တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိအရသာရွိရွိေမ့ေလ်ာ့ေနမိတတ္တာ
အေလ့အက်င့္တစ္ခုလိုၿဖစ္လုိ႔…
တစ္လမ္းေမာင္းခရီးသြားအတြက္ေတာ့
ေခါင္းထုိးအိပ္စရာဘူတာစဥ္မရွိခဲ့ဘူး…
ရြာလြန္ရြက္တုိက္သီခ်င္းနဲ႔
စီနင္းသိမ္းပုိက္ခဲ့တာက…
အခြံ႔ခ်ည္းသက္သက္ကႏၱရေတြပါ…
ဒါေပမယ့္ေက်နပ္ေနတယ္…
မင္းကေတာ့ပလက္ေဖာင္းေပၚေန
ပလက္ေဖာင္းေပၚေသမယ့္ေကာင္…
သားတစ္ေယာက္ကုိဆုံးရႈံးလုိက္ရတဲ့
အေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕မခ်ိတင္ကဲေရြရြတ္သံသာ
သူတစ္ခါတစ္ရံၾကားေယာင္မိခဲ့တယ္…
ဘ၀….
မိသားစု….
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ…
ကဗ်ာကလြဲလုိ႔…
သူကုိယ္တုိင္အရာရာနဲ႕လြဲခဲ့တယ္…
ဒီခရီးစိမ္းစိမ္းေတြမွာ….
သူဥၾသသံရွည္ရွည္မဆြဲႏုိင္ခဲ့…
သူဟာရထားတစ္စင္းဆုိရင္
ကြင္းၿပင္က်ယ္က်ယ္ကုိၿဖတ္သန္းလာတဲ႔
အထီးက်န္ေခါင္းတြဲတစ္ခုသာ…
သူေခၚသံေတြအားလုံး…
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းအစြန္းမွာတိမ္၀င္သြားမွာ
သိႏွင့္သားနဲ႕….
သူေၿပာၿပခ်င္တဲ႔စကားေတြကရင္နဲ႕အမွ်အၿပည့္အသိပ္…..
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment