လူအၿဖစ္ရဲ႔အမွားအယြင္းမ်ား

ႏွစ္ကာလမ်ားစြာကုိအလုိမတူပဲၿဖတ္သန္းလာရတဲ့အခါ
ကၽြန္ေတာ့္အမွားအယြင္းေတြကုိမွတ္တမ္းတင္ဖုိ႔
တစ္စုံတစ္ရာလုိအပ္တယ္လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိပါတယ္
အဲဒီလုိနဲ႔ ၂၀၀၀ၿပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ
ဒုိင္ယာရီစေရးၿဖစ္ခဲ့တယ္….။

စၾက၀ဠာရဲ႔အခ်ိန္ဇယားမွာက
ကၽြန္ေတာ္ကုိကၽြန္ေတာ္မွင္နီတားခဲ့ရတဲ႔ႏွစ္ကာလေတြ
ရမွတ္ကသိပ္မေကာင္းေတာ့
အၿမဲတမ္းတန္းဆင္းဇုန္ထဲၿငိေနတဲ့ေၿခရည္ေၿခေသြး
ကၽြန္ေတာ္ေအာင္ၿမင္မႈဆုဖလားနဲ႔
ေ၀းေနရတာမဆန္းပါဘူး…
ရာသီကုန္သက္ၿပင္းေမာေတြနဲ႔ဒီႏွစ္ၿပီးေနာက္တစ္ႏွစ္
မေသၿဖစ္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့
ဘေလာ့ၿဖစ္ဦးမယ္ထင္ပါတယ္….

ဒီလုိနဲ႔ ေကာ္ဖီမစ္တစ္ခြက္မွာၿပီး
တစ္ညေနခင္းလုံးထုိင္ေနတဲ့ကဗ်ာဆရာကုိ
ဆုိင္ရွင္ကခဏခဏလာေမးတယ္…
အစ္ကုိဘာလုိေသးလဲ…..ထမင္းသုပ္တစ္ပြဲေပးပါ

အေမ့ရဲ႔အသုဘမွာမ်က္ရည္မက်မိတာက
တရာရုံးစီရင္ခ်က္အရ
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိပ်က္ရယ္ၿပဳရာက်ပါတယ္
သဟဇာတမၿဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ခ်စ္တတ္ခဲ့မႈမ်ားအေပၚ
တစ္စုံတစ္ေယာက္မည္သူမဆုိ
လာေရာက္လည္ပတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
moehlaingnya.blogspot.com
စည္းအၿပင္ကကုိၿဖဳိးေရ…
ပုံမွန္ထက္နည္းနည္းပုိခါးသက္တဲ့
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရွိတယ္
သူငယ္ခ်င္းၾကိဳက္ႏွစ္သက္မယ္ထင္လုိ႔

မုိးလႈိင္ည

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ခင္ဗ်ားမေသဘူး…

ေလာကဓံက်ည္ဆံေတြကုိ

ကဗ်ာဆုိတဲ့ရင္ဘတ္ၾကီးနဲ႔ထုိးထုိးခံ

သူၿပန္အန္ထြက္လာတာက

အတြင္းစိတ္ကရတနာအစစ္ေတြ

အဲဒါအႏုပညာၿဖစ္ရဲ႔

သ႔ူစုိက္ခင္းကဘ၀နဲ႔ရင္းရေပမယ့္

သီးထြက္ေကာင္းေတာ့

ေဟာဒီေခတ္ဆုိးေခတ္ပ်က္ၾကီး

တစ္ခုလုံးကုိတင္ေကၽြးထားႏုိင္ရဲ႕

သူအေမေၿပာေတာ့အသည္းကခပ္ငယ္ငယ္တဲ့

အဲဒီေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေပါ့

မွ်ားမယ့္မွ်ားေတာ့စၾကာ၀ဠာကုိမွမွ်ားတယ္

ငွက္ဆိတ္တဲ့သစ္စည္းမွာေတာင္

အဓိပါယ္ေတြသိပ္သည္းေနရင္

ရာစုသစ္တစ္ခုေလာင္းေတာင္မွ

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကုိဖြင့္ဆုိလုိ႔မရဘူး

ေသခ်ာတယ္

တစ္ကယ္ေသသြားတာကေမာင္ေခ်ာႏြယ္မဟုတ္ဘူး

ေဟာဒီအပုပ္အသုိးရာစုႏွစ္ၾကီး

မုိးလႈိင္ည

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ဆင္ေၿခမ်ား

လူ႔ေလာကေတာနက္နက္မွာ

အေဖကကၽြန္ေတာ့္ကုိရင္က်က္ဖုိ႔လုိၿပီတဲ့

ရင္က်က္တယ္ဆုိတာဘယ္လုိတရားလဲ

ရွင္သန္ရပ္တည္မႈအတြက္

ဘ၀ကုိေခါင္းငုံ႔ထားရရင္း

ရုတ္တရက္ေမာ့အၾကည့္

ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြရွိေသးေၾကာင္းသိရေတာ့

ဘုရားရွီခုိးေက်ာင္းကေခါင္းေလာင္းထုိးသံၾကားလုိက္ရရဲ႔

ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ဆုမေတာင္းခ်င္ဘူး

ေႏြဦးေပါက္တုိင္းပါရီကုိေရာက္ဖူးခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔

ဗင္းဆင့္ဗန္ဂုိးရဲ႔ေနၾကာပန္းကုိ

လြမ္းေနတတ္တာေၾကာင့္

ရင့္က်က္တယ္ဆုိတာ

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္မလုိအပ္ဘူးထင္တယ္…အေဖ..။

မုိးလႈိင္ည

သုဘရာဇာ

သူေခါင္းတလားတစ္လုံးလုပ္တယ္
သူ႔ဘ၀တစ္သက္တာမွာ
အခန္႔ညာဆုံးေခါင္းတလားတစ္လုံးကုိ
အေကာင္းဆုံးသစ္သားေတြနဲ႔သူလုပ္တယ္။
သူက်င္းတစ္က်င္းတူးတယ္
သခ်ဳိင္းတစ္ခုလုံးရဲ႔အေကာင္းဆုံး
အၿမင့္ၿမတ္ဆုံးအလွပဆုံးေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
ၿပီးေတာ့
သူေခါင္းတလားကုိက်င္းထဲထည့္ၿပီး
သူကေခါင္းထဲ၀င္ေသပစ္လုိက္တယ္…..။
ထူဆန္းစြာပဲ
ငုိမယ့္လူေတြတစ္ေယာက္မွမရွိၾကဘူး
အၿပစ္လႊတ္ေပးမယ့္သင္းအုပ္ဆရာလည္း
ေရာက္မလာဘူး…။
အလာလ္ရွင္ၿမတ္ရဲ႔အမိန္႔ေတာ္ကုိၿပန္ၾကားေပးမယ္႔
ဗလီဆရာလည္းေရာက္မလာဘူး
သရဏဂုံတင္ေပးမယ့္
ရဟန္းတပါးလည္းမေရာက္လာဘူး…..
သုဘရာဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ထပ္ေရာက္လာတယ္
သူ႔အေလာင္းကုိေၿမဖုိ႔ေပးဖုိ႔………………

မုိးလႈိင္ည

သုိ႔ေဖေဖာ္၀ါရီ..၃

ေဖေဖာ္၀ါရီေရ
ဆူးေလမီးပြဳိင့္မွာရပ္ၿပီးငါေငးတယ္
၂၀၇တစ္စီး ၃၇ဘီအမ္တစ္စီး
ပါရာဒုိတစ္စီး ဟုိင္းလတ္တစ္စီး
စူပါရုဖ္တစ္စီးငါ့ေရွ့ကၿဖတ္သြားၾကတယ္
ငါကဘယ္ကုိၿဖတ္ကူးရမွာလဲ
လမ္းတစ္ဖက္မွာအရင္လုိ
မင္းမွရပ္ေစာင့္မေနတာ
ရုပ္ရွင္ရုံမွတ္တုိင္မွာက
မဟာၿမဳိင္တစ္ေယာက္ႏွစ္ရာလုိ႔
ၾကားကားစပယ္ယာေတြေအာ္ေနတုန္းပဲ
အဲဒီအသံေတြေပါ့ ငါ့ဆီကမင္းကုိ
စိမ္းစိမ္းကားကားဆြဲေခၚသြားခဲ့ဖူးတာ
လူေတြရႈပ္ေနတဲ့ၾကားကငါလြမ္းတယ္
၃၅မီနီဘတ္စ္ေတြငါ့ေဘးကၿဖတ္သြားရင္ငါလြမ္းတယ္
မန္းၿမိဳ႔ေတာ္ေပါက္စီဆုိင္ေတြကုိ
မၿမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားမိတယ္
မင္းမရွိေတာ့လက္ေရြးစင္မွာ
ေကာ္ဖီမေသာက္ၿဖစ္တာၾကာခဲ့ၿပီေပါ့
၄၈ လမ္း၅၀ သေဘာၤက်င္း ရန္ေအာင္
၀က္စု ဗႏၶဳလကသြားမွာ အနီေရာင္ အနီေရာင္
ငါ့ကုိမေလွာင္ပါနဲ႔ကုန္ေစ်းတန္းမွတ္တုိင္ရယ္
ပလက္ေဖာင္းကဖီးမွာက
အသက္မဲ့ေနတဲ့ေကာ္ဖီမစ္တစ္ခြက္နဲ႔ငါ
ညေနကုိအလြမ္းနဲ႔ထုပ္ပုိးၿပီးၿပန္လာခဲ့တယ္
ဘုရားသခင္ဆီကအိမ္ကေလးတစ္လုံးေလာက္
လက္ေဆာင္ရခဲ့ရင္ ငါမင္းကုိဆက္ဆက္လာေခၚပါ့မယ္
အဲဒီအလြမး္ေတြနဲ့ငါညဥ္႔နက္ေနရဆဲေပါ့
ေဖေဖာ္၀ါရီ…….။

မုိးလႈိင္ည

အထီးက်န္

မင္းအေတြးအေခၚက
အေရာင္မထြက္ဖူးတဲ့
ဒီလုိထိမိစမ္းမိဖုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ခ်ီတက္လာတာမွမဟုတ္တာ
လွ်ပ္စီးေရာင္တလက္လက္
ပန္းခင္းထဲကရန႔ံေတြေရာင္ကုိင္းလာတဲ့အထိ
ေလာကဓံငါ့အေပၚထစ္ၿခဳန္းပုံေစာင္းနင္းတယ္
အရြယ္အစားအမ်ိဳးအမ်ိဳး
အေရာင္အေသြးအမိ်ဳးမ်ိဳးနဲ႕
ပင္လယ္ခရုေတြအာရုံကုိစူးေစတာကလြဲၿပီး
ဘာမွအဆန္းတၾကယ္ခူးခပ္မေပးဘူး
တေမ်ာ္တေခၚေငးၾကည့္မိသမွ်
ရႈခင္းေတြကလည္းအရြယ္မတင္ဘူး
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေၿပာသေလာက္မေကြ႔ေကာက္ဘဲ
ကၽြန္ေတာ္ထင္သေလာက္
ေၿဖာင့္တန္းလွပတဲ့ၿမစ္ဆီၿပန္လာခဲ့တယ္
သဘာ၀တရားဟာစိမ္းစိမ္းစုိစုိ
ေနလုံးနီနီကကန္သင္းရုိးအစပ္မွာဖူးလုိ႔ပြင့္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္လႊတ္တင္လုိက္တဲ့သီခ်င္းကေလး
ပ်ံလႊားငွက္ကေလးနဲ႔တုိက္ၿပီးၿပန္က်လာခဲ့
ၾကီးေကာင္၀င္စဆည္းဆာကုိေမာ့ၾကည့္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းလည္းလဲေပ်ာ္ပါတယ္။ ။

ေမာင္ဖီလာ

မၿငိမ္းေသာဖန္မီးအိမ္..သုိ႔

ေသြးမေၾကာင္ဘူး
ေဘးမေရွာင္ဘူး
ကဗ်ာဆရာစစ္ရင္
အမွန္တရားကုိခ်စ္တယ္
ငါ့ေသြးေတြက
ကဗ်ာအတြက္ ကမၻာအတြက္
ငါ့ၿပည္သူအတြက္
အၿမဲတမ္းလတ္ဆတ္ေနတယ္
ၿပည္သူ႔အတြက္အမွန္တရားကုိ
ကမၻာဦးက်မ္းစာလုိ
ငါရြတ္ဖတ္ေနတုန္း
ေသနတ္ခ်င္းယွဥ္ပစ္ေနစရာမလုိဘူး
သမုိင္းကအမွန္တရားကုိ
မွတ္ေက်ာက္ထားတယ္…
အခုငါကဗ်ာနဲ႔သတ္လုိက္တယ္
လူယုတ္မာေတြစင္းစင္းလဲေသေပါ့
ေဆးလိပ္တုိၾကီးကမီးမေသေတာ့ဘူး

မုိးလႈိင္ည
(ကဗ်ာဆရာၾကီးတင္မုိးသုိ႔ရည္စူးဂုဏ္ၿပဳပါသည္)

လူ႔ဘ၀ဆုိတာဒါလား

သက္တမ္းတုိတုိေလးကုိပဲ
တေငြ႔ေငြ႔ကၽြမ္းေလာင္းရတဲ့လူ႔ဘ၀
အဆင္ေၿပေအာင္ဘာေတြလုပ္တတ္လဲ
တစ္ေန႔ခ်င္းတစ္ရက္ခ်င္းကုိ
အသက္ၿပင္းၿပင္းရႈလုိ႔
လူ႔ဘ၀ဟာဘာနဲ႔မွလဲမရဘူး…
ၿဖစ္တည္မႈပဓာနလား
လြတ္ေၿမာက္မႈပရမ္းပတာၿဖစ္စဥ္
အေ၀ဖန္ခံရၿခင္းအထင္လြဲခံရၿခင္း
ေလာကဓံရွစ္ပါးရဲၾကားမွာ
မင္လည္းမေကာင္းဆုိး၀ါးတစ္ေကာင္
ၿဖစ္ႏုိင္တယ္…မုိးလႈိင္ည…
ဒီေန႔ၿပီးေနာက္တစ္ေန႔
ၿဖစ္တည္ပ်က္သံသရာထဲ
ကုိယ္ကုိကုိယ္ရုပ္ရွင္လုိရစ္ၾကည့္လုိ႔မရေတာ့
အၿမဲတမ္းလူၾကမ္းဘ၀က
အက်ဳိးအပဲ့ေတြမ်ားလွၿပီ…။

မုိးလႈိင္ည

ထႀကည္႔ပါဦးအေဖ

နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ႀကာျပီ............
ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဖကို တိုင္တည္ရတုန္း
အေဖလိုႀကီးျမတ္တဲ႔ပုဂိၢဳလ္
ဒီေျမမွာ မေပၚေသးဘူး.............
အေဖတို႔ေတာ္လွန္ခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ပညာေရးက
အေဖလိုသခင္ေတြ ေပၚထြက္ခြင္႔ရေသးတယ္
အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ သခင္ပညာေရးက
ကြ်န္ဆိုးကြ်န္ယုတ္ေတြ ေမြးထုတ္လို႔
ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ုဳပ္ေနႀကတာ
ေခြးျမီးေကာက္ေတြပဲ အေဖ..........
တစ္ေယာက္မွ သစၥာမ႐ွိႀကဘူး
အမ်ိဳးသားျခင္း ကြ်န္ျပဳစနစ္ကို
အေဖသာႀကံဳခဲ႔ရင္ ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းမလဲ......
သိပ္ယုတ္မာတယ္ အေဖ
အခ်င္းခ်င္းကိုေတာ႔ ေခါင္းကိုခ်ည္းဖိနင္းတယ္
႐ွင္သန္ခြင္႔မရေအာင္.........
အေသြးအသားေတြစုပ္ယူျပီး
လူတန္းစားတစ္ရပ္က ပေဒႆရာဇ္လုိ
စိုးမိုးေနတဲ႔
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ကြ်န္ေခတ္က ၄၅နွစ္႐ွိခဲ႔ျပီ........
ခဏျဖစ္ျဖစ္ ထႀကည္႔ပါဦး အေဖ.............

မိုးလႈိင္ည

အာဇာနည္ဗိမာန္

ေႀသာ္.........အေဆာင္ေဆာင္နန္းေတြ
ႀကငွန္းေတြနွင္႔ေနွာ
အေဆာင္မျမန္းခင္က
ေအာင္စာတမ္းခ်ိဳ႔ေစဘို႔၊ ေအာင္ပန္းညိွ႔ရ႐ွာတဲ႔
ေတာင္တမန္းတို႔ဗမာမွာ၊ အေဟာင္းသံသရာ
အငုတ္ေတြနွင္႔
ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ ၄င္းကံႀကမၼာ
အလုပ္ေပထင္႔
ေသာင္းျမန္မရဏာစမုတ္မွာေတာ႔
ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းအလံပု၀ါအုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင္႔
သျဂိဳၤဟ္ခ်င္။ ။
ေႀသာ္...........တပည္႔ရင္းေတြမို႔
က၀ိမတင္းနိုင္ဘုကြဲ႔
သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ျပီး
ခက္ကျပီ လက္ဆည္လို႔ မရနိုင္ဘု
ေသာက ဘေလာင္ဆူေတာ႔
ေတာင္ဇမၺဴ ပုဂံေခတ္ဆီက
ယေခါင္မူ ယမန္သနစ္ေတြေပါ႔
ရန္အျဖစ္မကြဲ႔ မေနွးသေနာ္ တေသာင္းဒီ္ဇမၺဴရမ္းေနႀက
က်န္ရစ္ကဲ႔ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူရဲ႔နန္္းကိုျဖင္႔
လူႀကမ္းဓားျပေတြႀကမ္းလာ ရမ္းလာတဲ႔အေရးတြင္မွ
ေဘးအေပါင္းႀကီးစြာ ေ၀ဒနာအစံုနဲ႔
ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသ႐ွာပံုရဲ႔ျပင္
ေရႊျမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္း သမတေတြနဲ႔
သတင္းလွတဲ႔ အင္း၀ရာဇာအမြန္ သာလြန္မင္းကိုမွ
သားရင္း ႐ွင္တ႐ုတ္ကယ္က
႐ွင္ဘုရင္လုပ္မယ္ အက်ယ္ဇယားေတြျဖင္႔
ဒ၀ယ္သားေတြ ဗိုလ္၀င္ခံလို႔မို႔
ဟိုအရင္ ယမန္ နန္းေတာ္စီးစဥ္က
အပ်က္ႀကီးပ်က္ကာ အသက္ခႏၺၶာေတြဆံုးပံုနဲ႔
တထံုးေနာက္တနဲမွာေတာ႔
မင္းရဲရႏၺၶၻၻမိတ္ခမ်ာမွာ ညီသနင္းေပပါ႔
ျပည္မင္းဂုဏ္ခံလို႔
မွူန္မွူန္ဆန္ဆန္ ပုန္ကန္တဲ႔အတိုင္းရဲ႔ျပင္
တလိုင္းနယ္ ေရႊျပည္တခြင္မေတာ႔
ဓမၼေစတီဘုရောစးောစးင္လက္ထက္တုန္းဆီက
လက္႐ုံးရည္ တသိန္လွ်မ္းေပတဲ႔
သမိန္သရမ္းဆိုသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုျဖင္႔
မဟုတ္တ႐ုတ္အေကာင္ ေတေလတေစၦကိုက္တာနဲ႔
ေႀသာ္........ေဖြေဖြ႐ွာ႐ွာ မေက်စရာေပေပါ႔ေနွာ
မေရမရာ ေသ႐ြာဆိုက္သလိုပါ႔
အခိုက္အခါတူလို႔မို႔
ဆရောစးောစးာတမူ မႀကာမႀကာ လြမ္းရပါတဲ႔
ဘမရာ အဆူဆူ ႀကာႀကငွန္းေတြနွင္႔
ျမန္မာဇမၺဴ အညာ မန္း တြင္ျဖင္႔
ငါတလူ ငါသရမ္းေရာ႔မဟဲ႔လို႔
သာခန္း ပလင္ညႊန္းျပီး
ျမင္ကြန္းပိုင္ သူပုန္ထစဥ္က
ႀကံဳရသူ မသာေတာ္နွင္႔
ပမာေသာ္တူတယ္လို႔ နွိုင္းမိတယ္
႐ိုင္းသနဲ႔ အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္
စကိုင္းတပဲ႔ ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔၊မွိုင္းရဲ႔စိတ္ထင္။
မင္းစိတ္မင္းမာန္ အႀကံအဖန္တင္းလိုက္ပံုက
အဂၤလိပ္ ယင္းဂ်ပန္ နွစ္တန္႐ွင္းပါလို႔
ရန္ခပင္းကိုတဲ႔ ေမာင္းကာနွင္
ေဒါင္းျမန္မာတစ္ခြင္မွာျဖင္႔ အထက္ယခင္သေဘာ
(အိုကြယ္) တေကာင္းရာဇ၀င္ကိုတဲ႔ ဆက္ခ်င္သေကာ။ ။
နန္းျမိဳ႔တည္ရန္
မွန္းလို႔ရည္ကာသန္တဲ႔
ညီလာခံ ဗိုလ္႐ွုပြဲတြင္မွ
ထိုထိုလူ႔ခပဲကုိမႀကည္ညိုတဲ႔
၀သီအလို တေျဖးေျဖး႐ူးမဟဲ႔လို႔
တေႏြးေႏြးမူးမူးျပီး ေခြးဘီလူးလိုအေကာင္မိုက္ေတြက
ေႀသာ္..........အေမွာင္စ႐ိုက္ကယ္နွင္႔
ေျပာင္ေျပာင္ဘဲမိုက္မေပါ႔လို႔
ေျဗာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီယႀတာအခိ်န္နဲ႔ ဇာတာမွိန္လို႔မို႔
ဂဏာမျငိမ္ တာ၀တိံယြန္းႀကေပါ႔
ေျဖမႀကည္ ေနရီေတာ႔လြမ္းေစဖို႔
ျမန္မာ႔ျပည္ေပၚကုိ ဓမၼစည္ေတာ္႐ြမ္းခ်ိန္မို႔
အစြမ္းကုန္ သည္တခါျဖင္႔
ျပည္႐ြာ ညီညာဘို႔ အလုပ္ေပပါ႔
သုႆန္ တံခြန္ေစာင္းရ႐ွာတဲ႔
႐ုပ္အက်န္ခုနွစ္ေလာင္းရယ္နွင္႔
အလြန္ေကာင္းစြာ ကမၻာတည္မည္႔
အာဇာနည္ဗိမာန္ပုထိုးကိုျဖင္႔
ပါရမီအဓိဠာန္တမိ်ဳူးရယ္နွင္႔
႐ွိခိုးကာဆရာကန္ေတာ႔ခ်င္ရဲ႔
ျမန္မာမေတာ႔ ပူစရာဘို႔
တဗ်ဴဟာ ေအာင္ခမန္းတြင္မွ
လူမသမာ အေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႔
ေသာင္ကမ္းမို႔မို႔ဆီက
ေဖာင္နန္းကူးတို႔နွင္႔ အေႀကဒဂုန္တည္းဟူေသာ
ေရစုန္ေျမာေလရဲ႔
ေႀသာ္..ေတာင္နန္းေျမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ႀကငွန္းနဲ႔
အေခါင္မျမန္းရခင္က ေအာင္ပန္းညိဳ႔ရ႐ွာတဲ႔
ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသပံုနွေျမာ။ ။

သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း

ေပါက္ကဲြသံစဥ္

ဧည့္ခန္းမွာ အလွထိုးရေအာင္

ငါက မင္းအတြက္
ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီမွ မဟုတ္ခဲ့တာ
မင္းေျခြလို႔ ေၾကြ
မင္းနင္းလို႔ ေခ်ခဲ့တဲ့
ေနာက္ေဖးက အေလ့က်
ႏွင္းဆီရိုင္းတစ္ပြင့္။

ငါ့ကို အဲဒီမ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔ မၾကည့္နဲ႔
သနားျခင္း ေျမၾသဇာေတြ လာမက်ဲနဲ႔
စာနာျခင္း မိုးေရေတြ လာမျဖန္းနဲ႔
ရက္စက္တဲ့ ဓားတစ္လက္္နဲ႔
အျမစ္ကေန အျပတ္ရွင္းပစ္လိုက္
အရိုင္းအစိုင္းေပမဲ့ ဆူးေတာ့ရွိတယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႔အေလာင္းအစား

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႔အေလာင္းအစားက ဘာလဲ
ၿပီးေတာ့ နယ္ေၿမသစ္ကုိ စြန္႔စားသူတစ္ေယာက္
အထီးက်န္ညေတြကုိ ခရီးရွည္လုိ ခ်ီတက္ခဲ့တယ္
ညထဲမွာနစ္ေမ်ာသြားတဲ့ ငါ့သက္ၿပင္းခ်သံေတြ
မေရာက္လာေသးတဲ႔ အနာဂတ္ေတြက
စာေရးစားပြဲေပၚမွာစီစဥ္တက်
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တစ္ေလသာ မရခဲ့ဘူးဆုိရင္
ေၿဖသိမ္႔ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ခက္မယ္႔... ဘ၀ပဲ
အရာအားလုံး ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ဂုဏ္သိကၡာေတြဆုံးရႈံး
လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔အမုန္း
ႏွလုံးသားကုိထယ္သြားလုိ ထုိးခြဲသြားတဲ့
ခ်စ္သူရဲ႔ ဆင္ေၿခလွလွေတြ
တကယ္ဆုိညေနကုိ ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္လွတယ္
အဲဒီမွာပဲ
ေရႊအုိေရာင္တစ္စကုိ ၿမတ္ၿမတ္ႏုိးႏုိးေတြရွိခဲ့ရတယ္
အႏုပညာတဲ့သိမ္းထားလုိ႔ေတာ့မရေပမယ့္
ရင္ထဲမွာ ဂႏၲ၀င္ဆန္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကုိ ေမ႔ေဖ်ာက္လုိ႔မရခဲ့ဘူး။

မုိးလႈိင္ည

ေသၿခင္းရဲ႔ကဗ်ာ

လူေတြေသၾကတယ္..ၿပီးေတာ့သူတုိ႔မေပ်ာ္ၾကဘူးဓယ
ကမ်ဳး
ငါကဘာေတြရွာေနလုိ႔
ဒီေလာက္ၾကာေနတာလဲ
ေငြေၾကးလား၊ဂုဏ္သိကၡာ
အေပါစားေက်ာ္ၾကားမႈေတြလား
မေရရာတဲ့အနာဂတ္ေတြကုိေရႊခ်ၿပီး
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္အတုအေယာင္ေတြနဲ႔
ေရတြက္ေနရတာၿငီးေငြ႔စရာ
ဗာဂ်ီနီးယား၀ုဖ္၊အားနက္စ္ဟဲမင္းေ၀း
ဗင္းဆင့္ဗန္ဂုိး၊ကက္ကုိဘိန္း..။
တစ္ခါတစ္ခဘ၀မွာ
ခပ္ၿမန္ၿမန္ေသပစ္လုိက္ဖုိ႔လုိတယ္…..။

မုိးလႈိင္ည

ဆုေတာင္း

ကဗ်ာဆရာရဲ႔ေန႔လည္စာက

လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက၊္အသုပ္တစ္ပြဲ၊စီးကရက္ႏွစ္လိပ္တဲ့

ဒါဆုိရင္လူၿဖစ္ရၾကဳိးနပ္ၿပီေပါ႔

အူေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ပဲ...အားနည္းသူေတြကုိကူညီဦးမတဲ့

မဟတၲမဂႏၶီလုိငါ့လူမ်ဳိးေတြကုိမဆင္းရဲေစခ်င္ဘူး

ၿပီးေတာ့...

ကမၻာၾကီးေပၚမွာဘယ္သူ႔ကုိမွလည္း

မဆင္းရဲေစခ်င္ဘူး....

ဘီဂိတ္၊မုိဟာမက္ယူႏြတ္တုိ႔လုိ႔

ငါ့ရဲ႔ေထာင္စုသစ္စီမံခ်က္ထဲမွာ

ဆင္းရဲမြဲေတမႈကုိတုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ပါတယ္

ေပါင္မုန္႔နဲ႔ေရမရလုိ႔ေသြ႔ေၿခာက္ေနရတဲ့ဘ၀ေတြ

ေမတၲာစိတ္နဲ႔ကုိယ္ခ်င္းစာတရားမရလုိ႔

ေလာင္ကြၽမ္းေနရတဲ့ဘ၀ေတြ

ကဗ်ာဆရာကေတာ့ကမၻာၾကီးကုိ

ဒီထက္ပုိသာယာခ်မ္းေၿမ႔ဖုိ႔ေမ်ာ္လင့္တြက္ဆေနဆဲ.....

ကမၻာၾကီးက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....။

မုိးလႈိင္ည

ၿမစ္က်ဳိးအင္း

ပင္လယ္ဆီမသြားေတာ့ဘူး
ေဟာဒီမွာ
ကုိယ္ရပ္နားခဲ့တဲ့ခ်ဳိင့္၀ွမ္းေလးကုိခင္တြယ္လုိ႔
ရင္ဘတ္ထဲကရင္ခုန္သံရယ္
ေရၾကည္ၿမက္ႏုရာရွင္သန္မႈ
ကုိယ္ၿပဳစုရမယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ
တန္ဖုိးတစ္ခုတင္က်န္ခဲ့ရင္ပဲေက်နပ္လွၿပီ…။
ေမးခြန္းမ်ားစြာကုိေၿဖၾကားဖုိ႔မလုိေတာ့ဘူး
ထုံအခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေတာ့မယ္
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မေမ်ာ္လင့္ေတာ့တဲ့
လႈိင္းတံပုိးေတြအတြက္
မာနတက္ေနဖုိ႔မလုိေတာ့….။

မုိးလႈိင္ည

ေမတၲာတရား

စၾကာ၀ဠာၾကီးရဲ႔
ရင္အုံထဲအၿပည့္အသိပ္
ဖိႏွိပ္ထည့္ထားတဲ့အရာ၊

လူသားေတြရဲ႕
အမုန္းတရားကုိဇကာစစ္
ေနရာတကာ
ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ၿဖစ္မယ့္အရာ၊

သူက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးၾကယ္စင္ေတြနဲ႕
တုိ႔တေတြရဲ႔
ပူေလာင္ေနတဲ့ေၿမၿပင္ကုိစုိစြတ္ေစ
သူက
ပန္းရနံ႔သင္းတဲ့အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔
တုိ႔တေတြရဲ႔
ခ်ဳခ်ာေနတဲ့ေလလႊာကုိေအးၿမေစ...

အခ်စ္ရယ္
ေမတၲာတရားတဲ့ေလ
နမ္းရႈိက္လုိက္ဖုိ႔သာ
ၿပင္ေပေရာ႔ကြယ္………………။

ေက်ာ္မ်ဳိး

လြင့္ေမ်ာတဲ့ကဗ်ာ

ငါ့စိတ္ေတြဘယ္လုိလြင့္ေမ်ာေနလည္း…
ဘာအေၾကာင္းပဲၿဖစ္ၿဖစ္မင္းနဲ႔ပက္သက္ခဲ့သမွ်ေတြနဲ႔
တုိက္ဆုိင္ပစ္လုိက္တယ္…အဲဒါငါလြမ္းဖုိ႔အတြက္ေပါ့
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ကြာေ၀းေနရမႈကုိ
ထပ္ခါတစ္လဲလဲဖြဲ႔ဆုိေနတဲ့
ငါ့စိတၲနာမ္အမႈန္အမႊားတစ္စဟာ
မင္းမွမကယ္ရင္ဘယ္လုိမွသုံးမရတဲ့
အတၲေဘာတစ္ခုလည္းၿဖစ္တယ္
အခါခါရႈးသြပ္ေၾကကြဲမႈကုိ
ဆုိက္ကုိႏူရုိးဆစ္လုိအမည္တပ္ထားတယ္တဲ့
အဲဒီစံလြဲစိတ္ေရာဂါသည္အတြက္
အသင့္ေတာ္ဆုံးကုထုံးဟာ
မင္းအၿပဳံးေလးေတြပဲေဖေဖာ္၀ါရီ….
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္တစ္ခ်က္ေလာက္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ေစခ်င္တယ္
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္တစ္ခါေလာက္ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္တယ္
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ေနာက္ထပ္တစ္ခါေလာက္နမ္းရႈိက္ခြင့္ၿပဳပါဦး…
တစ္ကယ္ေတာ့မၿဖစ္ႏုိင္တာကုိမွ
အေသအေက်တပ္မက္တတ္တဲ့ငါ့အတြက္
ကြဲေၾကသင့္တဲ့ငါ့အသည္းႏွလုံးကုိ
ေဟာဒီအဆုံးအရႈံးရာစုႏွစ္ေတြထဲ
ေတာက္ပစြာေလာင္ၿမိဳက္ေစခဲ့ၿပီးၿပီ…။

မုိးလႈိင္ည

ႏွလုံးသားမွာအလံတစ္၀က္ပဲလႊင့္ထားတယ္

ငါတုိ႔ဆုံးရႈံးရတယ္
ဗကသမရွိရင္အမွန္တရားမရွိဘူး…
ေက်ာင္းသားေတြေလာက္ဘယ္သူက
ၿပည္သူကုိပုိခ်စ္မလဲ…
ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ပထမဆုံးယူဂ်ီ
သမုိင္း၀င္အဖ်က္သမား
ပညာတတ္လူလိမ္ကုိစမူဆာ
ေၿခာက္တန္းေလာက္တတ္တဲ့
တေစာက္ကန္း…လူသရမ္းေတြ
ပူးေပါင္းယုတ္မာၾကေတာ့…
လြပ္လပ္ေရးကုိအမဲဖ်က္သလုိ
နယ္ခ်ဲ့ဆန္႔က်င္ေရး၊ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး
အၿမဳေတအင္အားစုကုိ
အရွင္လတ္လတ္ေၿမၿမဳပ္ခံရတဲ့
ဒီေန႔အတြက္
ငါ့ႏွလုံးသားမွာအလံတစ္၀က္ပဲလႊင့္ထားတယ္။

မုိးလႈိင္ည

အေမနဲ႔စကားစၿမည္

''သား နင္႔မလဲ
တစ္ေန႔တစ္ျခားပိန္လိုက္တာ''
''ကဗ်ာအာဟာရနဲ႔ သားစိတ္ေတြ၀ေနတာ
အေမမျမင္မိလို႔ပါ...''
''သားရယ္ ဗိုက္ျပည္႔ေအာင္စား
အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ပါလား''
''မျဖစ္ေသးဘူး...အေမ
သားက လိုတာထက္ပိုစားရင္
လစ္ဟာသြားရမယ္႔အစာအိမ္ေတြအတြက္
မေသ႐ံုတစ္မယ္ပဲ သားစားပါရေစ...''
''အိပ္လုိ႔ကလည္း ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ပါဘူး
အ႐ူးေတြစစ္ျဖစ္ေနတဲ႔ကာလမွာ
ကမၻာႀကီးကို ေစာင္႔ေ႐ွာက္ဖို႔
၂၄ နာရီပတ္လံုး ေသာကေရာက္ေနရတယ္''
အေမက သားကိုခ်စ္သလို
သားကလည္း ကမၻာႀကီးကိုခ်စ္တယ္
အဲဒီလိုနဲ႔ ကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္အေမ...
ဒီဘ၀ေၾကြးေဟာင္းေတြအေပၚ
ျပန္လည္မေပးဆပ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ေတာ႔
အေမ သားကိုခြင္႔လႊတ္ခဲ႔ဖို႔တစ္ခုပဲ
အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတယ္...အေမ...။

မိုးလႈိင္ည

မုိးထဲမွာ...ငါ

ဇူလိုင္မိုးေတြက တဖြဲဖြဲတသည္းသည္း မရည္ရြယ္ဘဲ ငါ လမ္းေတြေလွ်ာက္မိေနတယ္။ တစ္ခုခုသိခ်င္တယ္... တစ္ခုခု႐ွိေနေစခ်င္တယ္... အခုေတာ႔ ငါတစ္ေယာက္တည္း မိုး႐ြာထဲမွာ ငါ့ အေတြးမပါဘဲ ေလွ်ာက္သြားေနတယ္... ေျခလွမ္းေတြက ညႈိ႔ငင္ယူထားတဲ႔ ဆူးေလဘုရားလမ္းမေပၚမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနတယ္... အႏုပညာအေပၚ ဂ်စ္ပဆီေတြသစၥာရွိသလို... ငါလည္း သစၥာရွိတယ္... ငါ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔အေတြးနဲ႔...ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ထဲမွာ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ ၾကည္႔စရာမလိုေတာ႔ဘူး...virus café မွာ ငါကိုယ္တိုင္ ဗိုင္းရပ္စ္သင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ေန႔ရက္ေတြ... ရင္ထဲမွာ ထပ္မံဖြဲ႔ဆိုစရာ မလိုေတာ႔တဲ႔ ကဗ်ာေတြ... Berlin Museum ထဲက ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို သတိရတယ္...
"The girl drink wine with gentleman" ကိုယ္႔ကိုယ္က ုိShutdown လုပ္ေတာ႔ ဖန္သားျပင္က အျဖဴအမည္းေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္... ဘ၀ဆိုတာ အက္စေကေလတာစီးသလိုပဲ ကိုယ္ရပ္ေနလည္း သြားေနမွာ... အခုမွေတာ႔ မထူးဘူး... တစ္၊ ကိုး၊ ကင္းနဲ႔ ထေအာပစ္လိုက္တယ္... ငါ မနက္ျဖန္ ကံၾကမၼာနဲ႔ မ်က္ႏွာမသစ္ေတာ႔ဘူး...။

မိုးလႈိင္ည

ခရီးေ၀း

မွားယြင္းမႈအလြဲေတြၾကားက

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေရပုံးၾကိဳးလုိဆြဲတင္ၾကည့္တယ္

ဒါေပမယ့္

ခ်ည္တုိင္ကုိမၿဖည္ႏုိင္သမွ်ေတာ့အလကားပဲ…..။

အေလးခ်ိန္ေတြတင္စီးခဲ့သမွ်

အင္အားၾကီးၾကီးနဲ႔နစ္ေနခဲ့တာ

မေလွာ္ခတ္ၿဖစ္တဲ့ေန႔ေတြသာ

ေရစုန္ေမ်ာေၾကးဆုိရင္

ပင္လယ္ဆုိတာဘယ္ေ၀းလိမ့္မလဲ…..။

ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကုိ

ေဗာ-တံတားလုိခ်ည္ေႏွာင္ထားေတာ့

ဒီေသာင္ဒီကမ္းနဲ႔တင္နစ္ခဲ့ရေပါ့

ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လႈိင္းမွမၿဖစ္ခဲ့တာ…..။

မုိးလႈိင္ည

၀ိပၸႆနာ

ေမွာ္ရုံဆုိမွေတာ့

သမင္ဘယ္ရွိပါ့မလဲ

မရွိၿခင္းကုိထမ္းၿပန္လာသူဟာ

သမင္စစ္စစ္ရလိမ့္မယ္…..။

ၿမဴကြဲခ်ိန္မွာ

အခါးကုိအခါးမွန္းသိလုိက္ရတာေလာက္

ခ်ိဳၿမသြားတာမရွိမရွိႏုိင္ေပဘူး….။

ေရဘူးနဲ႔ဖိနပ္ပါရဲ႔လား

ရထားက

ဥၾသသံမေပးပဲဆုိက္လာတတ္တယ္…..။

ေတာင္တြင္းယဥ္မင္းၾကဳိင္

ေန၀င္ႏွင္းဆီ

မနက္ျဖန္မနက္မွာ
ႏြမ္းေျခာက္ရေတာ႔မယ္ဆိုရင္
ႏွင္းဆီရယ္...
မင္းရဲ႔အလွအပေတြနဲ႔ အင္တိုက္အားတိုက္
ေဟာဒီ
ညေနတစ္ခုလံုးကို သိမ္းပိုက္ပစ္လိုက္စမ္းပါ...။

အစြင္႔ကားဆံုးရြက္လႊာေတြနဲ႔
အ၀င္႔ၾကြားဆံုးအၿပံဳး
မင္းကိုယ္မင္းအလွဆံုးလို႔ ယူဆလိုက္ပါ...
အဲဒီေနာက္
မင္းရဲ႔ရနံ႔ေတြကို ဖြင္႔ေဖာက္ၿပီး
ေလေျပေတြကို ယစ္မူးေစလိုက္...

သဘာ၀တရားရဲ႔ အလွည္႔အေျပာင္းကို
မာယာတစ္ေသာင္းနဲ႔ လွည္႔စားလိုက္ပါလား...
မင္းရဲ႔ ရဲရင္႔တဲ႔စ်ာပနကို
ငါ႔ရင္ထဲ ထည္႔ဖြက္ထားေပးမယ္...။

မိုးလႈိင္ည