Saturday, January 26, 2008

ေဖေဖာ္၀ါရီသို႔ တမ္းျခင္း ( ၁ )

ငါ႔အႏုပညာ စြပ္ေၾကာင္းရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး

မင္းကိုလြမ္းတဲ႔ အလြမ္းေတြက

ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္ခဲ႔တယ္ … ေဖေဖာ္၀ါရီ

မေတာ္တဆအသည္းကြဲခဲ့ရာက

ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာသူလို႔

ဆရာသစၥာနီက သူ႔ကိုယ္သူဖြင္႔ဆုိဖူးေတာ႔

ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ႔ဖူးလုိ႔

အေသအခ်ာအသည္းကြဲခဲ႔ရတာငါေပါ႔ … ေဖေဖာ္၀ါရီ … ။

ငါ႔ရင္ထဲမွာ ျမည္တဲ႔ေခါင္ေလာင္းသံဟာ

မင္းနာမည္အထပ္ထပ္

ရာစုႏွစ္တစ္ခုလံုး ေျမေအာင္းခံလုိက္ရတဲ႔

၀ိုင္အရက္ေတြလို

ငါ႔ႏွလံုးေသြးေတြ ပူျပင္းရွတကုန္ၿပီ … ။

Suzuki R+ ေတြကို ျမန္မာျပည္အတြက္

စီးေရတစ္ေထာင္ေက်ာ္ထုတ္လုပ္ေတာ႔မယ္တဲ႔

သံုးေထာင္က်ပ္တန္ စက္ယက္ကန္းတစ္ရံနဲ႔

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပလက္ေဖာင္းေတြကိုု သစၥာႏွံခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ေျခေထာက္တစ္စံုဟာ

မီးပ်က္ေနတဲ႔ မီးပိြဳင္႔ေတြၾကားမွာ

တုန္႔ဆိုင္းမသြားခဲ႔႔ပါဘူး

ရာစုသစ္တစ္ခုလံုးကို မာေရေက်ာေရ

ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ႔ဖူးတယ္ … ။

ဒီကဗ်ာေတြ ေရးျဖစ္တာတစ္ခုပဲ

ငါ႔ရင္ထဲမွာ အဖတ္တင္က်န္ခဲ႔တယ္

အခ်ိန္ယႏၱယားတစ္ခုလုံးကုိ

ပလက္ေဖာင္းကေဖးမွာအရည္ေဖ်ာ္ေသာက္ပစ္လို႔

မင္းအတြက္ကအပ်င္းေၿပၿပန္ေၿပာစရာ

အခ်စ္ပုံၿပင္တစ္ပုဒ္ေပမယ့္…

ငါ့အတြက္ေတာ့ ႏွလုံးေသြးနဲ႔ေရးခဲ့တဲ့

ငါ့ဘ၀သမုိင္းဖတ္စာပါ…

အဲဒါကုိ ေက်ာက္သားနံရံနဲ႔

လၿပည့္၀န္းပလာဇာကလည္းမသိၿပန္ဘူးတဲ႔

ငါ့အခ်စ္စစ္ေတြအတြက္

ငါ့ဘက္ကေထာက္ခံခ်က္ေတြနည္းပါးလြန္းပါတယ္

ေဖေဖာ္၀ါရီ….

ညဦးပုိင္း ပြဲခ်ိန္အၿပီးမွာ

သမၼတရုပ္ရွင္ရုံထဲကလွ်ံထြက္က်လာတဲ႔

စုံတြဲေတြကုိေငးရင္း….

ေယာက္လမ္းကားမွတ္တုိင္မွာ

ေယာက္ရက္ခတ္ေနတဲ့အေတြးေတြနဲ႔

ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားတဲ့ေဆာင္းညတစ္ခ်ိဳ႕

ငါ့ၿပကၡဒိန္မွာထပ္တုိးသြားခဲ့ရဖူးတယ္….

ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္

ငါ့ရဲ႕ၿပင္းထန္ဆုံးေပးဆပ္ႏုိင္မႈက

ငါ့ကဗ်ာကုိေဖာ္ၿပထားတဲ့ မဂၢဇင္းမွာ

လက္မွတ္ထုိးေပးႏုိင္ရုံပါ…

စူပါမားကက္နံရံမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့

ႏွစ္ေသာင္းခြဲတန္လက္ကုိင္အိတ္ကုိ

မင္းေငးေနတဲ့မ်က္၀န္းမ်ိဳးက

ငါ့စိတ္အားငယ္မႈကုိ ငရဲတြင္းထဲထိပစ္ခ်တယ္

ငါမေအာင္ၿမင္ခဲ့တာအေသအခ်ာေပါ့…။

တစ္ရက္ေတာ့ေလ

ဆဲလ္ဖုန္းတစ္လုံးရဲ႕ Ring Tone က

ငါ့ရင္ခုန္သံကုိၿဖတ္ေတာက္လုိ႔

မင္းနဲ႔ငါစိတ္ၿခင္းမနီးစပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး

လက္တစ္ကမ္းက ဓားသြားအစင္းစင္းဟာ

ခုခံၿခင္းကင္းတဲ့ ငါ့ကုိထုိးစုိက္တယ္…။

ဒါ…

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာေလ…တဲ့

သံခင္းတမန္ခင္းအၿပံဳးနဲ႔ မင္းမိတ္ဆက္ေပးတဲ့လူ

ၾကြယ္၀မႈေတြနဲ႔ မင္းကုိသိမ္းပုိက္ႏုိင္ခဲ့တဲ့လူ

ဆန္႔ထားတဲ့လက္ကုိ မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႔ရုတ္လုိက္ေတာ့

မင္းကငါ့ကုိလူမႈေရးမသိတတ္သူလုိ႕

အၿပစ္တင္အထင္ေသးတဲ့မ်က္၀န္းနဲ႔ၾကည့္

ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္

မင္းမသိလုိက္ဘူး…

ငါ့၀င္ေလထြက္ေလမွာ

အဓိပါယ္မဲ့ေသးဆုံးသြားခဲ့တာ….။

မုိးလႈိင္ည

Friday, January 25, 2008

ဓါတ္တုိင္၀င္စားတဲ့ လူ

လမ္းေတြကုိထြန္းလင္းၿပဖုိ႔ပါပဲ

ဘယ္ခရီးမွငါမသြားဖူးဘူး…

တခ်ိဳ႕ကမသိလုိက္မသိဘာသာေပါ့

ငါ့ေအာက္ကၿဖတ္ေလွ်ာက္တယ္

တခ်ိဳ႕က ငါ့ကုိေမာ့ၾကည့္ၿပီးမွ

ငါ့ထက္ပုိလင္းတဲ့အရပ္ကုိ

ထြက္ခြာသြားေပါ့….။

တခါတရံ

ငါ့ကုိယ္ငါ ေမွာင္မုိက္မိတဲ့အခါ

တခ်ိဳ႕ရဲ႕ဆဲေရးသံေတြ လြင့္ပ်ံလာခဲ့တယ္

ငါဟာဓါတ္တုိင္ပါ….

ဘယ္ခရီးမွငါမသြားဘူး…

လမ္းေတြကုိထြန္းလင္းၿပဖုိ႔ပဲ

ငါ့ဆီမွာအသက္ရွိတယ္လို႔

တစ္ေယာက္ေယာက္ကယူဆလုိက္တဲ့ေန႔မွာ

ငါေသဆုံးသြားခဲ့တယ္

ငါဟာဓါတ္တုိင္၀င္စားတဲ့လူၿဖစ္လုိ႔…။

မုိးလိႈင္ည

Sunday, January 20, 2008

ကြန္ကရစ္ေထာင္ေခ်ာက္

ရႈခင္းကုိအခန္းထဲတုိး၀င္လာဖို႔

ငါၿပတင္းတံခါးကုိဖြင့္လုိက္တယ္

ရႈခင္းကအခန္းထဲထိေလွ်ာက္မလာဘူး

အာရုံတစ္ဆုံးဆြဲဆန္႔ၾကည့္တာေတာင္

ငါ့ကုိယ္ငါစိမ္းလန္းမလာဘူး…

နံရံရဲ႕ၿမင္ကြင္းက နံရံကုိကာဆီးလုိ႔

အေမနဲ႔ရြာကုိထည္႔ဖြက္ထားတဲ႔

ငါ့ေက်းလက္ပန္းခ်ီကားေလးမႈန္၀ါးလုိ႔

ငါ့ကုိယ္ငါအနံ႔ခံမိေတာ့

ပုပ္ပုပ္သုိးသုိးအဂၤေတနံံ႔ရတယ္

ဘ၀ဆုိတာ

နံရံကုိတြယ္တက္ေနတုန္း နံရံကကုိယ္ၿပန္ပိတာ

အခါခါ……။

မိုးလႈိင္ည

Sunday, January 13, 2008

ေန႔ရက္မ်ားကုိေတြ႔ဆုံၿခင္း

အေတာင္ပံဆုိတဲ့စကားစုထဲ

ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးကုိထုိးထည့္ေတာ့

ေကာင္မေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားစုိစုိမွာ

ခ်စ္ၿခင္းကၿပတ္လွ်လြယ္တယ္

တံခါးကုိတြန္းဖြင့္လုိက္ရင္

ညွင္းသုိးသုိးေလကႏႈတ္ဆက္သလုိ

လူနာေဆာင္အမွတ္ေၿခာက္....

ပန္းသီးဆြတ္ခ်င္တဲ့အုတ္ကီးေတြ

အမွတ္မထင္၀င္ခဲ့မိတယ္

အမွတ္မထင္ၿပန္ထြက္သြားေပါ့

ဖ်ားနာေနတဲ့ဆရာ၀န္နဲ႕လမ္းမွာေတြ႔ေတာ့

ေသၿခင္းတရားကုိၿပင္ဆင္ဖုိ႔လုိမလားစဥ္းစားမိတယ္

မလုိဘူး........

ေမြးဖြားလာဖုိ႔ကလည္းၿပင္ဆင္ခ်ိန္မွမရခဲ့တာ

သိမွတ္မွားခဲ့တယ္

ေနမင္းဟာပင္လယ္ထဲကုိမခုန္ဆင္းခဲ့ဖူး

ကမ္းေၿခဟာ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကုိ

လိမ္ညာဖုိ႔ၾကိဳးစားဆဲ............။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, January 8, 2008

အေမ့သားက ကဗ်ာေရးတယ္

ကဗ်ာေရးဖုိ႔အတြက္

ကၽြန္ေတာ္လူလုပ္ေနတာပါဆုိေတာ့

တခ်ိဳ႕ကေမးေငါ့ၾကတယ္…အေမ

မြဲခ်င္တဲ့ေခြးၿပာပုံကုိပဲေရြးတယ္လုိ႔

ၿပာပုံထဲက အေႏြးဓါတ္က

သုိးေမြးထည္ယဥ္ေက်းမႈၿမင့္ၿမတ္တာ

ဘယ္သူေတြသိတတ္မလဲ…..။

ကုိယ္ဟာကုိယ္ေတာင္

လူေမြးလူေတာင္မေၿပာင္လုိ႔

ေၾကြးေဟာင္းေတြမေၾကခဲ့ဘူး…။

အေမ့ ေက်းဇူးဘန္းၿပၿပီး…

တၿခားမိသားစုေတြရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကုိ

အဖုိးတန္တဲ့အရာေတြၿဖစ္ေအာင္

ကၽြန္ေတာ္အသြင္ေၿပာင္းမေပးတတ္ဘူး…အေမ

ကၽြန္ေတာ္ရုိးသားခဲ့ပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္ရင္ဆုိင္ရတဲ့ေခတ္က

အဲဒီေလာက္နဲ႔မလုံေလာက္ဘူးတဲ႔…အေမ

အေမ့သားက ကဗ်ာေရးရုံပါ

ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ဘူး ဘာမွမရႈပ္ခဲ့ဘူး

အမွန္တရားအတြက္ဆုိ

သားဖြားၿပီးစ က်ားသစ္မလုိ

ရန္လုိေနတတ္တာတစ္ခုပါ…

ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာဗ်ဴဟာမရွိဘူးလုိ႔

ေကာက္က်စ္သူေတြကေ၀ဖန္ၾကတယ္

ကၽြန္ေတာ္ကအရုိင္းဆန္ရုံသက္သက္ပါ

မယုတ္မာခဲပါဘူး…အေမ

ဒီဘ၀မွာမေၾကခဲ့တဲ့အေမ့အေၾကြးေတြအတြက္

သံသရာမွာကၽြန္ေတာ့္အေမ ထပ္လုပ္ပါ…

အခုေတာ့သားကဗ်ာေရးပါရေစ

စာနာမႈေတြဆီ

ေလာကလွည္းအိမ္ကုိ

ၿမင္းအုိၾကီးတစ္ေကာင္လုိဆြဲယူေနပါရေစ..အေမ

မုိးလႈိင္ည

အလင္းႏွစ္မ်ားရဲ႕ဘာသာစကား

ၾကယ္ေၾကြေတြအားလုံးရဲ႕အသံေတြကုိ

စုခ်ည္ထားတဲ့

နံရံေလးဘက္ႏွလုံးသားတစ္ခု

ကမာၻေၿမရဲ႕အလင္းႏွစ္မ်ားကုိထုဆစ္ခဲ့တယ္

ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းရဖုိ႔…

အသက္ေသြးကုိမွကားစင္တင္မီးရႈိ႕ခံခဲ့တယ္

နံရံေတြအားလုံးက

အမွန္တရားကုိတားဆီးမရႏုိင္တဲ့အခါ

ဘာသာစကားမ်ား

အဓိပါယ္မ်ား

၀ိေရာဓိမ်ား….

ၿပတ္သားရွင္းလင္းတဲ့ အၿမင္ဓါတ္ရသ

ႏွလုံးသားနဲ႔ဦေႏွာက္ကုိထုိးေဖာက္ခဲ့တယ္

အလင္းႏွစ္မ်ားစြာေပမယ့္….

သစၥာတစ္ခုတည္းသာ….။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, January 6, 2008

အလြမ္း

အလြမ္းတဲ့....
ငါ့ရင္ထဲကုိမုန္တုိင္းလုိေခ်မြတယ္...
အဲဒီဟင္းလင္းၿပင္ထဲမွာ
သတိရၿခင္းေတြစုဖြဲ႔လုိ႔...
ၾကယ္ေလးတစ္စင္းနဲ႔ ...
အဆက္အသြယ္မရတဲ့ည
တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ခ်ားၿခင္းေတြၾကီးစုိး
ငါ...အလြမ္းကဗ်ာေတြကုိရုိက်ိဳးခဲ့ရတယ္..
အလြမ္းကုိ
ကဗ်ာဆရာေတြဘယ္ေလာက္ဖြဲ႔ဖြဲ႔
ငါ့ႏွလုံးသားကုိ မွီေအာင္ မဖြဲ႔ဆုိႏုိင္ဘူး
ငါေရးတဲ့...စကားလုံးေတြထက္
ငါပုိလြမ္းခဲ့ရတယ္....
ႏွလုံးသားကလြဲလုိ႔...ခံစားခ်က္ေတြကုိ
ဘယ္သူမွသက္ေသမၿပႏုိင္ခဲ့ဘူး...
အလြမ္းပဲေလ...
ငါ့ရင္ခြင္ကုိ မုန္တုိင္းလုိေခ်ခဲ့တယ္....

မုိး...

Thursday, January 3, 2008

လူ၀င္စားေတြထုိင္တဲ့ကေဖး

ဂစ္တာတီးမယ္
ပန္းခ်ီဆြဲမယ္
ကဗ်ာေရးမယ္
ေအာင္ၿမင္လာတဲ့တစ္ေန႔က်ရင္ၿပန္ေပးမယ္
ငါတုိ႔ကုိ ေငြရင္စုိက္ထားစမ္းပါ
ဘဏ္တုိက္ၾကီးေတြရယ္...။
ေဆးေပါ့လိပ္ ပါးစပ္မွာခ်ိတ္
စိတ္ကူးေတြတြင္းတူးၾက
ေရနံတြင္းဆယ္တြင္းမွာ
တစ္တြင္းေလာက္ပဲေသခ်ာပါသတဲ့
အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာမွာ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္က ပုိက်ိန္းေသၾက
ဟုိတုန္းက...ပါရီလုိ
ကေဖးတစ္ခုခုမွာ ဆုံခ်င္ၾက
လူသစ္ဓာတ္သစ္နဲ႔
ဘ၀ေတြ ဘ၀ၿပီး ဘ၀ေၿပာင္းၾက...။
မြန္ခ်္လား
ၿမိဳ႕မၿငိမ္းလား
ဆီလ္ဗီယာပေလာသ့္
အခုတင္ အမည္ေၿပာင္းၿပီး ထြက္သြားတယ္...။
အႏုပညာဆုိတာ
ေက်ာသားရင္သားမခြဲၿခားဘဲ
လူေတာထဲ ပစ္ပယ္ခံဖုိ႔
ငါတုိ႔ ၿပန္လာၾကတာေပါ့ ။...။

၀င္းၿမင့္

က်ိန္ဆုိခံထားရတဲ့အလြမ္း

အဲဒီေန႔က
ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေနာက္ေက်ာမွာ
ဖုန္နံပါတ္ေလးခ်ေရးမိတယ္...
ဆက္သြယ္ေရးခုိေတြက
ရာသီဥတုမေကာင္းေၾကာင္းၿငင္းဆုိေတာ့
တိမ္ေတြကုိပဲအၿပစ္တင္ရမလား
ေကာင္မေလးေရ
မင္းနဲ႔ငါၾကားမုိးသားေတြပုိအုံ႔မႈိင္းလာတယ္

အဲဒီညက
ငါဆုိတဲ့သီခ်င္းေတြမွာအလြမ္းစာသားေတြ
ပုိမ်ားေနမလား...
ဘယ္ေတာ့မွမေၾကြတဲ့ဂစ္တာေလး
ဒီတစ္ခါေတာ့ငုိေၾကြးေနၿပီ...
ေကာင္းကင္မွာလည္းၾကယ္ေရာင္မလက္ေတာ့
သိပ္သည္းတဲ့အေမွာင္ထဲမွာပဲ
အ၀ါေရာင္တိမ္တုိက္ေတြရဲ႕အလ်ား

ငါ့ကုိဖမ္းစားထားတဲ့နတ္ဆုိးေတြရဲ႕
က်ိန္စာတစ္ထပ္ကုိ
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖြဲ႕ႏြဲ႔မိတယ္...။

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, January 2, 2008

ႏွစ္ကာလမ်ား

ၿပကၡဒိန္ေပၚကရက္စြဲေတြဟာ

ဘ၀ကုိဘာလုိ႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာလည္း

ေရြးခ်ယ္ခြင့္သိပ္မရတဲ့ႏွစ္ကာလေတြကုိ

ဆုံခဲ့ရတယ္....

ဘ၀ကုိစိတ္ကုန္လုဆဲမွာပဲ

ရင္ထဲကုိမီးစာထည့္တယ္...

ဆက္လက္ေလာင္ကၽြမ္းဖုိ႔

ႏွစ္သစ္ရဲ႕ႏႈတ္ဆက္စကားေတြမွာက

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစအထပ္ထပ္...

ငါအမွန္တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ပါရဲ႕လား

အိပ္မက္ေတြကုိေက်ာက္မခ်ေၾကး..

နာက်င္မႈေတြနဲ႔ေရြးယူထားရတဲ့...အခ်စ္စစ္ပါ...

ေလေၿပေတြကမသုိးမသန္႔

ႏွလုံးသားကမုန္တုိင္းရန႔ံေတြနဲ႔ယဥ္ပါးဖူးတယ္

က်က္သြားတဲ့ဒဏ္ရာေတြကုိရယ္ေမာဖုိ႔

က်န္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကာလေတြကုိၿပန္ေၿပာဖုိ႔

သကၠရ္ဇ္ေတြဟာအသက္ရွင္လွ်က္ရွိဆဲပါ....။

မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...