ေကာင္းကင္ရဲ႕
ရင္ညႊန္႔ေတြဟာ ဒဏ္ရာနဲ႔ညြတ္ေနခဲ့
ရာသီေတြလႊဲေခ်ာ္ခဲ့တယ္
မေခၚပဲလာခဲ့တဲ့ မုန္းတုိင္းေတြနဲ႔
အခင္းအက်င္းကုိက ေ၀ဒနာဆန္တယ္
မေသခ်င္ေသးဘူးလား
ဆူးခက္နဲ႔ မနက္ခင္းေတြမွာ
ထူးစရာ နာမည္တစ္ခုနဲ႔
မထူးၿခားတဲ့ဘ၀တစ္ခု….
သကၠရ္ဇ္ေတြၿခစားတာထက္
သမုိင္းကုိ ဖြတ္တက္တာပုိဆုိးတယ္
မငုိနဲ႔အေမ…
၀ဠ္နာကံနာအရ ေပးဆပ္လုိက္ရတာ
သံသရာ ကုိလက္က်န္အေၾကြးကုန္ေအာင္လုိ႔
ဒီဘ၀ က်ိန္စာကုိပဲခုံခုံမင္မင္စုံမက္မိခဲ့တယ္
မုိးလႈိင္ည
ဘာထူးလဲ
လမ္းေပၚထြက္လုိက္တာနဲ႔
ငါလည္း လက္လုပ္လက္စားပဲ
(အညွီန႔ံက ေနာက္ကားပါလာတာကုိ သိတယ္)
ေက်ာ္မတက္ေစနဲ႔တဲ့
စပယ္ယာအသံမွာ ဆူးေတြအၿပည့္နဲ႔
ေခတ္တစ္ေခတ္
လူရွစ္ဆယ္ကုိ
သစ္သားဘတ္(စ္)ကားၾကီးထဲထည့္ခေလာက္ေတာ့
၁၉၄၀ ခုႏွစ္ေတြဆီ ၿပန္ေရာက္သြားၾကတယ္
ေနတတ္ရင္ ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာပါ
ပန္းခင္းၾကီးမၿဖစ္လည္း ၿခဳံပုတ္ကေလးေပါ့
ဒါေပမယ့္ သတိၱရွိတဲ့ၿခဳံပုတ္ကေလး….။…။
ေမာင္ဖီလာ
တနဂၤေႏြမုိးက
ငါ့ကုိ အဖ်ားေသြးေတြထုိးထည့္တယ္
ကေလးတစ္ေယာက္လုိ
မုိးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားေနယုံနဲ႔
ရွင္ ္ကေလးတစ္ေယာက္မွၿပန္မၿဖစ္ႏုိင္တာ
ေနေရာင္ၿခည္က ငါ့ကုိစကားနာထုိးတယ္
လမ္းမေတြေရၿမဳပ္ေနတုန္း
ငါက ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ
ဆုတ္ၿဖဲလုိက္ရရင္ေကာင္းမလား…
သက္တံ့ကဘယ္အခ်ိန္ေပၚမွာလည္း
ဒီအရြယ္ၾကီးက်ကာမွ
ငါ စိတ္ကူးက
ကေလးတစ္ေယာက္လုိမ်ဳိး….
မုိးလႈိင္ည
ယုံသလုိေနခဲ့ၿပီ
ၾကဳံသလုိေနခဲ့ၿပီ…။
ေစ်းဆစ္ခံလုိက္ရတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အတြက္
ေစ်းဆစ္သူရဲ႕ လွ်ာကုိပဲၿဖတ္ရမလား
ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ လက္ကုိပဲၿဖတ္ရမလား….။
ကဗ်ာေတြရွင္ခ်င္ရင္
ကဗ်ာဆရာေတြေသဖုိ႔သာၿပင္ေပေတာ့…။
ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိေမ့ထားခ်င္လုိ႔
သူမ်ားအေၾကာင္းေလွ်ာက္ေၿပာေနတာ..။…။
ၾကည္ေမာင္သန္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၉၉၉
ရနံ႔သစ္
တေန႔လုံးလုံး
ဒါဟာလမ္းမေပၚမွာေၿပာတဲ့စကားေတြ
လက္ပတ္နာရီက ဘယ္အခ်ိန္တည္းကရပ္ေနတာကုိ
ေမးဖုိ႔မလုိသလုိေပါ့…
အခုဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလည္းလုိ႔စကားစတယ္
မေန႔ကအခ်ိန္ပဲေလ…
ေရွ႕ေလးနည္းနည္းတုိးရင္ေကာင္းမယ္…
ေရခဲေရမေရာင္းေတာ့တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလည္း
ေရသန္႔ဘူးေတြေရာင္းေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္ကစလုိ႔ပဲ
ဘယ္အခ်ိန္စစအေရးမၾကီးဘူး…
အေရးၾကီးတာက ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလည္းဆုိတာ
လမ္းမကလမ္းေလွ်ာက္ရတာ မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူး
ေစ်းသည္ေတြတအားမ်ားတယ္…
ေရာင္းစရာရွိတာနဲ႔ လမ္းမေပၚထြက္လာတာပဲ…
ဘာေရာင္းေရာင္းလမ္းေပၚမွာေရာင္းရတာပဲ…
ေစ်း………
တန္း……..
ထဲ………...
က…………
လူမလာဘူးေလ…
အစ္ကုိယ္ဘယ္ေလာက္ေပးခ်င္လည္းေၿပာၾကည့္ေလ
ေစ်းဦးေပါက္မုိ႔ နည္းနည္းတုိးၾကည့္ပါ…
ေဟ့ ေရွ႕ဆက္မတုိးနဲ႔ကားေကြ႔လာၿပီ…
လမ္းမေကာင္းေတာ့ေရွ႕ဆက္ေမာင္းလုိ႔မရေတာ့ဘူး
ဒီကေနဘယ္ေလာက္ေ၀းေသးလည္း
ေရွ႕နည္းနည္းဆက္ေလွ်ာက္လုိက္ပါ
အဲဒီနားမွာ ေခ်ာက္ရွိတယ္ သတိထား…
ေစာေစာၿပန္မွၿဖစ္မယ္
ေၿခာက္နာရီေတာင္မထုိးေသးဘူး ကားခကေစ်းတက္ၿပီလား
ဒီေခတ္ထဲမွာဒီေစ်းနဲ႔မရေတာ့ဘူး…
ရွင္ဘယ္သြားအိပ္ေပ်ာ္ေနတာတုန္း…
တေန႔လုံးလုံး
တေန႔လုံးလုံး
စာေမးပြဲက်လုိ႔တဲ့ သူ႔အေဖကရုိက္တာေလ
ဘ၀အရႈိးရာေတြသိပ္မ်ားေနလား
ကေလးကဆုိးတာမဟုတ္ဘူး…
ေခတ္ၾကီးကုိက…..
မုိးလႈိင္ည
ႏုိင္ငံေရးဟာ gunမ်ားၾကားထဲ ပ်ံသန္း ေနရတဲ့ငွက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ အသံစမ္း ေနရတဲ့လက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ သံဃာကိုေတာင္ သတ္ရဲတဲ႔ ေသနတ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ပင္လယ္လို ျဖဲထားတဲ့ ပါးစပ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ကမၻာအႏွံ႔ က အာခံၾကမယ့္ သိမ္းငွက္တစ္ေထာင္
ႏုိင္ငံေရးဟာ အေမရိကန္ကို သြားဖို ႔လက္မွတ္တစ္ေစာင္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ ေသြးထဲက မီးထေတာက္မယ့္ သူပုန္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ အက်င့္မေပ်ာက္တဲ့ ေခြးျမီးေကာက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ခြပ္ေဒါင္းေတြ လက္ထဲက ဝရဇိန္လက္နက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေမ်ာက္ေတြ လက္ထဲက အုန္းသီးတစ္လံုး
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေသြးနဲ ့ေရးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္၊စက္တင္ဘာ သမိုင္း
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေရေပၚမွာေရးလိုက္တဲ့ ေၾကျငာခ်က္ တစ္ေစာင္
ႏုိင္ငံေရးဟာ အေရျပားေပၚမွာ ၾကက္သီးေတြ စီးဆင္းသြားေစတဲ့ ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘေလာ့ေတြထဲမွာ အေညာင္းမိေနတဲ့ ေကာ္ပီ သတင္းတစ္ပုဒ္
ႏိုင္ငံေရးဟာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့ဗိုက္ထဲက တဂီြဂီြထြက္လာတဲ့ တကယ့္အမွန္
ႏုိင္ငံေရးဟာ မီဒီယာေပၚမွာ ဆရာသမား တစ္ေယာက္ ဇြတ္အတင္းလုပ္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ့ အသံ
ႏုိင္ငံေရးဟာ ပါးစပ္ပိတ္ေနရတဲ့ လူထု
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေၾကးမံု စကၠဴစုတ္ထဲက အကၡရာအစု
ႏုိင္ငံေရးဟာ အာဟာရ ျပတ္ေနတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေဒၚလာငတ္ ေနတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ေထာင္ထဲမွာ လူမသိသူမသိ ေသသြားရွာတဲ့ အညတရ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္
ႏိုင္ငံေရးဟာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သတ္မွတ္လိုက္တဲ့ အေဝးက အာဇာနည္ တစ္ေယာက္
ႏိုင္ငံေရးဟာ မိစၦာတို႔ရဲ ႔ လူသတ္ကြင္း တစ္ကြင္း
ႏုိင္ငံေရးဟာ အီလစ္တို႔ရဲ ႔ ကစားကြင္း တစ္ကြင္း
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘတ္စ္ကားၾကပ္ၾကပ္ေပၚမွာ တိုးေဝွ ့ေနရတဲ့ နံနက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ၾကယ္ေတြဘယ္ေလာက္ထြက္ထြက္ လင္းမလာေသးတဲ့ည
ႏုိင္ငံေရးဟာ လမ္းမေတြ ေပၚမွာ ေျခဗလာနဲ ့ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေျခေထာက္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဖိနပ္နဲ ့မေတာ္လို႔ အျဖတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဖေနာင့္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ငါတို႔ေမြးထားရမယ့္ တေစၦတစ္ေကာင္
ႏုိင္ငံေရးဟာ ပုပ္ပြေနတဲ့ အေသတစ္ေကာင္
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ႏုိင္ငံေရးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ့စကားတစ္ခြန္း
“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ၿပီး၊
သူေတာ္ေကာင္းေတြမွသာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္”
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ႏုိင္ငံေရးဟာ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ ့စကားတစ္ခြန္း
“ငါ့ လက္ဝဲက လူကိုလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္တယ္၊
ငါ့လက္ယာက လူကိုလည္း ဒီလိုပဲ အားမနာတမ္း ၾကည့္တယ္၊
ေစတနာ အေခ်ာင္းလည္းမျမင္ဘူး၊
အျပားလည္းမျမင္ဘူး”
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ထည့္ေလွာင္ထားတဲ့ စစ္ဖိနပ္တစ္ရံ
ႏုိင္ငံေရးဟာ ဆူးေလဘုရားနားက ပစ္ခတ္သံ
ႏုိင္ငံေရးဟာ အခ်စ္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္နဲ ႔ ကိုေစာေဝ ပစ္လို္က္တဲ့ မိုးၾကိဳး
ႏုိင္ငံေရးဟာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ လြတ္က်သြားတဲ့ ျမိဳ ့ေတာ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ စက္တင္ဘာ မိနစ္မွာ တုိင္ထိျပီး ျပန္ထြက္လာတဲ့ ေဘာလံုးတစ္လံုး
ႏုိင္ငံေရးဟာ အတၱလက္အိတ္ေတြ စြပ္ျပီး ထိုးေနၾကတဲ႔ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ လက္သီး
ႏုိင္ငံေရးဟာ “လက္နက္”နဲ႔ “ဓားျပတိုက္ခြင့္” လဲလွယ္ထားတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ႏုိင္ငံေရးဟာ ယားနာေတြကို ဖံုးဖို ့ထဘီရွည္ရွည္ ဝတ္ျပီး ကၠဳေျႏၵရွင္ေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ အပ်ိဳမ
ႏုိင္ငံေရးဟာ မိတ္ကပ္ေတြဖို ့ထားတဲ့ ေတာတြင္း ဥပေဒသ
ႏုိင္ငံေရးဟာ ညစ္ေပတဲ့ လက္ေတြနဲ ့အိုးမည္း အသုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာ
ႏုိင္ငံေရးဟာ တလြဲဘာသာအျပန္ခံလိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ႏုိင္ငံေရးဟာ တစ္ေတာလံုး စိမ္းစုိဖို ့ကိုယ္စီ ေဝဆာေပးရမယ့္ သစ္ပင္
ႏိုင္ငံေရးမွာ ၾကြက္ခုတ္ဖို ့က အဓိက
ႏုိင္ငံေရးဟာ ငါတို႔ မေျဖၾကပဲ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ပုစ ၦာ
ႏိုင္ငံေရးဟာ ေပါက္ကြဲ ေစခ်င္ေဇာနဲ ႔ ငါတို ႔အားလံုးေမွ်ာ္ေနရတဲ့ ကတၱီပါ ဗံုးတစ္လံုး။
ေကာင္းကင္ကို
အစိမ္းေရာင္နဲ ့ေရးထားတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့တဲ့ စကားနဲ႔ ဆရာၾကီးေဒါက္တာ သန္းထြန္း ေရးခဲ့တဲ့ စာပါ။ ဆရာၾကီးေဒါက္တာ သန္းထြန္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားက ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ေျပာခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ဆရာေတြကို ေျပာခဲ့တာပါ။
သူအေၾကာင္းက
လူေတြၾကားထဲမွာေၿပာလုိ႔မေကာင္းဘူး…
သူ႔ဆီမွာတန္ဖုိးမရွိဘူးလုိ႔
သူမိသားစုကက်ိန္းေသေပါက္ယုံၾကည္ထားတယ္
သူကလက္ေၾကာမတင္းဘူး
သူကေပၚေက်ာ့ေနတယ္
အခ်ိန္ေတြကုိ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ
ၿဖဳန္းတယ္
သူရဲ႕အေရးတၾကီးဆုိတာ
ပရီမီးယားလိဒ္နဲ႔ ခ်န္ပီယံလိဒ္မွာပဲရွိတယ္
သူဟာ
ဘာလုပ္လုပ္ ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕ပဲ
သူဟာဘာမဆုိဆင္ေၿခေပးဖုိ႔
၀န္မေလးသူေပါ့
သူ႔ကုိ သူ႕ပါတ္၀န္းက်င္ကလည္း
အေလနေတာလုိ႔ေခၚဖုိ႕၀န္မေလးဘူး
အဲဒီကိစၥကုိ သူကအေရးလုပ္ၿပီး
စဥ္းစားဖုိ႔အခ်ိန္မရဘူး
သူရဲ႕ ညေနေစာင္းခြင္က်
ဂဏန္းေလးေတြ ပါ၀ါမခ်ိန္းဖုိ႔လုိတယ္
သူက ညက်ရင္ ကုိရီးယားကားထက္
ဓါတ္တုိင္ေအာက္မွာ
ပဆစ္ေခါက္ရတာကုိ ပုိစိတ္၀င္စားတယ္
တီဗီ အစီအစဥ္ေတြၿပီးလုိ႔
ပါတ္၀န္းက်င္က ပဆစ္ေခါက္သံၾကားရင္
လူေတြက အေလနေတာတစ္ေယာက္
အိမ္ၿပန္ခ်ိန္မေရာက္ေသးဘူးလို႕
ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾကတယ္…
သူအေၾကာင္းက
လူေတြၾကားမွာေၿပာလုိ႔မေကာင္းဘူး
လူေတြကသူ႔အေၾကာင္းကုိအၿမဲတမ္းမေကာင္းေၿပာတယ္..
သူကေတာ့လူေတြအေၾကာင္းကုိ
ဘယ္ေတာ့မွမေကာင္းမေၿပာဘူး…။
မုိးလႈိင္ည
(၀န္ခံခ်က္-ကဗ်ာဆရာ ေနမ်ဳိးရဲ႕ လူပ်င္း ကဗ်ာမ်ားကုိ
ႏွလုံးသား အကုိးအကားနဲ႔
ကမာၻဦးကတည္းကက်မ္းစာ
ပုထုဇဥ္ဟူသမွ်
ဘယ္သူမွဖတ္လုိ႔ မၿပီးရွာဘူး…
ခံစားမႈရဲ႕ ေစခုိင္းခ်က္နဲ႔
ေလ့က်က္ခဲ့ရတဲ့
ဘာသာစကား
ဘယ္သူမွလည္းတတ္ေၿမာက္မသြားရွာဘူး…
သံသရာဆြဲဆန္႔လုိ
ဘယ္ေလာက္ပင္ရွည္ရွည္
ရင္အုံထဲထုိးခတ္သြားတဲ့ မာလာေဆာင္
အိပ္မက္ဆုိးေတြအတြက္
တစ္ေရးႏုိးမွ ထငုိရတဲ့
ကုိေပါ….
ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာၿဖစ္ခဲ့ေစတနာတခ်ဳိ႔
ပ်ိဳၿမစ္တဲ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး
အံက်ိတ္ေတာက္ေခါက္
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔
ေၿခဦးတည့္ရာေလွ်ာက္သြားမိတဲ႔
ညေနေစာင္း…
ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးဆုိတဲ့နာနာက်င္က်င္
စကားလုံးမ်ား…
ေပ်ာ္ရဲ႕လားလုိ႔ မေရမရာေမးခြန္းမ်ဳိးကုိ
ရုတ္တရုတ္ေခါင္းၿငိမ့္လုိက္သလုိမ်ဳိး
အရြယ္သုံးပါးစလုံး
အၿပင္းအထန္မွီ၀ဲခ်င္
နတ္ေဆးတစ္မယ္
၀ီစကီခပ္ၿပင္းၿပင္းတစ္ခြက္ကုိ
ေဆာ္ဒါမပါပဲ ေမာ့လုိက္ရသလုိ
ဘ၀တစ္ခုလုံး ပူၿပင္းလွ်တရီေ၀သြားတဲ့အၿဖစ္ကုိ
ဆုိေတာ့မယ္…. အခ်စ္လုိ႔….။
မုိးလႈိင္ည
ေၿဗာင္းဆန္ေအာင္ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္လြန္းလုိ႔
ဒီငရဲကုိ ငါရခဲ့တယ္
ဘ၀အသစ္တစ္ခုကုိ
ခႏၵာအေဟာင္းတစ္ခုနဲ႔ ၿပန္စလုိ႔ၿဖစ္္မလား
အၿမစ္က ခၽြတ္လွဲလုိက္တဲ့သစ္ပင္လုိ
ငါ့စိတ္ဟာ ငါ့အသက္မွာ အညႊန္႔မတက္ႏုိင္
ငါေလွ်ာက္မယ္
`ပုလဲရတနာလမ္း´ကေလးဆီကေန
သံသရာတစ္ဖက္စြန္းအထိ
လေရာင္ေပၚ
ေမွာင္ေနတဲ့ငါ့စိတ္ဟာ
အရိပ္က်လုိ႔
ငါ့သားေရဖိနပ္က ေညွာ္နံ႔ဟာ
လမ္းေဘး၀ဲယာက အိမ္တံခါးေတြကုိ
ေခါက္ႏႈိးတယ္။
`ညဥ္႔နက္လွခ်ည္လားငါ့ညီရယ္´တဲ့
ဟုတ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္အသားဟာညထဲမွာၿမဳပ္၀င္ေနခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ညရဲ႕ေၿခဆစ္လက္ဆစ္
ၾကယ္ကေလးေတြ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ေတာက္ပလုိ႔
ဒီညကုိ အရသာမၿဖစ္ဘူးလားကုိယ့္လူ
ဒီညထဲငါ့ရဲ႕ အဆိပ္ကုိဖိတ္ခ်လုိက္ရမလား ကုိယ့္လူ
ေသာက္ေနဆဲ စီးကရက္လုိ
ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းကုိ ထုိးေခ်လုိက္ရမလား ကုိယ့္လူ
စိတ္ထဲ အညဳိအမည္းစြဲေနလည္း
ငါ့ေၿခေထာက္ေတြ ေက်ာက္ေဆာင္လုိ ခုိင္ၿမဲဆဲ
ငါ့ဆီအေရာက္ ငါ့အိမ္ကုိဆြဲယူေနတုန္းပဲ…။ …။
ေမာင္ဖီလာ
(စရဏမဂၢဇင္း၊ ၂၀၀၅)
က်ီးကန္းနဲ႕ ဘုိဟီးမီးယန္းမ်ားစာအုပ္မွ
လူေတြအားလုံး
ပြဲေတာ္ကုိ၀တ္ဆင္ထားၾကတယ္
ပြဲေတာ္က ငါနဲ႔မေတာ္ဘူး…
ပြဲေတာ္ကုိအားလုံးကေမ်ာ္ေနၾကတယ္
အခုပြဲေတာ္ေရာက္လာၿပီ
ပြဲေတာ္မွာ…
လူတခ်ိဳ႕အဆမတန္သုံးၿဖဳန္းလုိ႔
ပြဲေတာ္ကုိ
လူတခ်ဳိ႕ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားလုိ႔
ပြဲေတာ္ကုိ
လူတခ်ဳိ႕ကေလာင္းကစားလုိ႔
ပြဲေတာ္မွာ
အလစ္သမားကအလစ္ေခ်ာင္းလုိ႔
ပြဲေတာ္မွာ ရဲတစ္ေယာက္က
မူးၿပီးေဟာက္ေနတယ္
ပြဲေတာ္မွာေဂါပကလူၾကီးကက်ိတ္ၿပီးၿပဳံးတယ္
ေလာင္းကစားဒိုင္ကတက္တက္ၾကြၾကြၿပဳံးတယ္
ပြဲေတာ္ကုိ တခ်ဳိ႕ကအေပ်ာ္လာတယ္
ပြဲေတာ္မွာ တခ်ိဳ႕ကအေဖာ္ရွာတယ္
ပြဲေတာ္မွာ နာမည္က်လာတဲ့သရုပ္ေဆာင္က
ဇာတ္၀င္ကတယ္
ပြဲေတာ္မွာ နာမည္ၾကီးလာတဲ့
ဇာတ္မင္းသားက စေတ့ရႈိး၀င္ဆုိတယ္
ပြဲေတာ္ဟာတလြဲတေခ်ာ္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ
ပြဲေတာ္မွာ အိပ္ကပ္ဗလာနဲ႔ ေဘာ္လာခ်က္တဲ့လူရွိတယ္
ပြဲေတာ္မွာ ေငြစကၠဴအထပ္လုိ္က္နဲ႕ဟန္တ၀င့္၀င့္နဲ႔
ေတာသေဠးသားလည္းရွိတယ္…
ပြဲေတာ္ဟာ
ဖုတ္ဖတ္ခါထၿပန္သြားေတာ့
ပြဲေတာ္ကုိတစ္ႏွစ္လုံးေမ်ာ္ေနတဲ့
လူေတြက်န္ခဲ့တယ္…
ပြဲေတာ္ကုိတစ္ႏွစ္လုံးၿပန္ေၿပာေနတဲ့
လူေတြက်န္ခဲ့တယ္…
စဥ္းစားစရာပဲ
ပြဲေတာ္ဟာပြဲေတာ္ကုိ၀တ္ဆင္မထားဘူးတဲ့
မုိးလႈိင္ည
လူဘ၀ ရခဲတဲ့ႏွစ္မ်ား
အသူရကာယ္ဘ၀ ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ား
ေပတဘ၀ ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ား
ေဒ၀ဘ၀ ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ား
သုခီအတၱာနံ ပရိဟႏၱဳ ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ား
သမီးတစ္၊ သားတစ္ ရဲခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ား
ဘာမွ မၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ား
ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာ ၿပႆနာေကာင္
ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာ ေၾကာက္ေခ်းအုိး
ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာ ရွပ္ကီဘဲ
ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာ တစ္ကုိယ္ေကာင္းသမား
ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာ ကေလး၊အရူး၊သဘင္သည္
ရခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာ ဘ၀ေတြကူခဲ့
မိတၱဴေတြကူးခဲ့၊ ေရကူးၿပဳိင္ပြဲ ၀င္ကူးခဲ့
စာေတြခ်ကူးခဲ့၊ ေရာင္စုံဓါတ္ပုံေတြကူးခဲ့
မ်က္စိနာနဲ႔ တီဘီကူးခဲ့
ၿမစ္ၾကီးငါးသြယ္၊ ပင္လယ္၊ သမုဒၵရာကူးခဲ့
လမ္းမေပါင္းရာေထာင္ကူးခဲ့၊ တံတားအစင္းစင္းကူးခဲ့
ဆန္းဆန္းၿပားၿပား စိတ္ကူးေတြကူးခဲ့
ကူးခဲ့သမွ်ဇာတ္လမ္း အခန္းခန္းမွာ
အုိး မုိင္ေဂါ့ေတြနဲ႔သာ ေတြခဲ့ရ
ေနာက္ထပ္ အုိး မုိင္ေဂါ့ေတြနဲ႔သာ ထပ္ေတြ႔ရ
အစားၿပန္မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလားကြယ္…။…..။
ေမာင္ၿပည့္မင္း
ဖက္ရွင္မဂၢဇင္း၊၂၀၀၀၆
(တစ္ေယာက္ခ်င္းကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္)
ထုိစာအုပ္ကုိငွားရမ္းေပးတဲ့ေနၿခည္ကုိေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္
