ရႈခင္းကုိအခန္းထဲတုိး၀င္လာဖို႔
ငါၿပတင္းတံခါးကုိဖြင့္လုိက္တယ္
ရႈခင္းကအခန္းထဲထိေလွ်ာက္မလာဘူး
အာရုံတစ္ဆုံးဆြဲဆန္႔ၾကည့္တာေတာင္
ငါ့ကုိယ္ငါစိမ္းလန္းမလာဘူး…
နံရံရဲ႕ၿမင္ကြင္းက နံရံကုိကာဆီးလုိ႔
အေမနဲ႔ရြာကုိထည္႔ဖြက္ထားတဲ႔
ငါ့ေက်းလက္ပန္းခ်ီကားေလးမႈန္၀ါးလုိ႔
ငါ့ကုိယ္ငါအနံ႔ခံမိေတာ့
ပုပ္ပုပ္သုိးသုိးအဂၤေတနံံ႔ရတယ္
ဘ၀ဆုိတာ
နံရံကုိတြယ္တက္ေနတုန္း နံရံကကုိယ္ၿပန္ပိတာ
အခါခါ……။
မိုးလႈိင္ည
အစ္ကိုေရ ကဗ်ာေလးေတြ
ReplyDeleteတာ၀န္မပ်က္လာဖတ္ပါတယ္
တာ၀န္လို႔ေျပာတဲ႔ေနရာမွာ
ကဗ်ာ ကေပးတဲ႔တာ၀န္ကိုေျပာတာပါ
အစ္ကို႔ကဗ်ာေတြက ဘ၀ဆန္ေပမယ္႔လည္းဖတ္ရတာ တကယ္ေကာင္းတယ္
အစ္ကို ကဗ်ာေပါင္းမ်ားစြာကို ဆက္လက္ေရးႏိုင္ပါေစေနာ္
အေမတိုင္း...အေမတိုင္း အစစအရာရာ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။
ReplyDeleteဆိုးသြမ္း