Tuesday, April 1, 2008

တုိ႔ဘ၀ေတြ

ေသာက္။ ေသာက္။

သူငယ္ခ်င္း။

ေသာက္။ ေသာက္။

ကေန႔ည

မင္းကုိငါေသာက္သလုိ

မင္းလည္းငါ့ကုိေသာက္ေပါ့

လူ႔ဘ၀ထဲ

ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေလးတစ္ပြဲေလာက္မွ

အရက္ေကာင္းေလးတစ္ခြက္မေလာက္မွ

ေသာက္စားမသြားရရွာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း

ပြဲေတာ္အုပ္ေတြနဲ႔ အၿမဲလြဲရွာတဲ႔

ေသာက္။ ေသာက္။ သူငယ္ခ်င္း

ေသာက္လည္းေသာက္

စားလည္းစား

စကားေတြေနာက္မွေၿပာ

မင္း ေမာေနမယ္

ေလာကထဲ

ဒုကၡေတြရင္ဆီးခံလုိ႔ မင္း ေရာက္ခဲ့တာ

အေပါက္အၿပဲ ဗရပြနဲ႔ ဘ၀ကုိ

ေပေပေတေတ မင္းရယူခဲ့တာ

ဘာကုိမွ

ထီမထင္တဲ႔ဟန္နဲ႔

အၿဖဴပတ္ကေလးတဖြာဖြာ

ဆံပင္ရွည္ေလးတစ္ရမ္းရမ္း

ဘုိဟီးမီးယန္းလုိလုိ ကဗ်ာဆရာလုိလုိ

မင္းဟာအႏုပညာဆန္တဲ႔ ဘုိဟီးမီးယမ္း

`စာတတ္ေပတတ္ၾကီး´ တဲ႔

တြင္းထဲခ်ကာနီး

မင္းညီက

အိမ္ထဲကအထြက္မွာ

`တစ္ေၾကာေတာ့ရွင္းသြားတာေပါ့´ တဲ႔

မင္းအစ္မက

ငါ ဘယ္လုိခံစားရပါ့

မင္းထြက္သြားေတာ့

မ်က္ႏွာကေလး လက္နဲ႔အုပ္

တုိင္ကေလးကြယ္ကာ ကြယ္ကာ

မင္းအေဖၾကီး ငုိရွာတယ္

မင္းေသတာ လူတစ္ေယာက္ပါလုိ႔

ငါဘယ္လုိေၿပာရပါ့

အသုဘဟာ

လူကေလးနည္းနည္း ေၿခာက္တီးေၿခာက္ခ်က္

ကနဖ်င္းမထုိး ပင့္သံဃာမပါ

မင္းရဲ႕ေနာက္ဆုံးခရီးဟာ

ဘယ့္ႏွယ္ပါလိမ့္လုိ႔

အရပ္ထဲက ေၿပာစမွတ္ၿပဳၾကမယ္

တုိ႔ဘ၀တုိ႔ကမာၻ

တုိ႔၀မ္းနာ တုိ႔ပဲသိတယ္သူငယ္ခ်င္း

ဆင္းဆင္းရဲရဲလူကသာမြဲတာ

ပစၥည္းမဲ႔မာနေလး လက္၀ဲလက္ထဲ

က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လုိ႔

ရုိးသားမႈ ၿမည့္ေနေအာင္ေသြးလုိ႔

မရွိခုိးႏုိး မလွစုန္းယုိး

လူဆုိးမဟုတ္ သူခုိးမဟုတ္

အဲဒီ့မဟုတ္မခံမ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္

မင္းဆုိလူမုန္းမ်ားခဲ့တာ

တစ္ေယာက္မ်က္လုံးထဲ တစ္ေယာက္ေဖာက္၀င္သလုိ

တစ္ေယာက္ရင္ထဲ တစ္ေယာက္ခြဲၾကည့္သလုိ

ငါ့အနား မင္းအၿမဲရွိခဲ့တာ

ခုေနခါ ဖြင့္ဟတုိင္ပင္စရာေပ်ာက္ေပါ့

ၾကံဳသမွ်ေတြ႔သမွ် ေၾကမြေနလည္း

ေလာကအေပၚ သေရာ္ေတာ္ေတာ္

ေပ်ာ္စရာလုိ သေဘာထားလုိ႔

ဆီမပါ ၿပားမပါ ထမင္းပူပူၾကီး ဆားၿဖဴးလုိ႔

ရက္ရက္စက္စက္ မင္း ေပြ႔ဖက္သြားခဲ့

ေသခါနီး

ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ေတာ့ဘဲ

လမ္းတကာ ဆုိင္တကာလွည့္လည္လုိ႔

ေသာက္စားၿခင္းမွာပဲ မင္းေပ်ာ္၀င္ေနေတာ့

မေသြးဘဲထားတဲ႔ဓားလုိ မင္းအေတြးအေခၚ

မင္းကုိယ္တုိင္အရည္ေဖ်ာ္လုိ႔

အေဟာသိကံလုိ႔ပဲ သေဘာထားရေတာ့မွာလား

သူငယ္ခ်င္း

အခုေတာ့မီးပ်က္သြားတဲ႔ဇတ္လမ္းလုိ

အခန္းဟာေလထဲမွာ တုိးလုိ႔တန္းလန္း

ႏွစ္သစ္ရဲ႕ဆန္းစတစ္ရက္မွာ

လူ႔ဘ၀ကုိ မင္းလက္ၿပထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ

ဘာေတြရင္းလုိ႔ ဘာေတြရခဲ႔လည္း သူငယ္ခ်င္း

ၿမိဳ႕သစ္ရဲ႕ ညခ်မ္းေတြထဲ မင္းငါ့ကုိထားခဲ့ၿပီေပါ့

ကေဖးဆုိင္မွာ အေ၀းေၿပးဂိတ္မွာ

ေသတင္းကုတ္မွာ ဘူတာရုံမွာ

မင္းကုိ ငါရွာတယ္

ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ အိပ္မက္ကုိ ရွာသလုိ

နတ္၀ွက္ထားတဲ႔ တုိ႔ရဲ႕ငယ္ဘ၀ကုိ ရွာသလုိ

မင္းကုိငါရွာတယ္။

မၿဖစ္ႏုိင္မွန္းသိသိနဲ႕

မင္းကုိငါတမ္းတမိပါရဲ႕

ၿပန္ထခဲ့ပါေတာ့ သူငယ္ခ်င္း

တုိ႔တစ္ေတြဘ၀ကုိ တစ္ကၿပန္စၾကရေအာင္။

ဟန္နရီမုိး

(အမွတ္ ၂၊ မတ္လ၊ ၂၀၀၈)

(ကဗ်ာအတြက္ ကဗ်ာဆရာဟန္နရီမုိးနဲ႔ စပယ္ၿဖဴ မဂၢဇင္းကုိ အထူးတလည္ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္)

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...