Tuesday, July 24, 2007

အထီးက်န္

မင္းအေတြးအေခၚက
အေရာင္မထြက္ဖူးတဲ့
ဒီလုိထိမိစမ္းမိဖုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ခ်ီတက္လာတာမွမဟုတ္တာ
လွ်ပ္စီးေရာင္တလက္လက္
ပန္းခင္းထဲကရန႔ံေတြေရာင္ကုိင္းလာတဲ့အထိ
ေလာကဓံငါ့အေပၚထစ္ၿခဳန္းပုံေစာင္းနင္းတယ္
အရြယ္အစားအမ်ိဳးအမ်ိဳး
အေရာင္အေသြးအမိ်ဳးမ်ိဳးနဲ႕
ပင္လယ္ခရုေတြအာရုံကုိစူးေစတာကလြဲၿပီး
ဘာမွအဆန္းတၾကယ္ခူးခပ္မေပးဘူး
တေမ်ာ္တေခၚေငးၾကည့္မိသမွ်
ရႈခင္းေတြကလည္းအရြယ္မတင္ဘူး
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေၿပာသေလာက္မေကြ႔ေကာက္ဘဲ
ကၽြန္ေတာ္ထင္သေလာက္
ေၿဖာင့္တန္းလွပတဲ့ၿမစ္ဆီၿပန္လာခဲ့တယ္
သဘာ၀တရားဟာစိမ္းစိမ္းစုိစုိ
ေနလုံးနီနီကကန္သင္းရုိးအစပ္မွာဖူးလုိ႔ပြင့္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္လႊတ္တင္လုိက္တဲ့သီခ်င္းကေလး
ပ်ံလႊားငွက္ကေလးနဲ႔တုိက္ၿပီးၿပန္က်လာခဲ့
ၾကီးေကာင္၀င္စဆည္းဆာကုိေမာ့ၾကည့္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းလည္းလဲေပ်ာ္ပါတယ္။ ။

ေမာင္ဖီလာ

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...