အတိိတ္ကုိလြမ္းရတာထက္
ပစၥဳပန္ကုိ လြမ္းရတာဆုိေတာ့
အက်ကေလးကလည္း ခပ္နာနာ
အနံ႔ေလးမၿပယ့္ တၿပယ္နဲ႔
ဂုဏ္ေတာ္ကုိရြတ္ခဲ့ရ
လူအၿဖစ္ကလည္း
သရဲပုံၿပင္အေၿပာေကာင္းၿပီး
အိမ္ကုိေတာ့လုိက္မပုိ႔ဘူး
တစ္ေယာက္ကုိသစၥာရွိဖုိ႔
တစ္ေယာက္ကုိသစၥာမဲ့ခဲ့ရ
နဂုိရည္ေလးကုိေတာ့
အားနာပါးနာ
အႏုပညာကုိ ရဖုိ႔အတြက္
အႏုပညာကုိ သတ္ပစ္လုိက္ရ
ကာမအားေပးရုပ္ရုင္ေတြကုိ
အခ်ိန္ကုန္ဖုိ႔သုံးလုိက္ရ
သက္တမ္းတစ္၀က္စာရပ္တည္ဖုိ႔
သက္တမ္းတစ္၀က္ကုိ သင္ၾကားပစ္လုိက္ရ
ဤခရီးနီးသလား
အိပ္ရာက အခ်ိန္မွားထမိသလုိပဲ
ေရာက္သြားေတာ့လည္း မလင္းေသးဘူး
ကိန္းၾကီးခန္းၾကီး ႏုိင္လြန္းသူမ်ားကုိ
စိတ္ပါလက္ပါ အေလးၿပဳပါတယ္
ေခါင္းေခြ႔လုိ႔ရတဲ႔ ႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ုိင္ေတြရယ္…
အေတာင္အလက္မစုံခင္ကတည္းက
ေမြးထားရတဲ႕ ဥာဥ္ဆုိးကေလးကလည္း
နည္းနည္းေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္ကြယ္
ေသြးနဲ႕ကုိယ္သားနဲ႕ကုိယ္မုိ႔
ကုိယ့္အတၳဳပတၱိေလးဟာလည္း
၀င့္ၾကြားေနပါလိမ့္မယ္
ခႏၵာကုိခ်စ္တာလား
ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ဆီေ၀့ေ၀့သိကၡာကုိခ်စ္ရမလား
ငါလည္း အေတြးအေခၚအရည္က်ဲခဲ့တယ္
ခရီးသြားဟန္လႊဲ တံတားေလးေပၚက
မ်က္ေစ့ေလးစုံမွိတ္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး
ခ်စ္တယ္ - ခ်စ္တယ္နဲ႕
ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးေအာ္တတ္တဲ႔
အရြယ္ေရာက္စ စေနသမီးေလးေတြကုိေတာ့
ဒီပြဲမွာမပါေစနဲ႕ေပါ့
သူရဲေကာင္းမလုိတဲ႔ပြဲမုိ႔
ၿခြင္းခ်က္နဲ႔လက္တြန္႔လုိ႔ရတယ္
မေတာ္တဆေလးေတြကုိ
တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုခ်ိတ္ထားမယ္
ဒီလုိကြ- ညီေလးရဲ႕
ဒုိင္ယာရီေရးတယ္ဆုိတာ
ခပ္ညံ့ညံ့ကိစၥ..။…။
ဇြန္မုိးသစ္္
၂၆ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၄
နာမည္ပ်က္မရွိတဲ႔ အရုိင္းအစုိင္းကဗ်ာစုမွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
No comments:
Post a Comment