ကမာၻၾကီး ဘယ္ေလာက္က်ယ္မလဲ
ငါတုိ႔ေ၀းပုံက
သံသရာတစ္ဖက္စြန္းဆီၾကလုိ႔
နံရံေပၚမွာ
ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္
`အနမ္း´ဆုိတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
တဒဂၤေလးပါ
တစ္ေယာက္လက္ဖ၀ါး
တစ္ေယာက္ဆြဲကုိင္ဖ်စ္ညွစ္လုိ႔
ေန႔စြဲအေဟာင္းေတြဆီ
မီးၾကဳိးေမာင္းပ်က္
ငါ့စိတ္ေတြပစ္ခ်လုိက္တယ္
အလြမ္းနဲ႔ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရတဲ့
ဆယ္စုႏွစ္ပါ…
မေသခ်ာတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းေတြနဲ႔
အလင္းမဲ့ညေတြကုိ
စစ္စစ္က်င္ယူရင္း…
မနက္ျဖန္ကို မသိဘူး
ေနာက္ ၃ ရက္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္မလဲမသိဘူး
ေနာက္ ၃ႏွစ္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္မလဲမသိဘူး
အႀကံအစည္မရွိဘူး
အနံ႕မရွိဘူး
အေရာင္မရွိဘူး
စားပြဲေပၚက ဖိုင္တထပ္ဟာ
ရသမဲ့တဲ့ ပင့္ကူမ်ွင္ေတြ ကပ္ေနတယ္
စိတ္ေလရုံသက္သက္နဲ႕
လူဟာေသႏိုင္သလား။
လိပ္ျပာေလးတေကာင္
ငါ့ပန္းအိုးေလးေပၚမွာ
ရက္ရွည္လမ်ား
ေနထိုင္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ
ယံုေတာင္ မယံုႏိုင္ေတာ့ဘူး။
--
ပန္ဒုိရာ၊ မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူတုိ႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ၿမဳပ္သည့္ ဗုံးငုတ္ တုိက္မွား၊ ေမာင္ေၿပာက္က်ားကုိ ရြာသား ရြာသူ၊ ေမးၾကၿမဴသည္ အူအူယမ္းေငြ႔ထတုန္းတည္း။ အေမာင္...
-
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူ႕ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အဲဒီကကို မတက္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ရပ္ေနသလုိလို သူသြားေနသလိုလို၊ မဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွ မသြားဘူး ဘယ္သူမွမရပ္ဘူး သြားတယ္ရပ္တယ္ဆိုတ...
ကဗ်ာေလး ခံစားသြားတယ္ ညီေလးေရ။
ReplyDeletenice poem...
ReplyDeleteကိုမိုးလိႈင္.....
ReplyDeleteကဗ်ာေလးမိုက္တယ္ဗ်ာ။ နွစ္ေယာက္စလံုး
ခံစားမႈ႕ပါရမီရင့္သန္တယ္။