ဘာထူးလဲ
လမ္းေပၚထြက္လုိက္တာနဲ႔
ငါလည္း လက္လုပ္လက္စားပဲ
(အညွီန႔ံက ေနာက္ကားပါလာတာကုိ သိတယ္)
ေက်ာ္မတက္ေစနဲ႔တဲ့
စပယ္ယာအသံမွာ ဆူးေတြအၿပည့္နဲ႔
ေခတ္တစ္ေခတ္
လူရွစ္ဆယ္ကုိ
သစ္သားဘတ္(စ္)ကားၾကီးထဲထည့္ခေလာက္ေတာ့
၁၉၄၀ ခုႏွစ္ေတြဆီ ၿပန္ေရာက္သြားၾကတယ္
ေနတတ္ရင္ ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာပါ
ပန္းခင္းၾကီးမၿဖစ္လည္း ၿခဳံပုတ္ကေလးေပါ့
ဒါေပမယ့္ သတိၱရွိတဲ့ၿခဳံပုတ္ကေလး….။…။
ေမာင္ဖီလာ
No comments:
Post a Comment