ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္မ်ားသို႔

ဘုန္းႀကီးကိုသတ္တဲ့ လူသတ္ေကာင္ေတြ
ဘ၀ဆက္တုိင္း က်ဆံုးပါေစ။

စစ္ဖိနပ္ေတာင္ မရွိတဲ့ဘ၀
ကိုယ့္အေျခအေနေတာ့
ကိုယ္သိၾကဖို႔ေကာင္းတယ္။

ငရဲဆိုတာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႔ထက္
ပိုေၾကာက္စရာ ေကာင္းေၾကာင္း
မင္းတို႔ အေလာင္းေတြ ေျမဘ၀ေျပာင္းမွသိမယ္။

တႏုိင္ငံလံုး ေကာင္းစားေရး
အသက္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ စေတးေနၾကတယ္
ကဲ...မင္း ႏုိင္ငံေကာင္းစားတာ မျမင္ခ်င္ဘူးလား။

ေဟ့...ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ေတြ....
လူေသြးကို စုပ္၊ လူဂုတ္ကို ခ်ဳိး
လွံစြပ္နဲ႔ ထိုးေပမယ့္
အာဇာနည္မ်ဳိး ေသရိုးမရွိဘူး။

“ဘုန္းႀကီးသတ္တဲ့ မိစာၦေတြ
မိုးႀကဳိးပစ္လို႔ ေသပါေစ
ဘုန္းႀကီးသတ္တဲ့ မိစာၦေတြ
မိုးႀကဳိးပစ္လို႔ ေသပါေစ”

ဇင္ကုိလတ္

တစ္ခုခုေရးမလုိ႔ပါ

မနက္လင္းလာလုိက္တာ
ငါ့ကုိ လမ္းမေပၚဆြဲယူလာတဲ့အထိ
ဒီေန႔ဘာေတြလုပ္ရမလဲ…
မေန႔ကစီမံခ်က္ထဲမွာပိတ္မိေနတာသိတယ္။

လမ္းတစ္ဘက္ကုိၿဖတ္ကူးတယ္
ဒီနားမွာအင္တာနက္ဆုိင္ရွိေပမယ့္
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ေကာ္နက္ရွင္ကမေကာင္းဘူး။

လမ္းၿပဆုိင္းဘုတ္ေတြေထာင္ထားေပမယ့္
ပိတ္ထားတဲ့လမ္းေတြကမ်ားတယ္
နံရံကုိပဲေခါင္းနဲ႔ထတုိက္ပစ္ဖုိ႔ပဲရွိတယ္။

၂၀၀၈ၿပကၡဒိန္၀ယ္မလားလုိ႔
လွမ္းၾကည့္ၿပီးမွ…
ငါသကၠဇ္ရ္ေတြ မလုိခ်င္ေတာ့တာသတိရတယ္။

ေတာ္ပါၿပီ
လက္ဘက္ရည္က်စိမ့္တစ္ခြက္
ငါးဆယ္တန္စီးကရက္ႏွစ္လိပ္ရရင္
ငါကဗ်ာေရးလုိ႔ရၿပီ…
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကမာၻၾကီးအေၾကာင္းဆုိလည္းဟုတ္တယ္။

ဒီမုိကေရစီမရတဲ့ေနရက္ေတြဆုိလည္းၿဖစ္တယ္
ငါ့ရင္ထဲက ေဖေဖာ္၀ါရီကုိ
ပုိက္ဆံေပါတ့ဲေကာင္ခုိးသြားတဲ့အေၾကာင္းဆုိလည္း
ေရးလုိ႔ၿဖစ္တာပဲ….။

ေရာဂါပဲ…
လူေတြမေသပဲ…ဘုရားသခင္သာေသဖုိ႔ေကာင္းတယ္
နိေရွးနဲ႔ငါလည္း ငရဲမွာခဏခဏေတြ႔တယ္
ဒီအဘုိးၾကီးနဲ႔ၿငင္းခုံရတာအရသာအရွိဆုံးပဲ…။

မုိးလႈိင္ည

ေထာင္စုႏွစ္အလြမ္း

ေမ်ာ္လင့္စရာမရွိရင္ေတာင္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္
အတိတ္ကုိၿပန္ေတြးလုိက္တာနဲ႔
အလြမ္းလ်င္လ်င္ၿမန္ၿမန္ေရာက္လာတတ္တယ္
တစ္ကယ္ေတာ့
အၿဖစ္အပ်က္ေတြကုိ
ရင္ထဲသုိ၀ွက္ခဲ့သူတစ္ေယာက္
ေအဒီႏွစ္ေထာင္အလြန္
တတိယေထာင္စုႏွစ္က
ငါ့ရင္ဘတ္ကုိၿမိဳ႔ပ်က္တစ္ခုလုိေခ်မြ
ေမ်ာ္လင့္လုိ႔မရရင္ေတာင္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္…
ေဖေဖာ္၀ါရီေရ
လူငယ္ဘ၀အိပ္မက္ေတြအတုိင္း
ငါရင္ခုန္သံအရုိင္းဆန္ဆဲပါ

မုိးလႈိင္ည

ေမ်ာ္လင့္ဆဲအိပ္မက္

ေမ်ာ္လင့္ဆဲအိပ္မက္

ရာစုသစ္မနက္ခင္းမွာ
ေမတၱာတရားဟာႏုိးထဖုိ႔မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား
လွ်ပ္စီေၾကာင္းပတ္လမ္းေပၚမွာက
စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ေၾကာင္ပ်င္းေတြ
ေမာ္နီတာကုိေငးရင္းနဲ႔
ခလုတ္တစ္ခုႏွိပ္မိတာနဲ႔အမိန္႔တစ္ခုက်လာမယ္
ခ်စ္ၿခင္းတရားနဲ႔စပ္ယွက္စရာမလုိတဲ့
ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲကသေႏၶသားေတြ
စိတ္ရႈပ္ေထြးေနၾကသလား
နယူးေယာက္တံဆိပ္နဲ႔တီရွပ္ေအာက္မွာက
ဘာကုိမွမခ်က္လုပ္ရေသးတဲ႔
အစာအိမ္အသစ္စက္စက္တစ္လုံး
အာဖရိက ကေလးငယ္ေတြရဲ႔မ်က္၀န္းမွာ
ေပါင္မုန္႔ဆုိတာစားစရာဟုတ္မဟုတ္
မေသခ်ာဘူး...
မေမြးခင္ထဲကေသမိန္႔က်သလုိ
HIVပုိးကပါလာၿပီးသား
အုတ္နံရံတုိင္းမွာကက်ည္ေပါက္ရာခ်ည္းပါပဲ
ေဘဘီလုံေရွးေဟာင္းၿမဳိေတာ္ၾကီးကၿငီးတယ္
ရာစုသစ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ
အႏူၿမဴစီမံကိန္းကုိယ္စီနဲ႔
လူခႏၶာကုိယ္ဟာခ်ိန္ကုိက္ဗုံးတစ္လုံးဆုိရင္
ငရဲက်သြားတဲ့ေကာင္းကင္ဘုံအတြက္
ငါတုိ႔ဆုေတာင္းပြဲက်င္းပရေတာ့မယ္...
ကမၻာေၿမၾကီးစစ္မက္ေဘးမွကင္းေ၀းပါေစ....။

မုိးလႈိင္ည

ကရာခ်ိမွာ ဗုံးကြဲတဲ့သတင္းေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာေလးကုိ ၿပန္တင္ၿဖစ္တာပါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမတၱာတရားေတြ မလုံေလာက္လုိ႔ ကမၻာၾကီးဟာ အၾကမ္းဖက္ခံေနရဆဲပါ..ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ဘာသာတရားပါ ဘုရားသခင္အားလုံးထက္ၿမင့္ၿမတ္ပါတယ္ ....

မဆင္မၿခင္ေရးလုိက္တဲ့ကဗ်ာ

ဆင္ဆင္ၿခင္ၿခင္ေနစမ္းပါကြာ
ေၿပာလုိက္ရင္ဆင္ေၿခဆင္လက္ေတြခ်ည္းပဲ
မဆင္မၿခင္ေနရင္ေတာ့ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္
ယုတၳိေဗဒလား…ေလာဂ်စ္လား
ထားလုိက္ေတာ့ ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ေနတဲ့ေလာကမွာ
သီအုိရီအေသေတြဆြဲထုတ္ၿပမေနနဲ႔
အဘုိးမဆင္ၿခင္ရင္ကင္ဆာရႏုိင္တယ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ့္အဘုိးကုတဲ့ဆရာ၀န္
အဘုိးအရင္ေသသြားဖူးတယ္….
ဆင္ေၿခၿဖစ္ၿဖစ္ဆင္လက္ၿဖစ္ၿဖစ္
ကၽြန္ေတာ္စြပ္ၿပဳပ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တယ္တဲ့
တရုတ္အကီးကေၿပာတယ္
အဲဒါပဲ
တစ္ခါတစ္ခါဘ၀ကုိ စြပ္ၿပဳပ္လုပ္ေသာက္တတ္ရတယ္
ဒါမွမဟုတ္စြပ္ၿပဳပ္ကုိဘ၀လုိေသာက္တတ္ရတယ္…
ဒီကဗ်ာေရးၿပီးရင္
ကၽြန္ေတာ္လည္းဆင္ဆင္ၿခင္ၿခင္ေနမွၿဖစ္မယ္
အခုထိေတာ့မဆင္မၿခင္ေရးမိတာခ်ည္းပဲ….

မုိးလႈိင္ည

ညေန

အေ၀းးးးးး
က
လြင့္ေမ်ာဆဲတိမ္ေတြရဲညႈိ႔ခ်က္မွာ
လူ႔ဘ၀
ဒဏ္ရာေတြကုိစိတ္ၿဖာတင္ဆက္ရင္း
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းအစြန္းမွာတြဲခုိေနတဲ့
အလင္းမႈန္ေတြပါးလ်
အေမွာင္ေတြသိပ္သည္း တစ္ခုခုေပ်ာက္ကြယ္ရမယ္ဆုိ
ငါ့ကုိယ္ငါၿပန္မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး
အေ၀းကလြင့္ေမ်ာဆဲတိမ္ေတြရဲ႔ညႈိ႔ခ်က္မွာ
ငါ့ညေနေတြလဲၿပိဳခဲ့ရတယ္

မုိးလႈိင္ည

ရႈေမ်ာ္ခင္း

အဆုံးမရွိေအာင္က်ယ္၀န္းတဲ့ အမွားထဲ
တိမ္ေတြကလွလုိက္တာ
ကုိယ္မွာတရားနဲ႔ေၿဖရတယ္။

ေမာင္သိန္းေဇာ္

အန႔ံ

အေပါစားေရေမႊးန႔ံထဲက ထြက္လာသလား
ၿမိဳ႕ၿပရဲ႕ အစာေခ်လမ္းေၾကာင္းထဲကထြက္လာသလား
သူမဆီက အန႔ံတစ္ခုရတယ္။

ပလက္ေဖာင္းနဲ႔ ဓာတ္တုိင္မွာ
အၿမစ္တြယ္ေနတဲ့ အနံ႔
ေလာ္လီမႈမိတ္ကပ္နဲ႔
ေရာစပ္ထားတဲ့အန႔ံ
တစ္ေလာကလုံးပုပ္ေဟာင္ေနတဲ့အန႔ံ။

မင္းရုပ္မင္းရည္ကေလးမွအားမနာ
ဒီလမ္းကုိ ဘာလုိ႔ေရြးရတာလဲကြာ
ဒါဆုိကၽြန္မ ဥကၠာပ်ံေတြအေၾကာင္းေလ့လာခ်င္တယ္ေလ
ေလ့လာခ်င္တယ္ရမလား
သူမ မာနကုိ
သူမပုိက္ဆံအိတ္ထဲ ထည့္
ကားဟြန္းသံအတုိင္း ထြက္ခြာသြားေလရဲ႕။

ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု
အစပ္နားက ငါသာ
ဘယ္လမ္းေရြးၿပီးဘယ္အိမ္ၿပန္ရမလဲ
ငါ့မွာ
ၿပန္စရာလမ္း မရွိဘူး။

မုိဃ္းေဇာ္

ဖ်ားနာေနေသာစကားလုံးမ်ား

ၿငင္းဆုိၿပီးသား
စကားလုံးေတြအတြက္…
အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္ဖုိ႔မလုိအပ္ေတာ့ပါ..
လမ္းေတြကေ၀းခဲ့ရင္ေတာင္
ဆုံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကုိ အမွတ္ရတယ္
ေကာင္မေလးေရ…
မင္းဆီမွာစပယ္ေတြေ၀ေနေအာင္ပြင့္ေနေပမယ့္
ငါေနတဲ့ၿမဳိ႔မွာေတာ့မုိးေခါင္ေနတာၾကာၿပီ
ဘ၀ပက္ၾကားအက္ထဲမွာ
လေရာင္နမ္းတဲ့ပန္းေတြမပြင့္တာ
သဘာ၀ပါကြာ….
တစြန္းတစၾကာဖူးတဲ့ပုံၿပင္ေတြထဲမွာ
ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာေရကန္ၾကီးၾကီးရွိတယ္
နတ္သမီးေလးေတြေနတယ္တဲ့
ဒါေပမယ့္စြတ္စုိခြင့္မရတဲ့ယာခင္းေလးကုိ
ငါ့အဘုိးစုိက္ခဲ့သလုိ
တစ္ဘ၀လုံးရြာမလုိမုိးကုိေမ်ာ္လုိ႔
ငါ့တီးခတ္တဲ့ဗုံသံထဲမွာ
မင္းကုိခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြပါလာတတ္တယ္..
ေတာင္ေပၚမွာေပ်ာ္ေနေပါ့ေကာင္မေလးေရ
ငါ့ကုိမေခၚပါနဲ႔ သိပ္ေအးတဲ့ရာသီဆုိ
ငါဖ်ားနာတတ္လုိ႔ပါ…။

မုိးလႈိင္ည

…အေမွာင္

လမုိက္ညစၾက၀ဠာအေပၚ
ေမွာင္ေနတဲ့
မ်က္၀န္းေတြက ပိတ္က်ခဲ့ေတာ့
အလင္းမွာသာ နာက်င္ဖြယ္ရာ
တသီးတသန္႔ၾကီး
ေမွာင္ခဲ့ရပါသတဲ့…
ေမွာင္ ။

တကယ္ၿပိဳေတာ့မလားကြယ္….
ညဳိလက္စညည္းသံေတြ
ရင္ထဲ
ၿငိမ့္ကနဲထုိးဆင္း
ေမွာင္ ။

အေကာင္းၿမင္တဲ့ဘက္ကခ်ည္း
ခုိးခုိးၾကည့္ေနက်
စိတ္ကုိအနာမခံသူဟာ
ပညာရွိဆန္မယ္တဲ့
ေမေမ႔အိပ္မက္ဆီခဏထြက္ေၿပးဖုိ႔ပဲ…
ဒါေပမယ့္
ဒီႏွလုံးသားေဖာင္ကေလးက
ေမွာင္ ။

မာရီယာေရ…
မင့္ဆီမွာ
ေႏြဦးကုိထြန္ေရးငင္လုိက္ေတာ့!
ငါ့ဆီမွာက
ရွိရွိသမွ်၀ွက္ဖဲေတြနဲ႔
တဲတဲေလးမုိးေခၚထားရ
ေမွာင္ ။

ေမွာင္လြန္းလုိ႔ပဲေလ
ညခမ်ာပက္လက္ကေလး
ညနဲ႔ေရာေယာင္
အိပ္သြန္ဖာေမွာက္
ေမွာင္လုိ႔ေပါ့….
ေမွာင္ ။
ေမွာင္ ။ ။

ေက်ာ္မ်ိဳး 26.jan.00

အလုပ္ဟာအရႈပ္ပဲ

ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ…
ဘာေတြမွန္းလည္းမသိဘူး…
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
မင္းကုိလြမ္းမိလုိက္တဲ့ခဏပဲ
ငါ့ဆီမွအသက္ပါတယ္..ေဖေဖာ္၀ါရီ။
မသိဘူးကြာ…
ငါ့ကုိဘာမွလာမေၿပာၾကနဲ႔ေတာ့
ၿဖစ္တည္မႈလည္းမသိဘူး
အုိင္တီေခတ္လည္းမသိဘူး
ကမၻာၿပားလည္းငါတုိ႔ဆီမွာ
ေတာင္မၿပိဳေသးဘူး…
လြတ္လပ္ေစ်းကြက္ဆုိလည္း
ငါ့ဆီမွာ ေရာင္းစရာဘာမွမပါဘူး…။
ရုိးရုိးသားသားပဲ
ကမၻာဦးပုံစံအရ
ေဖေဖာ္၀ါရီကုိခ်စ္တယ္
သူမႏႈတ္ခမ္းသားေပၚက
ၿပင္းထန္တဲ႔က်ိန္စာေတြကုိပဲနာခံတယ္။
ကမၻာၾကီးကုိစစ္မက္ေဘးက
ကာကြယ္ေပးမယ္ဆုိရင္
မစၥတာအုိဘားမားကုိမဲတစ္ၿပားေပးမယ္
ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ ကုလသမၼဂၢဟာ
ကမၻာၾကီးကုိ ဒီထက္ေနေပ်ာ္ေအာင္
ဖန္တီးႏုိင္မွာလား…
ကမၻာေက်ာ္ေတြမွာကမတတ္ႏုိင္တာေတြသိပ္မ်ားတယ္။

မုိးလႈိင္ည

လမ္းေပၚမွာစီးတဲ႔ဧရာ၀တီ

ကၽြန္ေတာ္ မငိုဘူး အေမ …
အခန္းတံခါးေတြကို အလံုပိတ္
မီးပြင့္ေတြ အကုန္မွိတ္ၿပီး
တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခဲ့ရတဲ့ညေတြမွာ ငါဘာေတြမွားခဲ့လို႕လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုနဲ႕
သက္ျပင္းေတြကို မႈတ္ထုတ္ေနခဲ့ရတယ္ …။

-ပထမေန႕ …
ေမတၱာတရားရဲ႕ပဲ့တင္သံေတြ
လမ္းမေတြေပၚကိုလႊမ္း
သံဃာေတာ္ေတြခင္းေနတဲ့လမ္းေဘးမွာ
လက္အုပ္ခ်ီ မ်က္ရည္၀ဲ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကို
ေၾကာက္စိတ္ေတြက ဆြဲထားတုန္းပဲ … အေမ။

-ဒုတိယေန႕ …
မိုးထဲေရထဲ
ေျခဗလာနဲ႕ ေမတၱာေ၀ၾကတဲ့ပြဲမွာ
လူငယ္ေတြ ျပည္သူေတြ
ေရႊ၀ါေရာင္စီးေၾကာင္းေဘးကျခံရံ
ဧရာ၀တီအသစ္တစ္ခု လမ္းေပၚကိုလွ်ံထြက္က်
ေမေမေရ …
အဲဒီ့ေန႕ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဧရာ၀တီျဖစ္ခဲ့ရေပါ့ …။

-ေနာက္တစ္ေန႕ …
ရိုးရိုးေလးပါပဲ … အေမ
ေနရဲ႕အပူကို အံတု
ေညာင္းညာကိုက္ခဲမႈေတြကို မမႈတဲ့
သံဃာအာဇာနည္တို႕အတြက္
အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္
ကၽြန္ေတာ္ … အေသအခ်ာကိုျဖစ္ခဲ့တယ္ … အေမ။
ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံက
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အေမ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြအတြက္
သာဓုေခၚ ေက်နပ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ …။

-ကၽြန္ေတာ့္စိတ္နဲ႕ မတန္တဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြရဲ႕အေၾကာင္း
အေမ့ကို စာလံုးေပါင္းျပမေနေတာ့ပါဘူး …
အရူးတကာ့အရူးထဲမွာမွ
အဆိုးဆံုးဆိုတဲ့အာဏာရူး …
ၿပီးေတာ့
သူ႕ႏႈတ္မွာက အမိန္႕ေပးခြင့္
သူ႕လက္ေအာက္မွာက ငရဲနဲ႕ေတာင္မတန္တဲ့မိစၧာေတြ
သူတို႕လက္ထဲမွာက လူသတ္လက္နက္ …
ေမေမေရ …
ဒီႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္
သူတို႕ လက္ထဲကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕အပ္ရမလဲ …။

-ေမေမေရ …
ရိုက္ႏွက္ခံဒဏ္ရာ ဗလပြနဲ႕
ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ၾကရွာတဲ့
သံဃာေတာ္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြ
ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားလာေျပာေနတယ္ … `အေရွ႕အရပ္၌ရွိေသာ
အနႏၱစၾက၀ဌာ အနႏၱ သတၱ၀ါတို႕
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ
ေဒါသခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ
ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ
ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ …´
ငါတို႕ … ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ အလင္းနဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ထြန္းညွိခဲ့ၾကတယ္ … တဲ့ …။
ဟုတ္တယ္ … အေမ
အားလံုးဟာ
တကယ္ကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ …
ဒိုင္းေတြကို နံပါတ္တုတ္နဲ႕ တဒုံုးဒံုးတီးၿပီး
ညာသံေပးခ်ီတက္လာသံေတြ
မ်က္ရည္ယိုဗံုးခြဲသံေတြ
ေသနတ္ပစ္သံေတြ
ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံေတြ
ေနာက္ …
ႀကိမ္းေမာင္းရိုက္ႏွက္သံေတြ
အဲဒီအသံေတြ ေရာက္မလာခင္အခ်ိန္အထိ
တစ္ႏုိင္ငံလံုးဟာ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေမတၱာတရားေတြနဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတိၿပီးေနခဲ့ပါတယ္ … အေမ။

-ေမေမေရ …
မိစၧာတို႕ရဲ႕က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ကို
ႏွလံုးသားထဲ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ခြင့္ျပဳလိုက္ရတဲ့
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕၀ိညာဥ္က
ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေတြလာေျပာတယ္ …
`သံဃာေတာ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ရွိခိုးတယ္
သံဃာေတာ္ေတြလုိအပ္သမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္လွဴဒါန္းတယ္
သံဃာေတာ္ေတြနဲ႕ အတူ သတၱ၀ါအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ေမတၱာပို႕တယ္ …
ကၽြန္ေတာ္ ဘာအမွားမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး …
ကၽြန္ေတာ္ အျဖဴစင္ဆံုးစိတ္တစ္ခုနဲ႕
အလုပ္သင့္ဆံုးအလုပ္ေတြကိုပဲလုပ္ခဲ့တာပါ …´ တဲ့ …။
ဟုတ္တယ္ … အေမ
ေက်ာင္းသားေတြ လူငယ္ေတြ ျပည္သူေတြ
သံဃာေတာ္ေတြေဖာက္တဲ့လမ္းေနာက္ကို ေပ်ာ္လို႕ေလွ်ာက္လိုက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို နားလည္လို႕
အမွန္နဲ႕ အမွားဆိုတာကို ခြဲျခားတတ္လို႕
အမွန္တရားဘက္ကရပ္တည္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိရွိခဲ့လို႕
ေနာက္ၿပီး …
တတ္ႏုိင္တဲ့အားေလးတစ္ခုနဲ႕
နိစၥဓူ၀ ဘ၀ေတြထဲက
ျဖစ္ျဖစ္ေနတဲ့
မျဖစ္သင့္တာေတြကိုေလွ်ာ့ပစ္ႏုိင္ဖို႕
သိပ္မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး မစို႕မပို႕နဲ႕
လမ္းေပၚကိုထြက္ခဲ့ၾကတာပါ …
အမွားအယြင္းဆိုတာနဲ႕ေ၀းတဲ့ အျဖဴေရာင္လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို
အနီေရာင္ေသြးေတြလႊမ္းေအာင္ ပစ္ခတ္
သူတို႕ေတြ လုပ္ရက္ခဲ့ၾကတယ္ … အေမ။

-ေမေမေရ …
အဲဒီေတာ္လွန္ေရးမွာ …
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေတြကအစ
စစ္ေျမျပင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ …
သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ေသြးကစလို႕
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ ေသြးအဆံုး
မိစၧာေတြ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ေသာက္သံုးခဲ့ၾကတယ္
ေမေမေရ …
အေျပာင္းအလဲတစ္ခုအတြက္
အသက္၀ိညာဥ္ေတြစေတးဖို႕လိုအပ္တယ္တဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္
တရားမွ်တမႈအတြက္
အမွန္တရားအတြက္
ဒီထက္ပိုၿပီး …
ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္
ထပ္ေပးဆပ္ရဦးမွာလဲဆိုတဲ့အေမး
ေျဖႏုိင္သူေတြကို ေမးၾကည့္ေပးပါဦး ေမေမ …။

မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ဖို႕မဟုတ္တဲ့ ေသနတ္ေတြ
အလွျပထားတာမဟုတ္တဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္ေတြ
အဲဒါေတြထားလိုက္ပါ … ေမေမ …
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ဘယ္ေလာက္သတ္သတ္ …
ဘယ္ေလာက္ေသေသ …
လမ္းေပၚက ဧရာ၀တီဟာ …
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ထာ၀ရစီးဆင္းေနဦးမယ္ဆိုတာပါ …။ ။

ဘုန္းမင္းဇြန္
၂၈.၀၉.၂၀၀၇ (ေသာၾကာေန႕)

ကုိညီညီ(သံလြင္)ဆီမွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။

ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ

သံဃာ့ေသြးေတြ ေျမက်
သာသနာ့အလံကို ခ်နင္း
စစ္အာဏာရွင္ရဲ႔ ယုတ္ညံ့မႈက
သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ ထင္က်န္ခဲ့ျပန္ျပီ။

ဓမၼေတးသံေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
ယမ္းေငြ႔ေတြ လႈိင္လိႈင္ဖံုးလို႔
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာမွာ
မ်က္ရည္မိုးေတြ ရြာသြန္းခဲ့ရျပီ။

ေသြးဆာေနတဲ့ ရိုင္ဖယ္ေတြ
၀မ္းဟာေနတဲ့ ျပည္သူေတြ
လြတ္လပ္မႈကို ဆာေလာင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ
တရားမွ်တမႈကို ေတာင့္တတဲ့ လူထုေတြ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားတဲ့ သံဃာေတြ
မတရားမႈနဲ႔ ၾကီးစိုးေနတဲ့ အာဏာရွင္ေတြ
.............................
ဒီစက္တင္ဘာ
ေသြးစြန္းခဲ့ျပီေလ။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ဒါဟာ… ၿဒာၿဖစ္တယ္

သရမွာအသံရွိသလုိေပါ့
ၿဒာမွာလည္းမာန္ရွိတယ္…။

အဆိပ္ရည္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ဳိမ်ဳိ
ၿပန္အန္မထုတ္တတ္သလုိ
ႏွလုံးသားကုိဒဏ္ရာၿမွားေတြစူးနစ္
သူဘယ္ေတာ့မွမႏုတ္ပစ္ဖူး…

ဒီကဗ်ာေတြဘာေၾကာင့္ေရးမိမွန္း
မသိပါဘူးတဲ့…
သူတစ္ခါတစ္ခါအဲဒီလုိညည္းတယ္…။

ကၽြန္ေတာ္ကြမ္းသြားစုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ
မုိးသားေတြညႈိ႔တက္ေနတဲ့ညေနမွာ
သူထထြက္သြားခဲ့ေပါ့…။

ဒါေပမယ့္ကြမ္းပင္ေတြ
ပုိးသတ္ရမယ့္အစား
သူခႏၵာသူရႈမွတ္တယ္ဖားေအာက္မွာ

ခင္ဗ်ားကၾကည္လင္လာခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကႏြမ္းဖတ္လုိ႔
စက္တင္ဘာ….

တစ္လလုံးလုံး
သူ႔ေၿခရာေတြရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိဖုံးလုိ႔
သူၿပန္ေရာက္သြားၿပီ
အခါခါေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ဆီ
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပါပဲ
သရမွာအသံရွိသလုိ
ၿဒာကအမွန္သိတယ္
ဒါေၾကာင့္၊ဒါဟာၿဒာၿဖစ္သလုိ
ဒါေၾကာင့္၊ဒါဟာၿဒာဟာကဗ်ာၿဖစ္တယ္။

မုိးလႈိင္ည
(စက္တင္ဘာအိပ္မက္ဆုိးထဲက်ိဳးကၽြံခဲ့သူၿဒာအတြက္)

သစ္ပင္ပုံဆြဲၿခင္း

ေနေရာင္တစုိစုိ
ဖုန္တရႊဲရႊဲထဲ
လေရာင္ကုိနားမွာပန္လုိ႔
သစ္ပင္…။

အၿမစ္ကုိစိတ္ထဲမွာမွတ္
အကုိင္းအခက္အားလုံးေထာင္
ဒဏာရီၿပီးေတာ့ ရာဇ၀င္
ရာဇာ၀င္ၿပီးေတာ့ သမုိင္း
သမုိင္းၿပီးေတာ့….
သမုိင္းေပါ့
သစ္ပင္…။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အေၿဖေနရာမွာေတာ့
အေညွာက္ထြက္လာေသာ
သစ္ပင္မ်ား…။

ၿမင္းတုိ႔ကုိခ်ည္ခဲ့ရာ၊
ဗုံတုိ႔ကုိၿပဳလုပ္ရာ၊
စားပြဲ၊ကုလားထုိင္တုိ႔ကုိၿပဳလုပ္ရာ၊
လက္၀ါးကပ္တုိင္ၿပဳလုပ္ရာ၊
ေနာက္ဆုံး
ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးအားတရားဦးေဟာခဲ့ရာ
သစ္ပင္မ်ား၊သစ္သားမ်ား၊
သစ္ပင္၊သစ္ေတာ…။

သံခ်က္ရာ၊လွံခ်က္္ရာ
ဓားထစ္ရာေတြနဲ႔
အသီးတစ္မ်ဳိးကို
ဇီးလြယ္သလုိ လြယ္ထားေတာ့တယ္…။

လက္ရွိလိပ္စာက လွည္းဦးတုိက္
ေလွဦးတုိက္အရပ္၊
(သုိ႔မဟုတ္)
ၿမင္းမဲ႔လူနီရုိင္း၊
အစရွိသၿဖင့္ေပါ့ေနာ္။
ကမ္းစပ္တစ္ခုမွာ
ဆည္းဆာနဲ႔ညၾကားက ေအာင္သြယ္ေတာ္ေပါ့။
သူ႔စိတ္ေအာက္ေၿခထဲငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့ အူယားတယ္
ကုိယ့္စိတ္ေအာက္ေၿခထဲငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့ အသဲယားတယ္။

ၿဒာ

စက္တင္ဘာ

အသက္နဲ႔သိကၡာေတြ
ခင္းထားတဲ့လမ္းမအေပၚ
မလြပ္လပ္သေရြ႕
က်န္ရစ္ရသူေတြရဲ႔
မ်က္ရည္နဲ႔နာက်ည္းစိတ္
လမ္းမေတြဟာမတိတ္ဆိတ္ဘူး
က်ိန္စာေတြဆူညံေနေပါ့
ေသြးမ်က္ရည္စက္တင္ဘာ
လူဆန္ၾကသူေတြတိတ္တဆိတ္ငုိေၾကြးရေပါ့။

မုိးလႈိင္ည