖနဲ႔က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ဆံုၿခင္း (ၿပီးေနာက္) အနက္ရႈိင္းဆံုးႏွလံုးသားထဲကို ေပ်ာ္ဝင္စီးဆင္းသြားခဲ့တဲ့ စကားတခြန္း”

တကယ္ေတာ့....က်ေနာ္တို႔ဟာ
သမုဒၵရာထဲက ေရမႈန္ေရစက္ေလးေတြပါ အေဖ
လြမ္းစရာအခ်စ္ေရးထက္ ဝမ္းတထြာဘဝအေရးဖက္
ၿပည္ေရးၿပည္ရာက တြက္မရႏူိင္တဲ့ပုစၦာတပုဒ္ထက္ခက္ခဲ့လို႔
ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ဆက္ထံုးေတြလည္းမ်ားခဲ့ရေပါ့…

အေရာင့္ရဲတတ္ဆံုး စိတ္ေတြနဲ႔
ေညာင္ေရမေလာင္းတတ္ခဲ့သမွ်
ဘဝရဲ့စာမ်က္ႏွာထဲ မင္နီအိုးလိုက္က်ကြဲခဲ့သလားေတာ့မသိဘူး
အညြန္႔ခူးစားသူေတြရဲ့ ေလာင္ၿမိဳက္မႈရမၼက္ေတြထဲမွာ
က်ေနာ္တို႔ဟာ..ဒဏ္ရာရထားတဲ့ေလာင္စာအမႈိက္
ေလာကၾကိဳးဝိုင္းရဲ့ အလစ္အငိုက္ေခ်ာင္တေနရာထဲ
အရႈိက္ကိုအခါခါအလဲထိုး ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔အၿမဲထိပ္တိုက္တိုးေနခဲ့ရသူေတြပါအေဖ…

အေဖမရွိခဲ့ေတာ့ေပမယ့္
အေဖ့ရဲ့အေငြ႔အသက္လႊမ္းေနခဲ့တဲ့ တိုင္းၿပည္မွာေနထိုင္ခဲ့ရင္း
အေဖဆံုးမဖူးတဲ့ စကားတခြန္းေအာက္မွာၾကီးၿပင္းဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ရင္း
ခရီးၾကမ္းကိုတည့္တည့္လွမ္းခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ
ရုိးသားၿခင္းထဲမွာ ေန႔တဓူဝေပ်ာ္ဝင္ၾကီးၿပင္းခဲ့ရင္း
ေတာ္ရာအရပ္မွာ ေလၿပင္းမုန္တိုင္းက်ခဲ့လို႔
ကယ္သူမဲ့ခဲ့ရတဲ့ ဘဝေပါင္း၄၈သန္းဟာ
ကမ္းေၿခမဲ့လႈိင္းလံုးေတြထဲ စင္းလံုးၿမဳပ္က်ိဳဳးပ်က္ကြဲေနခဲ့ရပါတယ္အေဖ…

အေဖေဖာက္ခဲ့တဲ့လမ္းက ၾကမ္းခဲ့သေလာက္
က်ေနာ္တို႔ေပ်ာက္ေနတဲ့လမ္းကေတာ့ ခရာဆူးေတြလႊမ္းတယ္အေဖ
အေဖေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းက မိုးေခါင္ခဲ့သေလာက္
က်ေနာ္တို႔ေပ်ာက္ေနတဲ့လမ္းကေတာ့ ညနက္လိုမဲေမွာင္တယ္အေဖ
အေဖေက်ာခိုင္းသြားခဲ့တဲ့ တိုင္းၿပည္ေပၚမွာ
ဖုန္းဆိုးၿပာနဲ႔ ၿပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ရာေတြကမြစာၾကဲ
အေသမဟုတ္ရင္ရွင္ကြဲကြဲေနၾကရတဲ့ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝေတြနဲ႔
ဗုဒၵေၿမမွာဒုကၡေဝေနၾကရတဲ့က်ေနာ္တို႔ဟာ ေဖာင္စီးရင္းနဲ႔ေရငတ္ေနရသူေတြပါပဲအေဖ….

ဒီကေန႔ …..ဒီေနရာမွာ
အေဖမရွိေတာ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမယ့္
က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ့ အတြင္းနက္နက္တေနရာမွာ
အေဖဟာ အနက္ရႈိင္းဆံုးရွိေနပါတယ္အေဖ
အေဖအေကာင္းဆံုးထားခဲ့ေပးတဲ့ အေဖ့တိုင္းၿပည္ဟာ
၁၉၈၇ခုႏွစ္မွာ LDCစာရင္းဝင္တိုင္းၿပည္အၿဖစ္
ကမၻာ့ကုလသမဂၢက သတ္မွတ္ပစ္လိုက္ၾကပါတယ္အေဖ
အေဖသာ လူ႔ေလာကမွာအသက္ရွင္လွ်က္
ဒီသတင္းကို နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားရမယ္ဆိုရင္
ရင္ႏွစ္ၿခမ္းၿဗန္းကနဲကြဲ အရွင္လတ္လတ္ေသပြဲဝင္မွာေသခ်ာတယ္အေဖ…..

ဒီကေန႔….ဒီေနရာမွာ
အေဖမရွိေတာ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီၿဖစ္သလို
ဘာဆိုဘာမွကုန္းေကာက္စရာမရွိခဲ့ေတာ့တာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီအေဖ
ဒီကေန႔…ဒီေနရာမွာ
အေဖမရွိေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလွၿပီၿဖစ္သလို
အေဖတိုက္ယူေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီအေဖ…

အေဖမရွိေတာ့ေပမယ့္
တမလြန္ကေန အေဖေၿပာေနမယ့္စကား
က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အနက္ရႈိင္းဆံုးႏွလံုးသားေတြနဲ႔နားလည္ေနပါတယ္အေဖ
”ငါ့ကိုလြမ္းဆြတ္ေနၾကမယ့္အစား
ငါစြန္႔စြန္႔စားစားတိုက္ယူေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို
ၿပန္ရေအာင္တိုက္ယူၾကပါေတာ့လား” ဆိုတဲ့စကား
က်ေနာ္တို႔ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ ၾကားေနရပါတယ္အေဖ
က်ေနာ္တို႔ရဲ့အနက္ရႈိင္းဆံုးႏွလံုးသားေတြနဲ႔ ၾကားေနရပါတယ္အေဖ……..။

ေဆာင္းယြန္းလ

၁၉ ဇူလုိင္ ေမ့ႏုိင္ၿပီလား။

ငါတုိ႔တုိင္းၿပည္မွာ

အာဇာနည္ေတြ မလုံေလာက္ေသးဘူးလား…

ဒီအာဇာနည္တစ္ေန႔ကုိေတာင္မွ

ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္ၾကတယ္…

လဲၿပဳိမတတ္ အုိမင္းေနတဲ့

အတြင္း၀န္ရုံးအနီၾကီးကုိေငးရင္း

ငါတုိ႔လြတ္လပ္ေရးဆုံးရႈံးတာ

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီလည္း

ဒါမွမဟုတ္

ငါတုိ႔လြတ္လပ္ေရးကုိ

ငါတုိ႔ေတြမကာကြယ္တတ္ခဲ့တာလား

သခင္ေအာင္ဆန္းေရ

ဖခင္ေပးတဲ့ေၿမက

အာဇာနည္ေတြထပ္ေတာင္းေနၿပန္ေပါ့

ညီအစ္ကုိမသိတသိ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး

အေမွာင္ထဲပိတ္မိေနတယ္ ဖခင္

၁၉ ဇူလုိင္တဲ့ ေတာ္လဲလည္းမၿမည္

ဥၾသသံလည္းမဆြဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရင္ဘတ္အေမာေတြထဲ

ကမာၻမေၾကကုိ တုိးတုိးက်ိတ္ဆုိမိခဲ့ေပါ့…။

မုိးလႈိင္ည

ရန္ကင္းစင္တာ အေနာက္ဘက္ ၂၀၀၄၊ Rock သီခ်င္းေတြနဲ႔ကေဖးဆုိင္

၀င္လုိက္တာနဲ႔

ဘ၀လုိခါးသက္မယ့္

လက္ဘက္ရည္က်စိမ့္တစ္ခြက္ရမယ္

Rock သီခ်င္းအၿပင္းစားေတြရမယ္

ဆံရွည္ကုိယ္ေတာ္တစ္ေယာက္က

အေဖ်ာ္ဆရာ ပုိင္ရွင္ စားပြဲထုိး

နံရံမွာ နည္းနည္းရႊဲ႕ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္

အင္စေတာ္ေလးရွင္ Art တခ်ဳိ႕ေတြ႔မယ္

အေ၀းကလွမ္းၾကည့္ရင္

မႈန္၀ါး၀ါးနဲ႔ ကယ္လီဖုိးနီးယားကုိေတြ႔လုိက္သလုိ

တစ္ခါတစ္ရံ

ဟုိတယ္ကယ္လီဖုိးနီးယားသီးခ်င္းသံနဲ႔

မနက္ခင္းကုိေတြ႔မယ္

ကၽြန္ေတာ္က

သစၥာနီ နဲ႔ ေအာင္ခ်ိမ့္

ဗင္းဆင့္ဗန္ဂုိး နဲ႔ ေဂၚဂင္

ၿမဳိ႕မၿငိမ္းနဲ႔ ေပၚဦးသက္

ပက္ဘလုိနီရူဒါ နဲ႔ ပီကာဆုိ

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ နဲ႔ သုခမိန္လႈိင္နဲ႔

လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အဓိပါယ္ကုိဆက္စပ္ၾကည့္မိတုန္း

ၿပည္မွာေဆာင္းကုိ

ၿပည္ကေၿပာင္းလာၿပီးမွ နားေထာင္မိတယ္

စူပါမားကတ္ကုိ ေန႔တစ္ေန႔ၿပန္ေရာင္းမယ့္

စတီးခ်ဳိင့္ေလးကုိ ေငးရင္း

မႈိတက္ေနတဲ့ ေငြေၾကးေတြကုိ မုန္းမိတယ္

ကူးစက္ေရာဂါလုိ အခ်စ္ကုိေတာ့

ကာကြယ္ႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့

ေလာင္ကၽြမ္းခံဘ၀ထဲမွာ

အဲဒီမနက္ခင္းေတြဟာ ခပ္လြယ္လြယ္ၿပီးဆုံးခဲ့

ရန္ကင္းစင္တာ အေနာက္ဘက္လမ္းကေလးေရ

Rock သီခ်င္းေတြနဲ႔ ကေဖးဆုိင္ဆီ

ၿပန္ေလွ်ာက္မလာႏုိင္ခဲ့ေတာ့…

မလုိအပ္ပဲ ပ်က္ခဲ့တဲ့ ကားတစ္စင္းလုိ

၂၀၀၄ကုိပဲ အၿပစ္တင္မိခဲ့တယ္ ။

မုိးလႈိင္ည

ေခါက္ရုိးက်ိဳးေနတဲ့ေဇာက္ထုိး

အမွန္တရားက ေခၽြးသုတ္ေနတုန္းမွာ
အၾကံသမားက ေသြးစုပ္ေနတုန္း။

ေခတ္ၾကီးကုိက
ဓမၼေတြကို ေသနတ္နဲ ့နားထင္ေပၚေထာက္
ဓားျပေတြ အမွတ္တမဲ့ စင္ေပၚေရာက္တဲ့ေခတ္။

လူၾကီးေတြကအစ
ငါးပါးသီလက်ေတာ့ မျပတ္ေအာ္ျပီး
စားဖားဗီဇရွိမွ သားမက္ေတာ္ခ်င္ၾကတယ္။

မၾကိဳးစားပဲနဲ ့လူၾကားထဲ ဆံ့့ခ်င္သလား
မရိုးမသားနဲ ့မုသားပဲ ျဖန္ ့ခ်င္သလား
ဒီလိုအင္တာနက္ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ
အလစ္မွာ မရွက္မေၾကာက္စိတ္နဲ ့
clickကာ တခ်က္ေလာက္ ႏွိပ္လုိက္ရံုပဲ။

ၾကိဳးစားမွဳ သီအိုရီကုိ
သူခိုးအမ်ားစုက ဒီလိုရီသတဲ့။
“မင္းတို ့ဖိနပ္စီးေနတုန္းမွာ
ငါတုိ ့က ကမၻာတပတ္ ပတ္ျပီးျပီတဲ့”
အဲဒီ့စကားပံုက တခါတခါ ေသြးပ်က္ေလာက္ေအာင္မွန္တယ္။

ဒီလုိနဲ ့ငါ
ခံစားသမွ် ေထြးထုတ္

အဆန္သမားက စေတးလုပ္ ေနတုန္းမွာ
ဖ်ံသမားက ေျပးရွဳပ္ေနတုန္း

အမွန္တရားက ေခၽြးသုတ္ေနတုန္းမွာ
အၾကံသမားက ေသြးစုပ္ေနတုန္း။

ေကာင္းကင္ကုိ

ရယ္ေမာၿခင္း

နာနာက်င္က်င္ရယ္ေမာခဲ့ၾကေပါ့

ၿပန္ေၿပာလုိ႔ မရတဲ့

ေလာကၾကီးကုိ…

ငါတုိ႔ရဲ႕လူအၿဖစ္ဟာ

ကမာၻစစ္ၾကီးႏွစ္ခုအလြန္က

အႏူၿမဴလက္ႏွက္ေတြၾကားမွာ

ကမာၻၿပားၿပီစာအုပ္ဖတ္ေနတုန္း

ဆယ္ရွစ္ရာစုက စုိးရိမ္ေသာကနဲ႔

ငါ့မိသားစုကုိ လွမ္းၾကည့္မိတယ္…

ၿမဳိသစ္က လယ္ကြင္းေတြၾကားထဲမွာ

ထရံကာသြပ္မုိး ဆယ္ေပပါတ္လည္

ေၿမစုိက္အိမ္ေလးထဲမွာ

ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူငါ့ညီမေလးရဲ႕

စာက်က္သံ တစ္ခါတစ္ရံလွ်ံထြက္က်လာေပါ့

အေဖ့အတြက္အခက္အခဲက

ဂလုိဘယ္လုိေဇးရွင္းကုိ

ဘယ္လုိ ပက္သက္ရမလည္းမဟုတ္ဘူး

လမ္းထိပ္မီးစက္အိမ္က

အခေပးမီးကုိ မွန္မွန္၀ယ္ေပးႏုိင္ဖုိ႔

အစ္ကုိၾကီးအိမ္ၿပန္မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး

အစ္မလတ္က အဆက္အသြယ္ၿပတ္ေနၿပီ…

အလုပ္လက္မဲ့ ငါ့ကုိ

သူ႔ရင္အုပ္ထဲ တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့

သိန္းငွက္အုိၾကီးလုိ အေဖ့အၾကည့္…

ကၽြန္ေတာ္လူလားေၿမာက္ပါၿပီ

အဲဒီလုိနဲ႔ အိမ္ၿပန္မေရာက္လာႏုိင္တဲ့

အေဖ့သားေတြ…

ဓါတ္ပုံထဲက ေပ်ာက္ဆုံးသြားသူေတြကုိ

အမွတ္ရရင္း…

အေဖရယ္ ငါ့ညီမေလးရယ္

ေအးစက္စက္ညေနစာရယ္

နာနာက်င္က်င္ရယ္ေမာမႈရယ္

နာနာက်င္က်င္ရယ္ေမာခဲ့ၾကေပါ့….။

မုိးလႈိင္ည