Saturday, July 28, 2007

သုဘရာဇာ

သူေခါင္းတလားတစ္လုံးလုပ္တယ္
သူ႔ဘ၀တစ္သက္တာမွာ
အခန္႔ညာဆုံးေခါင္းတလားတစ္လုံးကုိ
အေကာင္းဆုံးသစ္သားေတြနဲ႔သူလုပ္တယ္။
သူက်င္းတစ္က်င္းတူးတယ္
သခ်ဳိင္းတစ္ခုလုံးရဲ႔အေကာင္းဆုံး
အၿမင့္ၿမတ္ဆုံးအလွပဆုံးေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
ၿပီးေတာ့
သူေခါင္းတလားကုိက်င္းထဲထည့္ၿပီး
သူကေခါင္းထဲ၀င္ေသပစ္လုိက္တယ္…..။
ထူဆန္းစြာပဲ
ငုိမယ့္လူေတြတစ္ေယာက္မွမရွိၾကဘူး
အၿပစ္လႊတ္ေပးမယ့္သင္းအုပ္ဆရာလည္း
ေရာက္မလာဘူး…။
အလာလ္ရွင္ၿမတ္ရဲ႔အမိန္႔ေတာ္ကုိၿပန္ၾကားေပးမယ္႔
ဗလီဆရာလည္းေရာက္မလာဘူး
သရဏဂုံတင္ေပးမယ့္
ရဟန္းတပါးလည္းမေရာက္လာဘူး…..
သုဘရာဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ထပ္ေရာက္လာတယ္
သူ႔အေလာင္းကုိေၿမဖုိ႔ေပးဖုိ႔………………

မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...